İş dünyasının kaybettiği orkestra ruhu

18 Kasım 2017 tarihinde CNN Türk ekranında Deniz Bayramoğlu'nun hazırlayıp sunduğu Gündem Özel programında 'İş Dünyası ve Kariyer' başlığı altında paylaştığım görüşlerden bir bölüm.

[@ebruozturk4497]

Değerli Serdar Bey, sizi geç keşfettiğim için kendime kızacakken aklıma başka bir söyleşinizdeki sözünüz geliyor”hiç bir şey için geç değildir”. Sizi dinlerken, zaman zaman, sanki yıllar sonra o çok sevdiğim çocukluk arkadaşımı tekrar görmüş gibi ya da yoldan geçerken en sevdiğim şarkının sesinin bir yerlerden kulağıma çalınması gibi veyahut da annemin evine gittiğimde en sevdiğim yemeği yaptığını gördüğümdeki gibi mutlu oluyorum. Böyle iyi, düşünceli, saygılı, kibar, işinin erbabı biri olduğunuz için, ufkumuzu genişlettiğiniz için, bize yeni bakış açıları kazandırdığınız için size ve tüm ailenize sonsuz teşekkürler. Sağlıkla bin yaşayın...

[@ugurkurmus9849]

Keşke podcast olsa yolda dinlemek için çok iyi olurdu.

[@mak6363]

Mükemmel bir anlatım ve analiz Gençler mutlaka ders almalı bu beyefendinin emeğine sağlık dr.murat akçar las vegas

Şimdi bu açıklamaları yapan adam serdar kuzuloğlu. Teknoloji yazarı, sosyal medya uzmanı ve bir çok daha ekleyebileciğimiz ünvanlar var. Bu adamın söylediklerine (başka konularda da) hayır öyle değil diyecek biri var mı? Yoktur yani aklı başında olan adam demeyecektir. Siyaset konusu olsa başka görüşlü biri derki hayır öyle değil der, ama böyle konularda görüş sabit olmalıdır. Eğer diyorlarsa amaç farklıdır. Çünkü bana göre bu adamın tanımlaması, teknoloji ve yaşamın dünya da türkiye ye olan etkisini anlatan bir uzman kısaca. Çok önemlidir. Zannediyorum başka da yok kendisinden ülke de. Varsa da radarıma girmemişse daha çok yolu vardır. Şimdi sen bu adamın söylediklerinden rahatsız oluyorsan o zaman mevcut çarkın sorunlarını anlatan birisinden rahatsız olmuşsun demektir. Bu da senin planını bozmak isteyen bir adam değil, iyiliğini isteyen bir adamdan rahatsız olduğun anlamına gelir ki, durduk yere anlamsız bir şeyden yargılama içine sokuyorsun. Bu çarklar hakkında küçük anektodlar veren herkese yapılacaksa biz toplanıp gidelim. Kendisini bir tarafa çekmiyorum yanlış anlaşılmasın. Ben serdar kuzuloğlu şöyle biridir demiyorum. Öyle anlaşılırsa kendisi tarafından silerim zaten. Ama serdar kuzuloğlu gibi adamlar için tv izlemeyen ben tv izliyorsam onu tv de tutan kişi de çark olmamalı. Serdar bey in bilgisi ve onu izlemek isteyen insanlar olmalı. Gerçekten ihtiyacımız var. Özellikle çalışma hayatının son dönemde bir çukura doğru gittiği dönemde. Abi saygılarımla.

[@erichaheidrich4593]

ilyas açık +1

[@nrsnerdm]

Serdar Bey'i çok seviyorum. Basarıların devamını dilerim.

[@TahsinDenizArpacitdarpaci]

Size çalışmalarınızda başarılar dilerim...

[@ufukgy]

Kurumlarda ve başta üniversitelerde de aynı ruh kaybı aynı memnuniyetsizlik var

[@firar16]

Bu nasıl bir bilgi bağlantısı ya harikasın amirim 👍

[@ahmetjan1983]

Bir örnek vereyim ben de. Ezel Akay bütün filmlerinde son jeneriğin sonuna şu notu düşer: "Biz bu filmi beraber yaptık"

[@metink516]

8:07 cümlenin finalinde thug life gözlüğü gelse tam olacakmış. lafı gediğine koymak buna denir.

[@zulfikarkonya5983]

Abi cnn Türk’te şöyle dediniz.görsel bir çağdayız istediğiniz kadar önemli biri olsanız bile, fiziğimle saçma sapan ve ağır ithamlar söyleniyor dediniz.Abi bence acayip karizmatik bir abimizsin hiç takma.Ya benim gibiler napsın 😁

[@brsdncr]

Serdar Bey Merhaba. Paylasimlarinizi gerek KZbin, gerekse LinkedIn'den severek takip ediyorum. Bu konusmada vermis oldugunuz orkestra ornegi ile sirketteki calisanlarin kendini takimin bir parcasi olarak hissettirmek mesajinin is hayati icin gecerli olup olmadigini dusunuyordum. Rol tanimlarinin onemi, calisanlarin kendilerini bir takimin parcasi olarak hissetmesi ozellikle motivasyon icin cok onemli. Ancak, bence burada kacirdiginiz bir faktor var. Bu da orkestralarda, is hayatinda plaza dili ile master plan olarak bahsettigimiz buyuk resmi gorebilmek. Orkestralarda her sanatci, eserin hangi kismini calacagini, caldigi bu kismin sarkiya nasil bir renk katacagini ya da eksiklikleri/yanlislari halinde nasil bir kakafoni olusturabileceklerini bilerek caliyor. Ancak is hayatinda, ozellikle global sirketlerde (ki kucuk ve orta olcekli sirketlerde bile bu gecerli) malesef cogunlukla calisanlar buyuk resmi gormeden yani sirkete saglayacaklari faydayi gormeden, sirketin degerlerini anlamadan calisiyorlar. Bu da aslinda insanlarin sirketlere soguk yapilar olarak bakmasina ve ve motivasyonlarinin dusmesine sebep oluyor. Bu sebeple orkestra orneginin cok guzel bir ornek olmasina karsin, master planin ancak bir noktaya kadar calisanlara yansitilabilecegini, ancak bu yansimalarin her zaman eksik bir aktarimla basarilabilecegini ve bu sebeple bu ornegin teoriden oteye gidemeyecegini dusunuyorum. Siz ne dusunursunuz merak ediyorum.

[@mserdark]

Söylediklerinize bir noktaya kadar katılıyorum. Bu durum başka bir vesileyle paylaştığım Karl Marx'ın 'çalışanların işine ve kendisine yabancılaşması' gerçeğini de içeriyor. Ancak her şeye rağmen kimi şirketlerin iş hacmi ve coğrafi ölçeğinden bağımsız olarak çalışanlarını bilgilendirebildiği ve hangi hedefe doğru yüründüğünü anlatabildiğine de şahidim. Bu bizim yine yöneticilerin çalışanlarına verdiği önem ve sahiplenme noktasına götürüyor bizi. Dahası şirketler büyüdükçe şef yönetimindeki orkestralara daha çok benziyor. Küçüldükçe kişilerin inisiyatif alanları ve belirleyiciliği artıyor; dolayısıyla daha çok bir caz orkestrasını andırıyorlar (belirli bir kalıp içinde ahengi bozmadan serbest düzeni tutturabilme açısından). Şirketler için en önemli konunun temel kalıpları (prensipleri) çalışanlara iyi akratabilip ortak değer haline dönüştürebilmek olduğunu düşünüyorum şahsen.

[@MrSorryman]

Senin kaç videonu çevirip çevirip izliyorum bir bilsen Serdar müdürüm.

[@KusaitlmisKale]

7:00 Rolls Royce

[@ramazanemrah97]

Aşkım

[@KusaitlmisKale]

Madem KZbin bagimlisisiniz o zaman abone oldugunuz kanallari acinda biz de gorelim

[@Ruttherford]

Katılıyorum.

[@burhangurel913]

En sondaki fotoğraf örneği özel sektörde yok ama , başarı bir şekilde gelebiliyor başarısız kişiler egale ediliyor başarılı kişi kalıyor her ne kadar yanlış olsada. Peki benim gibi kamuda çalışanlarda. Yani devlet memurluğunda nasıl. Başarılı olan da aynı başarısız olanda aynı. Herhangi bir iş kaygısıda yok sonuç başarılı olanda ben ne için uğraşıyorum deyip belli bir süre sonunda elini eteğini herşeyden çeker. Başarıyıda kenara koyup zamanı doldurmaya odaklanır. Ne yazık ki bu böyle. Sonuç içler acısı kamu kurumları.