محتر مو طا لبانو ته خصو صا مشيرانو ته زما دا وصيت ده دشمنا نو ته دي با ني او زريعي شانس نه وركوي لكه نن ئي ده تعليم مسئله ده ده خزو ، لازم لازم با يد حل ورته كوري دا سي معما حالت كي با يد فاته نشي دا سي فاتي هيس كله داو للأ لباب و اوللابصار و او علماء ته دقبول ورنه ده ، زما دا وينا دنه لوروني معنا نه ده بلكي در با ندي خفه كيزم بنياد مو دير شه كيشو د لكن أوس بندي دروازي ته ودريدل با يد فه كيلي ئي خلاص كي نه فه نرولو دير سخت خفه يم زكه دا سه حا صل كري به بيرته سفر ته ولار سي او بيا به موز دشتو او غرو نه ته زو او بيا بئ له سره شروع كو ،