Denizli Bozdağ Yaylaları Tavas Derinkuyu

Anadolunun ruhu yörükler- Denizli Bozdağ yaylaları belgeseli
Tavas Derinkuyu Bozdağ Yaylasında 2 gün
Denizli Tavas Derinkuyu Bozdag yaylasında Yörük yaşamını konu alan bir belgesel çekimine katıldık. Denizli Yörükleri Dernegimiz rehberlik ve danışmanlık yaptı. Önce çekimin nerede yapılacağına karar verildi. Küçükbaş hayvancılığın zor şartlarda yapıldığı, elektrik, su ve araç yolunun olmadığı Derinkuyu köyünden çıkılan Bozdağ yaylası seçildi.
Çekim ekibi ile birlikte Derinkuyu köyüne varıldı. Köy kahvesinde bir soluklanıp köy muhtarının kahvaltı ikramı için muhtarımızın evine geçildi.
Hep birlikte Bozdağ yaylasına doğru yola çıktık. Çadırlar, malzemeler traktöre yüklendi. Yayla yolunda orman ekiplerince yapılmış bir çardağın yanında durduk. Muhtar bundan sonrasını yaya veya traktörle devam edeceğiz dedi. Hemen itiraz ettik 4x4 araçlar gider devam edelim dedik ama muhtar araçlar burada kalacak, araçla çıkamayız deyince mecbur kabul ettik. Bagajdaki çantalarımız, yiyeceklerimiz tüm eşyaları traktore yükledik.
Traktör şoförümüz olan yaylada kalan genc arkadaşımız eşyaları götürüp bizi geri alacağını söyledi. Biz muhteşem doğa da beklemeyelim yürüyelim deyip yola koyulduk. Yürüdükçe yol dikleşti, şartlar zorlaştı. Yolda anladık ki muhtar haklı. Güçlü bir traktörden başka bir aracın hareket etmesi, o yolu aşması imkansız. Sedir ağaçlarının muhteşem kokusunda 1 km kadar yurüyüp yörük yurduna vardık.
Bizi o yurtta yasayanlar karşıladı. Çay ikramı, sohbet derken öğleden sonra oldu. Bu arada yörük yurdu bizim sohbet ettigimiz yerden daha yukarıda. Yukarıda bir telaş var. Biz orada çay içer, film cekim ekibi ile tanışırken kuzu kesilmiş, yörük analarınca börekler yapılmış, saç kavurmalar hazırlanmış bile.
Hepimizi kaldıkları yurdun yanında ocağın başında kurduklarisofraya davet ettiler. Yaklaşık 20-25 kişi 1600 m kotunda serin bir yaylada olmanın iştahiyla yemeklerimizi yedik. Yörük analarının eli dert görmesin.
Bizi misafir eden yörük yurdu sahibi amcamız, teyzemiz, çocukları, torunları misafir ile çok mutlu ve daha iyi ağırlamak icin telaştalar. Film ekibi de en güzel görüntüleri yakalamak için sürekli bir koşuşturma ve gayret içindeler, onların telaşı bir ayrı. Ben de bu arada yayla yaşamı ve en üst teknolojinin karşılaşmasını izliyorum.
Muhtesem bir doğa. Zor şartlar. Elektrik yok, su yok, telefon yok. Toroslardan, Denizli dağlarından bildiğim gürül gürül buz gibi akan çeşmelerdi. Burada ise damla su yok. Hayvanlar için sarnıç yapılmış, insanlar ise tankerle su getiriyor. Tüm ekip tanker suyu içtik. Bu noktada yazmadan gecemeyecegim. Yörükler daha fazla ilgiyi ve hizmeti hakediyor.
2 gün onlarla kaldık, yaşadık. Suyu tankerden içtik. Telefonsuz da yasanabiliyormuş gördük. Ancak istenirse tüm sorunlar giderilebilir. Orman teşkilatımızı, yerel yönetimimizi bu konuda göreve davet ediyorum.
Gece çoban ateşini yaktık. Ateş başı sohbeti, ümmü kızdan, sudan koyun geçirme gibi yörük hikayeleri, Turk tarihinden kesitlerin yönetmenimiz Emrah Bekçi tarafindan bizlere anlatılması bizlere çok güzel zamanlar yaşattı.
Yorgunluk çökünce herkes çadırna çekildi. Hiç bu kadar yıldız görmemiştik. Gecenin sessizliğini film ekibinin minik jenaratörü biraz bozsa da yaylanın serinliğinde herkes uykuya daldı. Sabah 5-6 gibi herkes ayaktaydı. Neden bu kadar erkencisiniz dediğimde yaylada güneşin doğuşunu ve yayla sabahını çektik dedi yönetmenimiz. Birkez daha anladım ki kolay iş yok. Kameralar, ses düzeni ve diğer teknik aletler ile 2 gün arı gibi çalıştılar.
Film ekibi ser verdi sır vermedi bizlerde ortaya çıkacak filmi merakla bekliyoruz. Kurgusuz, yalansız, tamamen doğal, mevcut yaşamı yansıtan çok güzel sahneler çektiler. Yörük yaşamını belgeleyecekleri için çok teşekkür ediyoruz. Denizli Yörükleri Derneği içinde bu denli profesyonel bir ekiple çalışmak müthiş bir deneyim oldu.
Yörük yurdundan yazacak anlatacak çok şey var. İlerleyen günlerde yazıya devam edeyim.
Burada bizleri misafir edenleri, katılımcıları anmam gerekir diye düşünüyorum.
Filmin yönetmeni Emrah Bekci, film icin öneri getiren ve imkanlari saglayanlar Ismail Beyazit ve Esat Aydın idi. 12 kişilik bir film çekim ekibinin adlarını kaydetmemişim.
Yörük yurdu sahibi ve diğer katılımcılar ise torunun gözünden;
Salih mehmet Salım (dede)
Selime salım (nene)
Ramazan Salım (baba)
Rahime salım (anne- gelin)
Hüseyin salım (amca)
Rukiye Küçükoğul (yenge)
Durali Küçükoğul
Mustafa Küçükoğul
Hasan Kucukoğul
Elif Beyza Salım(torun)
Derinkuyu muhtari ve hanimi
Servet Küçükogul
Ayse Ķücükoğul
Huseyin Kaplan ( saz calan - Eski Yenicesme Muhtarı)
Denizli Yörükleri Dernegi
Yaşar Celal Ceylan (Baskan)
Doç. Dr.DevrimAlkaya (Genel sekreter)
Ayber Deniz Alkaya (minik üye)
Tüm emeği geçenlere teşekkürler
Doç. Dr.Devrim Alkaya
Inş.Yük.Müh.& Kamu Yöneticisi & Tarımcı

[@SEA_KANAL]

Çok güzel olmuş

[@doc.dr.devrimalkaya]

Teşekkürler