Dokąd się mam uciekać nędzna gołębica, Adama Strug i Monodia Polska

Pieśni Pasyjne, Adam Strug i Monodia Polska, VIII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Tradycyjnej i Ludowej ETHNIESY, 2021, Tekst pieśni:
Dokąd się mam uciekać, nędzna gołębica,
Jeżeli nie do Ciebie, jak oblubienica
Jezu mój, ma miłości na krzyżu rozpięta,
Do którego nad wszystko ucieczka mi święta?
Dybie na mnie piekielny jastrząb żeru chciwy,
Srogi drapieżnik tylko na mą zgubę żywy
Chcąc mnie pożreć, a ja gdzie mam się rejterować?
Nigdzie, tylko się w Twoich bliznach mogę chować.
Przyjmij mnie me Zbawienie, przyjmij ma Pociecho,
Całego życia mego jedyna uciecho.
O jak zacne namioty Twe, Panie Zastępów,
Jak kochane pokoje łaskawych przystępów.
Jak pragnie dusza moja do tych progów Pańskich,
Omdlewa zdrad uchodząc i sideł szatańskich.
I serce me i ciało poskakuje w Boga Żywego,
gdzie mnie żadna nie doskoczy trwoga.
Wróbelek znalazł domek i synogarlica
Gniazdo do swego płodu, gdzie Boska świątnica.
Otwórzcie się zbawienne mego Pana wrota,
Do wejścia Jego chwały ciągnie mnie ochota.
Brama Pańska, przez którą wchodzą sprawiedliwi,
W której tryumfy czynią odkupienia chciwi.
Niech Ci będzie cześć, Boże na krzyżu wiszący,
Na me zbawienie, żeś głos wysłuchał pragnący.
Witajcie rany święte Ciała najdroższego,
W których skarb jest złożony zbawienia mojego.
Zawitaj, rano święta, rano lewej nogi,
W której już mam niebieskie otworzone progi.
Zawitaj, rano święta, rano prawej nogi,
W której mam prostowane do zbawienia drogi.
Zawitaj, rano święta, rano lewej ręki,
W której mego ustają utrapienia męki.
Zawitaj, rano święta, rano prawej ręki,
W której obronie wieczne Bogu daję dzięki.
Zawitaj rano droga boku najświętszego,
W którym skarb jest zawarty zbawienia wiecznego.
Witajcie, godne rany przenajdroższej głowy,
Gdzie zbawienia ludzkiego skarb zawsze gotowy.
Tu jest mój odpoczynek, dzisiejsze mieszkanie,
Tum sobie ustawiczne obrał przebywanie.
Niechże to odpoczywam, niech się tu zabawiam,
Gdzie się wszelkich napaści świata nie obawiam.
Niech wszelkie ludzkie przyjdą tam prześladowania,
Niech się i tam czartowskie skupią nagabania.
Niech się i cielesności zakradną ponęty,
Wszystkie szturmy tu znajdą w tych opokach wstręty.
Zbiją się, rozbiją się, w niwecz się obrócą,
Bo te skały ich wszelkie zawziętości skrócą.
Wszystkie tu są oręża na przeciwną stronę,
Zbroje, tarcze, szyszaki na moję obronę.
O jak chłodno w zapale płyną tu strumienie
Wszelkich moich chciwości gaszą upragnienie.
Jak łaskawie toczą się na me oczyszczenie
Żywych wód źródła, ciężkich grzechów zatopienie.
Jak prześwietne promienie stąd się wydawają,
Te zaślepioną duszę jaśnie oświecają.
Tu nędznego ubóstwa obfite skarbnice,
Tu pociech są krynice na wszelkie tęsknice.
Tu troski się spędzają, wszelkie utrapienia,
Tu są pewne zadatki do dobrego mienia.
Baranka niewinnego krew tu stąd wypływa,
Ta okup mej niewoli, ta me zbrodnie zmywa.
Pielgrzymowania mego ta ciężkości skraca,
A niebieskiej ojczyzny rozkoszy przywraca.
Ta morzem łaskawości, w niej tonę ufale
Bezdennością miłości, w nią się topię cale.
Tak się z miłośnikami Twymi tu zawieram,
Lub żyję, Twym chcę być, lub konam lub umieram.
Już tedy tu w tych ranach pragnę być statecznie,
Z Tobą cierpieć, krzyż dźwigać, martwić się koniecznie.
Przez te rany oddajęć wszelkie moje sprawy,
Łącząc je z zasługami Twemi, Jezu krwawy.
A przy zgonie niech duch mój stąd na wieczność idzie,
Twoich zasług podporą do Twej chwały wnijdzie.
W Tobie skarb mój, me zdrowie, w Tobie niech przebywa
Serce me, niech się gnieździ, wiecznie niech spoczywa.
Spraw, o Dobro najwyższe, abym społecznikiem,
Bym męki Twej i śmierci, łaski uczestnikiem.
Abym przez grzech nie wypadł z Twoich ran opieki,
Ale wolę Twą pełniąc w nich został na wieki. Amen.

[@AndrzejTolak]

PÓKI JEST CÓŚ TAKIEGO POLSKA TRWAĆ BĘDZIE ❤❤❤

[@AnnaZaborowska-r6l]

Bóg zapłać za tę przepiękną pieśń I jej wspaniałą melodję. Nie mogę się odsłuchać.