Bedankt, Ernst! Trauma is de grootste ziekmaker van onze maatschappij ... 💕
@60skidd723 жыл бұрын
Heel mooi om dit te zien, en van een grote afstand ook wel herkenbaar. Voor mij is het mijn opa die in de oorlog in Indië opgroeide, en vele jaren later naar Nederland kwam waar hij mijn oma ontmoette. Hoe het voor mijn moeder en mijn tante is geweest om op te groeien weet ik niet, en ik heb mijn opa enkel gekend na een herseninfarct wat tot gevolg had dat hij bijna niet meer kon praten en lopen. Hij zat enkel maar in zijn stoel, dagen na dagen, en verder deed hij niets. Over de oorlog werd uiteraard nooit gesproken, en hoewel ik het op jonge leeftijd niet bepaald kon begrijpen heb ik wel het idee dat ik wel heb meegekregen dat er iets was. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe eenzaam hij zich gevoeld moest hebben. Inmiddels is het elf jaar geleden dat hij is overleden, en ik heb helaas nooit de kans gehad om hem beter te leren kennen. Wat ons nu rest is het voorkomen van dergelijke dingen, en te zorgen dat mensen die zulke oorlogen meemaken weer gewoon mens kunnen zijn.
@joeoui29023 жыл бұрын
Ik kreeg het syndroom opgespeld in de jaren 80, van het Nederlandse leger nota bene (afgekeurd) en ben 35 jaar ten onrechte als autist door het leven gegaan. De hoogste prioriteit voor mij was dat ík het níet zou doorgeven.. godzijdank is dat gelukt en zijn mijn kinderen "schoon" en eindigt het met mijn generatie.