Δουργούτι: αναμνήσεις του '50 | παλιές γειτονιές και συνοικίες

[@georgeskiourtzian]

Ma mère, une jeune arménienne (réfugiée après la catastrophe de Smyrne ) a vécu dans ce quartier de Dourgouti. Etant très jeune enfant, elle me parlait de sa jeunesse dure et extrêmement pauvre dans ce quartier des réfugiés gréco-arméniens, mais elle souligné que c'était un monde très chaleureux, très soldeur, et extrêmement humain. Moi, je n'ai pas connu Dourgouti mais dans mon coeur restent les paroles et les souvenirs de ma mère Rosa Nalbantian, profondément ancrées. Monsieur, je vous remercie de votre témoignage. J'ai pleuré en vous écoutant. Merci encore... Vous avez mon profond respect et ma reconnaissance. Ευχαριστώ σε Ελλάδα, πάντα στην καρδιά μου...

[@spyrosantypas5194]

Καταπληκτικό.! Γεννήθηκα λίγο πιο πάνω στον Άϊ Γιώργη. Ο πατέρας μου ήταν παππάς και πολύ συχνά επισκεπτόμαστε το Δουργούτι όταν έπρεπε να κοινωνήσει κανέναν άρρωστο ή να βαφτίσει κανένα ετοιμοθάνατο νεογέννητο. Πολλοί δεν είχαν λεφτά για να πληρώσουν το γιατρό και έτσι καλούσαν τον παππά στις δύσκολες στιγμές. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που έγινα... γιατρός. Τελικά ο πατέρας μου έπρεπε να απολογείται συχνά στις αρχές "δι υπόθεσίν του..." για τις σχέσεις του με τους πρόσφυγες ¨ποικίλων...θρησκευτικών και κοινωνικών φρονημάτων" που με ένα φιλανθρωπικό σύλλογο τις "ΑΓΙΕΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ¨ βοηθούσε και οικονομικά τους φτωχούς. Θυμάμαι τον αγιασμό με τον Γέρο Γεώργιο Παπανδρέου να λέει το σύνθημα "ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΠΑΡΑΓΚΑ...", ακριβώς απέναντι το σουβλάκι του Θωμά και μετά από λίγο να πέφτει η Κυβέρνηση με τα Ιουλιανά. Την επταετία προσπάθησαν για ευνόητους πολιτικούς λόγους να διαλύσουν τις παλιές σχέσεις και έτσι μοιράστηκε ο κόσμος σε άλλες συνοικίες. Αυτό αφορούσε και τον παππά... Πάντως σήμερα στα γεράματά μου μπορώ να περιγράψω το Δουργούτι σαν συνοικία το Όνειρο και Δάσκαλο της ζωής μου. Ζήτω τα Αρμένικα και τα Ιταλικά!

[@nicolasbouyiouclis4726]

Διαβάζοντάς σας... η φαντασία μου με ταξίδεψε σε περιοχές και γειτονιές που ίσως έχω περπατήσει η κάποτε περάσει... Ωραιότατη η ιστορία σας..

[@Ρένα-π8μ]

@@nicolasbouyiouclis4726 IΙδια ακριβως ηταν και οι Προσφυγικοι Συνοικισμοι στην Καλλιθεα, στα Σφαγεια και στο Σκοπευτηριο αλλα ακομη και σε πολλες περιοχες της Αθηνας και του Πειραια οπου στεγαστηκανε Προσφυγες αλλοι σε παραγκες οπως το Δουργουτι και αλλοι σε σπιτια που εκτισε το Κρατος οσοι ζησαμε εκεινα τα χρονια δεν μπορουμε να ξεχασουμε την ανεμελη ζωη που ειχαμε σαν παιδια να ειστε καλα που μας τα θυμισατε

[@giorgostsoufakis3345]

Γεια σου Σπύρο! Ο φίλος και γείτονάς σου Γιώργος Τσουφάκης. Θυμάμαι κι εγώ την παραγκούπολη του Δουργουτίου στα παιδικά μου χρόνια, κυρίως όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο του κ. Γουλιέλμου Δερμόν, στο τέρμα της οδού Σαρκουδίνου. Άλλες εποχές! Αιωνία η μνήμη του πατέρα σου, του πατρός Κωνσταντίνου, που πάντα τον θυμάμαι με νοσταλγία για τη γλυκύτητα και την καλοσύνη του.

[@Αορατος333]

Πολύ ωραία αφήγηση ❤❤❤η ανθρωπιά και το φιλότιμο γεννήθηκε στην φτώχεια εύχομαι τα καλύτερα όλοι η Ελλάδα εκείνα τα χρόνια με τους πρόσφυγες πέρασαν από τέτοιες καταστάσεις.

[@ΕλένηΚρητικού-ψ3ω]

Καταπληκτικό. Κάντε κι άλλα τέτοια παρακαλώ!

[@ΚαλυψώΤριήρη]

Σας ευχαριστούμε!!!

[@ELENI-ox3ce]

Ζωντανή αφήγηση που καταλήγει σε ηθικό δίδαγμα κ εξηγεί τη δύναμη των ανθρώπων που ζυμώθηκαν με τις δυσκολίες κ έγιναν πιο δυνατοί. Ευχαριστούμε !!!

[@margetispanagiotis3887]

Υπέροχη παρουσίαση Υπάρχει ενα βιβλιο που έχω εντοπίσει για το Δουργουτι Το βιβλιο του Μελιου Ζαχαρακη η γενιά της παραγκας αξίζει

[@amaliachr8661]

Συγχαρητήρια πολύ καλό!👏👏👏

[@mikezach1537]

Θυμάμαι το 1967-68 το Πι Εξ, το Αμερικανικο Σούπερ Μαρκετ. Επίσης σε κάποια πάροδο της οδού Σφιγγός πηγαίναμε και νοικιάζαμε τα mini Honda. Δεν θυμάμαι τη συνοικία "Δουργούτι" όπως την δείχνει το βιντεοκλιπ. Ίσως και να την είχαν γκρεμίσει. Αντιθέτως θυμάμαι πολύ καλά την συνοικία "Ασύρματο" στα άνω Πετράλωνα πρόποδες του λόφου Φιλοπάππου. Εκεί που γυρίστηκε η ταινία "Συνοικία το Όνειρο" με τον Αλεξανδράκη. Μοιάζουν τόσο πολύ.!

[@fotisfotakis1623]

Συγχαρητηρια

[@soterswson4645]

Στο Δουργούτι γυρίστηκε η ταινία ΄΄Μαγική πόλη΄΄ του Ν.Κούνδουρου το 1954. Μια ταινία που είναι σχεδόν ντοκυμαντέρ.

[@panionios1958]

Εμείς σαν πρόσφυγες κληρωθήκαμε να πάρουμε ένα οικόπεδο στη Νέα Σμύρνη. Ζηλεύαμε τότε όσους κληρώθηκαν και πήραν ένα πολυτελέστατο δυάρι διαμέρισμα στο Δουργούτι εκείνη την εποχή. Θυμάμαι ένα δωμάτιο που χτίσαμε από τσιμεντόλιθους. Το 1956 γκρεμίστηκε η κατοικία που υπάρχει σήμερα το Ίδρυμα Μποδοσάκη στο Σύνταγμα και ο πατέρας μου που υπηρετούσε στη Βουλή με τρία φορτηγά στρατιωτικά πήρε τις πέτρες και τις έφερε στη Νέα Σμύρνη όπου χτίστηκε μια όμορφη μονοκατοικία με κήπο. Το 1996 το δώσαμε αντιπαροχή. Τέσσερα διαμερίσματα των 11Ο τμ αποκτήσαμε. Έτσι είναι η ριμάδα η τύχη. Από εκεί που μακαρίζαμε αυτούς που κέρδισαν ένα δυαράκι 60 τμ σε 40 χρόνια εμείς από το τίποτα και χωρίς να ξοδέψουμε μια δραχμή της εποχής βρεθήκαμε εισοδηματίες.

[@nicolasbouyiouclis4726]

Ωραιότατη η ιστορία σας...!

[@Ρένα-π8μ]

Εσεις εισασταν τυχεροι σας δωσανε μεγαλα οικοπεδα δεν ξερω που ακριβως αλλα οι παλιοι πηρανε μεγαλα οικπεδα, εμεις που πηραμε το 1956 μας εδωσαν τοσο μικρα στην ΑΝΩ Ν.ΣΜΥΡΝΗ στα Λουτρα τοσο μικρα που ενα σπιτι με τρια δωματια με το ζορι εφτιαχνες και επι πλεον ενα δανειο που δεν μπορουσες να φτιαξεις τιποτε εαν δεν ειχες δικα σου χρηματα να φαντασθειτε ο θειος μου εφτιαξε ενα γιαπι σε ετοιμη ταρατσα ενα δωματιο κουζινα μπανιο ασουβατιστο αυτο ηταν φαγανε τις αποζημιωσεις των Προσφυγων οι επιτηδιοι αλλα οι Προσφυγες εστω μετα απο τοσα χρονια τα καταφερανε και το δανειο που μας εδωσαν το εξοφλησαμε για να γινει δικο μας το σπιτι

[@dimitrisdim3995]

Μια απο τα ιδια οι γονείς μου έμειναν στης παράγκες στο Δουργουτι για δυο χρονια και λογο οτι ειχε τρια παιδια που μετα απο λιγο καιρο εγιναν τεσσερα καποιοι ειπαν στην μητερα μου να μείνει στης παραγκες θα ερθει ο ΟΗΕ και θα σας δωσει σπιτι και ετσι εγινε το χιλια ενιακοσα πενηντα εννεα μας πηγαν στον Καρεα σε ενα τριάρι σε αυτο εμειναν οκτω ατομα τα σπιτι αυτα τα πληρωσαμε με δωσεις πολλοι ομως δεν και καλα κανανε θυμαμε οταν εδωσε ο πατερας μου την τελευταία δωσει ολο χαρα ηταν το ελεγε ξανα και ξανα τελος.ξεχασα να σας πω οτι εχω Αρμενικη καταγωγή.

[@olympicairways194]

Πολύ καλό αν έχετε βίντεο να δείχνει πως ήταν η οδός Λαγουμιτζή 1

[@athanasioskatsaros4782]

Ο παππούς και η γιαγιά με την παράγκα εικόνα παιδική . Δεκάδες χρόνια πίσω η σκέψη στον Ταύρο. Το συγγενολοι, το πρώτο σχολείο, χαρά στον Φωστήρα Φωστήρα

[@ntinamisirli8757]

Μήπως είναι στον νέο κόσμο; υπέροχο ντοκουμέντο, ευχαριστουμε

[@1HeavyMetalAngel]

Το παλιό Δουργούτι είναι μέρος του Νέου Κόσμου.

[@ΒΑΛΙΑΠΕΡΠΥΡΑΚΗ]

Υπέροχες φωτογραφίες μιας χώρας με ιστορία και πολιτισμό. Ποιος Αθήνα μου ευθύνεται γι αυτά τα χάλια; ποιοι πολιτικοί σε εκμεταλευτικαν; που χάθηκε η εξυπνάδα και το θάρρος των Ελλήνων να αποταξουν το ζυγό που τους κατάντησε έτσι.

[@nicolasbouyiouclis4726]

Μεγάλες κουβέντες και σοφές λέτε.. δυστυχώς πολλοί ειναι οι υπεύθυνοι αλλά καλά κρυμμένοι και καλόβολεμένοι...!

[@fotiszapadiotis2872]

Θυμάμαι από το 1954 την οδό Ιθώμης στον Βύρωνα που στο ισόγειο της τελευταίας κατοικίας έμενε η νιόπαντρη τότε μεγάλη αδελφή μου .Ο κάθετος δρόμος δεν υπήρχε και φαινόταν ο Σαρωνικός .Τώρα εκεί βρίσκεται ένα μεγάλο κτίριο που κρύβει τη θέα.Από εκεί ερχόταν ένας ανθοπώλης με ένα καρότσι με τρείς ρόδες με λουλούδια σε γλάστρες.Εξω από την πόρτα βρίσκαμε το πρωϊ στο σκεπασμένο μεταλλικό δοχείο το γάλα που άφηνε ο γαλατάς τα χαράματα πριν ξυπνήσουμε. Φοιτητής το 70 ξαναπήγα εκεί σε ένα γάμο στην Εκκλησία της Μεταμόρφωσης.Ο δρόμος δεν είχε αλλάξει σχεδόν καθόλου.Οπως και σήμερα παραμένει σχεδόν ίδιος με αρκετά παλιά σπίτια. Θυμάμαι την Ομόνοια με τους φοίνικες ,το συντριβάνι και τις Μούσες. Νοσταλγικές παιδικές αναμνήσεις.

[@μαριαβλαχου-ι9ι]

Στο κέντρο τής Αθήνας υπήρχαν αυλές σέ μία από τίς δύο μεγάλωσα μέχρι το τέλος τής δεκαετίας τού 60 οι αναμνήσεις είναι γλυκιες τί σημαντικό είχε το να συντρέχουν

[@ΝαναΔοση]

Ποια κυβέρνηση ηταν τοτε που γκρέμισε τις παραγκες κ εδωσε διαμερίσματα;;;ηταν επι Παπαδόπουλου;;;;

[@1HeavyMetalAngel]

Ναι. Η κυβέρνηση των συνταγματαρχών έκανε το έργο.

[@ΧαρούλαΙδρωμένου]

Το Δουργουτι γκρεμιστηκε το 1965 η δικτατορια εγινε το 1967

[@1HeavyMetalAngel]

@@ΧαρούλαΙδρωμένου Λάθος. Μην ακούς αυτούς που δεν θέλουν να δώσουν τα εύσημα που αξίζουν στους συνταγματάρχες για ό,τι έκαναν για την χώρα.

[@nikosanonikos1898]

Όχι η χούνται ήταν από το 67. Το 65 ήταν κυβέρνηση ή η ένωση κεντρώων με τον παπανδρέου ή (τον σεπτέμβριο του 65 μετά την πτώση της τη Ένωσης κεντρώων) ή του στεφανόπουλου. Επίσης ακούς για τα πώς έφτιαξε τα λεγόμενα και ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΆ και σκέφτεσαι Παπαδόπουλος;;

[@giannisxatzidakis6483]

Έχεις μείνει στη χούντα?

[@ΘεοδοσίαΚυρμιζάκη]

Κι εγώ εκεί γεννήθηκα στην οδό Δέσπως Σέχου.

[@alexandragrentzelia2137]

Αγνές εποχές

[@nikosarmatas8642]

Γεννήθηκα Ροικου... Επαιζα στις φυλακές και στην παιδική στον Κυνηγό...

[@vagosk649]

Εξαιρετικο βίντεο μπράβο σας. Κατάλαβα ποια συνοικία εννοείτε. Περνώ πολλές φορές από κει. Και όσα είπατε στο τέλος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων πέρα για πέρα αληθινά.

[@eleutheriaatzemi2774]

ΠΑΡΑΑΚΑΩ. ΠοΛΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΗΞΕΤΕ ΤΟ ΠΑΛΕΟΝ ΠΟΛΗΓΩΝΟ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΡΕΟΣ ΕΚΕΙ ΓΕΝΗΘΗΚΑ ΕΚΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣΑ...

[@ΝίκοςΤρέντος]

Επίσης την ομαδάρα τόν θρίαμβο

[@nefelh525]

Ναι ήμουν παίκτρια του θριάμβου Γεια σου Νίκο

[@nefelh525]

Ρίτα Παναγιώτης Γιώργος Άρτια Αφροδίτη Και άλλα παιδιά

[@harilaospapageorgiou471]

Μνημες.και εγω εκει γεννηθηκα.

[@tadopoulostadopoylos5864]

Νερό και ηλεκτρικό ήταν η αλλαγη γύρω στο 1955…αλλιώς κουβαλήματα νερού με συμπαθητικό γαϊδουράκι….

[@aggelikiaggeliki2385]

που ηταν το Δουργουτι ?

[@ΝτινοςΚαρας-ζ2β]

Στο Νέο Κόσμο, στην πίσω πλευρά του ξενοδοχείου INTERCONTINETAL

[@dimitrisdim3995]

​@@ΝτινοςΚαρας-ζ2β Στον αγ Σωστή

[@ΚωνσταντινοςΕλευθεριου-κ9τ]

με ''γυρισες'' πισω πανω απο μισο αιωνα,σε νοσταλγικες στιγμες...εγω εζησα λιγο πιο βορεια,στα ''Κουπονια'' τα σημερινα Ανω Ηλυσια,σε αναλογες συνθηκες απο το 1955 που γεννηθηκα μεχρι το 2012 που εφυγα για την Αιγινα,λογω συνταξης ..αν μπορεις να βρεις ''υλικο'' και απο αυτη την φτωχικη γειτονια της Αττικης,θα το εκτιμουσα