Դու մեր փափագն ես, ո՛վ անհուն երկինք

Դու մեր փափագն ես, ո՛վ անհուն երկինք,
Մեր հանգրվանն ես՝ առանց արհավիրք,
Ուր ո՛չ թախիծ կա, ո՛չ լաց, ո՛չ արցունք,
Ո՛չ հոգու ցավ կա, ո՛չ էլ կեղծ վարմունք:
Երբ մութ ամպերն են գալիս ու պատում,
Երբ որոտում են արցունք ու արյուն,
Եվ երբ չարիք է շուրջը մեր կրկին,
Հոգին իր հայացքն է ուղղում երկնքին:
Կրկ.
Մենք այստեղ պանդուխտ ենք ու նայում ենք վեր,
Երկնքի անհունն է Հայրենիքը մեր,
Նեղ ճանապարհին ենք՝ մինչ երկինք հասնող,
Ուր միակ անունն է ամենակարող:
(Երկինքն ինձ գերում է)
Դու մեր մտքում ես, լուսե մեր գալի՛ք,
Երբ մթություն է, երբ լուռ են մարդիկ,
Երբ փոշու ամպ է և մուժ ահարկու,
Դու մեր մտքում ես, և լույսն է քո հուժկու:
«Դու լաց մի՛ եղիր, հուսա՛, ո՛վ իմ անձ,
Քո տունն այնտեղ է՝ երկինքն է անանց,
Ինչքան էլ զրկանք է այս մութ աշխարհում,
Այնքան էլ բերկրանք է լուսե երկնքում»:
Կրկ.
(Երկինքն ինձ գերում է) 3x