Рет қаралды 381
#djimini2 #dronevideo #drone #polska #poznań
tu jest link do kolejnego filmy z parku Dębina
• POZNAŃ Z DRONA odc 7 ...
W tej dzielnicy mieszkaniowej położonej na lewym brzegu Warty znajdują się domy i bloki. W jej zachodniej części usytuowane są restauracje i sklepy, a także Fort IXa z podziemnymi schronami zbudowany pod koniec XIX wieku. We wschodniej, zalesionej części nad rzeką położony jest las Dębiński ze ścieżkami do spacerowania i biegania oraz ścieżką rowerową, stawami, placem zabaw i sezonową restauracją.
Początki powstania Dębca datuje się na XVII/XVIII wiek], kiedy to w 1700 roku Michał Czenpiński wziął w dzierżawę północne tereny dawnego Lubonia. Następnie wybudował tam folwark zwany Dębczenem, Dąbczynem, lub Dębcem. Właściciel ziem sprowadził do folwarku chłopów polskich, a także rolników z Bambergu. Bamberczycy dzięki pracowitości w szybkim czasie zbudowali tam parterowe, pokryte gontem chaty, oraz drewniane zabudowania gospodarcze. Porozsiewali pola, które ciągnęły się na zachód w stronę Świerczewa i na wschód sięgając Dębiny oraz Warty. W 1819 Dębiec liczył 175 mieszkańców[6].
W roku 1876 wielki pożar pochłonął większą część zabudowań dębieckich. Wkrótce po tym fakcie potomkowie osadników bamberskich zbudowali nowe, murowane budynki, które przetrwały do dziś.
Wiek XIX dla Dębca odznacza się zakładaniem torów kolejowych. Pierwsza linia prowadziła do Wrocławia, druga natomiast do Kluczborka. W tym czasie zbudowano również dom gminny, kuźnię i szkołę powszechną. Przed 1918 powstała też Kolonia robotników kolejowych.
W 1925 roku Dębiec oficjalnie został przyłączony do Poznania. Dzięki temu gospodarstwa domowe zyskały gaz, prąd elektryczny i kanalizację. Również przedłużono wtedy linię tramwajową i pobudowano wiele okazałych domów.
Lata 30. XX wieku były czasami, gdy na Dębcu wybudowano kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy przy ul. Czechosłowackiej, oraz nową szkołę pomiędzy drogą do Lubonia a Dębiną.
Zaraz po II wojnie światowej Zakłady im. Hipolita Cegielskiego zdecydowały wybudować na terenie Dębca duże osiedle mieszkaniowe dla swoich pracowników. Zaprojektowano je w pracowni Zakładu Osiedli Robotniczych Jana Cieślińskiego (do 1951), a potem w Miastoprojekcie. Zrealizowano je w latach 1948-1967 dla 4900 rodzin i był to częściowo przykład stylu socrealistycznego w Poznaniu. Realizacja trwała około 20 lat, co sprawia, że osiedle (73 bloki) nie ma jednorodnego charakteru. Stosowano tu po raz pierwszy w mieście nowe technologie, rezygnując z ręcznego noszenia cegieł przez tzw. koźlarzy na rzecz pochylni, wielokrążków i wind elektrycznych. Po raz pierwszy w Poznaniu zbudowano tu 11-piętrowy budynek mieszkalny o konstrukcji żelbetowej z windami osobowymi (ul. św. Szczepana 5)[7].
Architekci związani z tym projektem to m.in.: Mirosława Dworzańska z zespołem (urbanistyka), Henryk Błaszkiewicz, czy Henryk Kara[8]. Kolejnym etapem były plany budowy wielkich osiedli, które zostały częściowo zaniechane z powodu braku pieniędzy i materiałów budowlanych. Punktem kulminacyjnym tego przedsięwzięcia była budowa os. Dębina. W 2019, przy ul. Dolna Wilda, oddano do użytku park Bambrów Poznańskich o powierzchni 2,6 hektara