Եղիշե Չարենց. Իմ օրերում / Մխիթար Ավետիսյան

Իմ օրերում ես ցանկացա լինել վսեմ և ինքնուրույն,
Իմ օրերում ես ցանկացա կյանքս զոհել դրա սիրուն:
Իմ օրերում դժվար էր շատ լինել հաստատ ու մնայուն, -
Իմ օրերում պատմությունն էր յուրաքանչյուր բառիս նայում:
Իմ օրերում երգը միայն նրանո՛վ էր մեծ ու անգին,
Որ բորբոքում, հուր էր տալիս դեռ չկոփված, չեկած կյանքին:
Իմ օրերում շա՜տ էր դժվար երգը՝ կյանքի համար երգած. -
Յուրաքանչյուր բառը - կամ մի թռի՛չք էր վեհ, կամ - մութ արկած:
Բայց օրերում իմ հուրհուրան աշխա՛րհ էր նոր ծնվում հնից, -
Եվ մե՜ծ եմ ես, քանզի ինձ մեծ երթ էր նշված Պատմությունից...
Իմ օրերի երգը եթե իմ տողերից հիմա լսես -
Ուրեմն ես մե՜ծ եմ ու խոր, երգի՛ց էլ իմ խոր ու վսեմ...
Եվ եթե ես ունեմ մի բան, որով կարող եմ պարծենալ -
Իմ օրերի շափա՜ղն է այդ, իմ օրերի ձայնը անահ...
Ողջո՛ւյն, ուրեմն, օրերիս, իմ օրերի անհո՜ւն շնչին, -
Եվ օրերիս հանդեպ այդ մեծ - թող երգս ձեզ թվա չնչին...
Բայց եթե կա երգում իմ գեթ շեշտ կամ բառ իմ օրերից -
Ես կմնամ հա՛ր ու հավետ, ես կարթնանամ մահից նորից...
Մե՜ծ եմ և վեհ իմ օրերով - ես այդ գիտեմ - հուր-հավիտյան,
Ողջո՜ւյն, իմ ե՛րգ, իմ խնդությո՛ւն, իմ օրերի անհո՜ւն մատյան...
#ԱռաջինԱլիք #էջանիշ