Գնում կանգնում «Նահատակի ծորի» գլխին, Ճրագ վառում, մատաղ անում, Արյունը ճակատներիս քսում, Յոթն օջախի շուրջը յոթն անգամ պտտվում, Արծվի նման բարձր կանգնում, Շահումյանին մտիկ անում: «Գյոլբուլախում» խոտ հավաքում, «Փակի քոլից» մեշոկներով հոնը քաղում, «Վանքի աղբյուրն» քչքչալով մեզ էր կանչում: Թոռնի(թունդրի) տաք-տաք, փափուկ հաց ու պանիր ուտում: Խլոպոզը(ձնծաղիկ) ձյունի տակից, Թարթիչները վեր էր հանում: Ինչքան մանուկ փայտը սրած, ձեռքն առած, Մերկ յալերով(բլուրներ) վեր էր վազում: Անտառը լցվում էր կուրմուզուկով(սնդրուկ): «Բութ մատիս նման հաստ-հաստը կպոկես» Պատվիրում էր մայրը որդուն ու ճանապարհում: Իսկ երեկոյան ամանը լիքը տուն-տուն բաժանում: «Պրսառվում» սիբողը դեմդ ծիծաղում էր: Հարևանի հարսը արդեն քաղում էր: Այդքանից հետո դու ոնց կարող ես տանը նստել, Թե չէ ձմեռը ուրիշը կուտի, իսկ դու կսկսես երազում տեսնել: Գիլասը ծառին պսպղում էր, Ավելուկը դաշտում ծփում էր: Հերթը գալիս էր իզկոթ, շուշան, պլանուկին: Առավոտ ծեգին դաշտ էին գնում մարդ ու կին: Մրցում մտած դաշտ էինք գնում, Բանկա փակում, հետո բակից իրար կանչում: «Քանի՞ բալոն փակեցիր:» «Հարյուր» - լինում էր կարճ պատասխանը: «Վուհ թամբալ ես, իսկ ես՝ երկու հարյուր:» «Դե դուք շատոր եք, շատ աշխատող, շատ էլ ուտող:» Ահա այսպես միշտ զբաղված, Աշխարհային գործերով, Օրը ո՞նց էր գալիս մթնում, Հիշում ենք մենք կոծելով: Ոնց էլ Աստված ներում էր մեզ,
@svetlanagulyan562710 жыл бұрын
Եթե իրոք ներում էր: Կոմունիզմի ոգով լցված, Աստծուն էլ մոռացած: Մեկ անգամ էլ շանս տվեց մեզ, Իր երեսը փնտրելու: Մեկ անգամ էլ կյանք տվեց մեզ, Իր Սուրբ խոսքով ապրելու: Այսօր ցրված աշխարհով մեկ, Շահումյան ենք գովերգում: Կարոտում ենք Շահումյանը, շահումյանցուն: Այդքանի հետ միասին, կանչում եմ ձեզ Աստծուն: Այն ժամանակ մեր գյուղում էլ մի Նոյ կար, Աստծո խոսք էր քարոզում երկար: Բայց հաճախակի օրենքը տանում, Հիմք չունենալով՝ նորից բաց թողնում: Օրենքի ահից ծեր գյուղացիներ, Պատերի տակին թաքուն զրույցում. «Այս լավ տղային ինչու՞ են տարել, Ո՞վ է սրանից մի վատ բան տեսել:» Անզակոն օրենքի վրա զարմանում, Գլուխը թափ տում ու ոչինչ անել չեն կարողանում: Հիմա էլ է նույնը խոսվում, Գալիք ապագայի վրա քարոզվում: Ո՞վ ընդունի կվայելի Աստծո սերը, Ու նրան իր մոտ կտանի Տերը: Կողքին փառավոր աթոռ ունի պատրաստած, Աշխատիր այդ փառքից չզրկվես հանկարծ: Աստված օրհնի մեկը մյուսի համար աղոթողներին: Մատաղ լինեմ Շահումյանի արդար հողին, Չեմ կարող ներել նրա անվանը հարամ խառնողին: Թեկույզ դա լինի իմ որդիս մադար(մինուճար) Ես սիրում եմ արյուն արդար: Աստված էլ է արդարներին իր մոտ տանում: Հանցավորին պատժում է, բայց երեսից չի ձգում: Ասում է. «Գնա՛, էլ չանես, Բայց հենց անես՝ միայն դժողքին արժան կլինես:» (գրեցի 1993 թ. հունիսի 10-ին, ք. Մայկոպ, Սվէտլանա Ղուլյան)
@alvinaarustamyan4145 жыл бұрын
Хндрумем асек .ерб пити га ет мер йохеры шатенк каротел .кароти цавы танчуме мез
@eqa.k14403 жыл бұрын
Шакалы такой райский край превратили ад тепер хозаева етих земел превратият опят рай .