ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΨΥΧΕΣ

Εἶναι κάποιες ψυχές σάν λαμπάδες στά σκότη
φλογερές, φλογερές, καί μ' ἀγέραστη νιότη.
Στόν ἀγώνα ἐμπρός μέ μιά πίστη μεγάλη,
προχωροῦν, προχωροῦν δυνατές σάν ἀτσάλι.
Στόν ἀγώνα ἐμπρός, κι ἄν λυγίσει καμιά τους
τί πολλές, τί πολλές τήν βαστοῦν στά φτερά τους.
Εἶναι κάποιες ψυχές σάν μπουμπούκια τ' Ἀπρίλη
ταπεινές, ταπεινές, μέ τό γέλιο στά χείλη.
Κρυσταλλένιες ψυχές, στή μορφή τους, στό βλέμμα,
ὅλο φῶς, ὅλο φῶς, δίχως νέφος κανένα.
Στόν ἀγώνα ἐμπρός, κι ἄν λυγίσει καμιά τους
τί πολλές, τί πολλές τήν βαστοῦν στά φτερά τους.
Εἶναι κάποιες ψυχές πού θαρρεῖς ἔχουν πάρει
τ' ἀετοῦ, τ' ἀετοῦ, τήν λεβέντικη χάρη.
Λουλουδένιες, ἁπλές ἀγκαλιάζουν μ' ἀγάπη
εἶν' αὐτές, εἶν' αὐτές στοῦ φωτός τό παλάτι.
Στόν ἀγώνα ἐμπρός, κι ἄν λυγίσει καμιά τους
τί πολλές, τί πολλές τήν βαστοῦν στά φτερά τους.