Եկեղեցում Աստծո շնորհքի հայտնության մասին

Եկեղեցում Աստծո շնորհքի հայտնության մասին - Հրայր եղբայր

Рет қаралды 13,295

Bari Lur

Күн бұрын

Пікірлер: 24

@susannakarapetyan8736 2 жыл бұрын

Տերը օրհնի🙏🙏🙏🙏

@SyuzelaXurshudyan 6 ай бұрын

Ամեեեն

@tsovinarhertevetsyan2811 Жыл бұрын

Իմ հարազատ եղբայր

@nature777ahq 2 ай бұрын

ՀԻՍՈՒՍԻՍ զորաոր զինոր Աստծօ լույսերի մեջ մնաս

@tsovinarhertevetsyan2811 Жыл бұрын

Ես արդեն հավատում եմ և աղոթում սիրելի եղբայր

@karinesimonyan8095 Жыл бұрын

Ամեն

@mariamkarapetyan9715 Жыл бұрын

PARQ ZORATS TER HISUS QRISTOSIN, shnorhakal em TIROJs Hrajr axpor u Sra nmanneri hamar.

@Тигран.Абаджян Жыл бұрын

Տերը օրհնե Ձեզ

@armanaykazyan213 10 ай бұрын

2:19

@Ререкамаркариан 2 жыл бұрын

Աստված օրթնի

@emmatumasyan5674 Жыл бұрын

Օրհնի

@vahesargsyan5613 7 жыл бұрын

Մենք պետք է կարդացեք Աստծո ավետարանը, Աստծո բարձր ավետարանի, Աստծո սրտի կարիքից ելնելով, աստվածային սիրավեպի տեսանկյունից: Ամբողջ Աստվածաշնչի գագաթնակետը և կենտրոնական թեման, դա Քրիստոսն է և եկեղեցին որպես Ամուսին և կին, կամ Գլուխ և մարմին: Իսկ այլ խոսքերով ասաց դա Կյանքն է և կառույցը (Եփ.5:31-32, 1:22-23, 2:20-22, Կող.1:18,24, 2:19 Հայտ.21:3,22): Իսկ մեկ նախադասությունով. 《Աստված դարձավ մարդ, որ մարդը դառնա աստված իր կյանքով և բնությամբ բայց ոչ աստվածությամբ》(Հովհ.1:1,14,12-13, 3:3,5-7,15-16, 2.Պետ.1:4, Երբ.12:10, 6:4, 3:1): Քրիստոսը և եկեղեցին որպես մեկ զույգ ամբողջ տիեզերքում կենսաբանական և Աստվածամարդկային մի նոր տեսակ է (Եփ.5:23,25,30,32): Ընդանրապես Աստված բոլոր կենդանիներին և արարածներին սահմանել է որ ամեն մեկը իր նույն տեսակի հետ զուգավորվի և ամուսնանա (Ծննդ.1:11-12,21,24-25, 2:18-20, Ղեվտ.19:19 ): Իսկ Աստվածաշնչում` Հին Կտակարանում, արարիչ Աստված կոչվում է ամուսին իսկ իր ընտրյալ Իսրայէլ ժողովուրդը կոչվում է կին (Եսայի. 54:5-6, 62:4, Երեմ.2:2, 3:14, 31:32, Ովսե.2:2,16), իսկ Նոր Կտակարանում Քրիստոսը կոչվում է փեսա, իսկ եկեղեցին նրա հարսը (Հովհ.3:29, 2.Կոր.11:2, Մատթ.25:1, 9:15, Հայտ.19:7, 21:9): Աստված ու մարդը նույնպես պետք է նույն կենսաբանական տեսակի պատկանեին: Աստված անցյալ հավիտենությունում ուներ միայն անստեղծ` հավիտենական, աստվածային Կյանք և Բնություն: Իսկ իր ստեղծած մարդը արարչագործության մեջ ուներ միայն Աստծո պատկերը և նմանություը, որը նրան Աստծո տեսակի պես էր դարձնում, բայց մարդը այնուամենայնիվ ուներ միայն ստեղծված մարդկային կյանք և բնություն (Ծննդյան. 1:26-27, 2:20): Աստծո մարմնանալը և գալը դա ոչ միայն կապ ուներ մարդու անկման և փրկագնման հետ այլ ավելին, Նա իր կենսաբանական տեսակի պես զույգ էր ուզում, և այդ նպատակով է որ Նա ժամանակի մեջ գործնթաց անցավ : Կյանքի ծառը մինչև մարդու անկումը, արդեն Եդեմական պարտեզում կար, որը խորհրդապատկերում էր մարմնացած Աստծուն Քրիստոսի մեջ որպես հավիտենական Կյանք` մարդու Կյանքը դառնալու համար (Ծննդ.2:8-9,16-17, 3:2): Մարմնանալով Աստված ձեռք բերեց մարդկային կյանք և բնություն (Հովհ.1:1,14, 1.Տիմ.3:16, Երբ.2:14, Հռոմ.1:3-4, 8:3), բայց առանց մեղքի բնությամբ (2.Կոր.5:21, Երբ.4:15, 1.Պետ.2:22), և համապատասխանում էր մարդու տեսակին: Իսկ Քրիստոսի խաչելության և հարության միջոցով Քրիստոսին ներահավատացող մարդիկ նույնպես գործնթած անցնելով համապատասխանեցին Աստծո տեսակին: Վերածննվեցին իրենց հոգում ( Հովհ.3:3,5-8,) ստանալով Աստծո Կյանքը (Հովհ.3:15-16,) և բնությունը (2.Պետ.1:4, Երբ.12:10, 6:4, 3:1), նաև իրենց շնչում Նրա Կյանքի Հոգով կնորոգվեն (Եփ.4:23, Կող.3:10, Տիտ.3:5 ), կփոխակերպպվեն (2.Կոր.3:18, Հռոմ.12:2), կերպարանակկցվեն Նրա անդրանիկ Որդու պատկեերին (Հռոմ.8:29. 1.Կոր.15:49), աճելով (Եփ.4:15-16, Կող.2:19,) և հասունանալով դեպի հասուն Այրի հասակի չափը (Եփ.4:13, Կող.1:28): Իսկ Քրիստոսի երկրոդ գալստյան` մեռելների հարության և հափշտակություն ժամանակ իր սրբերի մարմիները կփոխակերպվեն իր Կյանքում (1.Թես.4:12-17,) և ներծծված ու կլանված Նրա Կյանքում (2.Կոր.5:1-5,) կորդիացվեն իր փառքի մեջ (Հռոմ.8:11,17-23, 30), դառնալով փրկագնված, անապական, երկնային և հոգևոր մարմին (Փիլպ.3:20-21, 1.Կոր.15:35-54): Այսպես եռամաս մարդը իր հոգում, շնչում և մարմնում լիակատար և ավարտուն փրկությամբ (1.Թես.5:23) համապատասխանում է գործնթաց անցած Եռամեկ Աստծո տեսակին: Դրա արդյունքում Եռամեկ Աստված և եռամաս մարդը միանալով և միաձուլվելով (1.Կոր.6:16-17, Հռոմ.11:17,19,) որպես մեկ ընդանրություն կդառնան, մի նոր կենսաբանական տեսակ` Աստվածամարդկային ընդհանրական և տիեզերական զույգ, Աստծո լիակատար բավարարման, վայելքի և փառքի արտահայտության համար Նոր Երուսաղեմում (Հայտ.19:7-9, 21:2-3): Ահա սա է Աստծո բարձրագույն ավետարանի գլխավոր և կենտրոնական թեման , որ Աստված իր սրտի մեջ ուներ, իր սրտի կամքի բարեհաճության համաձայն`անցյալ հավիտենությունում (Եփ.1:4-5, 9,11, Փիլիպ.2:13): Եվ սա է Նրա նպատակակետը գալիք հավիտենությունում: Բոլոր դարերում ծածկված այս խորուրդը Հոգով հայտնի արվեց առաքյալներին (Եփ.3:2-5, 5:32, Կող.1:26-27, 2:2, 4:3,) և դարձավ ղեկավարող երկնային տեսություն (Գործ.26:19,) և սպասավորություն Նոր Կտակարանում (2.Կոր.3:5-6, 8, Կող.1:25-29, Եփ.3:7, Գործ.20:24, ): Մենք պետք է մեղքերի ներման, շնորքի և փրկության մակերեսային ավետարանից առաջ շարժվենք դեպի Աստծո ծածկված սրտի խորքերը`(1.Կոր.2:7, 9-11,16, Կող.1:25-29,) Աստծո խորհուրդի գերագույն ավետարանի հայտնության չափանիշին (Հռոմ.16:25, Եփ.6:18-20): Այսօր Աստծո և առաքյալների այս նույն տեսությունը, պետք է դառնա մեր տեսությունը, սպասավորությունը, ձգտումը և նպատակը` (Փիլիպ.1:27, 2:22,) եկեղեցիներում և մարդկանց ավետարանելիս Աստծո Վեհ Կամքը բավարարելու համար: Թող Աստծված շնորք տա մեզ որ մենք իրար հետ համատեղ համագործակցենք` համագործակցելով Աստծո հետ իր ծրագիրը իրականացնելու համար... (Փիլիպ.4:3, 1.Կոր.3:9,) Ամեն!