Рет қаралды 12,562
Τραγούδι για την Ομόνοια του 1992-93!
Μουσική / στίχοι / παρουσίαση: Ηλίας Ευαγγέλου
---------------------------------------------------------------------------------------------
Θυμούμαι σαν εχτές που ήμουν εννιά χρονών μωρό
μιαν Δευτέρα του Αυγούστου του ενενήντα θκυό...
Ήρτεν έσσο ο τζύρης μου λλίον αργά που την δουλειά
τζιαι έδωκεν μου στο σιέρι μιαν ματσούα με χαρτιά
μόλις την είδα καλά, έφκαλα τσιριλλιά
μονομιάς έπιασα τον μιαν σφικτή αγκαλιά
Ήταν το πρώτο μου διαρκείας της σιηλλάκκας
δεν θα έχαννα παιχνίδι της Ομονοιάκκας
μάππαν επήαιννα πιλέ, που τεσσάρων χρονών
όμως τζείνην την χρονιά θα εδίουν το παρών
σε κάθε ματς σε μια χρόνια που εφάνταζεν χρυσή
αφού που τίτλους είχαμε θκυό γρόνους στέρηση
Μα στην πρεμιέρα ήρτεν ο γνωστός ξιμαρισμένος
έθελεν να μας ποσπάσει μα ήταν γελασμένος
γιατί εκτός που έφαεν ραφτίν τζιαι επρήστην
ο λαός εσυσπειρώθην τζιαι εκουρτήστην
τζιαι μαζί με τους παίχτες εγινήκαν μια ππουνιά
θα εγράφαν ιστορία τζείνην την χρονιά.
Τούτα ούλλα θυμούμαι για να παρηορηθώ
που τζείνην την χρονιά τι να πρωτοθυμηθώ
τες εκδρομές σε Παραλίμνι, Λεμεσό τζιαι Πάφο
για τούτα πράσινην άρκεψα την ψυσιή να βάφω
το ΓΣΖ γεμάτο μέσα τζι άλλους τόσους έξω
θυμούμαι εν είσιεν αντίπαλους να περιπαίξω
Το Μακάρειο τρισπίλιν σε κάθε παιχνίδιν
πράσινη η κερκίδα, όπως τζιαι το γρασίδι
Σημαίες, τύμπανα, πανό, φωτοβολίδες
να παίρνουν ούλλα φωθκιά με του Σαββίδη τες βολίδες
του Χρυσάνθου τα γκολ τα εξωπραγματικά
του Ευαγόρα μας τα τάκλιν τα επικά
του Σάκη το πάθος τζιαι του Κώστα το στήμα
του Καιάφα (γιατί ο άλλος ήταν βλήμμα)
του Τζίητζιη η πελλάρα τζιαι του Κάντηλου οι λόμπες
τζιαι του Ξιούρουππα τα σιούτ που ήταν σαν τες πόμπες
του Κώτσιου το πείσμα, του Καλοθέου η αντοχή του
τζιαι ο φύλακας ο άγγελος μας ο Χαρίτου
την σημαία μας τον αρχηγό τον Κώστα τον Πέτσα
τζιαι του Τούτιτς οι τρίπλες τζιαι η φινέτσα
τον Τζούριακ να βάλλει γκολ με το αεροπλανούι
τζιαι την θύρα 9 να τραγουδά κάμνοντας το τρενούι
τον παππού μας τον Άρσοφ να μας χαμογελά
μακάρι τζειπάνω που είναι, να’ναι καλά!
Όταν επήαιννα γήπεδο, ήταν σαν να ήμουν έσσο
σιηλιάες θύμησες εν είχα τόπο να χωρέσω
τότε είχαμε ψυσιή, ιδανικά τζιαι παίχτες
τωρά εν μόνον υπαλλήλοι τζιαι προέδροι μαριονέττες
Πηλέ μου είχα την τύχη να ζήσω τζείνην την χρονιά
θα έχω να την λαλώ, όσον ο χρόνος θα περνά
τζι όσες χαρές τζι όσα μαράζια έρτουν στην Ομόνοια
τζείντην χρυσή χρονιά θα την θυμούμαστεν αιώνια!