Рет қаралды 694,601
ლექსის ავტ: ნიკა ლაშხია
ლექსს კითხულობს-ბუბა სორდია
ასრულებს-მაია ჩიტაია.
გადასათოვლია, ღმერთსაც ნუ შევცოდავთ ასე, საკუთარ განაჩენს ნუ წამაკითხებ, ჯიმა.
ჩაგვღამებია, მაინც არ ვგავართ წამსვლელს,
ჯერ რამდენი გვაქვს დარჩენილი ოროფა, ბირა.
წარბი არ აზიდო, ფსკვნილის ნაბიჯები თვალე.
ენგურს დავუთვალოთ ბოლო წერტილამდე ბორგვა.
თევრეც გვეგულება, მაგრამ შევიცოდოთ თავრეც,
ჯერ არ ავატიროთ ხვამათერზაფილი ოდა.
სვანეთს ნაკოშკარზე ლექსი მივათოვლოთ უშგულს,
ძმობას შეგვინახავს მზე ვერ მოერევანა ნანა,
ღმერთიც გაგვიხსენებს თავის ანგელოზით ქუმურს,
ჭარა მუმორენა ჭარა დო ბჭარათ.სერიშ ვარკვლავებში ჭიდილს გავუმართავ სივრცეს, ღვინოც დაილევა, ისე არ დარჩებს სუფრა.არ მინდა აბებით მომდევნო დღეები ქიფრსხე, სიკვდილშიც, სიკვდილშიც არ გვიწერია ღურა. ჩვენი ნაკვალევი თოვლით აუვსია ღრუბლებს, აწი რა გაიგნებს, ან ვინ გამოგვყვება როდის?! თუმცა თუ იტყვიან - ჭითა ოჯალეშის შუნდეს, ლექსით ადუღებულ ღვინით უვლიდნენო ოდიშსს.ციხეგალავანთან რამე იგალობე დავრჩეთ, მტერი თუ მოგვადგა ხმლებით შურდოგურიშ მხედრებს, ისე შევებრძოლოთ აღარ ვაზიაროთ საშველს, და ისე დავეცეთ გულს რომ დააწყვიტავს ქვესკნელს.ტყეში სიბნელეა, მგლების სიმღერები ისმის, ჭინკებს აუხდაო თურმე ტყაშმაფების ჭყალა, სულში პოეზია, ჯიმა დაჩხირივით ქიგიბრზ, ჭარა მუმორენა ჭარა დო ბჭარათ.
ავტ: ნ.ლაშხია