Neden Yalnızız? - İÇSES 2.Bölüm

[@ErenAktan]

Aslında 3 bölümlük bir sohbeti tek videoda yayınladım. Videoyu bölümlere ayırdım, oynatma barı ya da açıklamadaki bölümler kısmından istediğiniz bölüme tıklayarak, videonun ilginizi çeken kısmını izleyebilir/dinleyebilirsiniz. Sohbetime eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim.

[@ahmetali3742]

Sen konuş biz dinleriz ❤

[@kadirkesten3336]

abi son dönemlerde bunalımdaydım. hayatım boyunca yalnızdım zaten anlattıklarını erken yaşta kendim keşfetmek zorunda kalmıştım. Sonra zaman geçti kendi kendime bunları telkin etsem de ezbere kurduğum cümleler haline gelmişti bunlar. Hayatımı resmen bu bir saatlik sohbette gözden geçirdim. Yeri geldi katılmadığım yerde sana cevap verdim yeri geldi bu fikirleri nasıl oluşturdum bu kanaatlere nasıl vardım hatırlamış oldum. Neyse fazla uzatmayayım teşekkürler. Gerçekten iyi geldi. İlk yarım saatinde videoyu durdurup kendime çeki düzen verdim. Vatana millete hizmettir bu sohbetler. Bir ara bir yerde denk geliriz de sohbet edebiliriz umarım. ( Tercihen Burhaniyede denk geliriz de zeytinyağı falan hediye ederim)

[@MerveBurak59]

Biz teşekkür ederiz efem

[@ogunkandil5697]

Haklı haklı konuşup canımı sıkıyorsun Eren...

[@gokalp.]

Uzun zaman sonra favori program buldum

[@validesultan883]

Gercek dost bedendir en cok kendini sev en cok kendine guven sen iyi olki guclu olki. Cevrende oyle olsun kisaca menfaatlerin bittigi yerde ne dost kalir ne sevgili bu maddi yada manevi farketmez karsiliksiz seven annen bile enderde olsa bir gun menfaati dogrultusunda tercigi sen olmayabilirsin uzucu fakat gercek bu aslinda olay su maddi yada manevi kimseden karsilik beklemiyeceksin yaptiklarinla mutlu olmayi karsilik beklemeden basarabildiysen noktayi koy devami yokmus gibi yeni mutluluklara hazirla kendini hayat uzulecek kadar uzun degil mutluluk dolu gunleriniz olsun her sey gonlunuzce olsun butun genclere duam bu❤❤❤❤❤❤❤

[@ErenAktan]

Canım benim

[@dasein66]

ama ne olursa olsun insan bazen hayatında sevdiği bir insana onu heyecanlandıran şeyleri hevesle anlatmayı istiyor, günün nasıl geçtiğini ya da ne yediğini ve izlediğini.. Olmadığında ise anlatacağın her şey içinde birikiyormuş gibi oluyor.

[@KerimTonkaz]

"Çünkü birileri olsun istiyoruz evde.." Bu o kadar doğru ki... İnsan, bazen o sessizliği kıracak bir nefes arıyor. Birilerinin varlığını hissetmek, arka planda bile olsa yalnız olmadığını bilmek istiyor. Ekranda dönen bir yayın, kulağına gelen bir ses… Sanki o an, evde biri varmış gibi. İşte o küçük detaylar, insanın yalnızlıkla yaptığı savaşı hafifletiyor. Ama asıl mesele, bu savaşın ne kadar derin olduğunu fark etmek galiba. Çünkü bir sesin bile kalbe bu kadar iyi gelmesi, insanın nasıl bir boşlukta olduğunu gösteriyor. Ben de hep bu boşlukla savaşıyorum. Aşırı düşünen bir insanım; her detayı, her kelimeyi, her hareketi saatlerce kafamda döndürüyorum. Sevdiğim insan tarafından sürekli değersiz hissettirildiğim zamanlar oldu. İşte o anlarda ona şöyle demiştim: ‘Beni kendi düşüncelerimle baş başa bırakma.’ Bu, sadece yalnız kalmak korkusu değildi. Kendi zihnimde hapsolmak, kendi yaralarımı yeniden ve yeniden deşmek... Bu öyle bir his ki, bazen sadece bir kelime, bir ‘buradayım’ deyişi bile insanın zihnindeki o kasvetli sessizliği dağıtabilir. Ama bunun yerine sessizliğe terk edilmek, düşüncelerin seni boğmasına izin vermek... İşte o, en acıtan şey..

[@mertergun71]

Yalnızlık problemini çekecek olan son nesillerin bizler olduğunu düşünüyorum. Sebebi ise hem önceki dönemlerde insanların iç içe olduğu dönemi görmemiz, hem de şu an modern ve yalnız dünyayı görmemiz. Bundan sonra doğacak nesil bu dünyaya doğacak ve böyle bir problemin var olduğunu bile bilmeyecek. Hepimizin aynı sorunlardan muzdarip olduğunu gösteren şahane bir sohbet olmuş. İçime sular serptin, teşekkür ederim. 💙

[@Plouf07]

Yıllar sonra Eren Aktan'ın sunucu spiker yönetmen vs. değil konuşmacı olduğu ve ''yalnız'' konuşması ilaç gibi geldi severek takip ediyoruz.

[@mertturkgil8322]

Aydınlanma yaşadım. İkinci bölüm de birinci bölüm kadar kaliteli. Emeğinize sağlık ❤‍🩹

[@selinkthy177]

Abi ben seni gerçekten bir abi gibi görüyorum. Sanki böyle dertleştiğim bana sıkma canını be olur böyle şeyler diyen bir abi bi kuzen gibi. Seni çok da örnek alıyorum. Hatta keşke senle konuşabilsem diyorum o kadar güzel dertleştirdik ki bence. Güzel yayınlar abim. ❤🎉

[@selinkthy177]

Abi cidden şu yıl bitiyor ve ben kaç arkadaşlık bitirdim kaç kişiyle tanıştım ömürlük olacak. Kimisiyle sandım cidden ömürlük olur, kimisi de asla bırakmadı yanımda hala. Ben gene güzelliği ve saygıyı asla elimden bırakmadım. Şu hayat ne güzel şeymiş be diyorum. Dolandırıldım, kandırıldım, aldatıldım, öğrendim çokça 🎉

[@melisadontlu7613]

Tam olarak bahsettiğin gibi hissederken senin bunları konuşman gerçekten böğrüme vurulmuş gibi hissettirdi

[@spincrus]

Arabada dinliyorum ben misal, yalnızken özellikle, sohbete dahil olma hissi güzel geliyor.

[@hollowr9953]

yaptığın en kaliteli içerik olabilir, özellikle bu bölümdeki yalnız yaşama kısmı

[@tamer.9618]

Bir anda naptın dınlerken buraya dustum bır yandan bır seylerle ugrasırken 1.30 saati bitirmisim sonunda farkettıgım sey aslında ugrastıgımız ıslerden, hobilerımızden tut 2 saat once dınledıgım podcastınıze kadar tek amac sankı realiteden kacmak ıcın yapıyormusum gıbı hıssettırdı ama genede bu tarz konularda enazından bunları dusunen tek gıbı olmadıgımı gormek ıyı hıssettırdı tesekkurler her sey ıcın.

[@ardakurada]

Gelecek kaygısı hakkında konuştuğum bir video çeker misin Eren Abi

[@cheza8672]

Ben de kendimi insan içinde yalnız hissediyordum ve kimseyle sosyalleşmek istemiyordum o kişilerle ortak bir şey paylaşamadığımı anladım artık vakit geçirdiğimde beni olduğum gibi kabul eden arkadaşlarımla takılıyorum çevreni değiştirmek çok önemli

[@akhilleuss8779]

Aşağı yukarı 1.5 senedir falan tek başıma yaşıyorum ve bulaşık yıkamak beni öldürüyor. Günde 2 kez o lanet bulaşıkları yıkarken deliriyorum. Abi söylediğin her şey o kadar doğru ki anlatamam.Evden gelen sesleri kasa kasa kulaklarım wolverine seviyesine yükseldi.

[@huseyin_1736]

1 saat 36 dakika boyunca yalnız olmayacağım ❤🙏🏻

[@khanara]

Henüz dinlemedim ama kesin doğru konuşmuşsundur

[@esen1234]

Eren ne kadar guzel bir video olmus bu, sen ne kadar guzel insansin. Istismara acik boyle bir ortamda umarim daha fazla insana erisirsin.

[@melektenekeci]

"Gerçek" bi derdim varsa illaki dinleyecek bi arkadaşım oluyor. Ama ben istiyorum ki biri de "tırnağım kırıldı" derdimi dinlesin çok önemli bi olaymış gibi, yargılamadan, küçümsemeden. Değerli hissetmek istiyorum sanırım...

[@thatoneyugoslav2908]

Derdimi dinlemesinden çok anlaması bence önemli olan, derdim büyük olsun küçük olsun hiç önemi yok. Önemli olan beni, fikirlerimi, söylediklerimi ve düşündüklerimi niye öyle yaptığımı anlasın. Ama düşününce ne kadar imkansız olduğunu fark ediyorum daha kendini tanıyamadan başkalarının seni anlamasını beklemek, kendini tanımakta bir o kadar imkansız gibi geliyor. Böyle böyle yarım yamalak topallaya topallaya ilerlemek lazım. İçerik çok güzel Eren eline ağzına sağlık

[@KeyFlexmusic]

Gerçekten bu podcastin aklımda bişeyler canlandırdı abi teşekkürler

[@rivain]

yeni yemek yiyeceğim videolar belli oldu ağzına sağlık abim

[@bombasticmacareno5913]

Yeminle ağzım açık dinledim. Birisi bana beni anlatıyormuş gibi hissettim. Kendinle baş başa kalmaktan kaçınma durumu çok uzun süredir kendimle alakalı bildiğim (sabah 9'da henüz uyuyamamışken ve uyumayı beklerken yine kendimle baş başa kalmamak için açtığım videoda bu durumla yeniden yüzleşmek biraz manidar oldu) ve rahatsız olduğum bir durumdu. Yıllardır birçok yayıncıyı takip eden ama hiçbir zaman chate gelip yazı yazmayan, kötü tanınmaktan oldukça korkan bir insanım ve insanların hakkımda ne düşündüğünü bazen çok kafaya takıp bazen hiç takmadığım oluyor (1 kere Naaptın etkinliğine gelip kendimi aştım sadece). Onun dışında gerçekten insanların kendileriyle konuşmaya fırsat bulamadığı veya benim durumumda istemediği birçok meseleyi bu kadar derinlemesine düşünmüş olup bu kadar güzel ifade etmen bence çok özel. Kafamın karışıklığından veya anlamlandıramadığımdan, neyden olduğunu bilmiyorum ama çoğu zaman hislerimin içimde neyi ifade ettiğini anlayamam veya kelimelere dökemem ama sen o kadar güzel bir şekilde kelimelere dökmüşsün ki sabahın 9'unda gerçekten yaşadığım bazı olaylar sonucunda hissettiğim bazı şeylere (belki de yıllarca anlamını bilmediğim hislere) tercüman oldun gibi hissediyorum. Anonim bile olsam bu sanırım (hatırladığım kadarıyla) benim bir videoya bıraktığım ilk yorum. Bir keresinde insanlar ne kadar güzel yorumlar alsa da hep kötü olanlara endeksleniyor gibi bir cümle kurmuştun, o yüzden sana bir etki edecek olsa da olmasa da bence genel olarak yaptığın içerikler de kişiliğin de çok güzel ve kendini ifade edebilme becerin gerçekten çok yüksek. Ne kadar bize söylesen de aslında sen de bazı şeyleri ne kadar takmamaya çalışırsan çalış, ister istemez takıyorsun gibi hissediyorum, o yüzden bu video bana olduğu kadar sana da gelsin, hepimize gelsin. Umarım hep daha iyi yerlere gelirsin, çok takip edemiyor olsam da uzaktan hep alkış tutuyor olacağım.

[@ahmetcansumen2875]

Ya Eren abi şu kadar haklı konuşup canımı sıkmana harbi hiç gerek yoktu... şaka bir yana harbi bi şeyleri düşünmek için güzel bi sekans olmuş. Verdiğin her örneği-metaforu, hissettirdiğin her duyguyu gerçekten yaşamışsın, bizim de yaşadığımızı bilip o şekilde ayna tutmuşsun. Lütfen devam etsin bu seri, seni uzun yıllardır takip eden birisi olarak top işlerinden biri olarak görüyorum. Hem yılların tecrübesi, hem yayıncılığın aslında insana kattığı şeyleri çok güzel harmanlamışsın. O kulaklık yalnız yürürken "eski" arkadaşlarının da seninle yürümesi olsun, dışarıya verdiğimiz o "ölü aurası" olsun falan harbiden hayatıma dair nokta atışı tespitler. Helal olsun diyor, devamını bekliyoruz efenim :)

[@bahadirtasdelen]

Sohbet için teşekkürler! Birçok insanın içsesini temsil ettiğine adım gibi eminim.

[@ErenAktan]

[@quantones2594]

İŞTE BU BE. İhtiyaca solüsyon olman şahane eren ağam iyki varsın

[@rukrock5239]

Neden bu önceki videodan daha çok koydu diye düşünürken şunu fark ettim, 1.bölümde daha çok öfkeliydim o yüzden bu duyguyu aşmam kolay oldu. Ancak 2.bölümde her zaman maruz kaldığım kendim ve her gün canımı sıkan ve hala bir şeyler yapamadığım konular yüzüme vurulunca kaldım öyle. KZbin u kaçış noktası olarak gördüğüm ve kendim hakkında düşündüğüm negatif şeyleri bir anlık da olsa durdurmak icin gelmişken tekrar bunlar yüzüme vurulunca cidden öylece kaldım. Ama yine de güzel bir video, cidden iç sesim olmuş bu seri. Acı gerçekleri duymak bazen üzse de dinledikçe hak veriyorsun, kabulleniyorsun. Bu da acıyı biraz hafifletiyor sanırım.

[@berkereneken858]

abi çok güzel konuşuyosun devam et bu içeriğe

[@Raijin0]

1:00:07 ilk defa kendim dışında başka biri bunu dile getirdi mutlu oldum

[@cloudmanager8450]

lütfen bu konsept devam etsin. 1 buçuk saat nasıl geçti anlamadım. sanki ben beni anlayan biriyle karşılıklı sohbet ediyorum gibi hissettim. ağzına sağlık

[@jaws2987]

işten dönerken serviste dinliyorum, hem beni sakinleştirip farkındalık veriyor hem de gerçekleri yüzüme vuruyosun abi. Bana hem iyi gelir hem de soğuk duş etkisi yapıyor içses.Ağzına sağlık

[@Zedgamingtr]

Aşk bana göre karşı tarafın gözlerinde kaybolmaktan mutlu olmaktır.

[@MOY-u2l]

adamsın sen tüm sorunlarımı tek video da çözdün. ki ben genelde insanları hiç iplemem bir kulağımdan girer ötekinden çıkar he he der geçerim. nerede sorunum olduğunu anlamak sana kısmetmiş. yerim seni babü.

[@eskrate]

Bedava psikolojik destek için teşekkürler eren agabey. Bu ekonomide psikoloğa da gidemiyoruz.

[@ArdaAlır]

uzaktan takip ediyordum artık abone oldum bence böyle daha çok ciddili programlar ve dertleşme temalı içerikler yapmaya devam et Eren Abi.

[@Ceren.000]

Mezun senemdeyim ve evimden, yaşadığım yerden uzaktayım. Kalabalık içinde yalnız kalmayı şu aralar yaşıyorum. Hem dersler hem insanlar gerçekten yoruyor. Yayınları takip edemesemde videoların benim için nefes arası oluyor bu kargaşada. Eline, diline sağlık abi. 💙

[@sizofrenizm01]

Bende aynı sorunlardan muzdarip birisiyim. Bunun yegâne sebebinin, insanların özel alanına saygılı davranmak olduğunu düşünüyorum. En büyük sorunlardan bir tanesi de yeni insanlarla tanışacak bir sosyal çevreye sahip olamamak.

[@oguzacar2684]

Eren abi bir yorum atayım dedim sürekli konudan konuya atladım 20 paragraf yazı oldu. Ben size teşekkür etmek istiyorum. Şu anda 20 yaşındayım ve yaklaşık 14 yaşımdan beri hayatımdasınız. Önce Zade ve Nopestar'dan sonra sen. Ben sizinle büyüdüm, sizinle farkındalık kazandım, sizinle öyle böyle oldum. Her şey için teşekkür ederim ve özellikle bu video serisi için teşekkür ederim. Hayatımda şu ana kadar 1 kere bile kendi iç sesimle, kendimle baş başa kalmak istemedim, hala da istemiyorum ama şu anda kendimi zorla içine soktuğum yalnızlıktan nasıl çıkacağımı ve kiminle çıkacağımı belirlememin sadece kendimle konuşmaktan geçtiğini fark etmemi sağladı. Hoş epeydir farkındayım da götüm yemiyor. Ben bunu aşmaya çalışacağım ve tekrardan ulaşacağım. Bu video serisi için ve gerçekten iyi olduğuna inandığım insanlardan biri olduğun için teşekkür ederim Eren abi.

[@sevdaacar7240]

Arkadaşlık olsun sevgililik olsun sürekli tetikte olduğum ilişki çesitleri oldu. Ha gitti ha gidecek derken tam anın içinde kalamıyorum. Sürekli giderse buna hazır olmalıyım şeklindeyim. Artık üzülmek istemiyorum tetikte olma davranışım bu medenle oluştu sanırsam. Keşke bunu yenebilsem.

[@chunchunmaru1995]

30'a yaklaşmış biri olarak ben de bu depresif durumlardan, negatifliklerden nasıl uzaklaştığımı özet geçeyim: Hiçbir zaman sosyal bir insan olmadım. Arkadaş aramadım, kendi kendime vakit geçirmek her zaman bana daha çekici geldi. Dediğin gibi hep "ortak payda arkadaşlarım" oldu. Hâlâ da öyle. Bence bu yanlış bir şey de değil, insan doğası gereği minimum sosyalliğe ihtiyaç duyuyor, bunun da farkındayım. Bunun için de internetteki sosyallik bana yeterli geliyor mesela. Zamanında tüm dünyanın dertlerini kafaya takar modumu düşürürdüm. Yıllarca diplerde yaşadım, çıkamadım, derdimi anlatacak birilerini de bulamadım, aramadım da. İnanmadım bana yardımcı olabileceklerine. Açıkçası o karanlık dönemlerde beni hayatta tutan tek şey inancım oldu. O da koptu kopacak gibiydi. Bu dünyadan çekip gitme düşüncesi refakatçim olmuştu. Günler, aylar değil, belki yıllarca böyle yaşadım. Sonra yavaş yavaş bu durumumdan usanmaya başladım, inanılmaz bir bıkkınlık, hiçbir şey yapmama isteği, yataktan çıkamamak, karanlık odalarda sürekli sürünmek. Her şeyin anlamsızlaşması... Ama daha sonrasında, bundan da sıkıldım. Önümde 2 yol vardı, ya tamamen bitirecektim, noktayı koyacaktım ya da umudu arayacaktım. Ben zor olanı yapıp umudu seçtim. Hayatıma anlam katabileceğime inanmak istedim. Ama tabii bu değişim hemen olmadı, insan yaşarken bu tecrübeleri beyninde depoluyor. Ve siz başka bir yola girmek istediğinizde, harekete geçtiğinizde o noktalar birleşerek size bir çıkış yolu sunuyorlar, ışık oluyor. Ben bu mentaliteye girince önüme adeta kapılar ardı ardına açılmaya başladı. Sonra bir baktım ki kafamda tuşa basılmış gibi, eskiden olduğumdan tamamen farklı biri olmuşum. Dün karanlık odalarda yataktan çıkamazken, ertesi gün gülümseyerek yürümeye başlamışım. Belki çok absürt gelebilir ama NF-Hope (Umut) şarkısını gördüm mesela instada rastgele bir videoda. Şarkının sonunda Nf'in kendisiyle olan savaşını resmettiği kısımda kendimi tutamadım çünkü kendimi gördüm. 30'lu yaşlarına yaklaşmış biri olarak geçmişteki o çirkin yönlerimi, nefreti, bıkkınlığı, tüm negatif yanlarımı gördüm. Sonra sordum kendime Neden? diye. Neden diplerde yaşıyorum ki? Neden bunları dert ediyorum ki? Neden değiştiremeyeceğim şeylere odaklanıyorum? Neden ülke böyle? Neden işimi sevmiyorum? Neden, neden... neden susmuyorsun? Bu "aydınlanma"dan sonra yönümü umuda çevirdim. Nf'in şarkılarını defalarca dinledim. Çünkü o da diplerde yaşamış, travmatik geçmişi olan biriydi. Aynı şu an Eren'in yaptığı gibi, o da dertlerini, karakter gelişimini şarkılarıyla anlatan ve bu şekilde milyonlara çıkış yolu sunan, insanların empati kurabileceği biri. Ve cidden bana çok faydası oldu şarkılarının. Kafamdaki sorulara cevaplar bulmamı sağladı. Bir şarkısında şöyle diyor mesela: "Zihin güçlü bir silah, neyle beslersen seni o yönde etkileyebilir ama her zaman güvenli değildir. Eğer her uyandığında aynaya bakıp 'asla iyi olamayacağını' söylersen asla iyi olamazsın. Böyle düşündüğün sürece, nefretin her zaman kendine olan inancını öldürmenin yolunu bulur." Kilit nokta da bu: Bakış açısı. İnsan sadece düşünerek kendini mutsuz edebiliyor, kafasında saçma senaryolar kurup olumsuz sonuca yoruyor ve keriz gibi üzülüyor. Ama bunun tam tersini yapmak da mümkün. Mesele harekete geçmek. Aklınıza sizin sevebilme ihtimaliniz olduğunu düşündüğünüz herhangi bir şey geldiğinde kafanızda onu anlamsızlandırmak yerine deneyerek tecrübelenmek her zaman daha iyi. Fazla sonuç odaklı olursanız asla mutlu olamazsınız. Benim de eskiden yaptığım gibi yolun kenarında beklemeyin, o yola girin, sonuç önemli değil, mesele o yola girmek ve ilerlemek. Aynı yerde dönüp durmayın. İnanın o yola girdiğiniz zaman gerisi geliyor, o yol sizi farklı yollara götürüyor. Sevebileceğiniz çok daha farklı şeyler keşfediyorsunuz. Eren'in burada yaptığı, şarkılar, kitaplar, bazen bir söz, bunun gibi şeyler insanlarda tetikleyici rol oynayabiliyor, ufacık bir şey hayatınızı değiştirmenizde öncü olabilir. Sizin o yola adım atmanızı sağlayabilir. Zaten o yola girdikten sonrasını siz çözüyorsunuz. Ben bu iyileşme sürecimde -redemption arcı mı diyeyim, işte o çukurun dibinden çıkmaya başladığımda yaptığım buydu. Denedim. Farklı şeyler yapmayı denedim. Mesela bir arkadaşımın bana yazdıklarını atmasıyla, ben de roman yazmaya başladım. Kimse için değil, kendim için yazdım. Hayallerimi, problemlerimi yazdım. İnanın insan problemlerini yazdığında cevabını daha kolay buluyor. Çünkü düşünürken dertten derde, sorulardan sorulara geçiyoruz, ana problemin cevabını bulmadan başka bir konuya atlıyoruz. Ama yazarsanız, kafanıza taktığınız o problemin çözümün aslında çok basit olduğunu görüyorsunuz. Cevap çoğu zaman da bakış açınızı değiştirmek oluyor. Ben yazmaya başladığımda bunu çok sevdiğimi fark ettim, ve yıllar boyunca içimde o kadar fazla şey tutmuşum ki, yazdıklarım 3000 sayfayı geçti, 6 kitaplık bir seri haline getirdim. Şu an kapak çalışmalarını ve çevirisini yaptırıyorum. Sonucu da düşünmüyorum, para ve emek harcıyorum, çünkü ben istiyorum, beni mutlu eden bu. Gerisi önemsiz. Bu seri haricinde 2 kitap daha yazdım vs. Çünkü yazmak bana iyi geliyor. Bir şeyler izlemekten, oynamaktan vs. çok daha keyifli hale gelebiliyor. Ayrıca dünyaya çok daha geniş açıdan bakmaya başlıyorsunuz, bilincinizi arttırıyor, empati ve hayal gücünüz güçleniyor vs. Bir zamanlar en nefret ettiğim karakteristiğim olan aşırı düşünmek, artık en sevdiğim yanlarımdan biri oldu. Çünkü kullanmayı öğrendim. Duygularımı ve mantığımı dizginledim. Onlar beni değil, ben onları kontrol etmeye başladım. +++++++++

[@chunchunmaru1995]

Şunu da belirteyim: Ben bu iyileşme sürecine girdiğimde 2 yıldır işsizdim. Ne ailem bu depresif durumumda manevi olarak destek olabildi -Genelde daha da körüklediler, ki ülkemizdeki çoğu aile yeterli eğitime sahip olmadıkları için durum benzerdir, bir problem olduğunu bilirler ama yardımcı olabilecek yetkinliğe sahip değildirler vs. ya da kötüsü. Bu konunun detayına girersek çok uzayacak o yüzden aile konusunu burada kesiyorum. Ama bu durumda aileniz bir çözüm sunamıyorsa, siz de sıkışmış, umutsuz hissediyorsanız psikolog en iyi seçim (ilaç yazıp s.eden psiykatrlardan bahsetmiyorum, seans alıp derdinizi anlattığınız, onların da size çözüm sunduğu insanlardan bahsediyorum). Aileniz bu konuda maddi olarak destek olabilir mesela, kendi durumunuz varsa kendiniz gidersiniz. Bunu da yapamıyorsanız internette tanıştığınız, bilinçli biri olduğunu düşündüğünüz random biriyle de mesajlaşabilirsiniz. Emin olun bazen sadece anlatmak bile iyi geliyor. Hiç kimseyle yapamıyorsanız benim gibi hayallerinizi, problemlerinizi yazın, kendinizi bir hikayenin ortasına koyun. O zamanlarda aşırı depresif bir durumda olduğum için psikoloğun da bana yardımcı olabileceğini düşünmedim o yüzden gitmedim. Ama bu büyük bir hataydı. Çünkü o insanların işi zaten sizi bu negatif kafa yapısından çıkarmak, çözümler sunmak. O yüzden kesinlikle prof. destekten yararlanabilirsiniz. Dediğim gibi, bu iyileşme sürecinde işsizdim, dertlerimi paylaşabileceğim biri de yoktu. Bazen de ben paylaşmadım. Bunları özellikle belirtiyorum çünkü şartlar ne olursa olsun o durumdan çıkmak yine size kalıyor. Sizin bakış açınızı değiştirmenize kalıyor. Değiştirmeyeceğiniz şeylere odaklanmak kadar aptalca bir şey yok. Ben aptaldım. Bu aptallığımı kenara bıraktım ve beni mutlu edecek şeylere yöneldim, yeni şeyler denedim. Kitap yazdım, hâlâ yazıyorum ve ölene kadar yazacağım. Keman kursuna gittim. Bu yıl çizime başladım ve bundan da aşırı keyif aldığımı buldum. Büyük ihtimalle hayat boyu yapacağım hobiler edindim. 10 günde 1 kitap bitirmeye başladım. Eskisi gibi "yarına uyanmasam keşke" diye yatağa girdiğim günler olmuyor, karabasan görmüyorum. Aksine, günlerim o kadar dolu ki, 24 saat yetmiyor. Kendi iş yerim var, hayallerim, amaçlarım, hobilerim var. Dünyanın bu boktan döneminde, boktan şartlarında bile mutluyum. Çünkü biz ne kadar çabalarsak çabalayalım her şeyi değiştiremeyiz. Dünyaya, çevreye karşı tamamen duyarsız olun demiyorum, ancak canınızı sıkan şartları değiştirip değiştiremeyeceğinizi tartın. Hiçbir şey sizin hayatınızdan, mutluluğunuzdan önce gelmemeli. Aptal gibi kendinizi üzmeyin. Kendi hayatınıza yön vermek sizin elinizde. Mutluluğu dışarıda, parada, ülkede, başkalarında veya diğer şeylerde değil, kendinizde arayın. O günlerden bugünlere dünya daha iyiye gitmedi, şartlar, ekonomi, ülke vs. daha iyi de değil. Aksine daha kötü. Ama ben tam tersine daha iyiyim, mutluyum. Çünkü dün ile bugün arasındaki fark sizin zihninizde yatıyor. Güzel bir güne uyanmak sizin elinizde. Tabii ki her şeyi hiçbir zaman çözemiyorsunuz. İlla ki çeşitli problemleriniz oluyor. Hayatın özeti bu. Ben kendimle ilgili birçok şeyi çözebilirim, karşılaştığım sorunları aşabilecek kadar kendime güveniyorum ama asla kalbimdeki boşluğu da tek başıma dolduramam. Yalnızlığın zaman zaman vurduğu tek nokta bu benim için. Dediğim gibi ticaretle uğraşıyor, iletişimde sıkıntı çekmiyor olsam da sosyal bir insan değilim, çünkü ilgimi çekmiyor. Bana sadece 1 kişi yeter, hayatımı paylaşabileceğim 1 kişi. Ama yaşadığım yerde de o 1 kişiyi bulmak aşırı zor. Kitaplar üzerine sohbet edebileceğim bir topluluk bile yok misal. O kişiyi bulamamak da benim en takıldığım nokta mesela. Çünkü yaş bir yere geldikten sonra şeyi düşünüyorsunuz: "30 yaşımdayken çocuğum olsa, o 20 olduğu zaman ben 50 olurum..." Yaşın getirdiği en büyük sıkıntı bu. Çünkü çocuğumun yanında olabildiğince uzun olmak, ona destek olmak isterim. Benim yaşadığım sıkıntıları yaşadığı zaman "canını sıkma evlat, gel konuşalım, bir çözüm buluruz" deyip onun problemlerini çözmek isterim. Destek olabilmek isterim. Bence aile bu hayatta kalıcı mutluğu getirebilecek yegane şey. Aynı zamanda kendinizi daha da geliştirebileceğiniz en iyi yöntem. Çünkü belirli bir olgunluk seviyesinden sonra kendi eksik yanlarınızı göremiyorsunuz, bunu tamamlayacak birine ihtiyaç duyuyorsunuz. Ayrıca güzel bir şey lan! Paylaşmak güzel bir şey. Hobilerinizi, sevginizi, hayatınızı paylaşmak güzel bir şey. O yüzden ailemden, kendimden, çevremden gördüğüm yanlışları düzeltip, çocuklarıma daha doğrusunu öğretebilmek isterim. Eşime ihtiyaç duyduğu manevi desteği verebilmek isterim. Destek olmak isterim. Sonuç olarak: hayat da böyle zaten. Her zaman yaptıklarınızdan ders çıkarmayı öğrenirseniz, asla kaybetmezsiniz. Kaybettiğinizde de kazanırsınız, tecrübelenirsiniz. Zaten hayatta çok başarılı ve "mutlu insanlar" böyle insanlardan oluşur. Çünkü onlar kendilerini neyin mutlu edeceğini bilir ve olumsuzluklara odaklanmak yerine oradan dersini alıp devam eder, tekrar dener. O yüzden deneyin. Elbette hayat inişlerle, çıkışlarla dolu. Ama mesele her düştüğünüzde yüzünüzü pozitif tarafa çevirmeyi öğrenebilmek. Bu süreci ne kadar kısaltırsanız o kadar olgunlaşırsınız. Kafanıza takılan dertler o kadar çabuk önemsizleşir. "En iyi dağcılar düşmesini en iyi bilenlerdir" diye bir söz var. Ben yeterince düştüm, o kadar derine düştüm ve orada kaldım ki, gerçekten çok karanlık bir süreçten geçtim. Ama ben o zamanlarımı bile silmek istemem. Çünkü en dibi görmesem, yukarıdaki rüzgarın getirdiği ferahlığın ne kadar güzel olduğunu, güneşli günlerin ne kadar güzel olduğunu bu kadar iyi anlayamazdım. Elimdekine, hayatıma bu kadar değer vermezdim. Geçmişte yaptığım hatalar benim bugünkü karakterimi oluşturdu, o yüzden o parçamı asla bırakmam. Beni ben yapan şeyler, bizi biz yapan şeyler bunlar zaten. Hayatın tabiatı bu, hayat zıtlıklarla dolu. İyi olmadan kötü, nefret olmadan sevgi, ateş olmadan suyun gerçek anlamını anlayamayız. Hayat üzerine herhangi bir konuda saatlerce, günlerce konuşulur. O yüzden burada kesiyorum. Buraya kadar okuyan olur mu bilmiyorum. Bunların faydası olup olmayacağı yine okuyana bağlı. Ben her zaman hayatta belirli aşamalardan geçmiş insanları dinleyip kendime bir şeyler bir şeyler katmaya çalışıyorum. Zaten bunları derinlemesine kitaplarımda da yazdım. Basıldıkları zaman unutmazsam buraya da isimlerini bırakırım. Bu konularda konuşmak, dertleşmek isteyenle de konuşurum^^ Yaşam sizin bakış açınıza göre değişiyor arkadaşlar, yeter ki doğru yerden bakmasını bilin. Sizi dibe çekecek sizsiniz, aynı şekilde sizi zirveye taşıyacak da sizsiniz. O yüzden kendi mutluğunuza odaklanın ve o yola girin.

[@esadozer8039]

@@chunchunmaru1995 ne güzel yazmışsınız öyle kitaplarınızda çıkınca okumak isterim.ben daha yeni yeni yürümeyi öğrenen biri sayılırım.kafamda sürekli sorup dururum işte ne olacak bu hayat böyle ne kadar devam eder falan filan .Uyandığımda gün bitsede tekrar uyasam diyorum bazen sizin en başta anlatığınız gibi işte.Az çok biraz daha düzeltmeye başladım kendimi .kendi kendine mutlu olmayı öğrenmeye çalışıyorum tabi hala.sizede teşekkürümü etmesem ayıp olurdu. Bana başka bakış açıları başka kapılar gösterdiniz sağ olun var olun güzel insan .Yazı yazmaktanda korkarım çok fazla kendimi açmaktan korktuğumdan sanırım .

[@chunchunmaru1995]

@@esadozer8039 ​Rica ederim. Yeni şeyler denemekten çekinmemek lazım. "Yapsam ne olacak?" diye düşünmek yerine bir şeyleri denemek her zaman iyidir. Yazdıklarınızı paylaşmak zorunda da değilsiniz, kendiniz için yazın. Ben öyle yaptım. Çünkü insan düşünürken konudan konuya atlıyor, problemleri cevapsız bırakıyor. Ama yazdığınızda kafanıza taktığınız şeylerin aslında ne kadar saçma ve sizi ilgilendirmeyen şeyler olduğunu görüyorsunuz, farkındalığınız artıyor. Bu dünyada yapılabilecek o kadar fazla şey var ki, hepsini yapmaya günler yetmiyor. Biz bu koca evrene bakan ufacık bir pencereden ibaretiz, o yüzden hayatın keyfini çıkarmak lazım. İnsan mutlu olacağı şeyleri bulmalı, kendine amaçlar koymalı. Tabii bunlar herkese göre değişir, kimisi yazar, kimisi şarkı söyler, kimisi çizer, kimisi de ormanda gezerek rahatlar, doğanın tadını çıkartır. Mesele sizi rahatlatan, keyif veren şeyleri bulabilmek, hayatınıza bir anlam katmak, keyif almak, kısaca: Yaşamak. Ben önceden yaşamıyordum, artık dolu dolu yaşıyorum. Umarım siz de aynı şekilde yolunuzu bulur ve yarınlara gülümseyerek uyanırsınız. Kendinize odaklanın, değiştiremeyeceğiniz şeylere değil. Max. 70 yıl yaşayıp gideceğiz, büyük ihtimalle şu an kafanıza taktığınız şeylere ileride bakıp güleceksiniz. Hayatın fıtratı bu, tabii ki inişler çıkışlar olacak, mesele sizin ne kadar çabuk ayağa kalktığınıza bakıyor. O yüzden ben sevdiğim şeyleri yaparak yaşamayı tercih ediyorum. Kitaplarım çıktığında da unutmazsam buraya mesaj bırakırım^^

[@Emirhan5581]

Devamı gelsin ❤

[@izbandut]

Yuh maşallah süreye bak❤

[@dogukandilege3860]

Çok güzel ve samimi bir seri oluyor içimizde biriktirdiğimiz düşünceleri karşılıklı paylaşıyor hissiyatı iyi hissettiriyor abi devamını bekliyoruz 🖤

[@Ariunix-ic6zt]

Bizi yalnız bırakmadığın için teşekkürler ❤

[@LAGANNES]

Abi bu seriyi hiç bitirme iyi geliyorsun ❤

[@knull0420]

ohhhh yeni bölüm gelmiş güzel bir 1:36:01 saat beni bekliyor

[@ilaydaaydn6204]

ilerleyen bölümlerde aile evinden uzaklaşmak, farklı bir şehirde üniversite okumak, resmen bildiğin tanıdığın büyüdüğün şehirden uzakta yepyeni insanlarla bir hayata adım atmak hakkında konuşursan çok iyi olur abi. bi de konuşursan büyük bir şehirden resmen köy sayılan bu yere gelmek konusuna da değinmeni isterim. Ankara'da doğdum büyüdüm ve 19 yıl sonra yeey yaşasın İzmir'de okuyacağım falan diye düşünürken aslında İzmir'in köyüne geldim. şehre yaklaşık 3 saat uzaklıkta ve tek vesait gidiş yok. nüfusun büyük bir çoğunluğu yaşlı ve burada sadece tek bir bölüm var. farklı hiçbir şeyle karşılaşamıyoruz her şey çok monoton. her gün aynı insanlar aynı yerler çünkü gidebilecek 2 kafe falan var. böyle bir ortamda nasıl kafayı yemeden hayatta kalabiliriz

[@Aikawa-Yuri]

Her "yalnızım" dediğinde kafamda hangi parçanın çaldığını çok iyi biliyorsun Eren

[@emiroven51]

Onceki videoda da uzun uzadi bi yorum yazmistim, buna da yazayim. Ozellikle yalniz yasamaya ve aska yazicam sirasiyla iki paragraf. Onceki videodaki yorumumda da yazmistim, yurtdisina tasindim artik universite icin. Kaldigim oda tek kisilik, 18 metre kare mutfagi katimla ortak olan minik bir yer. Ilk basta cok iyi hissettirdi tabi, ozgur oldugumu, yaptigimin kendime ozel oldugunu hissettirdi. Gece ses yapinca bana sessiz olmami soyleyecek bir annem, veya lisedeki yurt hayatimda soyunurken bile beni goren arkadaslarimin olmamasi cok mutlu ettirdi. Hala da mutlu ediyor ne yalan soyleyeyim, kendi kurallarimin oldugu bir evde yasamak gercekten asiri iyi. Ama bir problemim oldugunda donup konusacagim birinin olmamasi aci veriyor bazen. Odev icin sabahliyorum su anda, saat sabah 6 bu yorumu yazarken, ve beni cesaretlendirecek, fiziksel olarak bana yardimci olacak kimse yok. Kimsem yok demiyorum, ama sevdiklerim bir sandalye veya bir oda uzagimda degiller artik. Bu biraz da depresif bir akisa yol veriyor haliyle, 1.5 ay birikmeden camasirlarimi yikayamiyorum, 18 metre kareden bile ibaret olsa odanin tozunu almak veya copu disari cikarip atmak zor geliyor. Umuyorum sevdigim gelir, umuyorum seneye sevdigimle ayni evde yasar ayni okula gideriz, ihtimali bile hos geliyor, ama olmamasi olasiligi daha yuksek, bu da dogal olarak uzuyor. Yalniz yasamamak cok kisitlayici, yalniz yasamaksa asiri zor geliyor. Ask konusunda ise, 2 yila yaklasan bir iliskim var. Aramizda binlerce kilometre var su anda, kendisi Turkiyede ve ben Avrupanin oteki ucundayim su anda, kendisini 4 ayi geckin suredir gormedim ve asiri ozluyorum (Umarim yakinda gorecegim bir kac haftaya). Arkadaslarimla arayinca gorusebilsem de sevgilimle sadece aramalardan, whatsapptan, facetimedan ulasabiliyorum. Ayrilmak ikimizin de aklindan gecmiyor ama, cunku gerekirse guvercinle haberleselim yine de dunyada bazi seyleri birbirimizle paylasabildigimiz, birbirimizin arkasini kosul olmadan destekledigimiz bir birbirimiz variz. En yakin arkadasin bile bi noktada cikar gozetir, surekli kosulsuz sevgi veremez, ama asktaki kosulsuz yardim etme istegi gercekten birakilabilecek bir sey degil. Arkadasindan bir sonraki mesaji beklemezsin, yazarsin sen mesajini o ne zaman cevap verirse verir, seni kirsa da kirici sakalar yapar ve gulersiniz. Ama sevgiline bir mesaj yazinca telefon basinda cevabini beklersin, kalbin atacagi sonraki fotograf icin veya bulusabildiginizde seni opmesinin dusuncesi icin pit pit atar surekli. Ona dunyalari vermek istersin, o da senin icin aynisini ister. Herkesi bilemem, ask ile herkesin deneyimi tabi ki farkli, aldatilan bir insana "Ask gibisi yok" demek cok buyuk hata olur, ama kendi adima asik oldugum insan ailemden sonra benim en yakinim olan kisidir, hatta bazi durumlarda aileni bile gunlerce aramazken gunde defalarca aramak istedigin kisidir o. Seni kirmaz, seni yargilamaz, kendin hakkindaki sakincalarini ve igrenmelerini kabul etmez, annen bile seni mukemmel gormuyorken o yaptigin her seyi destekler, senin kendini sevmeni saglar. Umarim o yakinda gelecek 2. yil donumu ardindan 10. veya 50. yil donumunu de goruruz, cunku seviyorum onu. Gelecegimi sirf onunla nasil yasayacagimi dusunmek icin planliyorum. Ve Eren abi, burasi senin icin. Bunca yildir gerek yayinlar gerek videolarda sadece bana degil, hepimize bir arkadas oldugun icin tesekkur ederim. Abarti bir tabir degil bence, seninle Shitshowda kahkaha atarak gulerken bu videolarda da oturup aglasip konusuyoruz topluca. Cogumuzun zor gunler gecirdigi bu zamanlarda bizim dusuncelerimize de ayna oldugun, bunlara ses verdigin icin sana cok tesekkur ediyorum, umarim gunun cok iyi gecer

[@erentopacoglu]

Her şeyden önce kendimizi sevmeyi öğrenmemiz lazım sanırım. Bu yorumu yazarken takıntılarla, tehlikeli düzeyde saplantılarla mücadele ediyorum, ve bunlar özsevgi ve özsaygı temell. Kendinizi sevin arkadaşlar, siz kendinizi sevmeyince eninde sonunda kimse sizi sevmemeye başlayacak yoksa. Tecrübeyle sabit.

[@Shardblade]

Buna ihtiyacım varmış. Çok teşekkür ederim.

[@berawiggxy4136]

Sanki en yakın arkadaşımla gece gece dertleşiyorum gibi hissettim çok güzel bir seri devamını beklerizz ❤

[@Tracklessben]

Kralım çok güzel bir seri umarım çok uzun süre devam eder

[@Tugba9430]

Eren hocam hadsizlik konusun da seninle aynı dusuncelere sahibim. Bu konuyu bu kadar açık bir sekilde konustugum icin cok tesekkur ederim ❤

[@heycanorn5240]

Teşekkür ederim. Çok güzel olmuş. Hissettiklerin benimde ve belkide çoğunluğun hisleri. Uzunluk önemli değil son ana doğru konu biraz dağıldı fakat bunu zaten fark ettin. Alt konular içinde iç ses videosu yaparsan dinlemek isterim.

[@enesctak6994]

18 yasindayim lise bitti, lisede cok yakin olup simdi hicbisi yapmadigim halde benden uzaklasan insanlari dusundum dinlerken. Bazilarini cok seviyodum iyi anlasiyodum ama kendileri benden uzak kalmayi secti. Elimden de bir sey gelmiyor uzulmeye de gerek yok kendileri bilir diyorum. Su an tekrar onlarla barissam gitsem ayaklarina kapansam haksiz olmadigim halde yine ayni benim yaninda eglendigim insanlari bulamayacagimi bildigimden bir sey yapmiyorum. Ayrica yaslandikca arkadaslarin azalmasi olayi cok dogru ve buna da bir sey yapmamamiz gerektigi konusunda haklisin. Daha 18 yasindayim ama bi bakiyorum lisenin baslarinda ne kadar cok arkadasim vardi simdi ne kadar az gercek arkadasim var. Cok guzel video olmus devami kesinlikle gelsin hatta youtube a yuklediktan bi sure sonra spotify a da yuklersen cok iyi olur.

[@irmak2790]

Eğlence konseptlerinin yanında bu tarz bi video çekmen çok güzel oldu abi

[@otargumus2894]

Ben normalde mutlu ve umutlu biri değilim ama dışarda kendimi mutlu gösteriyorum espri yapıyorum gülüyorum eğleniyorum çünkü kimse benim kötü ruhsuz mutsuz depresif halimi çekmek zorunda değil insanlar bu aralar zaten mutsuz bi de ben eklenmiyim diye sahte bi kimlik takınıyorum ve bu yorucu bişey mental olarak sesini duyurmak istiyosun ama olmuyo son zamanlarsa daha da katlanılmaz olduğundan daha az sosyalleşmeye başladım sonu ne olur bilmiyorum yine çok doğru konuşmuşsun eren abi bi sonraki bölümü bekliyorum noktalama işareti olmadığı için özürr üşendim

[@caltusv]

Bu bölümün konusu bana hitap etmiyor ama yeterince izlemeye çalıştım ve beğendim devamını bekliyorum teşekkürler

[@ahmetali3742]

Ya keşke şöyle içeriklere sürekli devam etsen. Seni çok seviyoruz ❤❤❤❤

[@ErenAktan]

E ediyorum ya işte

[@ahmetali3742]

@ErenAktan bolca devam etsin her gün gelse her gün dinlerim. Gerçekten üniversite okuyorum ve şu sin 2 video beni gerçekten etkiledi. Çok teşekkürler abi. Bu öyle boş bir etki de değil gerçekten bazı şeyleri sorgulamma yardımcı oldu. Bence en kıymetlisi de böyle insanlara dokunabilmen abi

[@yigitnuribalkan549]

Erenflix : Eren Aktanın Bilinçaltıı sesli kitap versiyonu.

[@denizsayar4196]

Valla benim için bölüm yapmışsın gibi abi. Ben zaten senin eskisi kadar sıkı olmasa(iş yoğunluğundan) da sıkı bir takipçin olarak severek ve dikkatlice dinliyorum. Yayınlara gelenler bilir yayınlarda donate ile olduğumdan farklı bir personaya büründüğümü bilirler. Ben yıllardır bekar biriyim, artık bir ilişkide olmanın nasıl hissettirdiğini unutacak hale geldim. Evet 10 yıllık bir dostum var, arkadaşım değil dostum. Dediğin gibi çok fazla anlaşabiliyoruz, içimdeki her şeyimi döküp o da bana anlatabiliyor, ama minimal de olsa anlayış ve tahammül edebildiğimiz için bu kadar uzun süredir dostuz. Sana birkaç sorum daha var ben yaklaşık 3 yıldır tek yaşıyorum ve öz abim bir mecburiyetten dolayı benimle kalmaya başladı, bu durumdan rahatsız oluyorum ve bu beni suçlu hissettiriyor, ama asıl sorum şu bir sevgilim olduğunda eğer benimle birlikte yaşamak isterse yine aynı rahatsızlığı yaşar mıyım? Ben nasıl o yalnız yalnızoğlu kokusunu vermemek için ne yapmam gerekiyor? Ayrıca içses serisine devam etmeni istiyorum ve destek olabilecek durumda olanlara teşvik olmasını istediğim için bu süper teşekkürü atıyorum. Seni seviyorum abi.

[@ErenAktan]

[@jasontr]

İçimizden geçen bir içses bölümü daha. Ağzına sağlık dostum

[@Anonymous03169]

Son zamanlarda yalnızlıkla ilgili çok sıkıntı içerisindeydim bu video çok yardımcı oldu. Teşekkürler abi❤

[@yigithanurlu45]

Seni uzun yıllardır takip eden biri olarak bu kadar uzun,hayattan konular içeren bir video görmek çok mutlu etti abi (belki de 1+1 içinde yalnız izlediğim içindir) umarım devam edersin fikirlerin çok değerli. Ayrıca cidden rahatsız edici bir konkordato paranormal bölümü harika olabilir :)

[@erenn-s]

şu anlık çok vaktim yok sadece yalnızlık kısmını izleyebildim ve nokta atışı şeylere değindin Eren moralim bozuldu biraz gerçeklerle tekrar yüzleştiğim için :d ağzına, emeğine sağlık ❤

[@tulpar9]

Diline emeğine sağlık kral, nispeten azınlık izlese de gerçekten çok samimi ve sağlam bir içerik. Umarım devam etmeye yardımcı olacak kadar takdir ve minnettarlığımızı gösterebiliriz.

[@volkanaldemir]

Çalışırken arkada izliyorum teşekkürler. Can sıkıntımı alıyorsun.

[@sreuzn]

Hadsizlik konusuna kesinlikle katılıyorum. Liseyi bitirip üniversiteye başladığım dönemde saçlarım dökülmeye başladı. Belki de yarısından fazlasını kaybettim. Çevremdeki insanlar tabii yorum yapmadan durabilir mi? Her gördüklerinde "ay senin ne kadar çok saçın vardı, ne olmuş hep dökülmüş" diye yorumlar yapmaya başladılar sanki ben bunu bilmiyormuşum gibi. Özgüvenimi o kadar etkiliyordu ki saçımı ortadan ayıramaz olmuştum. Sürekli şapka, bere vesaire takarak saçlarımı gizleme gereksinimi duymaya, kendi bedenimden utanmaya başladım. En sonunda bir şekilde bu durumla barışmayı başarabildim. Tabii ki hala daha tamamen barışmış durumda değilim ama büyük ölçüde aşabildim. Siz siz olun kimsenin dış görünüşüne yorumda bulunmayın. O insanın neler yaşadığını bilemezsiniz.

[@iklimaaa234]

Ah abiii beni çok ağlattın erteledim bölümü dinlemeyi biraz ama yanlış ertelemişim mental olarak daha kötü olduğum bir gün senden yalnızlığımı dinleyince zırıl zırıl ağladım. Ama seni gerçekten seviyorum, gecemizin bekçisi olduğunu da biliyorum, iyi geceler. ❤

[@savasgur5235]

Kendi adıma bu youtube kanalı için teşekkür ederim. Sayende, sayenizde (naaptın ekibi) çok şey öğrendim aynı zamanda eğlenceli vakitler geçirdim.

[@Wayedintr]

Çok güzel bir video olmuşşş ağzına sağlık

[@onatkocabasoglu2634]

Bazı anılarım konusunda da şüphem var Eren. Bazı anılarımda gerçekten mutlu muydum yoksa o anlık mutluymuşum gibi mi davranıyordum, artık kestiremiyorum.

[@chavoosh-]

İlk bölüme bayılmıştım şimdi buna bayılma vakti

[@ii0000]

Bu bölüm gerçekten bazı konularda bana bir iki şey kattı ve minik problemim vardı o konuda ilham sağladı, teşşekürler eren!

[@cagatai1]

Aslında Dünya komple yalandan ibaret. Tamamen kendimizi kandırıyoruz. Bunu nihilist bir bakış açısıyla söylemiyorum bu arada. Hiçbir zaman "Aman Tanrım Dünya boş yaşamanın anlamı yok hüüü" demedim, demem de. Aksine her alanda benim kadar tırmalayıp çalışıp çabalayan yoktur herhalde. Sadece bunu, Dünyanın bir tatil yeri olduğunu, bilen biri olarak daha mutlu oldum. Rahatladım. Seviliyorsun lordum o7

[@cansahin1647]

Ağzına sağlık abi çok güzel bir bölüm olmuş. Pişmanlıklarla ilgili bir bölüm gelir mi?

[@arges8]

eren abi bunları paylaştığın için teşekkür ediyorum beni gerçekten çok düşündürttün ve anlattıkların çok değerliydi sana ve herkese hayatında mutluluklar diliyorum ❤

[@rikudouchan611]

Eren bu seri harika oldu, ağzına sağlık!! 😍

[@blackwidow9268]

kesinlikle senin özgüven konusunda düşüncelerini ve önerilerini duymaya ihtiyacım var hele en lazım olduğu zaman olan birinden hoşlandığın zaman düşen özgüvenden de bahsedebilirsin ve bu format devam etmeli bir terapi gibi hissettiriyor

[@la_pisus]

Icinde bulundugum psikolojik durumumu anneme anlatamiyorum. Ne kadar cabalarsam cabalayim ve ne kadar acik konustugumu dusunursem dusuneyim, cok karmasik konustugumu soyluyor. Senin videonu izletecegim, umarim destegi olur. Bir bucuk saat boyunca herhangi bir video izlemis gibi hissetmedim, abi kardes sohbet ediyormusuz gibi hissettim. (Normalde de siki takipcin degilim) Bu degerli videoyu cekip, yayinladigin icin tesekkur ederim.

[@arvionsa]

İlk video gibi bu da çok güzel olmuş ama bu daha çok içime, yaralarıma dokundu ki gözlerimden yaşlar gelerek dinledim seni. Ben konuşmasam da içten içe dertleştim seninle ve iyi geldi. Emeğine sağlık, devam etmen dileğiyle ❤️

[@birhanoktay9102]

Muhteşem, yenisini bekliyoruz.

[@enesozturk2745]

Heyecanım bitti diye bitiyor mesela, bu ne demek ben roller coaster mıyım? 😂

[@morshark6326]

Çok güzel bir video olmuş, ağzına sağlık abi.

[@AlucardAdrian56]

Yaşadığım duygulara birebir tercüman olan bir video olmuş, hatta bazı durumlara karşı farkındalık kazandım. Bununla birlikte yalnız olmadığımı anladığım için biraz içime su serpildi. Diline, emeğine sağlık abi. İyi ki varsın...

[@karamurat]

şu anda günhanın kriz masasını dinliyodum buraya da laykımı attım yorumumu kondurdum sonra bakıcam opyrm çok grşrz

[@winuxman7809]

Çeşitli sebeplerden ötürü hayatımda samimi olmadıklarım dahil 1-2 tane arkadaşım oldu, zaman zaman bunun eksikliğini hissetsem de İnternetle tanışmam bu eksikliği büyük ölçüde kapattı. İnsan arkadaş ararken bire bir kendisine benzeyen birini aramamalı, muhabbetiniz olmasa bile yakın arkadaşlıklar sürdürülebiliyor.

[@cansu6687]

Videoyu ancak izleyebiliyorum. Arkadaş anlamında yalnızlık konusunda çok iyi arkadaşlarım var hepsine minnettarım. Bu anlamda dert yanacağım pek bir şey yok. Aile açısından yalnızlıkta ise özellikle babamla iletişimim pek yoktu. Ben çocukken babam siyasetle ilgilendiğinden eve bile pek gelmezdi. Doğum günümde partide işi var diye eve gelmediğini hatırlarım. Ben babamla daha yakın olmak için siyaseti sevdim, siyasetle ilgilenmeye başladım. İşe de yaradı, daha çok vakit geçirmeye başladık. Birlikte gezilere çıktık, baba kız günleri geçirdik. Bu iletişimsizlik babamın suçuydu belki ama uğraşan taraf ben olduğum için pişman değilim. Bunların dışında iki abim var. İkisi ile de oldukça yaş farkım var küçük olanla 10 yaş gibi. Biriyle iletişimim hep iyiydi diğeri ile ortak yanlarımız olduğunu ben büyüdükçe anladık. Şimdi iş alanlarımız, uğraşlarımız benzer onunla da aram oldukça iyi. Bir de üçüncü, öz abim kadar sevdiğim sen, Eren Abim var. Dışarı çıkacağım günün planlarını dahi yayın takvimine göre yapıyorum. Seninle belki de 2 abimle kurduğum iletişimden bile fazlasını kuruyorumdur. En mutsuz geçen, en keyifsiz günümde bile o yayına gelip dertlerimden bir iki saat de olsa uzaklaşmama o kadar yardım ediyorsun ki... Bendeki yerin çok ayrı abim. Videoyu izlerken birazcık ağlamış olabilirim. Teşekkür ederim, duygusal anlamda gerçekten rahatladım. İyi ki varsın.

[@ErenAktan]

canım benim

[@mestray]

Tek iyi yönüm iyi bir dinleyici olmak

[@ucanpattes]

Hem aşk olarak hem arkadaşlık olarak yeni insanlarla tanışmak istemiyorum artık kafam kaldırmıyor gibi hissediyorum. Kimsenin neye ihtiyacı olup olmadığını bilmek de istemiyorum. Eski insanlara da dönmek istemiyorum çünkü onlara ihtiyacım yok. Şu sıralar sadece internet ortamında ve iş ortamında gördüğüm insanlar mevcut hayatımda onun dışında hiç kimseyle tanışmaya da mecalim yok ne yapacağım bir yaştan sonra hayatta hiç kimseye sahip olmamak çok korkutucu da geliyor. Ne yapacağım bilmiyorum. Teşekkürler bu güzel içeriğin için kralım.

[@rainstorm8903]

Annannem 3 hafta önce vefat etti. Benim için çok özeldi hastalıkları çoktu son 2 sene ben baktım yemeginden altını değiştirmeye. Vefat edince çok büyük boşluğa düştüm. Çok arkadaşım var sevdiğim var ailem var ama bilemiyorum. Kimseyi istemiyorum acımı dökemiyorum çevrem dolu bir sürü kişi var ama ben tek gibiyim.

[@ErenAktan]

Mekanı cennet olsun başın sağolsun

[@rainstorm8903]

@ErenAktan çok sağol abim bu mesajın bana çok iyi geldi 🙏

[@berkancetin6405]

gecenin 03.24 bu video izliyorum ses olsun diye

[@cansu6687]

Yarın son vizemden çıkar çıkmaz izleyeceğim o müthiş video gelmiş. Yayıncımın yine hislerimize tercüman olduğundan süphem yok. İzlemeyi sabırsızlıkla bekliyorummm.

[@TahaEmirGuldiken]

daha videoyu izlemedim ama içerik üreticilerinin daha kendilerini açtıkları içlerinden geçenleri dışa vurdukları işleri seviyorum. Önceki videoda çok güzeldi izlerken empati kurduğum yada aynı konulara daha benim bazı insanlardan daha farklı tepki verdiğimi de gördüm bu açıdan aslında insanlarında konulara nasıl baktığını yorumlarda görebiliyoruz. Bence güzel bir seri oldu. Doğası gereği bu tarz içerikler uzun süre devam edebilen içerikler değil; Bence kanalın değerli bir zamanında takip ediyoruz.

[@ZackSchwarz31]

Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir demiş Efesli bir düşünür

[@DuyguTln]

Yine iç sesim gibi konuştun, anlattığın her şeyin altına imzamı atarım, özellikle aile ile ilgili anlattıklarında gözlerim doldu, ailemi çok seviyorum, sayende o sevgiyi yeniden hissettim içimde. Ağzına sağlık, bu şekilde devamke :)

[@KamisamaKayra]

Eren bey sizi çok yakın bir vakitte keşfettim. Yayın izleyen biri değilim ve şans eseri bir youtube videonuza denk gelerek sizi tanıdım, bu şekilde yayınlarınızı da izlemeye başladım. Yorumumu okur musunuz bilemem tabii ki, biraz geç izleyebildim videonuzu ama kısa tutmaya çalışacağım. Ben çok yalnız bir insanım ama bu kendi tercihim mi yoksa mecbur olduğum için mi emin olamıyorum. Ben tek çocuğum. Sadece annem var, babam veya başka bir akrabam da yok. Bir tane dostum dediğim biri vardı ancak onun da yakın vakitte aslında düşündüğüm kadar güvenilir biri olmadığını farkettim. Hayat ve insanlar kendimi bildim bileli her zaman benim için ürkünç olmuştur. İnsanlarla iletişime geçmek, hatta hayatın kendisini yaşamak bile beni çok korkutuyor. Zamanla aslında korktuğum şeyin daha çok kendim olduğunu, hata yapmaktan ve yeterli olamamaktan çekindiğimi farkettim. Anonim olarak bile bulunabildiğim sosyal medyada insanlarla tanışmak ve fikirlerimi sunmak bile beni oldukça strese sokuyor. Belki de bu hayatımda youtubeda yazdığım ilk yorumdur ve beni oldukça geriyor. Hayattan ve insanlardan bu kadar uzaklaşmam yeterince umut ışığı görememekten veya bu hayattan ne istediğim, ne için yaşadığımı hala çözemediğim için de olabilir. Gerçekten yaşamak istediğime emin olamıyorum çoğu zaman. Hayatta bir sürü meşgalesi olan insanlara çok özeniyorum. Hayatın akışında, bir şeylerle uğraşarak kafalarını da dağıtabiliyorlar. Beni hayata bağlayacak, kafamı dağıtacak bir şey henüz keşfedemedim. Ne kadar mutlu olmasam da yeterince çabalarsam günün birinde hayattan ben de zevk almaya başlar mıyım bilmiyorum. Bir şekilde geç kalmışlık hissini de içimden atamıyorum. Yaşlı değilim tabii ki ama sanki hayata atılmak, dost edinmek veya sevilmek için çok geç kalmış gibi de hissediyorum, bu da muhtemelen içime daha çok kapanmama neden oluyor. Annem zorluklar yaşamış bir insan olarak, hayata diğer insanlardan daha çok tutunmam ve çabalamam gerektiğini söylüyor her zaman. Ama annem de çektiği onca çileye rağmen yalnız bir kadın. Bir hayat arkadaşı, ona destek olacak bir dostu veya akrabası yok, maddi anlamda da zorluk çekmekte. Ona da çok üzülüyorum çünkü kızı olarak ona maddi ve manevi desteği yeterince veremiyorum, onun yalnızlığını giderebilecek asıl kişinin de ben olmadığımı biliyorum. Bu durumda ondan da yeterince destek göremiyorum. Onun yalnızlığı ve mutsuzluğu da beni daha depresif ve umutsuz birine dönüştürüyor. Küçüklüğümden beri bir arkadaş veya bir sevgili hayali kurmadım ama hep bir abim olsun istemiştim. Tabii ki bunun mümkün olma ihtimali yok ama siz bana, sizi tanıdığım bu kısa vakitte bunu hissettirebildiniz. İyi kalbiniz için size teşekkürlerimi sunuyorum. Sizi tanıdığım için çok memnunum. ❤