Ευρωεκλογές, οι νικητές, οι χαμένοι και και μία Ευρώπη που δυσκολεύεται να καταλάβει τι γίνεται

Η Γαλλία και η Γερμανία, οι δύο χώρες που ουσιαστικά ηγούνται της Ευρωπαϊκής ένωσης τα πολλά τελευταία χρόνια, έχουν πλέον ηγεσίες που αποδοκιμάστηκαν από τους πολίτες των χωρών τους. Αποδοκιμάστηκαν κυρίως για τις πολιτικές που εφαρμόζουν στο εσωτερικό των χωρών τους όμως προφανώς πολλές από αυτές τις πολιτικές ξεκινούν από τις Βρυξέλλες.
Δύο συνδυασμοί, το Renew Europe και οι Πράσινοι σημειώνουν την μεγαλύτερη πτώση εδρών στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Οι δύο συνδυασμοί χρεώνονται, δικαιολογημένα ή όχι, την προσπάθεια επιβολής πολιτικών ταχύτερα από ότι θα ήθελαν οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Τόσο το ECR (Μελόνι) όσο και το ID (Λεπέν) σημειώνουν άνοδο. Αν συνηπολογίσουμε ότι το κόμμα Όρμπαν επιθυμεί να ενταχθεί στο ECR αλλά υπάρχουν αντιδράσεις λόγω της φιλορωσικής ρητορικής του Όρμπαν, όσο και ότι το AfD eπιθυμεί και μάλλον θα ενταχθεί ξανά στην ομάδα του ID, είναι σαφές ότι οι εθνικιστικές δυνάμεις "κερδίζουν πολύ"
Ο Κύριος Δημήτρης Τσαρούχας, Καθηγητής στο Πρόγραμμα Σπουδών Ασφαλείας του Πανεπιστημίου Georgetown και Διευθυντής Έρευνας στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διατλαντικών Σπουδών (CEUTTSS) στο Virginia Tech σχολιάζει τις εξελίξεις στην Ευρώπη
Να σας πω, θεωρώ ότι πρώτα απ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είδους εκλογές είναι οι ευρωεκλογές. Κατά την άποψή μου και την άποψη πολλών αναλυτών οι ευρωεκλογές είναι το, το άθροισμα 27 εκλογικών αναμετρήσεων και επειδή αυτό είναι ένα γεγονός μάλλον αδιαμφισβήτητο αυτό σημαίνει ότι η η άμεση πολιτική εμπειρία που έχει, που έχουν οι ψηφοφόροι κάθε χώρας αντανακλάται σε κάποιο βαθμό και στο εθνικό αποτέλεσμα. Αν πάρουμε το ελληνικό παράδειγμα είναι σαφές ότι η εσωτερική εκλογική συζήτηση σχετικά με τα βασικά θέματα που απασχολούν τους πολίτες με κάποιο τρόπο αν θέλετε αποκρυσταλλώθηκε στο αποτέλεσμα κάτι αντίστοιχο συνέβη και αλλού και επειδή τηγ χάνει για παράδειγμα να ομιλώ και να καταλαβαίνω τη γερμανική παρακολούθησα από κοντά το προεκλογικό debate σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία, υπήρξαν πολλά τηλεοπτικά debate μεταξύ όλων των υποψήφιων των λεγόμενων Spitzenkandidat που είχαν τα κόμματα ε συζήτησαν σε πάρα πολλά φόρμα, με τους πολίτες και με δημοσιογράφους και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το πρώτο θέμα από το οποίο ξεκινούσε κάθε debate και στο οποίο αφιερώθηκε ο περισσότερος χρόνος ήταν πάντα το θέμα της μετανάστευσης και θα μου επιτρέψετε να πω ότι τα αποτελέσματα με πρώτο το κόμμα της ελευθερίας, το ακροδεξιό κόμμα στην Aυστρία με 25% και φυσικά η μεγάλη νίκη του AfD το οποίο μπορεί να μην πήρε το 20% αλλά είναι πρώτο κόμμα στην ανατολική Γερμανία, θέλω να πω λοιπόν ότι τα θέματα τα οποία κυριάρχησαν στην προεκλογική ατζέντα σε κάθε χώρα έδειξαν σε μεγάλο βαθμό και την κατεύθυνση έτσι ώστε οι ψηφοφόροι αν θέλετε να πάρουν τα μηνύματα από εκεί και να κατευθυνθούν ανάλογα αν δούμε μία χώρα όπως η Ουγγαρία για παράδειγμα ο Βίκτωρ Όρμπαν συγκαταλέγεται σήμερα στους χαμένους των ετης εκλογικής αναμέτρησης γιατί ένας από τους πρώην αμφισβητίες του, που τώρα εντάχθηκε στο ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα πήρε ένα μη αναμενόμενο 30% και θα μου επιτρέψετε μία παρατήρηση στο διάστημα μεταξύ των ευρωεκλογών του 2014 και του 2019 αλλά σε κάποιο βαθμό και στις τελευταίες ευρωεκλογές, έχω την εντύπωση ότι ε αν μη τι άλλο και λόγω της κρίσης στην ευρωζώνη είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάποιες από αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις θα μπορούσαν πράγματι επιτέλους να πάψουν να είναι εθνικές εκλογές ουσιαστικά ένα δημοψήφισμα για τις υφιστάμενες κυβερνήσεις και να μετατραπούν σε πράγματι μία εκλογική αναμέτρηση στην οποία ο λεγόμενος ευρωπαϊκός δήμος δηλαδή πολίτες της Ευρώπης θα έπαιρναν αποφάσεις πέρα και πάνω από το από τα εθνικά σύνορα, αυτό το μομέντουμ χάθηκε υπήρχε και ένα διάστημα, ε είναι μία μεγάλη κουβέντα σχετικά για το γιατί χάθηκε, άποψή μου είναι ότι η λεγόμενη διαδικασία των επικεφαλής των Spitzenkandidat είχε συμβάλλει στο να δημιουργήσει τη λογική ότι ο πολίτης έστω εμμέσως μπορούσε να ψηφίσει για κάποιου είδους ευρωπαϊκή κυβέρνηση εκλέγοντας έμμεσα τον επόμενο πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής αλλά όπως καλά γνωρίζετε ήδη από το 2019 η διαδικασία αυτή κατέστη από το ευρωπαϊκό συμβούλιο νεκρή διότι ο Μάνφρεντ Βέμπε, δεν εξελέγη ποτέ πρόεδρος της κομισιόν και είχαμε την Ούρσουλα Φον Ντερλαιεν, σε μία μάλλον παρασκηνιακή διαδικασία μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων θέλω λοιπόν να πω ότι έχουν συμβάλλει και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο τρόπος με τον οποίο αν θέλετε επιτρέπουν αυτού του είδους τα παρασκηνιακά παιχνίδια να συμβάλλουν δηλαδή με αυτές τις μεθοδεύσεις, στο να φτάσουμε να έχουμε και πάλι αποκλειστικά και μόνο εθνικές εκλογές σε αυτό που αποκαλούμε ευρωεκλογές.
▶ Πηγή: Πρώτο Πρόγραμμα
www.ertecho.gr
___________________________
➜ Ακολουθήστε το κανάλι μας στο Twitter στο / twsmzcyw21xxm2l
➡ Ακολουθήστε μας στα Facebook στο / Μια-σταλιά-ιστορία-και...
___________________________
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο παρακάτω link
🎬 Subscribe : tinyurl.com/r9r92ktn

[@user-mn7ll7uw6g]

Η Γαλλία και η Γερμανία, οι δύο χώρες που ουσιαστικά ηγούνται της Ευρωπαϊκής ένωσης τα πολλά τελευταία χρόνια, έχουν πλέον ηγεσίες που αποδοκιμάστηκαν από τους πολίτες των χωρών τους. Αποδοκιμάστηκαν κυρίως για τις πολιτικές που εφαρμόζουν στο εσωτερικό των χωρών τους όμως προφανώς πολλές από αυτές τις πολιτικές ξεκινούν από τις Βρυξέλλες. Δύο συνδυασμοί, το Renew Europe και οι Πράσινοι σημειώνουν την μεγαλύτερη πτώση εδρών στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Οι δύο συνδυασμοί χρεώνονται, δικαιολογημένα ή όχι, την προσπάθεια επιβολής πολιτικών ταχύτερα από ότι θα ήθελαν οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες. Τόσο το ECR (Μελόνι) όσο και το ID (Λεπέν) σημειώνουν άνοδο. Αν συνηπολογίσουμε ότι το κόμμα Όρμπαν επιθυμεί να ενταχθεί στο ECR αλλά υπάρχουν αντιδράσεις λόγω της φιλορωσικής ρητορικής του Όρμπαν, όσο και ότι το AfD eπιθυμεί και μάλλον θα ενταχθεί ξανά στην ομάδα του ID, είναι σαφές ότι οι εθνικιστικές δυνάμεις "κερδίζουν πολύ" Ο Κύριος Δημήτρης Τσαρούχας, Καθηγητής στο Πρόγραμμα Σπουδών Ασφαλείας του Πανεπιστημίου Georgetown και Διευθυντής Έρευνας στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διατλαντικών Σπουδών (CEUTTSS) στο Virginia Tech σχολιάζει τις εξελίξεις στην Ευρώπη Να σας πω, θεωρώ ότι πρώτα απ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είδους εκλογές είναι οι ευρωεκλογές. Κατά την άποψή μου και την άποψη πολλών αναλυτών οι ευρωεκλογές είναι το, το άθροισμα 27 εκλογικών αναμετρήσεων και επειδή αυτό είναι ένα γεγονός μάλλον αδιαμφισβήτητο αυτό σημαίνει ότι η η άμεση πολιτική εμπειρία που έχει, που έχουν οι ψηφοφόροι κάθε χώρας αντανακλάται σε κάποιο βαθμό και στο εθνικό αποτέλεσμα. Αν πάρουμε το ελληνικό παράδειγμα είναι σαφές ότι η εσωτερική εκλογική συζήτηση σχετικά με τα βασικά θέματα που απασχολούν τους πολίτες με κάποιο τρόπο αν θέλετε αποκρυσταλλώθηκε στο αποτέλεσμα κάτι αντίστοιχο συνέβη και αλλού και επειδή τηγ χάνει για παράδειγμα να ομιλώ και να καταλαβαίνω τη γερμανική παρακολούθησα από κοντά το προεκλογικό debate σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία, υπήρξαν πολλά τηλεοπτικά debate μεταξύ όλων των υποψήφιων των λεγόμενων Spitzenkandidat που είχαν τα κόμματα ε συζήτησαν σε πάρα πολλά φόρμα, με τους πολίτες και με δημοσιογράφους και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το πρώτο θέμα από το οποίο ξεκινούσε κάθε debate και στο οποίο αφιερώθηκε ο περισσότερος χρόνος ήταν πάντα το θέμα της μετανάστευσης και θα μου επιτρέψετε να πω ότι τα αποτελέσματα με πρώτο το κόμμα της ελευθερίας, το ακροδεξιό κόμμα στην Aυστρία με 25% και φυσικά η μεγάλη νίκη του AfD το οποίο μπορεί να μην πήρε το 20% αλλά είναι πρώτο κόμμα στην ανατολική Γερμανία, θέλω να πω λοιπόν ότι τα θέματα τα οποία κυριάρχησαν στην προεκλογική ατζέντα σε κάθε χώρα έδειξαν σε μεγάλο βαθμό και την κατεύθυνση έτσι ώστε οι ψηφοφόροι αν θέλετε να πάρουν τα μηνύματα από εκεί και να κατευθυνθούν ανάλογα αν δούμε μία χώρα όπως η Ουγγαρία για παράδειγμα ο Βίκτωρ Όρμπαν συγκαταλέγεται σήμερα στους χαμένους των ετης εκλογικής αναμέτρησης γιατί ένας από τους πρώην αμφισβητίες του, που τώρα εντάχθηκε στο ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα πήρε ένα μη αναμενόμενο 30% και θα μου επιτρέψετε μία παρατήρηση στο διάστημα μεταξύ των ευρωεκλογών του 2014 και του 2019 αλλά σε κάποιο βαθμό και στις τελευταίες ευρωεκλογές, έχω την εντύπωση ότι ε αν μη τι άλλο και λόγω της κρίσης στην ευρωζώνη είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάποιες από αυτές τις εκλογικές αναμετρήσεις θα μπορούσαν πράγματι επιτέλους να πάψουν να είναι εθνικές εκλογές ουσιαστικά ένα δημοψήφισμα για τις υφιστάμενες κυβερνήσεις και να μετατραπούν σε πράγματι μία εκλογική αναμέτρηση στην οποία ο λεγόμενος ευρωπαϊκός δήμος δηλαδή πολίτες της Ευρώπης θα έπαιρναν αποφάσεις πέρα και πάνω από το από τα εθνικά σύνορα, αυτό το μομέντουμ χάθηκε υπήρχε και ένα διάστημα, ε είναι μία μεγάλη κουβέντα σχετικά για το γιατί χάθηκε, άποψή μου είναι ότι η λεγόμενη διαδικασία των επικεφαλής των Spitzenkandidat είχε συμβάλλει στο να δημιουργήσει τη λογική ότι ο πολίτης έστω εμμέσως μπορούσε να ψηφίσει για κάποιου είδους ευρωπαϊκή κυβέρνηση εκλέγοντας έμμεσα τον επόμενο πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής αλλά όπως καλά γνωρίζετε ήδη από το 2019 η διαδικασία αυτή κατέστη από το ευρωπαϊκό συμβούλιο νεκρή διότι ο Μάνφρεντ Βέμπε, δεν εξελέγη ποτέ πρόεδρος της κομισιόν και είχαμε την Ούρσουλα Φον Ντερλαιεν, σε μία μάλλον παρασκηνιακή διαδικασία μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων θέλω λοιπόν να πω ότι έχουν συμβάλλει και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ο τρόπος με τον οποίο αν θέλετε επιτρέπουν αυτού του είδους τα παρασκηνιακά παιχνίδια να συμβάλλουν δηλαδή με αυτές τις μεθοδεύσεις, στο να φτάσουμε να έχουμε και πάλι αποκλειστικά και μόνο εθνικές εκλογές σε αυτό που αποκαλούμε ευρωεκλογές.

[@user-th5km4jc2y]

Φίλε μου, δεν θα αναλύσω...... Εκείνα τα 220 δις ευρώ.... γιατί έγιναν 500 + ; Να είμαι ευχαριστημένος από κυβέρνηση και Ευρώπη ,εγώ;