F. Chopin - Preludium nr 20 c-moll op. 28 nr 20 - analiza - wykład Grzegorza Niemczuka

[@herba_fresca]

nasza Ojczyzna w 13 taktach. Przez ból , beznadzieję i najgłębszy dramat pożogi, kroczy jednak pochód dumy, bohaterstwa, patriotyzmu, oczekiwania... choć resztką sił. Nawet w molowych akordach pobrzmiewają iskierki światła. Istota wszechrzeczy. Dziękuję za kolejny wspaniały wykład, Maestro, Twoja praca jest bezcenna.

[@gregniemczuk]

Dziękuję!

[@JerzyNawalany]

Pięknie Pani opisała to preludium.

[@nellpolgert-martwijczuk923]

Bardzo Panu dziękuję za wszystkie analizy. Kocham Chopina a po wysłuchaniu analiz przepadłam w tej miłości z kretesem❤️

[@gregniemczuk]

Ogromnie się cieszę i dziękuję za ten komentarz!!

[@agnieszkanowacka8454]

Panie Grzegorzu jest Pan Geniuszem! Słucham Pan już rok! I teraz już jestem tego pewna!

[@gregniemczuk]

Ahh.... Zawstydza mnie Pani.... To Chopin jest geniuszem. Dziękuję za Pani obecność już tak długą tutaj!

[@zpasjidomuzyki9390]

Jest Pan niezwykły w swoich analizach. Uwielbiam Pana słuchać i poznawać głębię utworów Chopina.

[@gregniemczuk]

Dziękuję bardzo! Pozdrawiam serdecznie

[@marekm6172]

Cudowny pochód akordów

[@agusiamalusia5425]

Podoba mi się jak Pan mówi o geniuszu Chopina...

[@gregniemczuk]

Dziękuję bardzo!

[@erichadamek7960]

Dziękuje panu bardzo!!!! Nie oczekiwałem tak szybkiej odpowiedzi za co jeszcze raz dziękuje.

[@wulkan236]

Ładnie Pan pokazał litery, z których Chopin buduje słowa swojej narracji. Jak znaczy jego muzyka. Widzimy wyraźnie, czemu odczytujemy tak samo ten utwór, nawet nie znając tego, co powiedział Hoesick (czy Pan). Oczywiście mówię o zmianach uczucia, nastroju, a nie o dalszej już nadbudowie (np. Ojczyzna), bo Chopin komunikuje uczucia, a czego dotyczą - bo to już nasza nam wyobraźnia podpowiada. Tu, w preludium c-moll widzę początek pełen sukcesów i potem jakieś podcięcie nóg. Niestety, nie jedno. Drugie - jeszcze mocniejsze. To jest to pianissimo z 9, 10 i polowy 11 taktu. Majstersztyk formy. Chopin, który zawsze coś w powtórzeniu przekręci, tu zmienia tylko dynamikę. I nic innego! Ale jak! Jak zmienia sensy w trzecim zdaniu względem drugiego! Drugie - pogodzenie się. Koniec trzeciego - bunt. Na koniec parę słów o końcowym crescendo i zamykającym akcencie. Pan idzie tu w swej interpretacji w stronę triumfu, zwycięstwa forte. Ale bardziej mnie przekonuje interpretacja Polliniego, który poprowadził to crescendo od pianissimo do piano (!), z lekkim obniżeniem dynamiki na ostatniej ćwierćnucie 12 taktu i przycisk dał mezzo piano (!!). Zduszony. Próbujemy się podnieść, pokozakować, jak dawniej bywało - ale, już, nie możemy. Akcent to u Polliniego ostatnie tchnienie. Niezależnie, czy widzimy w tym preludium losy ojczyzny, chorego człowieka, dzieje firmy czy jeszcze coś innego (muzyka Chopina nie mówi o wydarzeniach, lecz o uczuciach). Dzięki za wspaniałą audycję, jutro następna!

[@iwiwiwimusic]

Nie zdawałam sobie sprawy, że ten utwór jest taki krótki. Wydaje się osiągalny dla średniozaawansowanego pianisty :) Będę próbowała się nauczyć :) (inne wcześniejsze, krótkie preludia też)

[@gregniemczuk]

Polecam!!! Oczywiście!

[@hjaw_piano]

"Gdyby Chopin mial troche lepszy humor... ale nie mamy C dur, nie było wolnosci nie bylo niepodleglosci :( " i ta pana Grześka mina.... bezcenny styl narracji :)

[@gregniemczuk]

🙂🙂🙂🙂🙂🙂

[@magdamejer298]

🌹

[@bolek8457]

A może " Ministerstwo...i sportu" jakąś kasą by sypnęło?