Ferahfeza Ayin-i Şerif Hammamizade İsmail Dede

#MevleviAyini #Ferahfeza #HammamizadeİsmailDede
Beste : Hammamizade İsmail Dede
Makam : Ferahfeza
Ahenk : Sipürde Ney
Hazırlayan : Atalay Saraloğlu
[e-mail]
Hamamizâde İsmail Dede Efendi (1778-1846)
Türk Sanat Musikisi çevrelerinde Derviş İsmail, Dede, Dede Efendi, Hammâmîzâde İsmâil Dede Efendi, İsmail Dede gibi isimlerle anılan bu dahi musikişinasımız, 9 Ocak 1778 ( 10 Zilhicce 1191 ) tarihinde İstanbul’un Şehzadebaşı semtinde doğdu. Babası Süleyman Ağa, o zamanlar bir Osmanlı imparatorluğu ili olan Manastır’ın Görice sancağına bağlı, Kesriye kasabasından kalkarak İstanbul’a gelmiş ve memuriyete girişmişti Süleyman Ağa, Suriye eyaleti sınırları içinde bulunan Sayda valisi Cezzar Ahmed Paşa’nın bir süre sır katipliğini yaptı. Paşa’nın halka yaptığı haksız muamelelere ve zulmüne dayanamayarak istifa etti ve İstanbul’a döndü. Şehzadebaşı’nda bulunan ”Acemoğlu” hamamını satın alarak işletmeye başladı. Bu sıralarda Rukiye Hanım’la evlendi; bir Kurban Bayramı günü Dede Efendi doğdu. Bu nedenle çocuğa İsmail adı verilmiştir .”Hamamizade” sıfatı buradan kaynaklanır .Ismail Dede dört yaşında iken babası bu hamamı sattı Altımermer’de Kurusebil mahallesinde Çavuş Hamamı ile bir ev aldı. İlerinin büyük musikişinası, sekiz yaşında iken bu mahallede, ”Çamaşırcı Mektebi”nde ilk öğrenimine başladı.
Daha o yıl Musikiye karşı ilgisi ve sesinin güzelliği dikkati çekerek okul öğrencileri arasında ”İlahicibaşı” oldu. O yörede oturan Anadolu Kesedarı Uncu-zade Mehmed Emin Efendi’nin oğlu da aynı yıl bu okula başlamıştı. Bu nedenle Mehmed Emin Efendi çocukla ilgilenmeye, ilahiler bestelemiş bir musikişinas olarak ona ders vermeye başladı. Böylece aradan yedi yıl geçti; Dede Efendi on dört yaşına basmıştı.
Hocası onun geleceği ile de ilgilendi; ailesinin geçimine yardımcı olur düşüncesi ile onu Maliye Nezareti Başmuhasebe Kalemi’ne ”Katip Muavini” olarak yerleştirdi. Bir yandan memuriyete ve hocasının derslerine bir yandan da musikiye karşı olan ilgisi kendisini, pazartesi ve perşembe günleri Yenikapı Mevlevihanesi şeyhi Ali Nutki Dede’nin derslerini izlemeye itiyordu. Burada ayin dinliyor, bilgisini ilerletiyor, sanat yolun da ilerlemeye çabalıyordu .Bu dersler ve memuriyet hayatı da yedi yıl sürdü .Sonunda 18 Mayıs 1797 ( 18 Zilhicce 1212) Perşembe günü resmen ”Mevlevi” oldu. Sema meşkini ise 1798 (15 Sefer 1213) tarihinde tamamladı. Sultan III. Selim’in Dede’yi saraya çağırması ve fasıllara katılmasını emretmesi üzerine, Ali Nutki Dede’nin izniyle, 1001 günlük ”Çile” süresini tamamlamadan 1799 (20 Şevval1213) tarihinde ”Dedeler safına” katıldı.
Dede Efendi’nin hayatında hiç şüphesiz en önemli olay, Sultan 3.Selim’in 1807’de tahttan indirilmesi ve 1808′.de öldürülmesidir. Bundan sonra IV. Mustafa’nın tahta oturması, türlü siyasi kargaşa, ”Kabakçı Mustafa İsyanı”, ”AlemdarMustafa Paşa vak’ası”, Sultan 11. Mahmud’un padişah olması, saraya Batı musıkisının yerleşmeye başlaması, eski zevk ve sanat anlayışının kalmaması gibi nedenlerle inzivaya çekildi. Zaten mûsıkî ile uğraşılacak huzur ve neşe ortamı da yoktu. işte bu yıllarda mûsıkî ve öğrencileri ile uğraşarak birbirinden güzel eserlerini bestelemeye koyuldu.
Sultan II. Mahmud’un ölümü üzerine tahta geçen Sultan Abdülmecid, babasının derin bir sevgi ve saygı ile bağlı olduğu bu değerli mûsıkîşinastan ilgisini esirgemedi; müezzinbaşılık görevini sürdürdü. Ancak Enderun değer ve önemini iyice yitirmeye başlamış adı ”Muzika-i Humayûn” olmuş, saray teşkilatı değiştirilmiş, batılı mûsikîşinaslara rağbet artmış, padişah, operet ve opera parçaları dinler olmuş, Osmanlı Sarayı’nı Batı sazları istila etmiş, Avrupa’dan piyanolar getirtilmiş, orkestra ve bando takımları kurulmuştu. Sayılı bir kaç ustanın dışında yüzyılların geleneklerine pek aldırış eden yoktu. Abdülmecid bile, Türk mûsıkîsi’ni iyi bilmediğinden, Dede Efendi’den basit ve sanat değeri olmayan eserler istiyordu. Bütün bunlar Dede gibi bir mûsıkî ustasının katlanacağı şeyler değildi. Nitekim bu duygu ve düşüncelerin etkisi ile, öğrencisi Dellâl-zâde İsmail Efendi ile Saray’ın bahçesinde dolaşırken ”İsmail, bu oyunun tadı kaçtı” demişti. Bu olanların etkisi ve yaşının ilerlemesi nedeni ile çoktan beri Hac’ca gitme niyetini açığa vurarak padişahtan izin aldı. ileri yaşında acele olarak Hac’ca gitmeye karar vermesi bu kırgınlığa bağlanır. Dellâl-zâde İsmail Efendi ve Mutaf-zâde Ahmed Efendi ile böylece yola çıktı. O yıl Mekke’de kolera hastalığı salgını vardı. Mekke’de bu hastalığa yakalanan Dede Efendi, Hac ”farizesi”ni yerine getirdikten sonra 29.Kasım.1845 Mina’da, Kurban Bayramı’ nın birinci günü, öğrencisi Mutaf-zâde’nin kolları arasında, hayata gözlerini kapadı. Cenazesi Hazreti Hatice’nin mezarının ayakucuna defnedildi. Dede’nin ölümü İstanbul’da olduğu kadar bütün İslâm dünyasında da derin bir üzüntü yarattı.
Türk Sanat Müziği,Makam, Nota, Solfej, Nazariyat,Usul,Aruz,Nota frekansları,frekans