Fien de la Mar Radiodocumentaire "Coupe Soleil", Deel 1, 1990.

Fien de la Mar Radiodocumentaire "Coupe Soleil", Deel 1, 1990.
Interviews over het leven en werk van Fien de la Mar.
Met: Wim Ibo, Mary Dresselhuys, Joekie Broedelet, Martie Verdenius, Henk Rigters, Chris Baaij, Guus Hermus, Hetty Blok, Simon Carmiggelt en Jo Spiers.
Josephina Johanna (Fien) de la Mar (Amsterdam, 2 februari 1898 - aldaar, 23 april 1965) was een Nederlands actrice en cabaretière. Ze werd voor de oorlog meestal aangeduid als Fientje de la Mar.
De la Mar bezocht de meisjes-hbs, maar haakte drie maanden voor het eindexamen af om zich op het theater te storten. Ook haar grootvader en vader waren artiest. Vader Nap was haar leermeester en mede dankzij hem kreeg ze een rol bij de revue Had je me maar van Louis Davids.
Haar eerste toneelrollen speelde De la Mar bij het Rotterdamsch-Hofstad-Toneel. Het betrof Het graf van de onbekende soldaat, Het proces van Mary Dugan en Minna van Barnhelm.
Ze toonde zich een groot talent, maar haar karakter speelde haar wel eens parten. Nap was erg trots op zijn dochter en verwende haar. Fien had een grillig karakter, ging zich vaak te buiten aan drank en had vele minnaars.
In de jaren dertig debuteerde Fien de la Mar op het witte doek. Haar eerste rol speelde ze in De Jantjes. De première was op 9 februari 1934. Medespelers waren Johan Kaart, Jan van Ees, Sylvain Poons, Aaf Bouber en zowel Henriëtte Davids als haar broer Louis Davids. De volgende film was Bleeke Bet van Richard Oswald, waarvan de première op 7 september 1934 plaatsvond. In deze film zingt zij het liedje Ik wil gelukkig zijn van de hand van Jacques van Tol en Hans May. De film was een succes en het liedje werd haar lijflied.
In 1935 volgden nog drie films: Op stap, De big van het regiment en Het leven is niet zoo kwaad. Vervolgens waren er Klokslag twaalf (1936), De spooktrein (1939) en ten slotte Ergens in Nederland. De laatste film ging op 12 april 1940 in première en werd enkele weken later, toen de Tweede Wereldoorlog was uitgebroken, verboden door de Duitsers.
In de oorlogsjaren, op 28 november 1941, trouwde De la Mar met Piet Grossouw. Zij weigerde zich bij de Kultuurkamer aan te melden en haar carrière kwam dus enige tijd stil te liggen. Na de bevrijding beleefde De La Mar een comeback, onder meer bij het Cabaret Cor Ruys en het Cabaret Willy van Hemert.
Haar echtgenoot Piet Grossouw was architect en kocht in 1947 het gebouw van de vroegere Spieghelschool aan de Marnixstraat in Amsterdam. Tijdens de oorlog was het in gebruik geweest bij de Duitsers. Verzetsstrijders hadden er een bomaanslag op gepleegd, waardoor het gedeeltelijk uitgebrand was toen Grossouw het kocht. Hij liet het ombouwen tot een intiem theater, dat hij vernoemde naar zijn vrouw en haar vader: het De la Mar Theater. Zakelijk gezien was het theater niet zo'n succes. In 1952 werd het overgenomen door Wim Sonneveld, die het omdoopte tot Nieuwe de la Mar Theater.
Op 9 april 1957 overleed Grossouw, haar grote liefde. Daarna ging het snel bergafwaarts met De la Mar. Ze raakte depressief. Op 30 december 1957 ondernam ze een zelfmoordpoging. Ze zette de gaskraan open en sneed haar polsen door. Deze poging mislukte en Fien belandde in een psychiatrische instelling. Na de behandeling leefde ze even weer op, hoewel ze van het voorval een verminkte hand overhield.
In augustus 1959 begon ze weer met optredens en in 1960 keerde zij terug naar het grote toneel. Fien vond echter, als oudere actrice, weinig aansluiting bij de jonge garde, die hun toneelspel op een andere wijze benaderden dan zij. Zij verloor haar engagement, vereenzaamde, raakte steeds vaker hysterisch. Toch kreeg zij telkens opnieuw een kans. In september 1964 was zij te zien in een eenakter van de KRO-televisie uit de reeks Vrouwenlevens. Het werd een succes. In februari 1965 speelde zij in een ander deel van dezelfde reeks, getiteld Tijd voor aftellen de angstige moeder van een astronaut. Fien heeft de uitzending op 25 april 1965 niet mogen meemaken. De zondag ervoor, Paaszondag 18 april, sprong ze uit het raam, tweehoog, van haar woning in de Amsterdamse Beethovenstraat. Ze overleefde de val en werd overgebracht naar het Wilhelmina Gasthuis. Toen haar gevraagd werd naar het waarom, antwoordde ze: 'Om alles'.
De la Mar overleed vijf dagen later op 67-jarige leeftijd. Ze werd begraven op Zorgvlied, alwaar zij samen met haar man Pieter Grossouw begraven ligt.