Filmowa Warszawa lata trzydzieste

Tak wyglądała stolica zimą 1936 roku. Na ujęciach filmowych zobaczymy tłumy przechodniów wędrujących Krakowskim Przedmieściem, załatwiających sprawunki na poczcie przy Placu Napoleona lub odpoczywających w Ogrodzie Saskim po ciężkim dniu pracy.

[@missnomer5800]

uwielbiam te wózeczki w Łazienkach koło Szopena, ok 2 min. Napisy w drugiej połowie filmu trudno widzieć na ciemnym tle. Może białe i troszkę większe byłyby wyrażniejsze. Dzięki za założenie!

[@antonistefanski3659]

Ten początek to jest pomiędzy kwietniem a sierpniem 39 roku

[@alicjap1611]

Warszawa była nowoczesnym miastem, a takich tłumów na ulicach teraz nie ma.

[@martafiga2555]

Ludzie których już nie ma

[@renatakoodziejczyk1029]

będąc dzieckiem miałam okazję być przewożona (krótko to było, wózek z tzw odzysku po kimś schowany w kącie w piwnicy gdzieś zapomniany przelezal wojnę i czasy po wojnie) w takim wózku, wszystkie kamienie, uchylki, dziury w chodniku były odczuwalne podczas jechania, taki wózek mama oddała do wytwórni filmów na Chelmskiej (W-WA), a później wozila mnie w wózku z dużymi kółkami na rzemykach takich co były w sklepach za komuny. Jak widzę takie niskie wózki to przypomina mi się odczucie jak kółko wyjechało w dziurę i była szamotanina.

[@edipiaw6492]

Piękne czasy i spokojne♥️

[@XLOKO49]

*Najciekawiej jest od **6:14**.*

[@mar-mz8kv]

Za tamtych lat marzeniem kazdej pani byl kolnierz futrzany lub futro. Za moich lat marzeniem kazdej dziewczyny byl korzuch. Ja marzylam o bialym korzuszku i taki sobie kupilam 3/4.

[@wyszynml]

kożuch, kożuszek

[@lilianakalicka5546]

W PRLu też popularne były naturalne futra. Pamiętam, jak bylam mała, to moja babcia miała kołnierz z lisa. Takie zwłoki z łapami i szklanymi oczami. Dzisiaj futro uchodzi za wiochę, całe szczęście. Moja teściowa ma także takiego lisa po swojej mamie - moja czteroletnia córka zobaczyła tego lisa i stwoerdzila: "Umarł. Feeee..."

[@marcinm.8037]

i kurwa! Komu to przeszkadzało!

[@wojna-info]

Brytolom.