Denən necə bu qədər çox düşünmüyüm var çiynimə yığdığım tonla hər şeyi etməliyəm axı görür gözüm düzü buna görə çıxmadım yoldan yaşa bu həyatı compact, olmadım heç vaxt inan ki qorxaq ağlımın içində fillər hər addım səs fərqi yox maratondan Açdım gözləri qəsdən 10 ildi uşaq olmadım rəsmən gözümün altı qara yuxu yatmaram ki qəflətən biri səslər Ayrı bir fəlsəfəm var, hər səfərdə deyər qəlbimə hələ səvhsən qursağım doldu daşdı həvəsnən, birinə gecikdim daha tələsməm Anlaram səni bir baxışla, yenə də insan sərrafı deyiləm telefon çalmasın istəməm zatən qanım qaralır anidən mesajlarla yer daha sərt betondan da, əllərimdə tər əsib gurlasam da ən sonunda mən yarım boşluğu doldururam antidepresantla Yoruluram hə mən sıxılıram bəzən Göz önün də olmadım Utanıram bəzən verdiyim sözləri tuturam, mümkün deyil ki bir gün unudam yenə də tutduğuma pis oluram bəzən Artıq böyüdüm yaralarım çox sarmasam da hə gizlədirəm qəlbim boş önəmi də yox,qoşdurdum xoşbəxtlik falan istəmirəm Riskə gedən biri olmasam da ani qərarlarımla belə istənirəm bəzən də pislənirəm amma bu yaşda sinir xəstəsiyəm Dəyər mi buna düşündüm durub, qəlbimə qaranlıq dolur, içimdə bir şeytan, əlimdən bezib, diblərə vurub Fərqinə varmadan arzular bitib, xəyallar solub əksiyim yoxdu amma hərkəsin dalında birər dağ durub