Η ευδαιμονία, όπως είπα και στην εκπομπή, είναι μια κατάσταση συνείδησης, μια εσωτερική κατάσταση και είναι εξαιρετικά δύσκολο κάποιος να μιλήσει γι' αυτήν, πολύ περισσότερο να μεταδώσει "πληροφορίες" γι' αυτήν. Αναγκαίως χρησιμοποιούμε λόγια για να μεταδώσουμε οτιδήποτε, τα λόγια δεν είναι όμως τα κατάλληλα μέσα, όταν επιθυμούμε να υποδείξουμε το τι σημαίνει ή το τι ακριβώς είναι μια κατάσταση συνείδησης, περισσότερο όταν θέλουμε να μιλήσουμε για τα «μικρά, αλλά σταθερά βήματα προς το συνειδέναι, προς τον εσωτερικό μας εαυτό», όπως πολύ εύστοχα αναγράψατε στον υπότιτλο της εκπομπής. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσεις και να "πληροφορήσεις" κάποιον προφορικά, διότι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το βιώσει ο ίδιος, δεν αποτελεί προϊόν πληροφόρησης ή μετάδοσης, είναι κάτι που θα αναβλύσει ή δεν θα αναβλύσει εσωτερικά, στον καθένα που θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται τι είναι αυτό για το οποίο μιλάμε. Αναγνωρίζοντας την έντονη δυσκολία να μεταδώσουμε με λόγια αυτό το σημαντικότατο ζήτημα, οι σοφοί σε Ανατολή και Δύση ανά τους αιώνες, προσπάθησαν να μιλήσουν για "πράγματα" που οδηγούν προς αυτήν την συνειδησιακή κατάσταση, και όχι για την ίδια την κατάσταση, και φυσικά έντυσαν ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε λαού και της ανάγκες της εποχής, με διαφορετικά "ενδύματα" τα λόγια τους... Απ' την μία λοιπόν έχουμε το γνωστό απόσπασμα του Ηρακλείτου: "ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι, οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα", δηλ. "Το Ένα, το οποίο και μόνον μπορεί να αποκαλείται Σοφία, και δεν θέλει και θέλει να ονομάζεται Ζεύς" (απόσπ. Β 32, που το αναφέρει ο ΚΛΗΜΗΣ Αλεξανδρεύς στο έργο του Στρωματείς V, 116) και απ' την άλλη, το απόσπασμα από τον Λάο Τσε: "Η Οδός που καθοδηγεί την Ζωή μπορεί να ονομαστεί Τάο, αν και δεν ονομάζεται και κανένα όνομα δεν Της ταιριάζει" (ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ, στροφή 1). Αυτά μου δείχνουν ότι πάντοτε θεωρήθηκε εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσει κανείς για μια εσωτερική κατάσταση όπως η ευδαιμονία... Άλλωστε, ως γνωστόν ακόμη και ο βασιλιάς που το μαντείο του ήταν στους Δελφούς, ούτε έλεγε ούτε έκρυβε κάτι, αλλά απλώς υποδήλωνε, επεσήμανε ("ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει"). Σας ευχαριστώ και πάλι για την πραγματοποίηση της συζήτησης και την ανάρτησή της!
@Fryktories-Web-TV6 жыл бұрын
Καλημέρα σας. Ομολογουμένως η ευδαιμονία είναι χρώμα, άρωμα, όπου κατά το δοκούν υφίσταται ανά άτομο. Η προσπάθεια για κατανόηση των αρωμάτων και των χρωμάτων της ψυχής, με την χρήση λέξεων είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο κεφάλαιο. Προσομοιάζεται με την προσπάθεια να μυρίσουμε τα αρώματα των λουλουδιών μέσα από μία τηλεοπτική καταγραφή τους. Στην παρούσα εκπομπή, έχουμε ν αναφέρουμε ότι καταφέρατε σε πολύ μεγάλο ποσοστό, να μας περάσετε το άρωμα μέσα από την οθόνη. Ο συνδυασμός των φιλοσοφικών δρόμων των δύο μεγάλων πολιτισμών του πλανήτη που ακολουθήσατε, μέσα από την στοχευμένη σας προσέγγιση, μας έδωσε την ολοκληρωμένη εικόνα, προσαρμοσμένη στην ψυχοσύνθεση του κάθε ακροατή. Σας ευχαριστούμε με την σειρά μας για την δυνατότητα που μας δώσατε να αναπτύξουμε αυτό το εξαιρετικά δύσκολο θέμα, αλλά και για την συνεργασία σας με το κανάλι μας που θα έχει μεγάλο βάθος χρόνου. Σας ευχαριστούμε.
@ΓιώργοςΔημάκης-λ9ν2 жыл бұрын
Μια ερώτηση:Στα ηθικά νικομάχεια ο Αριστοτέλης λέει πως η ευδαιμωνία δεν είναι κατάσταση .αλλά η ενέργεια της ψηχής που είναι σύμφωνη με την αρετή.Τελικά τι ισχύει;
@Thewonderingminds6 жыл бұрын
@ Ε.Α.ΓΙΑΡΕΝΗΣ Αντιλαμβανεσται πως χωρις ερωτιματικα αντιλογου, ιδιοτελιται ???
@margaritazuki-sj2fq11 ай бұрын
Πολύ ενδιαφέρουσα σύζευξη της ανατολικής και της αρχαίοελληνικής φιλοσοφίας. Εγω κρατώ αυτό που δονεί τα δικα μου αρχαιοελληνικα γονίδια 😊😊😊 Αυτός είναι ο δικός μου δρόμος της ευδαιμονίας