Güzgü

Bir gün,
bu gənc həyata küskün.
Qarşısında güzgü,
arzusuna düşkün.
Nə bilsin,
divarlar ona dilsiz.
Lallar ona dinsin,
karlar eşitsin.
Faydası nə saçları yenə daramağın.
Onla qalanı saymaqçün olmamalıdı barmaq.
Səsiszcə gözləməlidi atılan yeni qarmaq.
Xoşdu burda kəpənəylərə tənhalıqda barama.
Bir gün ,
o gənc burdan köçdü,
qaldı orda güzgü
gördü kimsə özünü.