Lyrics เคยหวังให้ที่ที่เรายืนอยู่มันเป็นเหมือนกับฝันวัยเด็ก เพราะว่าโลกซับซ้อนเหมือนใช้มือผูกเงื่อนก่อนที่จะได้คลายเสร็จ ได้เข้าใจความยากลำบากที่คนตายเจ็บ กำแพงอิสระภาพมันแข็งเหมือนใช้เหล็ก จึงได้รู้ว่าอยู่ท่ามกลางสงครามไม่ได้อยู่ข้างในเน็ต My expect คือที่เห็นยูทูปเบอร์ถ่าย vlog อยากมีชีวิตที่ดีคงต้องจ่ายเนาะ ราคาของอิสระภาพมันเท่าไหร่หรอ ถ้ายอมแพ้คงจะเป็นไก่อ่อน ไม่มีสิทธิ์แม้จะเลือกข้าวที่ใส่ท้อง ไม่งั้นก็อดตายอยู่บนเทือกเขา เจอคนหลอกอย่าไปเชื่อเขา ควรที่จะคิดแล้วก็ไตร่ตรอง แต่จากสถาณการณ์คงไม่มีเวลาที่มาจะคิดให้วุ่น เรื่องนามธรรมจำต้องวางเพราะข้างหน้ามีระเบิดอีกมากมายรอให้กู้ ในทุกๆเช้าที่ใต้ถุนมีใครคุมคอยมาปลุกมาบังคับบอกให้สู้ ทำเพื่อนายทุนทำเพื่อใครทำเพื่อไรจะต้องอยู่แบบนี้ถึงเมื่อไรก็ยังไม่รู้ ไม่มีฮีโร่หรือว่าศาลเตี้ย ความเจ็บปวดมันประสานเครียด สู้รบทุกวันอยู่กับคนที่พูดจาดุดันไม่ไพเราะหรือจ๊ะจ๋า เงียบตอนอยู่ดงระเบิด ถ้าใต้ขาเหยียบคงจะไม่รอดคงสลายเรียบ เสียงในหัวขานเรียกว่าจริงๆอยากเป็นศิลปินไม่ได้อยากเป็นทหารเบี้ย *มันคงเป็นความฝันของเด็กที่อยากเห็นฟ้าทะเล แต่สิ่งที่ได้รับเหมือนกับว่าเป็นคนละเลน ยังคงมองหาทางออกแต่ไม่เคยเจอเลยสักกะ way เลยได้แต่คิดในใจถ้าเป็นไปได้ I wanna change I wanna safe I wonder , Well how much to pay แลกชีวิตเพื่อแผ่นเพื่อดิน คนสร้างปืนเพื่อยิง ยังคงมีพรให้วอนให้วิง ที่พูดออกมาก็จริง เหลือเพียง2วิธี มีเวลาไม่มาก คือสู้กับแรงที่มีกับหนีไปแบบไม่ทราบ A lot of people need hope ในสนามรบกระบอก Hk33 ยก ก่อนคืนที่แสนเหน็บหนาวมันจะผ่านพ้น Turn the rights on ตอนวิ่งมากลับรถ หนีโจมตีมาจากฝั่งโน้น ถึงไม่ได้อยากชก กระสุนหมดก็เตรียมกราดยก ไอบัดซบ พอกับอารมณ์คนที่เข้ามาล้วนมีเล่แล้วก็เหลี่ยม แปรแล้วก็เปลี่ยนตามกาล มีคนหิวและกระหายกำลังที่จะตายไม่มีน้ำเหลือในบาดาล ฉันต้องการอิสระที่จะวิ่งไม่ใช่หลบกระสุนในตึกอาคารเท่านั้นแหละ ถ้าพูดไปเทียบกับโลกทั้งใบแค่ฝุ่นในจักรวาล คนฆ่าคนเพื่อคนอีกคนง่ายดายไม่มีความหมายใด แสงความหวังตรงปลายอุโมงค์ยังคงอยู่ห่างไปหลายไมล์ แค่ทุกคืนที่หลับลงหวังว่าคงจะไม่ไหลตาย ขอให้วันพรุ่งนี้ยังมีพื้นที่ให้ฉันได้หายใจ **