gloom rises

Kalbimde bir duvar varmış gibi hissediyorum. Hiçbir şey bana eskisi gibi zevk vermiyor ya da beni eğlendirmiyor. Dünya, son iki günde daha çirkin, daha renksiz görünmeye başladı. Kulağımda duyduğum şarkılar boşlukta yanan bir ateş gibidir. Ateş yandıkça, karanlık daha boğucu ve koyulaştı. Odam bir tabut gibiydi, ancak artık çalışmayan bir penceresi ve kapısı vardı. Kalbimden gelen acı yatağıma aktı, sırtım yumuşaklığını yitiren ranzaya bastırdı. Tavan yükseldi ve etrafımdaki duvarlar çizildi. Sonsuz bir tabutun içindeymişim gibi hissediyorum. Her şey kapalıydı ama sonsuzdu. Sessizliğim bile duvarlardan yankılanıyor kafamda yüzbinlerce kez yankılanıyor. Neredeyim?