Γονατιστός 4ος, Μηλιά μου μες τον εγκρεμό -Καρπάθου

-Μηλιά μου μες τον εγκρεμό τα μήλα φορτωμένη,
τα μήλα σου λιμπίζομαι μα το (γ)κρεμό φο(β)ούμαι
-Σαν το φο(β)άσαι το (γ)κρεμό έλα (απ') το μονοπάτι
*να σε χορτάσω με γλυκά και μυρωδάτα μήλα.
και πέρνω το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
Το μονοπάτι μ' ήβγαλε, σ' ένα ερημοκλήσι
που δεν εβρίσκετο παπάς, να μπει να λειτουργήσει (ή "για να το λειτουργήσει")
κι είχε σαράντα μνήματα αδέρφια κι αξα(δ)έρφια
κι ένα μνήμα παράμνημα, το πιο μικρό (α)που τ' άλλα
δεν το 'δα και το πάτησα απάνω στο κεφάλι
γροικώ της πλάκας και βογγά και βαριαναστενάζει
ποιός είσ' απου με πάτησες απάνω στο κεφάλι
απού 'μουν αρχοντόπουλο μεγάλου Ρήγα 'γγόνι.
Τη γης δεν επιέντιζα** πεζός να τη περάσω
τώρα την έχω πάπλωμα και στρώμα και κοιμούμαι.
*αυτός και ο επόμενος στίχος πολλές φορές παραλείπονται
**επιέντιζα: καταδεχόμουν
Πολλοί θεωρούν ότι αυτό το τραγούδι κατάγεται από το χωριό Σπόα όπου και αποτελεί το τραγούδι ορόσημο των Αποκριών.
Λύρα: Ιωάννης Ν. Παυλίδης
Τραγούδι: Ιωάννης Ν. Παυλίδης και παρέα

[@gekylafas]

Παυλίδης, ρε!

[@gaganisg]

!!!!!!!!!!!!!!