Gopika Dandakam | Ayyappa Panicker | G Venugopal | Jaison J Nair | Kavyageethikal

[@sheebasukumaran7996]

❤❤❤❤

[@gulabisukumaran7737]

ഇനി പിരിയേണ്ട കാലത്തു പിരിയേണ്ടതും അറിയുന്നു ഗോപി കേ....... തേങ്ങലായി ഈ കാവ്യമെന്നിൽ ..❤

[@Vaidhehimrk]

ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചു പക്ഷേ ഒന്നിക്കാതെ പോയവർ... ഗോപികയും കൃഷ്ണനും...

[@satheesanvarier2734]

അറിയുന്നു ഗോപികേ നിന്നെ ഞാനെന്റെയീ വരളുന്ന ചുണ്ടിലെ നനവാര്‍ന്നൊരോര്‍മ്മതന്‍ മധുവായി മധുരമായ് അറിയുന്നു നിന്നെ ഞാന്‍ ഗോപികേ നിന്റെയീ ചിരകാല വിരഹത്തില്‍ ഒരുനാളിലുറയുന്ന കനിവായി കാവ്യമായ് അറിയുന്നു ഗോപികേ നിന്നെ ഞാന്‍ അറിയുന്നു ഗോപികേ നിന്നെ ഞാന്‍ തിരയുന്നു തിരകോതി നിറയുന്ന കാളിന്ദിയുണരുന്ന പുതുമോഹ യാമങ്ങളില്‍ ഗോക്കളലയുന്ന വൃന്ദാവനത്തിന്റെ വൃക്ഷത്തണല്‍പറ്റി എന്തോ കളഞ്ഞത് തേടുന്ന കാറ്റായി കാറ്റിലെ നവപുഷ്പ രാഗാര്‍ദ്ര സുസ്മേരമായെന്റെ ഗതകാല വിസ്മൃതി തിരമാലചാര്‍ത്തുന്നൊര- ഴലായഴല്‍ ചേര്‍ന്നൊരഴകായി നിന്നെ ഞാന്‍ അറിയുന്നു ഗോപികേ അറിയുന്നു ഗോപികേ വിജനത്തിലേകാന്ത ഭവനത്തിലൊറ്റയ് ക്ക് തഴുതിട്ട കതകിന്റെ പിറകില്‍ തളര്‍ന്നിരു ന്നിടറുന്ന മിഴികളാല്‍ സ്വന്തം മനസ്സിനെ മുകരുന്ന ഗോപികേ വിരലാല്‍ മനസ്സിന്റെ ഇതളുകള്‍ തടവുമ്പോൾ ഇടനെഞ്ചിലിടിവെട്ടും ഏകാന്ത ശോകത്തിൽ ഇടയുന്ന കണ്‍പോള നനയുന്ന ഗോപികേ ഇടയുന്ന കണ്‍പോള നനയുന്ന ഗോപികേ ഇടയനെ കാണുവാന്‍ ഓടിക്കിതയ്‌ക്കാതെ ഓടക്കുഴല്‍ വിളി കാതോര്‍ത്തു നില്‍ക്കാതെ എവിടെയാണവിടെ നിന്നിവനെ സ്മരിച്ചു- കൊണ്ടഴലും പരാതിയും കൈമലര്‍ക്കുമ്പിളിൽ തൂവാതെ നിര്‍ത്തി നുകരുന്ന ഗോപികേ തഴുതിട്ട വാതില്‍ തുറന്നാലുമോമല്‍ തളരാതെ കൈയെത്തി നീട്ടിപിടിയ്‌ക്കൂ തഴുകൂ തടം തല്ലിയാര്‍ക്കുന്ന യമുനതന്‍ തിരമാല പുല്‍കുന്ന തീരമാമിവനെ നീ തഴുകൂ തഴുകൂ തണുപ്പിന്റെ ചൂടും ചൂടിന്‍ തണുപ്പും പകരുന്ന ഹേമന്തമായിപ്പടരൂ പടരുന്ന തീനാളമായിപ്പിടയൂ പിടയുന്ന ചോരക്കുഴലൊത്തൊരോടക്കുഴലായി വന്നെന്റെ ചുണ്ടില്‍ തുടിയ്‌ക്കൂ തുടുത്തു തുടം ചേര്‍ന്നൊരോമല്‍ പശുവിന്റെ മുലപോലെ മാര്‍ദ്ദവം വിങ്ങി ചുരത്തൂ മധുമാസ വധുവിന്റെ സമ്മാനമാകുമീ വനമാല പങ്കിട്ടെടുക്കൂ ചിരിയ്‌ക്കൂ.. ചിരിയ്‌ക്കൂ മൃദുവായി മിഴിനീരില്‍ ഉലയുന്ന മഴവില്ലുപോല്‍ പുഞ്ചിരിയ്‌ക്കൂ തളകെട്ടി വളയിട്ടു താളം ചവിട്ടി തളിരൊത്ത പാവാട വട്ടം ചുഴറ്റി പദപാദ മേളം മയക്കും നികുഞ്ജങ്ങള്‍ അവിടെത്ര ഗോപിമാര്‍ അവിടെ നീ പോകേണ്ട അവിടെ നീ പോകേണ്ടതവരുടെ മാര്‍ഗ്ഗമെന്നറിയൂ നിനക്കു നിന്‍ മാര്‍ഗ്ഗം വിഭിന്നമാണതുഞാനറിഞ്ഞെന്നുമറിയൂ ഗോപികേ വീണ്ടുമിന്നറിയുന്നു നിന്നെ ഞാന്‍ ഗോപികേ വീണ്ടുമിന്നറിയുന്നു നിന്നെ ഞാന്‍ നിന്റെ പരിദേവനം നിറയാതെ നിറയുന്ന കാടും അമ്പാടിയും ജലമെങ്ങുതിരയുന്ന പുല്ലും പുല്ലെങ്ങു തിരയുന്ന പശുവും പശുവെങ്ങു തിരയുന്നൊരിടയക്കിടാങ്ങളും വനരാജി പതയുന്ന നറുവെണ്‍നിലാവും രസരാസ കേളിയും മഴവന്ന കാലത്ത് മലയേന്തി നില്‍ക്കുന്ന നിലയും മദകാളിയന്‍ വിഷം ചീറ്റുന്ന പത്തികളില്‍ അലിവോടെ കേറിയടവറുപത്തിനാലും കൊരുക്കുന്ന കാലുകളും ഉടയാട കിട്ടുവാന്‍ കൈകൂപ്പി നില്‍ക്കുന്ന സഖികളും ശൂന്യമായ് ഒരു തേങ്ങലായ് നിഴല്‍ വീശും കടമ്പിന്റെ മുരടിച്ച കൊമ്പും ഇന്നവയോര്‍മ്മമാത്രമെന്നറിയുന്നു ഞാന്‍ ഇനി പിരിയേണ്ട കാലത്തു പിരിയുന്നതും- വേണ്ടതറിയുന്നു ഗോപികേ അറിയുന്നു ഗോപികേ ഇനി പിരിയേണ്ട കാലത്തു പിരിയുന്നതും- വേണ്ടതറിയുന്നു ഗോപികേ അറിയുന്നു ഗോപികേ