Divine swan, have you flown so long, so tired to fly so low? You live high in heaven, why end up here in mortal land? What blinds you from not caring for high heaven? Instead seeing desolate land as beautiful home Seven-color palace is full of beauty, enticing Wonder why you can't see such splendor? Our land is full of desolateness Lack water, light, only moon and stars provide guidance เจ้าบินอ่อนล้าหรือไรหงส์ฟ้าจึงมาเลียบดิน เจ้าอยู่พรหมมินทร์ไหนเลยมาสิ้นแค่เพียงพรหมแดน ปิดกั้นอะไรจึงไม่ใฝ่เมืองแมน เห็นแคว้นเห็นแดนกันดารว่าเป็นบ้านงาม ปราสาทเจ็ดสีล้วนแต่ดีมีล่อใจ ด้วยเหตุไฉนหรือจึงไม่เห็นเช่นความงาม ดินแดนแห่งเรามีแต่ระกำ ขาดไฟไร้น้ำ ต้องตามด้วยแสงเดือนดาว Divine swan, are you tired, tell me Do fellow divine swans hate you? You come here, I give a blanket to warm you Regaining strength, in the morning you would fly away หงส์ฟ้าเมื่อยล้าบอกเรา หงส์ด้วยกันสัมพันธ์เกลียดเจ้า มาที่นี่พอดีที่เราส่งผ้าให้คลุมพอได้นุ่มกายเจ้า แข็งแรงแล้วเช้าเจ้าก็คงจากไป So tired divine swan, I help you regain strength Dried taro, potato are gathered for you When time to part, not a grateful word is uttered Last lesson, a crow should not aspire for a divine swan. (repeated) เจ้าบินอ่อนล้าข้าช่วยหงส์ฟ้าเจ้าจนมีแรง เผือกมันตากแห้งก็เสาะแสวงเที่ยวหามาให้ ทีตอนจากลาไม่เคยว่าเห็นใจ บทเรียนสุดท้าย เป็นกาอย่าหมายหงส์ทอง [ซ้ำ]