Хадаан тайш онгод 1 хэсэг

Рет қаралды 4,006

ХӨХ НУРУУТ ПОДКАСТ Huh nuruut

Күн бұрын

Пікірлер

@왕수진-y9t 12 күн бұрын

Би бас их дотогшоо дуугүй хүүхэд байж одооч бас гэхдээ сэтгэлийн их тэнхээтэй Чих тавин сонсоод эргэцүүлж байна ❤❤❤❤

@ErdenechimegGanbaatar-e8r 13 күн бұрын

Сайхан буурал дээдэс байна сайхан түүхээ ярьж өгч байгаад гялайлаа, Их түүхийн баатар хүмүүн гэж ойлголлоо ❤

@Huhnuruut 14 күн бұрын

Хадаан тайш 1. 7 настай Хадаан. #1 Барх голыг дагасан нэгэн өвөлжөөнд ээжийнхээ (Орбай) анхны үр, эцгийнхээ (Амбахай) нэжгээд нь болон мэндэлж билээ. Үдшийн нойр сайтай, эхээ зовоогоогүй үр хэмээн, мэдээ орсон цагаасаа сонсож байсан тул бага балчир нас минь аятайхан өнгөрсөн бололтой. За тэгээд ухаан оров уу үгүй юу гартаа нэг дүүтэй, өнөөхийнхөө өмнөөс загнуулна. Баачихсан байсан ч миний буруу, шээчихсэн байсан ч миний буруу. Аягаа хөмөрчихвөл миний л буруу. Ахдаа үглүүлбэл бас л миний буруу. Миний ах нар надаас нэлээд ах намайг тоохгүй. Тэгэхээр ууган ч юм шиг хариуцлагатай. Дундах ч юм шиг хэнэггүй. Бага нь гэж эрхлэхийн тавилангүй л балчир байлаа. Миний энэ насанд эцэг минь жаал ахуй чинээтэй болж эхэлж байсан юм шиг байгаа юм. Ах нарын үед бол тийм ч чинээтэй, өдөр болгоны хоолтой, үдэш болгоны нойртой байж чадаагүй гэдэг. Тиймээс энэ эрхтийн хугацаанд эцэг минь ахуйгаа тэлнэ гээд гэртээ ер үзэгдэхгүй. Үзэгдэхээр нь ээж дуугүй байхгүй. Хэрүүл уруултай хэцүүхэн гэрт л байдаг байсан санагдана. За тэгээд ухаан суугаагүй ижийн минь сэтгэлийг аав минь их зовооно. Ижий эцгийнх рүүгээ явлаа нүүлээ, төрхөмдөө буцлаа л гэнэ. Авдартаа хувцсаа хийчихээд дүүг минь аваад эцгийнхээ дэргэд очиж сууна гэнэ. Нэг ийм л түр тар гэсэн тармаг гэр бүлд өссөн юм. Амбахай хаан: Эцэг минь төртийн хэргийн гэргий гээд ээжид минь хатуурхан хахир ааш гаргах янзтай. Орбай хатан: Ижий минь төрд ойртож түмэнд нь алдаршиж, эдэнд умбаж эрхээр хөгжиж амьдарна гэж бодон эцэгтэй минь ханилсан ч, их санасан газар хоосон, өөрийгөө зүхээстэй. Ирэхэд нь гэргийгээ алдсан, үрсээ өсгөсөн эцэг байсанд жаахан дургүй янзтай байлаа. Тиймээс л хэрүүл тасраагүй. Хуримнаасаа хойш ам зөрөлдсөөр Олхонууд руугаа буцъя гэхэд, эцэг нь нэгэнт чи хүнтэй ханилсан учраас, чи үлдэх ёстой гээд үлдээчихсэн учраас харихын шалтгааныг хаа сайгүй эрж явдаг байсан аж. Гал дээр тос гэгчээр би ч хуримын шөнө олдчихсон юм гэсэн. Ээжтэй минь таарамж муу болохоор эцэг минь намайг тэвэрч, адуу малд дагуулах нь битгий хэл ах дүүтэй минь нийлүүлэхгүй ээ. Иймээс ээжийнхээ ууган нь, эцгийнхээ мартсан үр мэт. Тармагхан гэрт идээ ундаа, өмсөж зүүхээр дутахгүй ч халуун сэтгэл, дулаан үгсээр л дутаад байх шиг санагддаг байлаа. За нэг иймэрхүү байдлаар 7 насны шинжээ хүрсэн.

@Huhnuruut 14 күн бұрын

Хадаан тайш 2. Долоон насны шинжээ. #2 Тэр үед эцэгийн нэр овоо мандаад ирсэн учир, сурлагад зоос ембүү хаяж сайн хүмүүнээр намайг шинжүүлнэ гэв. Ах дүү нь ч гэсэн ёсолж авсан гэргийгий чинь үр, ёс төгөлдөр өсгөх учиртай гээд нэлээд олон шинжээч багш нараар намайг шинжүүлэв ээ. Тэгсэн оюун хомсдолтой юм шинжээ ухраая л гэнэ. Нөгөөдүүл нь ч эцэгийн нэрээс болоод хар туйван, бор туйван зүүж чадахгүй шинжээ хойшлуулъя аа л болсон юм байх. Эцэг тэндээс л надад санаа чилээж эхэлсэн янзтай гараас минь хөтөлж нумыг ингэж харвана, туулайн мөр энэ байна, бутан дахь баас нь энэ байна, бөжин байвал ийм хорголтой, идэртэн байвал ийм хорголтой гээд л зааж өгөн эцэгтэйгээ нөхөрлөж эхэллээ. Ээж дахиад амаржсан учир намайг бараг мартав. Ашгүй би хоёр дүүгийнхээ баастай борвийг тэнийлгэчихсэн юм болохоор, тэд одоо миний ялыг үүрэв ээ. Ах нар минь аравтын сурлага эхэлчихсэн, намайг долоон насны шинжээний хоцрогдолтой шившиг шившиг хол бай л гэнэ шүү. Халтайгаад явж байвал том ах ҮгТүмэн ирээд нүүрийг минь угаагаад, хүний дэргэд халтар байж болохгүй ээ гэнэ. Асрагч эгч минь бүсээ ингэж зүү битгий навсайгаад бай л гэнэ. Дотно гэхэд дотно биш, мартагдсан гэхэд мартагдсан биш хааяа гэнэт санаж анзаардаг хүүхэд л байв. Эцэг минь харин намайг хоёр жил сайн хөтөлж, тэвчээртэй суухыг, ганцаараа морь унахыг, галуу шувуу агнахыг хүртэл сургав аа. Ай харин хажуугаар нь байнга ажил албатай байдаг учраас ажилдаа намайг дагуулж явна. Чинээжихийн хүсэлтэй хүмүүсийн чилээх сэтгэлийг сонсож, чинээндээ хүрнэ гээд эцгийг дагасан ч авиртай хүмүүсийн ар муу ховыг сонсоно. Ээ энэ хорвоо дээр хүн бүхэн ямар муу авиртай вэ? яасан муу үгтэй вэ? эцэгийн нүүрийг харахаараа эелдэглэн инээгээд, ардуур нь болохоор авирдан аашлаад л яасан муухай жигшүүртэй вэ? Бухимдахаараа түмнээс жаахан хол холдон хээр гарна. Хээрийн салхи шиг намдуу сайхан дуутай газар үгүй. Иймэрхүү нэг оюуны хомсдолтой л нөхөр өсөөд байв. Хүн ирвэл ёслох мэндлэхийн л төдий, хөөр баясал сэтгэл хөдлөлгүй, дуугүй дөмбөгөр хүүхэд л байсан юм даа. Эцэгийн дотно саваагүй андууд нь намайг махан толгой гэж дуудна. Хөөе махан толгой сархадыг бүлээтгээд ир, галын дэргэд суу бээрлээ, гүйгээд хэдэн мөчир аваад ир хээрийн яриа тухтай л гэнэ. Амбахай хаан: Манай аав гэрээсээ нэлээн хол, тэр цагийн хаантай (Хабул) ойрхон нэг өргөө барьчихсан тэндээ ихэвчлэн байна. Ээжид маань харагдав уу үгүй юу? хэрэлдэж үсдүүлэн зулгаалгуулна гээд ёстой ахас ихсийн нэрийг бодож л гэртээ очно гэхээс биш аль бүхнийг шивэгчинд даатгачихдаг. Шивэгчинд даатгах ембүүнд хүрчихсэн гээд л худал цолтой, хуумгай явдалтай эцэгийн хойно яваад л байлаа даа. Түмэн олон бол эцэгийг минь сайшаах нь их. Төвөгтэй гэртээ л эцэг минь хараалгах нь их гэдгийг анзаарна. Бодвол эхэд минь л таалагдахгүй байгаа бололтой. Орбай хатан: Эх минь намайг долоон хаврын шинжээнээс хоцорчихсонг мэдээд л эцэгийг минь бүүр үзэхээ байчихсан. Удам чинь хүртэл дорой, ураг чинь хүртэл мангуу гэнэ. Сайн үр ч өгчихсөнгүй, сайхан бүхнийг ч эдлүүлсэнгүй гээд авирдсаар л авирдсаар. Гурван үртэй болчихсон тул эцэгийнх рүүгээ (зээ голомт) явах боломжгүй боллоо. Чи намайг согтуу нүдээрээ харахаараа энхрийлээд сохор нүдээр харахаараа энхрийлэхгүй гээд аашилна аа аашилна. Бушуухан тэр бага хатнаа аваад зайлж үз л гэнэ. Хүсээд байгаа бага хатнаа авчраад тэр эмийнхээ нүдэнд нь жарга, би чамайг асарч дийлэхгүй хэмээнэ. Иймэрхүү л авиртай байдаг сан. Амбахай хаан: Чи эхлээд авираа тат л даа. Ийм хатантай байхад ахас авгай авахыг зөвшөөрөхгүй. Татвар татахыг болзохгүй гээд л тэр хоёрын хэрүүл дуусахгүй. Иймэрхүү янзаар эцэг эхийн хэрүүл ахсын зараал гэсээр хоёр жил өнгөрч, хойшлуулсан шинжээндээ хүрэв ээ.

@GanchimegChuluunbaatar 13 күн бұрын

Уйлчихлаа2….😭😭😭🥰🥰🥰

@GanchimegChuluunbaatar 13 күн бұрын

Яг уйлах нь эээ🥺🥺🥰🥰🥰

@Huhnuruut 14 күн бұрын

Хадаан тайш 4 Үргэлжлэл... Эцэг минь ээ би тэврүүлж л үзмээр байна. Ахсыг минь та тэврээд л хол ойр явах юм, дүү нарыг минь хүзүүдээд л хол ойр явах юм. Би танд тэврүүлснээ санахгүй байна, магадгүй нярайд минь тэвэрсэн байх, ухаан орсноос минь хойш энийг хий тэрийг хий гэж орхиж байснаас биш тэвэрснийг чинь мэдэхгүй ээ л гэв. Амбахай хаан: Эцэг минь ч асгаран уйлав. Бүх л үрдээ сэтгэл тавьж байна гээд чамайг ганцаар мэт сэтгүүлчихвүү. Ай би албатай ажилтай гээд завгүй. Ахуй гэртээ ойртоод ирснийг нь тэврээд л нэхээд байгааг нь дүүргэвэл болоо гэж бодсоноос, чам шиг өөрийгөө хожуудуулдаг үрийг нь анхаарах ёстойгоо умартчихаж гээд тэврэв. Хоёулаа бүүр өндөр уулан дээр очно оо гээд хүзүүн дээрээ мордуулаад, өндөр хавцал дээр гараад гараа дэлгэ үр минь, жигүүртэн шувуу шиг салхийг нь хүрт. Жиргэх хоолойгоо бусдаас битгий нуу. Хувь шуналтай байлаа гээд муу хүн бишээ. Түүнийгээ бусдад тулгаж ялархвал л муу. Харин чам шиг бусдыг бодоод хувь шуналаа хаях юм бол, өөрийн төөрөг чинь төөрчихнө өө, миний үр шуналтай бай гэж хэлсэн юм. Заримдаа аясыг нь олоод шуналаа дүүргэж бай. Мэдээж бүх шунал чинь дүүрэхгүй ч гэсэн тэрийгээ илчилж байж л хүн бусдаас ялгаатай өөрөөсөө үнэтэй байдаг юмаа миний үр. Өөрийнхөө шуналыг л хангах ухааныг хайж, хүн сүнсэн төрөлтэй байдаг юмаа. Ай тийм шуналгүй бол тэнгэр ч төрөхгүй шүү миний үр, Онгод ч ойчихгүй шүү миний үр гэв. Энэ ертөнцөд хүн өөрийнхөө сэтгэхийн болох болохгүйг дэнслэх гэж аж төрдөг юм. Төр нь хүртэл болохгүйг хүн үйлдэж чадна аа. Түмэн нь хүртэл үгүйсгэснийг хүн үйлдэж чадна. Гэхдээ чам шиг бусдын тухыг бодож төр бойждог. Бусдыг эвцүүлэх гэж энэ дураар байгаа хүслүүдийг бие биедээ зөвшөөрч. Бүлгээ хагаруулахгүй байхын тулд л төр оршдог юм. Чи төр лүү тэмүүлэх үү л гэнэ. Чам шиг бусдыг сайн сайхан байгаасай, иймэн байгаасай, тиймэн байгаасай ийм байвал сайхансан гэдэг бодолтой хүн төрд байвал нөөлөгтэй түмэнд байвал ачтан байдаг юм. Эцэг нь өөрийнхөө хийж болохыг л хайгаад байдаг юм. Эцэг нь их сонжууч хүн. Арлагтайг яаж ширдэг юм бол, ай би ширж чадахгүй бол авхаалжтай шивэгчинг барьж аваад дэргэдээ байлгахсан. Гэрийг яаж урладаг юм бол, гис нь яаж нийлдэг юм бол өөрөө нэг хийж үзээд олиггүй байх юм бол чаддагаар нь хийлгэнэ ээ. Миний дурыг хангаж байвал түүнийг ертөнц хүлээнэ ээ л гэж ахуй тэтгэж явлаа. Түүнээс биш бусдыг нь амар байлга сайн байлга гэж ер бодсонгүй ээ. Хүмүүн миний нүдэнд хийж чадахаа дутуудуулаад байгаа мэт л харагддаг учир, би тэр хүнийг юунд сурлагаар хүртэл хүрч чадах, суудлаар хүртэл очиж чадахыг зөвлөөд л зөвшсөөр ахуй тогтлоо. Ай чам шиг бодолтой байх юм бол буруудна шүү хүү минь гэв.

@Huhnuruut 14 күн бұрын

Хадаан тайш 3. 9 настайдаа ахин шинжүүлвээ. #3 Ёстой нэр хичээнэ гэдэг нь болно доо. Идэртэн хүн шиг настан биетэн шиг байхыг хичээлээ. Бас байдаггүй шүү. Өөөө Хонхтонлуу явуул боллоо (Хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдийг аж төрүүлдэг домч нарын отог). Ээж аав бүүр хэрүүлтэй боллоо. Орбай хатан: Согтуу хөлчүү нь ясандаа хүрчихлээ. Уудаг явдаг нь удамдаа хараачихлаа гээд л. Энэ хүүхдэд одоо Эрхийн тэнгэр байх юм. Ивээхийн тэнгэр нь үгүй бололтой. Хонхтон болго хар дээллэ гээд эцэг рүү ижий орилно. Амбахай хаан: Тэгээд мөнгөөр зодож багш аваад ч нэмэргүй. Төлөг тавиад ч нэмэргүй одоо яах вэ гээд эцэг бодоод л байгаа харагдана. Тэгээд ижийд уурсаж байгаад намайг шүүрээд аваад гарав. Намайг бас чи загнуулж чихээ хугалуулах нь уу гээд хаха. Тэгээд бид 2 чинь ээжийн чимээнээс холдож салхины чимээ рүү ойртов. Амбахай хаан: Ахас чинь 7 нас байтугай 5 настайдаа шинжээ дүүргэж байлаа. Би чамайг хөлчүүдээ хийсэн юм болохоор ёстой удамд минь сархад буусан аятай, урагаа би ороосон аятай, одоо тэгээд чамайг би өөрөө л өсгөдөг байхдаа. Багш дэмч нар нь ухаантай шилдэг сайхныг нь л өсгөнө гэх юм. Сэрэхүй муутай чи бид хоёр тэгээд нөхцөж л амьдардаг байхдаа. Одоо би чамайг мунхаг болгочихсоноос хойш хэнд ч түшүүлэх билээдээ гэнэ. Би чинь гутарна аа, тийм л тэнэг байгаад байгаа юм байхдаа би гээд л. Аальтай хүүхэд шиг алиатаж саваагүйтэж адуу мал зовоогоогүй, унь туурга хугалаагүй, улс түмэнд нь хов зөөгөөгүй байтал яахаараа би тийм муу байдаг юм болдоо гээд л. Ер нь түмний хэлдэг сайн гэсэн бүхнийг л биедээ наагаад байхад харинчиг хүүхдийн зангүй хүний мөргүй гээд зүхэгдэх юм гэж бодоод уйлваа. Ааваа ааваа би тийм тэнэг юм уу гэв. Амбахай хаан: Ухаарах хорвоогоо чи надад нэг айлдаад өгөө л гэв. Би бүх хүний таашаадгийг л биедээ наалаа. Дүүгээ сайн асарвал сайн ахаа гэнэ, дуугүй томоотой, уцаар үгүй, авир үгүй дүүгээ хөтөлсөөр л байлаа. Ахсын үгэнд дуугүй орвол сайн гэлээ. Ажаа үгүй тандаа үгүйгээр л хий гэснийг нь хийлээ. Авиргүй байх нь сайн гэдэг ахсын үгийг л дагалаа. Гэтэл би тэнэг юм байнадаа гэхэд. Амбахай хаан: Чи яагаад тэгж биедээ бусдын үгийг наадаг юм бэ? Хэгжүүн өөрийн зан чинь хаана байна гэв? Миний өөрийн зан бол бусдыг таатай байлгах. Дэргэд байгаа минь инээмсэглэж, дэлгэрч байгаа нь ажиглагдаж, элдэв хов яригсдыг би жигшинэ ээ. Эцэг таныг нүүрэлдэн харахаараа ахсаа ихсээ гээд байдаг хэрнээ, ардуур нь архичин хормой султан гээд байгааг буруушаана. Тэд миний гэрт үзэж өссөн бишдээ. Тэгчихээд юунд тэгж хэлж байгааг жигшинэ. Иймээс би элдэв юм ярих тун дургүй л гэв. Амбахай хаан: Тэгэхэд эцэг хүүе би чамайг бүтэн өгүүлбэр хэлэхийг анх удаагаа сонслоо шүү. Чи чинь за, үгүй, аан гэхээс өөр үгийг бас мэддэг байсан юм уу. Ийм бүтэн үгсийг шинжээн дээрээ хэлэхгүй яагаав гэв. Үгүй ээ тэгээд хэлснийг нь ойлгосон юм чинь за гэнэ биз дээ. Хэлсэнг нь чадахгүй бол үгүй гэнэ биз дээ. Анхаарах юм бол аан гэнэ биз дээ, энэ 3 үгнээс илүү мэргэн нь хаана байна эцэг минь гэв. Амбахай хаан: Эцэг аааан далд суутан байна чи. Би чамайг бүтэн өгүүлбэр ярьсанд одоо л сэтгэл тэнийлээ, ёох дотор минь уужрах гэж, дотор минь уужрах гэж. Таглааг чинь аваагүй сархад аятай. Ямар ихийг боддог балчир вэ. 7 9 настанд ийм санаа байхгүй. Өөрийгөө үзүүлж өрөөл түмэнд нотлогдох гэж хичээдэг. Чам шиг бусдын аясыг нь дагадаг зан 18 настанд хүртэл байдаггүй юм. Би би гэж билгүүнээ шавхаж байдаг нь өсвөртөн нас. Гэтэл амьдралын хатуу ертөнцийн зовлон үзсэн хижээл насны эрс л чам шиг бусдын тухыг бодож, өөрийн тухыг үгүйсгэдэг. Тэгэхэд чи чинь өвгөр сүнс мэт яасан хаашаа юмыг боддог юм. Чи юунд дуртай вэ гэж байна. Хүүхэд шиг чи нэг надаас хөгтэй хөөртэй юм нэхээдэхдээ би чамайг хэн гэдгийг тандаяаа л гэж байна. Бие дулаан байхад хувцас хангалттай. Билэгтэй торго нь байна уу, бөс нь байна уу хамаагүй ээ эцэг минь. Гэдэс цатгаж байхад агт нь хангалттай хурдных байна уу, хониных байна уу хамаагүйээ эцэг минь. Чононд баригдахгүй хонь л байхад хангалттай, буржгар байна уу шулуун байна уу ер хамаагүй. Эвэртэй байхад үхэр хангалттай, өглөөдөө саахад л болж л байвал болоодоо гэв. Амбахай хаан: Яасан сонин шуналгүй хүүхэд нь надаас төрчөө вэ, за би тэгвэл чамайг бага гэж гололгүй нэг зүйлийг асууя аа гэв. Гэргий хүн ямар байвал болох юм бэ л гэв. Чамд хүүхэн хонгортын бүлтийн сэтгэл байна уу л гэв. Ээжид л таалагдаж, аавд л тустай байвал болно доо л гэв. Амбахай хаан: Чи тэгээд хаана оршоод байгаа юм гэв. Та бүхэн л тухтай байхад би оршино шүүдээ гэхэд. Амбахай хаан: Толгой сэгсэрснээ ухаантан гэх үү мунхаг гэх үү чамайг. Хувь шунал чинь хаана байна, надаас нэг өөрийгөө бодоод амиа хичээгээд нэг юм гуйгаадхаач гэв. Тэгэхэд сэтгэлд зурс хийгээд л, дотор зүрх базлах шиг, гэдэс эвгүйрэх шиг маш хэцүү болов. Амбахай хаан: Миний хүү алив хэл хэл, эцэг нь бүхнийг зөвшөөрнө гэсэн чинь, бүүр нэг бажга алдах гэж байгаа юм шиг гэдэс өвдөөд. Чи наад дотор хүслээ хэлэхгүй бол болохгүй гээд улам шахаад болдоггүй ээ. Хэлэх гэсэн чинь үгнээсээ түрүүлээд нулимс асгарчихлаа. Амбахай хаан: Наад нулимсандаа үгс шингээгээдэхээ миний үр гээд аргадав.