Рет қаралды 308
Mevlana'ya giden kaldırımlarda düşünmüştüm bu yazdığım cümleleri. Âşık Şem'i gibi kaldırımlarda yürüyen insanlar görmüştüm. Ne Âşık Şem'i'yi onlar görüyordu ne de o, onları. Tıpkı birbirimizi göremediğimiz ve birbirimizden uzağa düştüğümüz gönüller gibiydi o anlar.
Evet vefat etmiş bir kimsenin görülmemesi belki onu incitmeyebilir. Ancak yürüyen ve nefes alan o insanların birbirini görememesi ve gözler birbiriyle buluştuğunda bir tebessümü esirgemesi yaşayan herkesi incitmesi gerekir.
Çiçekler, renk ve kokularıyla güler. Ağaçlar, meyve ve gölgesi ile güler. İnsan tebessümü ve çare olmaya çalışmasıyla arz eder. Böyle bir akışın içerisinde hem birbirimizi göremeyişimize hem şahsım adına yaptığım günahların pişmanlığı ile günahımın hemen hükmünü vermeyen Allah'a sığınıyor ve bağışlamasını diliyorum.
Umarım bir gün sardunyalarla ve karanfillerle konuşmayı bırakııp gönüllerle konuşmak nasip olur.
Fon müziği: / @sefakaymakmusic
Hikayesi olan lâkin hikayesinin kahramanı olmayan adam...
Fânî Adam'dan Mektuplar: www.faniadamya...
Söğüd Ağacı Topluluğu: www.sogudagaci...
İnstagram: / faniadamyaziyor
Twitter: / faniadamyaziyor
1000kitap: 1000kitap.com/...