جاده ی رها شدن

درود
در یک جاده ی زندگی، رها کن همه چیز حتی خودت را...
و ذهن ات را باز کن بگذار پیامی از هر جایی که دلش خواست در ذهن ات قرار بگیرد...به آنها فرصت بده...تا در ذهنت بنشيند و تورا به گپ و گفت بگیرد...هيچ هراسی به خود راه نده....حتی آدم ها را هم رها کن...بگذار محتوای ذهنیت با تمام آشفتگی ها و پریشانی هایش در مغزت یک بار با خودش برقصد و شادی کند...یا حتی اشک غم ببارد...زندگی به همین رها شدن ها معنا می‌ شود...و پس از مدتی زندگی خودش را پيدا مي کند...و با خودش به خلوت می نشیند وخودش را در آغوش می گیرد...
بدرود.
زندگی # جاده# رها شدن# فرصت دادن#دلنوشته های من # زبان و ادبیات فارسی