Coś wspaniałego, a zapowiedź Poniedzielskiego... Takie słowa zapadają na długo w pamięć
@zbigniewgotkiewicz Жыл бұрын
Musiałem, że znam wszystkie ballady Kaczmarskiego. Pewnie czeka mnie jeszcze wiele zaskoczeń.
@mirosawpaprotny64552 жыл бұрын
Teksty Kaczmarskiego powinni analizować spechaliści tzw. studiów wschodnich - on bezbłędnie opisywał paradoksy i paroksyzmy tzw. rosyjskiej duszy oraz jej relacje ze światem - co dzisiaj znowu mrozi świat.
@brzytownik3 жыл бұрын
Jacek jest geniuszem metafory i ekonomii słowa, opasłe, 700-stronicowe tomisko streścił w 7-minutowej piosence. a opowiedział i tak o wszystkim, co istotne.
@isaacaaronrubenstein43663 жыл бұрын
Jaka jest nazwa tego,,tomiska"?
@brzytownik3 жыл бұрын
@@isaacaaronrubenstein4366 Wiesz co, padła nazwa tej pozycji w kuluarach po jednym z ostatnich koncertów Jacka (1999r.) i z racji niedoskonałości ludzkiej pamięci mogę dziś powiedzieć tylko tyle, co pamiętam po 22 latach. Jest to jakaś epopeja narodowa napisana w języku ukraińskim i z tego, co wiem (stan na 1999 r.) nie została przetłumaczona na język polski, a Jacek przeczytał ją prawdopodobnie w języku francuskim. Padały wtedy słowa zachwytu nad tym, że już nie trzeba czytać 700 stronic, gdyż Jacek opowiedział w tej piosence już wszystko, co istotne.
@isaacaaronrubenstein43663 жыл бұрын
@@brzytownik może uda mi się ją znaleźć i w razie sukcesu dam znać, dzięki (:
@adrithgor7551 Жыл бұрын
@@isaacaaronrubenstein4366 Udało się znaleźć?
@kamam11194 ай бұрын
@@adrithgor7551 muzeum porzuconych sekretów
@annamarkow-tracz22933 жыл бұрын
Tekst jak zawsze genialny. Kaczmarski potrafił pisać wiersze dosłownie o wszystkim i nie użyć ani jednego słowa na próżno
@brzytownik3 жыл бұрын
Tak, tak konkretny i inteligentny człowiek nie pozwoli sobie na lanie wody. U Jacka rzuca na kolana erudycja, elokwencja i ekonomia słowa idąca w parze z wyszukaną metaforą. Myślę, że Jacek był najwybitniejszym literatą piszącym w języku polskim.
@Michal2352 жыл бұрын
Dokładnie, każde słowo jest niezbędne i celowe, u Jacka praktycznie nie występują zapełniacze. Świetnym przykładem perfekcyjnie wypełnionego utworu bez jednej przypadkowej lub zbędnej literki jest Rechot Słowackiego, słuchając aż się człowiek dziwi, że takie rzeczy da się zrobić z językiem polskim.