"Chcesz o tym mówić?" - piękne zachowanie prowadzącego.
@annaprzybysz41266 жыл бұрын
Łukasz Drywa i to jest profesjonalizm Nie jeden wyga dziennikarstwa, mógłby się uczyć
@aniaaa2116 жыл бұрын
@@annaprzybysz4126 Zgadzam się to się nazywa profesjonalizm i kultura ze strony Pana Rafała
@marcinkonieczny37376 жыл бұрын
@@aniaaa211 Zgadza się - Choć aż dziwne, ze taki młody człowiek potrafi być tak profesjonalny i taktowny.
@miszlen006 жыл бұрын
@@marcinkonieczny3737 To właśnie rzecz normalna - to starzy "specjaliści" nauczeni są chamstwa, bezczelności i wyciągania wszelkich informacji bez myślenia o rozmówcy.
@anikaandzia29776 жыл бұрын
Też o tym pomyślałam super się zachował..
@wybiegane_mam6 жыл бұрын
Prowadzący jest niesamowity. "Chcesz o tym mówić?" - dziennikarzyna z tv by nigdy takiego pytania nie zadał! Prowadzi z ogromną empatią i szacunkiem dla swoich gości. Nie szuka sensacji, nie osądza, nie podnosi tonu głosu. Ludzie dlatego się otwierają. Bez łez gości, bez kiwania głową z niedowierzania przez prowadzącego, zupełnie kamienna twarz. Moja mama też miała ojca alkoholika, a ma prawie 60 lat, niektóre wspomnienia ją bolą i czasem zapłacze.
@Kejninio6 жыл бұрын
Zgadzam się. Przeciwieństwo ... nawet nie warto wymieniać nazwisk dziennikarzyn które po 5 sekundach przerywają a co najważniejsze ich rozmowy to prawie zawsze bełkot o niczym - z tymi samymi "gośćmi" - mniej więcej raz na miesiąc i tak w kółko. Ja od lat tego bełkotu nie oglądam ale słyszę z sąsiedniego pokoju....
@KoKoS876 жыл бұрын
Dziennikarz na tym zarabia i nie zawsze jest czas. Nie mogą go interesować takie rzeczy, bo by go wylali. Oczywiście są wyjątki.
@Swiatlocien6 жыл бұрын
Dziennikarze w komercyjnych stacjach często są zmuszeni do takiego "padlinożerstwa", bo sensacja i emocje się sprzedają. Tutaj kanał utrzymuje się w dotacji ludzi doceniających takt i poziom, więc jest klasa!
@Alalala4126 жыл бұрын
z całym szacunkiem, aczkolwiek jestem przekonana na 100 % ze ta pani wiedziała ze padnie to pytanie od dziennikarza .. to tez jest trochę "ustawiane", wiadomo ze Ci ludzie są świadomi tego , o co ich się zapyta, ale fakt bardzo dobre sa te wywiady :)
@stanislawbienkowski49005 жыл бұрын
Alex Ty jesteś glupszy od prowadzącego , ponieważ nie znasz manipulacje jakie tu są stosowane . Jak cię nie wstyd !!!
@agnieszkab75116 жыл бұрын
A wiecie co jest gorsze? Że alkohol wcale nie jest potrzebny żeby przeżyć takie piekło. Są ludzie którzy traktują tak dzieci a kropli alkoholu w ustach nie mieli.
@anettelma1236 жыл бұрын
w filmie jest osoba DDA - dorosłe dziecko alkoholika. To o czym Ty mówisz to DDD - dorosłe dziecko z rodziny dysfunkcyjnej. przemoc i cała reszta występuje, tylko brak alkoholu...
@anettelma1236 жыл бұрын
Michał rozwiniesz temat, chociaż pokrótce? :)
@tumaczenie56396 жыл бұрын
Weź sobie wpisz w google i poczytaj...
@magdalenaj33975 жыл бұрын
Chodzi między innymi o to, że przemoc to nie tylko przemoc fizyczna, psychiczna również potrafi wyniszczyć.
@neitt175 жыл бұрын
@@anettelma123 co za różnica jaka metka?
@gosiag46316 жыл бұрын
Wniosek jest taki, że czasem lepiej nie mieć w ogóle ojca niż mieć takiego
@kilargissigralik89866 жыл бұрын
Na miano "ojca" trzeba sobie zasłużyć. Patol bohaterki był tylko dawcą nasienia.
@alexdunay78165 жыл бұрын
Cos o tym wiem
@ankawyka765 жыл бұрын
Bzdura kazdy ojciec daje cos najceniejszego na swiecie daje ŻYCIE jaki by nie byl. Chory czlowiek ktorego postepowania nie nalezy usprawiedliwiac ale mozna postarac sie zrozumiec.
@joannarembisz5 жыл бұрын
@@ankawyka76 nie chce nikogo obrazac ale.. jesli tego nie przezylas nie zrozumiesz.. to jest straszne
@ankawyka765 жыл бұрын
@@joannarembisz nie wiesz co przeżyłam wiec jedynie spekulujesz ale oczywiscie masz prawo do swojego zdania ja pozostane przy moim.
@justynasz97295 жыл бұрын
Boże, jak bym słyszała wywiad sama z sobą. Brawo Dziewczyno, że o tym opowiedziałaś. Też jestem DDA i wiem, jak to boli.
@anik80524 жыл бұрын
Justyna Sz tez jestem i to cholernie boli ...to trzeba przeżyć ,żeby zrozumieć ...
@wiktoriam79983 жыл бұрын
Również, uczęszczam na grupę wsparcia. Jesteśmy bardzo wartościowi. Potrzeba czasu żeby w to uwierzyć. Pogody ducha dla wszystkich ❤️
@dawidzielinski95826 жыл бұрын
Powiem tak.Czytając komentarze jestem zdziwiony.Zdziwiony poziomem, dorosłością oraz tym jak ludzie zaczęli się otwierać na innych.Gratuluje każdej odobie oraz właścicielowi kanału za to co zbudował.
@lesawo21626 жыл бұрын
Często przy takich tematach ludzie potrafią dorosnąć (czasem tylko na chwilę) i to jest piękne jednak są też ludzie, którzy jeszcze by się z tego śmiali i szkalowali ale na tym kanale jest mało takich ludzi 😀
@kkkbugaj346 жыл бұрын
Jak można przy takim temacie nie zachować powagi ?
@Krystq956 жыл бұрын
Dużo ludzi zna takie przypadki z mediów, albo nawet z autopsji w mniejszym lub większym stopniu. Całe szczęście powstały odpowiednie organy i świadomość ludzi interweniowania w takich przypadkach, gdy dziecko jest na tyle małe że nie jest świadome torturowania przez swojego ojca a matka na tyle durna że na to pozwala.
@anngreen21656 жыл бұрын
Przeraża ogrom komentarzy ludzi, którzy przeżyli podobne historie. Co gorsze - to się dzieje dalej.
@qlaxxl48246 жыл бұрын
Co gorsze- Większość to jeb*ne atencjusze
@leonardodicaprio67495 жыл бұрын
Young Blood właśnie morda
@Pycu-us6fb5 жыл бұрын
@@qlaxxl4824 niestety
@tomsonik62566 жыл бұрын
Trzeba mieć jaja żeby udzielić takiego wywiadu...
@wearqus4615 жыл бұрын
Ja widać nie trzeba jednak
@torbajazzu5 жыл бұрын
Ale ona nie ma jaj 😋
@bac0nztostami8934 жыл бұрын
@@torbajazzu skad wiesz...
@szymonk24484 жыл бұрын
@@torbajazzu nie rozumiesz
@torbajazzu4 жыл бұрын
@@szymonk2448 rozumiem w 100% .. to Ty nie zrozumiales/as ,że to był żart 😅
@MartitaOrestes6 жыл бұрын
Hej dziewczyno! Nie wiem czy kiedykolwiek przeczytasz ten komentarz, ale wiedz, że jestem z Ciebie dumna! Jesteś wspaniałą, ciepłą osobą. Jesteś bardzo odważna, życzę Ci wszystkiego najlepszego! Go girl! I ucałuj mamę, doceniam, że nie dała was gnoić. Może inne kobiety które są teraz w podobnej sytuacji wezmą przykład.
@faszywarzeczywistosc75674 жыл бұрын
Brawo.
@kicikicikicikici3 жыл бұрын
Gorzej kiedy ma sie ojca tyrana i obojętna matkę :(
@malgorzatagrzegorzewicz943 жыл бұрын
tak,mamie należą się słowa uznania,że uciekła z dziećmi,a ty dziewczyno jesteś bardzo odważną i mądrą kruszynką.ja niestety nie mialam odwagi uciec z trójką dzieci,ale kiedy juz miałam naprawde dosc -odeszłam.ale nasza historia skończyła się szczęśliwie,bo 18 lat oboje z mężem nie pijemy.
@mordraczek4 жыл бұрын
Dzieci ojców alkoholików łączmy się 😣😥
@Pablito993 жыл бұрын
dziecko obu rodziców alko... zgłaszam się
@etcett3 жыл бұрын
Meh...
@svnnyn1ght8913 жыл бұрын
Witam i trzymajcie sie❤
@luvolusia3 жыл бұрын
🥺
@lucynafera3 жыл бұрын
Życie :c
@Grabarz236 жыл бұрын
Długa historia skrócona do kilku zdań. Pochodzę z małej miejscowości. Mając 5 lat, na jedno szturchnięcie mamy potrafiliśmy wstać o 2 w nocy, zabrać to co było pod ręką, plecak starszej siostry i wyjść gankiem z tyłu domu w momencie w którym, mama stała w naszej obronie. Uciekaliśmy do domu babci (od strony mamy) do domu oddalonego o kilka dobrych kilometrów sami ja i moja o 3 lata starsza siostra. U babci mieszkaliśmy czasem 3-4 miesiące z rzędu czasem nawet dłużej, od pewnego momentu było już tylko gorzej. Wiedzieliśmy że jest naprawdę źle gdy mama złapała nas za ręce i z łzami w oczach powiedziała że wszystko będzie dobrze, po czym zaczęliśmy biec jak najszybciej- za nami biegł nasz pijany ojciec z siekierą w ręku, krzycząc że nas zabije. Niedługo po tym wydarzeniu pijany ojciec przejechał tak przejechał po nogach mamy ciągnikiem rolniczym- nie wiem dokładnie jak to się stało, nie było mnie przy tym, byłem u babci. Z opowiadań mamy wynika, że upadła podczas próby ucieczki przed nim, w rezultacie miała zmiażdżone piszczele, uszkodzoną rzepkę w kolanie i złamaną rękę. To był punkt kulminacyjny ich związku w 1997 roku był rozwód...wydawałoby się że mogliśmy odetchnąć z ulgą ... ale nocne "odwiedziny" ojca dobijającego się do drzwi domu dziadków, doprowadzały do wizyt policji, bo sąsiedzi ją wezwali - oczywiście ojciec w międzyczasie zdążył już sobie pójść ale radiowóz na kogutach zostawał, co wywoływało tysiące plotek na nasz temat. W szkole, było jak wszędzie - zobacz syn pijaka idzie!, to ten co go nie stać na ubrania ... przemoc psychiczna ze strony rówieśników boli naprawdę boli, chyba nawet bardziej niż ciosy "starszaków" w stylu 4 na 1, nauczyciele - po co mieli się angażować, nikt nic nie wiedział nic nikt nie słyszał. Pieniądze - powiem krótko gdyby nie dziadkowie, to nie mielibyśmy nawet chleba. W 2005 roku nastąpił przełom ojciec zmarł - i wydawałoby się że koszmar już za nami. Tylko ja zostałem z pytaniem "CZEMU?" Dziś mam 27 lat, nie piję nie palę, przeprowadziłem się do innego miasta na drugi koniec Polski, pracuję, wynajmuję mieszkanie. Siostra założyła rodzinę ma córkę i męża, ja nigdy nie miałem na to odwagi, boję się że stanę się taki sam jak on. Jestem sam i tak już zostanie. Jednak najbardziej mi szkoda naszej mamy- ona wycierpiała najwięcej, to ona słyszała wszystkie obelgi skierowane w nas, to ona broniła nas przed nim. To dzięki niej jestem tu gdzie jestem. Dziękuję Ci Mamo! Mam tylko do was taką prośbę - jeżeli wiecie, że taka lub inna sytuacja ma miejsce, interweniujcie! Jeden głos jedno zdanie "stary opamiętaj się" może zmienić życie dzieci takich jak ja. Odwrócenie wzroku, pomaga mu - oprawcy. To ciche zezwolenie na coraz śmielsze działania.
@niepokojeegzystencjalne25406 жыл бұрын
Grabarz23 czytając to popłakałam sie😭
@niepokojeegzystencjalne25406 жыл бұрын
Grabarz23 bradzo ci współczuję ;c mam nadzieję że jednak pokochasz kogoś i założysz rodzinę bo zasługujesz na nią Nie myśl że staniesz się taki jak ojciec bo sam doskonale siebie znasz i po tym co przeżyłeś nie dopuścisz do tego❤️
@karolinak49366 жыл бұрын
Myślę że byłbyś wspaniałym mężem i ojciem, nie bądź wobec siebie tak krytycznie nastawiony :)
@katarzynaszpruta86566 жыл бұрын
Grabarz23 życzę Ci szczęścia! Zasługujesz na nie!
@krimhildpl66886 жыл бұрын
Znam to dobrze. Nauczyłam się mówić o tym ludziom, którym ufam, bo to przecież nie moja wina. Jestem DDA, ale staram się sobie z tym radzić. Mam męża, często się na mnie złości, bo potrafię normalnie rozmawiać i krzyczę na niego albo go odtrącam. Doskonale pamiętam ten wstyd, kiedy dzieci w szkole wiedziały, że dzień wcześniej pod naszym domem znowu stał radiowóz. :( Doskonale pamiętam to upokorzenie, kiedy śmiali się ze mnie,że mój ojciec pije. Nigdy mnie nie uderzył, ale wiele scen do dziś wywołuje u mnie strach. Pamiętam, że w przypływie pijackiego szału, kiedy mama oznajmiła mu, że bierze rozwód, próbował wbić sobie nożyczki w klatkę piersiową. Czasem mi się śni i to jest straszne, to są najgorsze koszmary. :( Żyje, podobno nie jest bezdomny, ponoć gdzieś pracuje. Czasem mam wyrzuty sumienia, bo to jest chyba jedyna osoba, której nie pomogła, pomimo iż jestem strasznym społecznikiem i często pomagam ludziom. Ale jemu chyba nie umiem. Strasznie mnie to męczy. Mój Mąż o wszystkim wie, ale tego nie rozumie.
@anulka92776 жыл бұрын
wspaniala dziewczyna, odwazna, wspanialy odcinek , dzieki !
@rem3826 жыл бұрын
*eloo jak dasz mi SUBA ja dam ci SUBKA z 10 kont PS. brakuje tylko 9 do 33 700 SUBKÓW* 4ui
@jakubscislo87996 жыл бұрын
@@rem382 nie
@annabednarek4106 жыл бұрын
niesamowite sa komentarze pod tym filmem... jak wiele osob dzieli sie podobnymi doswiadczeniami. dzieki za ten kanal i dzieki ze robicie go tak prawdziwie..
@xxmxaxrxtxuxsxixaxx4 жыл бұрын
Dziewczyno, popłakałam się na tym wywiadzie dwa razy, bo poznałam Cię na żywo i teraz widzę jaka jesteś silna. Dramatyczna przeszłość wydusiła z Ciebie niesamowity dar poczucia piękna, jesteś teraz utalentowaną fotografką, podziwiam twoje zdolności i to, że nie zabiłaś w sobie radości i śmiałyśmy się na sesji z tylu głupot. Jesteś dla mnie inspiracją. Sama kiedyś przeżyłam dramat, inny ale dramat to dramat - ja nigdy nie odważyłam się o tym mówić. Teraz jednak widzę ze szczerość pomaga, a sekrety wyniszczają od wewnątrz... obym i ja miała tyle siły co Ty.
@ANAN-oj9dm5 жыл бұрын
Czasem słowa "kocham cię, dodajesz mi siły"- może komuś uratować życie. To jest niesamowite... Trzeba o tym pamiętać!
@ZbysioR6 жыл бұрын
"Na slowo TATO trzeba sobie zasluzyc"
@frusti15334 жыл бұрын
Oj tak...
@deisyperfect91183 жыл бұрын
Owszem...
@masujdzika64203 жыл бұрын
Zgadzam się
@JestemFreezet3 жыл бұрын
prawda w 100%
@xentaz96553 жыл бұрын
Prawda panie Zbigniewie
@kubagit0026 жыл бұрын
Ależ monolog.. Chyba dawno Rafał nie milczał tak podczas rozmowy.. Piękna z Ciebie dziewczyna! Życzę Ci duuużo zdrowia i spokoju!
@quaron94106 жыл бұрын
Wcale nie xD
@nononononononononono28216 жыл бұрын
Quaron spadaj dzieciaku! Może do odcinka się uszykowała trochę skromniej, ale zobacz sobie jej fb. Całkiem dobra ;)
@quaron94106 жыл бұрын
@@nononononononononono2821 Chodziło mi o to, że ten odcinek nie różni się na tyle od innych zeby zawać gobl monologiem... O ile dobrze pamietam jak pisalem ten komrntarz to kolrga wyzej nie fopisal jeszcze czesci zdania o tym ze jest piekna :)
@kubagit0026 жыл бұрын
@@nononononononononono2821 "Całkiem dobra" - błagam, nie opisuj wyglądu kobiet w ten sposób ;l
@aaanonimmm6 жыл бұрын
W sumie z tym gościem gangsterem co zabijał był cichszy i widzialam te jego oczy mówiące kur.a przy kim ja siedzę xd
@Chainsinsteadofveins6 жыл бұрын
Znam tę dziewczynę od dawna, a do dzisiejszego dnia nie miałem pojęcia o jej problemach.
@Swiatlocien6 жыл бұрын
Ludzie zwykle nie wiedzą, że za fasadą codziennych żarcików i normalnego funkcjonowania kryją się czasem prawdziwe koszmary i tragedie.
@Chainsinsteadofveins6 жыл бұрын
@@Swiatlocien Świetnie powiedziane, trafione w sedno.
@katkatelin62785 жыл бұрын
Masz juz okazje zeby jej pomoc
@flow_er_vibe28465 жыл бұрын
Wiele osób nie ma szansy dowiedzieć się jak wygląda prawdziwe życie danego człowieka , dlatego nie wolno nigdy oceniać drugiego człowieka.
@plmarud38014 жыл бұрын
Naprowadz mnie jakoś na nią bo to najpiękniejsza dziewczyna jaką widziałem :)
@plague11215 жыл бұрын
Kiedy opowiadała o tym jak chciała popełnić samobójstwo to naprawde można się wzruszyć...to są mocne wywiady. Życzę najlepszego dla tej Pani i dla tego kanału. Pozdrawiam
@katarzynap.21505 жыл бұрын
Podczas filmu widać jak rozmówczyni ma łzy w oczach... 😢. NAPRAWDĘ COŚ TAKIEGO SIĘ DZIEJE... Kanał jest naprawdę wartościowy. 🙄
@wolfiek16046 жыл бұрын
Twój program pokazuje i naświetla problemy, które wymagają uwagi, ale też edukuje. Szacun! ;) Ps. podziwiam tą kobietę za to, że stała się taka silna i może odwaznie o tym mówić.
@ewelinaes85206 жыл бұрын
Współczuję bardzo, rozumiem, bo znam ten "chleb"... Życzę wszystkiego dobrego Rozmówczyni i dziękuję Autorowi za ten wywiad.
@xNerooMt26 жыл бұрын
Nie znasz tego chleba
@nataliakancerek45206 жыл бұрын
@@xNerooMt2 skąd możesz wiedzieć, że nie?
@ewelinaes85206 жыл бұрын
@@xNerooMt2 Znam, bo też jestem DDA i wspomnienia mam podobne...
@xNerooMt26 жыл бұрын
Dziewczynko nie odzywaj się nie pytana
@xNerooMt26 жыл бұрын
Ja tez znam ten chlebek, chlebusiek chlebuniu moj kochany bochenek chleba
@kamilksiazek70956 жыл бұрын
Dzisiejsza trudna rozmowa o ciężkiej przeszłości mającej wpływ na dziś i jutro. Tragedia w Izdebkach, gdzie znowu w głównej roli alkohol, który zbiera żniwo i odbiera mózg czyni draństwo takie, że słów brak. Trzeba o tym mówić głośno, trzeba na to REAGOWAĆ, a nie tylko wzruszać ramionami i poddawać się znieczulicy...nigdy dość uświadamiania potężnego problemu. 7 metrów pod ziemią dzięki, że jesteście!
@biketeamczelusnica41606 жыл бұрын
Te Izdebki w których organizowany jest Drift show?
@bankaihampter28026 жыл бұрын
Alkohol nie czyni draństw. To ludzie którzy go stosują, a on tylko ułatwia sprawę
@sarenrap6 жыл бұрын
Zdelegalizować alkohol, zalegalizować marihuanen!
@moncherry19866 жыл бұрын
aa aa alkohol to tylko wymówka. Byłem pijany dlatego zdradziłem/uderzyłem. Oczywiście kobiety tak samo sie tłumacza
@Nervx16 жыл бұрын
Sam alkochol nie jest zły. Alkochol tylko uwalnia to co drzemie głęboko w człowieku. To ludzie są źli.
@krzysiekka3166 жыл бұрын
Nie zdajecie sobie sprawy jak to jest... Żadna opowieść nie wyjaśni wam jak to jest. Każda historia jest inna lecz jednocześnie podobna. Mimo wszystko kochasz rodzica taki jaki jest. Pamiętajcie na masz wpływu skąd pochodzisz i gdzie się urodziłeś. Proszę o tolerancję dla wszystkich, nie znacie przyczyn dla których ludzie są tacy jacy są.
@gosia55236 жыл бұрын
Kurczę popłakałam się się słuchając jej bo znam temat. Wielkie brawa dla jej matki za to, że uciekła od tego człowieka.
@karlap52646 жыл бұрын
Świetny wywiad, to najbardziej wartościowy kanał na yt. Dużo spokoju i radości z życia życzę Dominika. Gratuluje odwagi.
@marker3256 жыл бұрын
Miałem takiego ojca ale to było jak mialem maks 3 lata i wtedy był już zdrowy
@MAR.D19916 жыл бұрын
Tylko dzieci alkoholików zrozumieją te piekło które wyrządzili nam dzieciom. Myślałem ze to ja miałem trudno w dzieciństwie z alkoholem w rodzinie ale ty dziewczyno przeżyłaś piekło słuchając ciebie wszystko wraca jak było kiedyś tak złe i strasznie
@dziewczynaosw5 жыл бұрын
Dokładnie...
@ma.da.37125 жыл бұрын
Syndrom DDA to ciągnie sie za człowiekiem całe życie póki nie pomoże mu psycholog, na wielu płaszczyznach.
@kamiljakistam684 жыл бұрын
Szczerze ci powiem, że przeżyłem coś podobnego do dziewczyny z filmiku i jestem poniekąd wdzięczny. Sroga lekcja życiowa.
@piotrp41026 жыл бұрын
Zacznę chyba bardziej doceniać rodziców
@Elade_Crew6 жыл бұрын
podziękuj odbytem, że wcześniej sami nie wzięli
@Sz0p16 жыл бұрын
co
@sliwak01686 жыл бұрын
@@Elade_Crew Eee...?
@oliwia11106 жыл бұрын
A
@swiezyo88606 жыл бұрын
na to nigdy za ponzno // syn marnotrawny
@martaweasley39656 жыл бұрын
To nie jest życie z alkoholikiem, a z tyranem i osobą psychocznie chorą, która czerpie radość z cierpienia drugiej osoby. Mój tata był alkoholikiem, wracał do domu zalany, ale nigdy nie robił mi krzywdy, nigdy nie uderzył, ani nie krzyczał. Mamę popchnął tylko raz, czego potem żałował i przepraszał ją przez najbliższe kilka tygodni. Do dziś pamiętam jak mimo tego, że był pijany to siedział całą noc, żeby zrobić mi domek z zapałek na zajęcia,bo przypomniałam sobie o tym na ostatnią chwilę. Przechodził przez mnóstwo odwyków, aż w końcu się udało i teraz od kilku lat jest wspaniałym człowiek i ojcem. To o czym mowa w tym filmie to nie alkoholizm, to człowiek który swój paskudny charakter, swoją zamiłowanie do zadawania cierpienia stara się zagłuszyć alkoholem. Alkohol nie sprawia, że z dnia na dzień stajesz się katem dla swojej rodziny i najbliższych. Nie jestem w stanie pojąć jak można być takim człowiekiem, jak można krzywdzić najbliższych sobie ludzi...
@jamakk7355 жыл бұрын
Zgadzam się w stu procentach
@blackraven53894 жыл бұрын
Myślę że masz rację. Alkohol tylko wyciąga to, co z człowieka najgorsze. To człowiek jest problem nie alkohol. Zawsze.
@paperman83194 жыл бұрын
Czyli alkohol to tylko przykrywka, maska tyrana
@stefikrol84694 жыл бұрын
In In
@katarzynamachowska95853 жыл бұрын
Znam osobiście ludzi, którzy bez alkoholu zachowują się podobnie.
@enigmandala8756 жыл бұрын
Mądra, dzielna, śliczna kobieta. Bardzo szanuję takie szczere zwierzenia.
@verkakoscanka6 жыл бұрын
Również jestem DDA wspomnienia mam podobne. Alkoholizm powinien być karany w naszym kraju. Trauma na całe życie tiki nerwowe i problemy z zasypianiem. Też za wszystko dostawałam. Mój mnie wystawiał nago na podwórko i kazał biegać bo nie trzymałam moczu. Słaby pęcherz mam do dziś, on za moją chorobę znęcał się psychicznie. Kazał mi pochylać się nad toaletą i wdychać opary z muszli klozetowej. Siniaków na głowie miałam od niego tyle że ciągle bolała mnie głowa. Dla zabawy rzucał we mnie obuwiem prosto w kręgosłup a potem kazał sobie to przynosić. Bałam się zawsze wracać do domu. Ze strachu co tam zastanę. Ściana oparów taniego alkoholu uderzała we mnie za każdym razem po otwarciu drzwi. Budzę się rano a obcy chłop śpi obok w fotelu. Nigdy nie będę mieć dzieci. Nie będę przekazywać jego spierdolonych genów w tym wielkim kosmicznym wyścigu życia w chujni :D Pamiętajcie głupie dupy które biorą sobie facetów którzy lubią wypić. Nie róbcie sobie dzieci bo krzywdzicie nas swoimi facetami.
@adrithgor75516 жыл бұрын
Mam nadzieję że on siedzi w więzieniu
@pak51196 жыл бұрын
Ja nie pije i wyzywaja mnie od czubkow
@heymaey77646 жыл бұрын
Szczerze? Nie wiem co powiedzieć. Współczuję ci z całego serca :/
@gramatyka2zero6 жыл бұрын
Wyjątkowo ciężkie przeżycia :( Dzisiaj Mikołajki, więc życzę, aby Mikołaj przynosił Ci prezenty w postaci stawiania na Twojej Życiowej Drodze tylko dobrych ludzi :))
@verkakoscanka6 жыл бұрын
@@adrithgor7551 on siedział w pace ale zbyt krótko. Po wyjściu nic nie zmienil w swoim życiu obwinia wszystkich za swoje picie ale nie samego siebie. Jeżeli chodzi o współczucie to dużo osób współczuło ale pomóc raczej nikt nie chciał. Pusta lodówka i odciete ogrzewanie na zimę jako element życia dziecka alkoholika. Jak słyszę od niektórych że łobuz kocha najbardziej to wstaje i wychodzę. Nie ma co umoralniać. Bo zakochana baba na początku związku nie widzi że facet ma luźne łapy i i przez przypadek sprzedał jej plombę bo sie troszkę zdenerwował. Na marginesie powiem że nie powielam wzoru mojej mamusi i jestem w stalym 8 letnim związku z najbardziej spokojnym wręcz flegmatycznym mężczyzną w calym województwie :) którego poprzednia dziewczyna zostawiła bo byl zbyt nudny. Ooo.. to facet dla mnie pomyślałam. W przyszłości chciałabym adoptować dziecko. Trzeba trochę ponaprawiać ten świat. Życzcie mi powodzenia w tym zamyśle i pomódlcie się za mnie niezależnie w jakiego Boga wierzycie.
@fifiroslinka6 жыл бұрын
Bardzo piękne świadectwo! To jest prawdziwe silna kobieta, która jest w stanie żyć mimo tych fatalnych przeżyć. Jest szczerość, a nie manipulacja uczuciami odbiorcy. Gratulacje dla prowadzącego bo fenomenalnie prowadzi wywiady, nie przerywa, wie jak kierować i prowadzić ciężkie rozmowy powodzenia dalej 👌!!!
@wojtek57606 жыл бұрын
Są też prawdziwie silni mężczyźni którzy są w stanie żyć pomimo tragicznych przeżyć?
@fifiroslinka6 жыл бұрын
No jasne że tak!
@bartoszbasiura71196 жыл бұрын
@@wojtek5760 co to za pytanie
@themagdzia056 жыл бұрын
A ile jest w Polsce rodzin , gdzie kobieta tkwi przy takim mężu, narażając swoje dzieci i siebie na traumę i zniszczoną psychikę . Brawo za postawę dla mamy Dominiki . Mam nadzieję, że ten wywiad będzie wsparciem i krokiem do przodu dla kobiet , które chcą , a się boją .
@fejd696 жыл бұрын
Jak ja nienawidzę takich skurwysynów...
@shirotaekook70836 жыл бұрын
Trudno jest odejść od takiej osoby...
@thetopol85346 жыл бұрын
Bo jebać mężczyzn, tylko kobiety mogą cierpieć przez partnera!
@shirotaekook70836 жыл бұрын
@@thetopol8534 Są też matki alkoholiczki przecież
@kubarr336 жыл бұрын
Ile jest kobiet które dla "dobra" dzieci siedzą z takimi nieudacznikami, niekoniecznie uzaleznionymi, poprostu leniami do kwadratu którzy nie potrafią zadbać chociażby o byt rodziny.
@Muminoslaw6 жыл бұрын
Sam jestem DDA ale aż takiego hardcore'u nie miałem w domu. Ale podpisuję się rękami i nogami pod tym, co ta Pani mówi.
@Czarny14246 жыл бұрын
"Osoba która czuje złość i nienawiść niszczy sama siebie" Pięknie powiedziane.
@oskar87806 жыл бұрын
widać ten strach, ból w jej oczach......
@94Duniek6 жыл бұрын
ja nic nie widze
@magdalenawolska44306 жыл бұрын
@@94Duniek bo jesteś mało empatycznym i ślepym człowiekiem?
@marcinkonieczny37376 жыл бұрын
Ale widać też, jak dziewczyna mimo wszystko bardzo wiele zrobiła ze swoim życiem - I wielki szacunek za to.
@TheJendrek19756 жыл бұрын
Mając 43 lata do dzisiaj jak ktoś trzaśnie drzwiami to podskakuje,ale trzeba wyciągnąć wnioski z tego co nam życie zafundowało i stworzyć rodzinę jakiej się nie miało, i sądzę że mi to się udało.
@marcinkonieczny37376 жыл бұрын
To się raczej nigdy nie poprawi. Bo gdyby zaczęli ich odpowiednio traktować, to później naturalnym następnym krokiem, byłoby zabranie się za złodziei i aferzystów.
@marcinkonieczny37376 жыл бұрын
Jendrek1975 Sorry - pomyliłem miejsce wpisu.
@monnieka25836 жыл бұрын
DDA nie wiedzą jak powinna wyglądać rodzina. Trzeba przekuć ten brak wiedzy na świadomość tego, jak NIE powinna wyglądać rodzina i nie powielać wzorca
@marcinkonieczny37376 жыл бұрын
@@monnieka2583 Zgadza się. Choć samo piętnowanie negatywnych wzorców, to raczej za mało. Trzeba też wskazać pozytywne.
@czougu2966 жыл бұрын
Tez podskakuje a nawet ogarnia mnie lęk, ciekawe dlaczego.......
@gabrielafrancuz87696 жыл бұрын
Jeśli to czytasz, poza wybaczeniem postaraj się pomyśleć o nim jako o dorosłym, odpowiedzialnym za siebie człowieku, który sam sobie zgotował ten los. Dlatego nie powinnaś czuć się odpowiedzialna za to, jakie życie wybrał. I winna, że go nie wyciągnęłas z nałogu. On jest dorosły, w każdym momencie ma wybór między dalszym niszczeniem sobie życia a autorefleksja i próba naprawienia tego co zepsuł.
@gabrielafrancuz87696 жыл бұрын
@BaQ Chodzi mi o to, by nie czuła się odpowiedzialna, nie brała na siebie tego, że go nie uratowała - bo to on jako ojciec powinien o nią dbać i ją chronić, opiekować się nią, a nie na odwrót, w tym przypadku.
@Lightingff6 жыл бұрын
nie każdy, ale trochę racji masz :)
@kacper.17306 жыл бұрын
Nie wiem czy wiesz co to jest uzależnienie. Człowiek uzależniony nie rzuci alkoholu z dnia na dzien. Zniszczy to cie psychicznie i wgl. I pamiętaj, że uzależnioną osobą jest się już całe życie .
@gabrielafrancuz87696 жыл бұрын
@@kacper.1730 Tak. Ale poza nim samym za jego uzaleznienie nie jest odpowiedzialny nikt inny. Dlatego nie ma co obciążać się psychicznie czyimś nałogiem i odpowiedzialnością za to, czy ktos pije, ile i jak pije. Nie można dać się wpędzić we współuzależnienie. Uzależniona osoba wręcz powinna dotknąć dna, i powie o tym każdy terapeuta, np. Mellibruda, który zajmuje się terapią właśnie DDA (polecam jego wykłady na ten temat na YT!). Nie można jej dawać poduszek pod głowę i kapci.
@psychedelicworksbywerkat166 жыл бұрын
Prawda ;) tez sobie mysle o moich rodzicach teraz, kiedy patrze co miedzy soba wyprawiaja i ze mnie w to wciagaja bym stanela po jakiejs stronie barykady, mysle wtedy ze "wszyscy jestesmy dorosli" i tyle w temacie, tymbardziej oni i niech kazdy bierze za siebie odpowiedzialnosc.
@rafaorlikowski46346 жыл бұрын
Doskonale Panią rozumiem. Jest Pani niezwykle silna i odważna decydując się na ten wywiad z podniesionym czołem. Pokonała Pani wstyd i strach. Pani Dominiko, ogromny szacunek, jest Pani wielka. Panie Rafale, gratulacje za kolejną wyważoną rozmowę.
@Hattuszas5 жыл бұрын
Ta dziewczyna jest prawdziwa, mądra i dobra a nade wszystko nie poddała się samotności. Tej szczególnej, szerzej nieznanej samotności, która zabija. To się czuję. Dziś, kiedy Jej słucham, już nie ma tych wszystkich rzeczy, tego wstydu i tego zimna podczas ucieczek z domu, który domem był tylko z nazwy. Zajęło mi to 17 długich lat, zanim sam sobie poradziłem z tym wszystkim. Obrazów, przeżywanych od nowa, już nie ma, pozostało tylko doświadczenie, które uczyniło mnie silnym i mądrym człowiekiem. Dziś jestem szczęśliwy w takim stopniu, że każda mała rzecz, cokolwiek, nawet głupi spacer, świeże powietrze, śniadanie, herbata przygotowana we własnym, prawdziwym domu, sprawia mi autentyczną radość. Nie czuję tej całej nienawiści, tego zła i tej mściwej żądzy zemsty na innych ludziach, ponieważ mieli normalne dzieciństwo. Kiedy przebaczyłem rodzicom i sam sobie, wszystko się zaczęło zmieniać, układać, choć trwało to jeszcze trochę. Cierpienie uszlachetnia, ale tylko takie, które się rozumie i co do którego ma się szacunek, ten szczególny rodzaj szacunku. Bardzo dziękuję Państwu, że pozwoliliście wypowiedzieć się Dominice. To niezwykle ważne, aby tacy ludzie chcieli o sobie mówić a inni ludzie, żeby na chwilę się zatrzymali i ich wysłuchali. Dziękuję.
@ritave76446 жыл бұрын
"Jak już mówię o nim, to mówię ojciec, bo myślę, że na "tato" trzeba sobie zasłużyć"...
@AniaStepaniuk6 жыл бұрын
Mam tak samo ;/
@wiktoriasupecka67456 жыл бұрын
Mam to samo
@TheVoldzia6 жыл бұрын
Ja mam swojego zapisanego "Pan" bo nawet nie zasługuje na ojciec
@alexdunay78165 жыл бұрын
Ja mowiłem elo nie byl want na dzien dobry.
@kozl0vska5 жыл бұрын
Też mówię ojciec, tato bardzo rzadko...
@Minecraftcody16 жыл бұрын
13:37 o szacun za to że zapytałeś czy chce o tym mówić normalny dziennikarz z tvn kazałby powiedzieć wręcz by nalegał
@Wieprzow6 жыл бұрын
w tvn nie ma normalnych dziennikarzy, tak naprawde w ogole nie ma dziennikarzy
@havranek19836 жыл бұрын
Nie trzeba było dużo szukać, żeby wiedzieć, że Pan Rafał Gębura pracował zarówno w TVN, jak i TVN 24, a obecnie jest dziennikarzem Newsweeka (tak, tak, tego co redaktorem naczelnym jest Tomasz Lis, a wydawcą niemiecki koncern Ringier Axel Springer). Chcesz Pan wylewać hejt na "polskojęzyczne" media to chyba pod zły adres Pan trafił.
@piotrekzsz26 жыл бұрын
specjalnie tak powiedział, żeby mieć propsy od was ;dddd
@psychobus2806 жыл бұрын
A dziennikarz z TVP kazał by przeczytać odpowiedź którą sam wcześniej napisał
@Pawl4k6 жыл бұрын
@@havranek1983 nie powinieneś się do niego z takim szacunkiem zwracać jak między innymi mówienie do niego "Pan" to zwykły jełop z internetu
@tensay60766 жыл бұрын
Rany, jak ja ją rozumiem, miałam bardzo podobną historię, tylko, że tym złym była moja matka. Jednak w przeciwieństwie do tej dziewczyny, jej śmierć przyniosła mi ogromną ulgę i wyszłam na ludzi dzięki temu, że zaopiekowała się mną siostra mojego taty. A najbardziej mnie boli to, że przez te dzieciństwo wyprane z uczuć nie potrafię pokochać, a nawet tak w pełni okazać swoich uczuć, emocji. Najgorszemu wrogowi nie życzę takich przeżyć. Pozdrawiam :)
@monnieka25836 жыл бұрын
Czekam na śmierć ojca, bo to oznacza ulgę dla mamy. Niestety moja matka nie była tak dzielna i nie potrafiła odejść od ojca. Teraz na starość jeszcze się nim opiekuje, to jest niepojęte
@niepokojeegzystencjalne25406 жыл бұрын
Tensaa 96 miłość i przywiązanie do innego człowieka mimo krzywd jest niepojęta
@karolinapelc926 жыл бұрын
Zabawne, ciekawe ile z nas czeka na śmierć jednego rodzica, bo niszczy słabszego który nie daje sobie pomóc, a polskie prawo jest tak cudowne że jeśli osoba pokrzywdzona się sama nie zgłosi to nic się nie da zrobić ...
@tensay60766 жыл бұрын
@@niepokojeegzystencjalne2540 kobieta zwana moja matką byla dla mnie osobą obojętna, jedyne czego sie obawialam to to, ze w przyszlosci moze sobie przypomniec o mnie w kwestii alimentow. Więc to, że zmarła, sprawilo ze pozbylam sie tego zmartwienia
@niepokojeegzystencjalne25406 жыл бұрын
Tensaa 96 jeju ;c ja nawet nie potrafię wyobrazić sobie waszego życia Naprawdę współczuję :c
@mariawojtal35206 жыл бұрын
Ogromne brawa dla Mamy tej kobiety, że pomimo takiej sytuacji wychowała córkę na fajną, inteligentną dziewczynę.
@Natalia_Alicja6 жыл бұрын
Mój ojciec alkoholikiem nie był/ nie jest, ale mimo to był nie znośny i robił awantury o dosłownie wszystko, o szklankę, o firankę, o twarde ziemniaki w zupie (które w ogóle takie nie były). Sam nie pił, ale alkoholem handlował. Może warto dodać, że ja mam w tej chwili 25 lat, a mój ojciec 90... tak nie pomyliłam się w liczbach. Dlatego kiedy ja byłam dzieckiem, on był na emeryturze a że to nie wystarczało, a matka nie pracowała, to w taki sposób sobie "dorabiał"... Tylko szkoda, że nikt nie widział, ani nie wziął pod uwagę jak to środowisko, (kręcących się wokół domu alkoholików, przychodzących po nocach) wpłynie na dziecko. Na początku nie rozumiałam, ale pamiętam jak strasznie się bałam każdej nocy, kiedy ktoś dzwonił do drzwi, bo awantury też się zdarzały. Pamiętam jak bardzo bałam się o mamę (która też, ten interes obsługiwała), że ktoś po prostu zrobi jej krzywdę. Jak byłam nastolatką, dotarło do mnie, jak źle jest, i że też byłam obmacywana przez tzw. "wujków" jako dziecko. Pamiętam też jak mając ok 8-10 lat byłam dzieckiem na posyłki, i dostarczałam alkohol do jednego faceta, który był po wylewie i miał problemy z chodzeniem, więc alkohol zamawiał na telefon. Świadomość tego, co tak naprawdę się dzieje mnie przerosła. Tak samo jak dzień kiedy ojciec groził nożem matce, a ona nie była mu dłużna i starszy brat musiał ich rozdzielić. Pamiętam jak bardzo się wstydziłam kiedy on (ojciec) jeździł na rowerze po wsi zbierając puszki, brudny. Do tego dochodziło wieczne dokuczanie w szkole, z powodu ojca, zarówno wieku jak i tego co robił, tego że też pochodziłam z biednej rodziny, i mieszkaliśmy w domu, który też mógł w każdej chwili się zawalić. Było mnóstwo rzeczy, które nagle okazały się nie normalne. Jak miałam lat 15 mówiłam szczerzę, że go nienawidzę, ale myślę, że wtedy dużo innych rzeczy też nie byłam w stanie zrozumieć, chociażby to jakie dzieciństwo miał on. Tak czy inaczej, wydaje mi się, że mimo różnicy w historii opowiedzianej w wywiadzie, a mojej własnej, jestem w stanie dość dobrze zrozumieć Dominikę. Mój mąż często zwraca mi uwagę, że mam bardzo lekki sen, no tak bo wystarczy mały szelest żeby postawić mnie na nogi, i wspomnienia od razu wracają, po prostu się boję, że znowu obudzę się w tamtej rzeczywistości... Gratulację i wyrazy szacunku dla Dominiki za podzielenie się swoją historią!
@karolinabartkow86914 жыл бұрын
Dziękuję, Natalka, za Twoją historię! Podziwiam Twoją odwagę :)
@Venom-gs4nz4 жыл бұрын
musialas prowadzic ostra selekcje wybierajac i badajac przyszlego meza zeby sie nie okazal kopia starego hehe
@Aleksander3096 жыл бұрын
Dziękuje Dominika, słuchając twojej opowieści przywróciłaś mi wspomnienia z dzieciństwa i dzięki temu uroniłem pierwsze łzy od 13 lat. Zawsze tłumiłem w sobie uczucia i nie okazywałem ich. Z opowieści wnioskuję że miałaś podobne dzieciństwo do mojego z jedną różnicą mój ojciec otrzymał sądowy zakaz zbliżania się do mojej mamy przez co w młodzieńczych latach nie miałem z nim kompletnie styczności. Mam świadomość, że mój ojciec robił to wszystko pod wpływem alkoholu, ale mimo wszystko nie jestem i przypuszczam, że nigdy nie będę w stanie wybaczyć mu wyrządzonych mi krzywd i dotychczasowych traum. Uczucie jakim go darzę jest to obojętność i nie mam zamiaru się z nim spoufalać. Co to wywiadu wielkie dzięki, że zgodziłaś się go udzielić i jestem pod wrażeniem silnej woli i perfekcjonizmu w działaniach. :)
@margrze726 жыл бұрын
Bardzo mądra,ciepła i inteligentna dziewczyna.
@EmilLipski6 жыл бұрын
Przeczytajcie komentarze i zdziwicie się, w jakiej "szklanej kuli" żyjecie.. Nie doceniamy czasem najprostszych rzeczy czy zwykłego ciepła rodzinnego - warto o tym pomyśleć w Święta :)
@weronika41866 жыл бұрын
Mój chłopak gdy opowiedziałam mu o tym wszystkim sam przyznał, że jego to życie nawet nie musnęło, że właśnie żył w szklanej kuli i gdzieś z przekonaniem, że takie rzeczy to tylko w telewizji.
@dawidjozwiak95026 жыл бұрын
LipskyHD święta kolejny sztuczny okres którego od dawna nienawidze
@jakubpaidruzynaa-theateam18326 жыл бұрын
I po świętach też warto.
@MrCherry34756 жыл бұрын
Kto miał ten niech docenia. Ale dobrze jest rozumieć też z drugiej strony, że inni żyją w szklanej kuli.
@Miras-og1xx6 жыл бұрын
@@dawidjozwiak9502 hah
@majazuk63543 жыл бұрын
Jesteś wspaniałą śliczną dziewczyną o Wielkiej wrażliwości. Trzymaj się cieplutko.
@wPelniSwiadomy5 жыл бұрын
słuchając Twoich słów pewne wspomnienia wróciły, a zwłaszcza uczucia z przeszłości. Też wybaczyłem ojcu i widzę wyraźnie jak mi to pomogło, ale mój brat nie potrafi tego zrobić. Cały czas ma w sobie ten żal, zamiast iść do porządku i żyć własnym życiem cały czas wspomina to co było, widzę jak to go zżera. Dawniej uważałem się nad sobą, myślałem pesymistycznie, że nie zasługuje, że sobie nie poradzę, a teraz staram się szukać pozytywów w tym, co mnie spotkało, ile dało mi siły, wytrzymałości, ale tak samo poczucia by nie czynić krzywdy innym, oraz ten przymus pomagania, który czasami jest męczący i z którym często walczę, żeby ludzie tego nienadużywani, ale wiem, że nie jest to zła cecha tylko dobra i wynika ona w dużej mierze z mojej przeszłości. Tak naprawdę każdy z nas zmoże mieć dobre życie, każdy zasługuje na wszystko co najlepsze, może być wolny od lęków oraz pełen pewności siebie, wystarczy tylko usiąść i przepracować, wybaczyć wszystko. Trochę to trwa, ale warto :) Trzymaj się kochana i pamiętaj, że jest w tobie siła której nie mają inni, trochę jak u superbohaterów ;)
@annapiwowarczyk93036 жыл бұрын
Trochę "zazdroszczę" jej, że nie musiała z nim mieszkać od 6 roku życia. Niektórzy muszą to znosić o wiele dłużej a po opuszczeniu domu, przekroczeniu progu drzwi, to życie wcale nas nie opuszcza. Te uczucia, wspomnienia, strach, żal i wstyd zostają z nami do końca.
@agmo.985 жыл бұрын
Zgadzam się.. Ja mam 21 lat i boję się wyjść z pokoju a co dopiero z domu.
@mariacheba366110 ай бұрын
@@agmo.98 uciekaj. Ja żałuję, że szybciej tego nie zrobialm
@bernardapeksa75376 жыл бұрын
Dziękuję za tę rozmowę. Miałam wrażenie jakby ktoś opowiadał moją historię. Nasze piekło trwalo 12 lat, po tylu przeprowadzkach, moja mama podjęła najważniejszą decyzję w życiu. To, jakim cudem przeżyłyśmy, nie mieści mi sie w głowie. Płacz, przemoc, komornicy w domu- te obrazy w pamięci małej dziewczynki zostają do końca życia i zmieniają człowieka na zawsze
@E33i3u36 жыл бұрын
Jest juz okej. Badz szczesliwa.
@krimhildpl66886 жыл бұрын
Mamy to bohaterki. Moja długo dochodziła do siebie po małżeństwie z alkoholikiem, potem związała się z kolejnym. Ale chyba po tym pierwszym małżeństwie tak potrzebowała kogoś, że przygarnęła pierwszego lepszego, który jej się nadarzył. Teraz ma 50 lat, jest sama (nie samotna!) i w końcu odnalazła sens życia. A ja jako dorosła córka zabrałam ją w tym roku w jej podróż życia. Całe życie oddawała mi i mojemu bratu pieniądze, żebyśmy mogli studiować i wyrwać się ze wsi i patologii. Skończyłam studia z wyróżnieniem (modelowe dziecko DDA-champion :/), ale dzięki temu mam stabilną sytuację i trochę pomagam mamie - finansowo i psychicznie. W sobotę jedziemy znowu na małą wycieczkę. ;) Moja mama jest bohaterką. :)
@shirotaekook70836 жыл бұрын
Ja wraz z mamą i młodszą siostrą również uciekłyśmy od ojca. To nie była po prostu wyprowadzka, tylko szybkie spakowanie najważniejszych rzeczy i wyjście z domu, nim ten wróci do domu z kolejnego melanżu. Zaczynałyśmy od zera i początki były na prawdę ciężkie. Spędziłam 16 lat z alkoholikiem i ćpunem pod jednym dachem. Nie wiem, czy czuję do ojca żal, nienawiść czy rozczarowanie nim... Jak wracam do przeszłości, to mam taką pustkę w środku. Moje dzieciństwo było najgorsze, a zwłaszcza gimnazjum, gdzie już rozumiałam bardzo dużo rzeczy. Nie odzywał się do nas, nawet głupiego "cześć". Alkohol, narkotyki jego "koledzy" zawsze byli ważniejsi, niż rodzina. W szkole zawsze byłam wytykana za to, że nie mam normalnej rodziny i nigdy nie zrozumiem tego, dlaczego społeczeństwo reaguje na takie osoby. To nie ich wina, że mają takich rodziców :') Nerwicę mam do dzisiaj dzięki kochanemu tatusiowi.
@marta8809166 жыл бұрын
❤❤❤
@ananaswpuszcee6 жыл бұрын
Z jednej strony nie można czuć nienawiści do ojca alkoholika, bo wiadomo że jest to choroba/uzależnienie i nie panuje nad sobą jednak z drugiej strony to jest ojciec, rodzic który ma zapewnić miłość, opiekę i bezpieczeństwo... Czujesz, że z jednej strony kochasz ojca jako rodzica ale równocześnie go nienawidzisz za to co zrobił Tobie i całej rodzinie. Wspomnienia wiszą nad Tobą jak czarna chmura przez długie lata gwarantując Ci zaburzenia osobowości etc mimo śmierci ojca (lub wyprowadzki) problem nie znika. Osobiście dzisiaj leczę depresję, bulimię i fobię społeczną. Polecam książkę Psychoterapia DDA Z.Soblewska - Mellibuda oraz terapię u psychologa. Sama znajomość nas samych pomaga walczyć z efektem który zapoczątkował alkoholik... 3mam kciuki i życzę dużo siły! Pozdrawiam!
@shirotaekook70836 жыл бұрын
@@ananaswpuszcee Miłości do niego nie czuję. Nie nazywam go nawet ojcem, bo ledwo co go znam. W mieszkaniu się po prostu mijaliśmy. Kiedy były kłótnie, to uciekałam, aby nie musieć tego słuchać. Nie wiem, czy można kochać osobę, której się w ogóle nie zna. Mam świadomość, że to jednak mój ojciec, ale nie mam z nim żadnych wspomnień oprócz tych kłótni, bicia i wyzwisk, które padały na całą naszą "rodzinę". Bardziej chyba mam do niego żal, że psychicznie zniszczył moją mamę i moja młodsza siostra musi wychowywać się bez ojca. Nie umiałam nigdy na niego spojrzeć i teraz mam w ogóle problemy, aby przypomnieć sobie, jak wyglądał. Jakbym podświadomie odepchnęła od siebie jego osobę i po prostu próbowała wymazać ją sobie z pamięci. Dziękuję i życzę Ci powodzenia w dalszym leczeniu ❤️
@Osotogari19926 жыл бұрын
Miałem podobno sytuację przez 13lat. dopóki mój ojciec nie trafił do więzienia na 8 lat za zabójstwo pod wpływem alkoholu.
@shirotaekook70836 жыл бұрын
@@Osotogari1992 Przykro mi :/ Alkohol powinien zniknąć z tej planety
@Maajoszka6 жыл бұрын
Dziękuje za ten odcinek. To jest niesamowite kiedy masz wrażenie, że obca osoba opowiada twoją historie, że ktoś cie w końcu rozumie. Ja miałam w domu piekło do 8 roku życia, na szczęście moja mama jest mega silną babką i udało jej się pozbyć potwora z domu i na szczęście wyprowadził się do Anglii więc po prostu teraz dla mnie nie istnieje. Jednak to co przeżyłam przez te 8 lat odbija się na mnie do teraz, od roku leczę depresję i pracuje na psychoterapii nad tym co mój ojciec spieprzył.Doskonale rozumiem tą dziewczynę bo sama do niedawna czułam, że nie zasługuje na szczęście, że jestem gównem i najlepiej będzie jak zniknę, przestanę być problemem. Dopiero psychoterapeutka uświadomiła mi po masie wizyt, że to wcale tak nie jest, że to co się działo nie było moją winą i pomogła mi się z tym pogodzić. Dlatego też wszystkim osobom z taką przeszłością bardzo polecam sięgnąć po taką pomoc, mi ona uratowała życie w momencie jak już chciałam z nim skończyć.
@cezaryczarek78003 жыл бұрын
Brawo,wyobraź sobie,że ja przeżyłem 24 lata w piekle domu mojego ojca,szkody do nieodrobienia.Teraz dyżur ma mój brat alkoholik-koszmar dalej trwa bo brat mieszka z matką,więc ja we wszystkim uczestniczę np. wzywanie policji gdy matka dzwoni,ze brat grozi,ze ją zabije.Najwiekszy żal mam do matki ,że nie zrobiła nic by wywalić ojca z domu gdy ją pobił ,pierwszy raz,ja byłem oseskiem/dziś mam 50/można było skończyć z tym w trymiga.Straciła przez ojca 2 dzieci w łonie,dowiedziałem sie o tym od babci w wieku 7-8 lat i miałem wtedy uczucie,ze zwariuję/.Patologie tęp w zarodku,jak jestem mega wkurzony na brata alkusa to tez twierdze,lepiej było to ubić w kołysce.Sorry za szczerość i bepośredniość.
@JOHHNNNY814 жыл бұрын
Jestem pełen podziwu dla Dominiki i dla jej odwagi stawienia czoła swoim demonom. Niezwykle poruszający wywiad!
@piotrmorawiec84086 жыл бұрын
15 lat życia z alkoholikiem, czułem dokładnie to samo co powiedziała Dominika, i w domu i w szkole. Fantastycznie to wszystko opisałaś. I masz rację mówiąc, że syn bardziej potrzebuje ojca niż córka. Niczego mnie nie nauczył, nawet wkręcania śrub, za to doskonale wiem co to znaczy żyć w permanentnym strachu...
@Ann-fx8fe6 жыл бұрын
Echh, nie jesteś sama. Też tak miałam, szłam do szkoły i głowa mi pękała od tego co się dzieje w domu, nie mogłam myśleć o niczym. Obrywałam za to od nauczycieli do oporu i trwało to od początków podstawówki do matury. Codziennie rano wstawałam jak na skazanie i mówiłam sobie, byleby dotrwać do 18stki i odejść. Wszyscy mi wmawiali, że ze mną jest coś nie tak, bo moi rodzice to znani, poważni i bogaci ludzie. Czasem myślę, że może gdyby moja rodzina nie była dobrze ustawiona, to ktoś wpadłby na to, że pod markowymi ciuchami i cichą osobowością jest strach, pustka i życiowy horror. Dotrwałam do 18stki ale po takich rzeczach nie da się tak po prostu żyć. Dziś mam 28 lat i wciąż chodzę z kulą u nogi.
@Paulinaki-916 жыл бұрын
xTieter polecam Ci skorzystać z dobrego terapeuty. Ja wiem ze można powoli się od tego uwalniać, jeśli tylko zrozumiesz i pokochasz siebie. Pozdrawiam
@Ann-fx8fe6 жыл бұрын
@@Paulinaki-91 działam w tym kierunku sukcesywnie już od paru lat :)
@blackmail26906 жыл бұрын
Wszystkiego dobrego dla Ciebie! Sama walczę o to by normalnie się czuc i nie doświadczać lęku. Pozdrawiam
@monnieka25836 жыл бұрын
A ja byłam klasowym klaunem, przeważnie otoczonym wianuszkiem koleżanek i znajomych. Aktywna, czwórkowa uczennica. A w domu ojciec fundował mi, matce i psu jazdę bez trzymanki.
@agnieszkam76586 жыл бұрын
Znam doskonale z autopsjii... Dobrze, że znalazła się odważna osoba, która obnażyła prawdę jak wygląda życie w milionach domów w Polsce. Za zamkniętymi drzwiami tragedia a potem trauma jako posag na dorosłą drogę życia. Ja nazywam okres życia z ojcem, że to taka moja własna wojna domowa. Tylko kombatanckiego nie dostałam. Dziękuję za ten odcinek i dziękuję Odważnej.
@kitikati12346 жыл бұрын
Żałuje, że moja mama nie miała tyle odwagi. Do dziś meczy się z moim ojcem. Ja wyjechałam na studia, ale mam wyrzuty sumienia, że zostawiłam ją z nim. Jednak jest dorosła i to jej życie..
@adriannamodras51115 жыл бұрын
Moja ma syndrom sztokholmski, nadal mieszka ze swoim katem... I wiesz co? Nie zal mi jej, nie raz prosiłam,żeby się wyprowadziła, proponowałam jej nawet,ze będę dokładać do rachunków, mimo ze mieszkałam całkiem gdzie indziej, żeby miała lżej . Nie chciała pomocy.
@kasiakatherine81813 жыл бұрын
Idź swoją drogą i troszcz się o siebie. Zasługujesz na to.. Są kobiety, które nigdy nie zdobędą się na taką odwagę,aby odejść od swojego kata..
@paulinajagodzinska23176 жыл бұрын
Wzruszył mnie wywiad bardzo, ale jeszcze bardziej wzruszają mnie te wszystkie komentarze... Walczcie o siebie i o swoje życie!
@krzysztof48156 жыл бұрын
Rafał jak zawsze ogromny szacunek za umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji na temat przykry dla Twojego rozmówcy. Szacunek także za odwagę dla Twojego gościa. Pozdrawiam!
@themagdzia056 жыл бұрын
Wspaniałe spotkanie dziennikarza z bardzo mądrą i ciepłą osobą . Dominiko , popłakałam się , gdy powiedziałaś, że tak naprawdę ... " Kochasz Go " Serdyszko dla Ciebie , za to , że podzieliłaś się z Nami Swoją historią ❤
@jagna966 жыл бұрын
Łączę się w bólu, wiem co to znaczy. Bardzo dobry materiał.
@robertslu8696 жыл бұрын
Kto tego nie przeżył nie zrozumie...
@natkatravka5 жыл бұрын
co za głupia wypowiedź, to że ktoś czegoś nie przeżył nie oznacza, że nie potrafi się postawić w sytuacji innej osoby lol
@ttuuyffhuyrffgydy77ugcdyuu275 жыл бұрын
@@natkatravka bo tak nie zawsze jest
@piotrullo21355 жыл бұрын
Trudno odczuć ból który odczuwała osoba będąc kiedyś w takiej sytuacji mozna sie domyślać że było takiej osobie bardzo ciężko ale co czuje ta osoba to tylko ona wie
@natkatravka5 жыл бұрын
@@piotrullo2135 ale wcale mi nie chodziło o czucie tego co druga osoba, tylko stwierdziłam, że jeśli ktoś nie przeżył czegoś osobiście i tak będzie mógł postawić się w sytuacji innej osoby, można wyobrazić sobie co czuje taka osoba takie zjawisko nazywa się EMPATIĄ ;)
@piotrullo21355 жыл бұрын
@@natkatravka ale ja wcale nic tobie nie zarzucam doskonale wiem jak to się nazywa ;)
@969Mab6 жыл бұрын
Wreszcie szczery wywiad. Z fantastyczną dziewczyną i wielkim człowiekiem. Zachowanie prowadzącego bardzo na poziomie.
@StaszekA16 жыл бұрын
Jeden z lepszych odcinków. Myślę, że wielu osobom pomoże i wiele osób utożsamia się z tą dziewczyną, nawet jeśli nie chodzi tu o alkoholizm, ale o różne patologie w rodzinie. Wzruszyłem się nie raz.
@luknefilm6 жыл бұрын
Piękna ale biedna dziewczyną. Oczy pełne bólu
@Aron3d6 жыл бұрын
spalenie zabawek, to dla takeigo 5 czy nawet 10 latka to wbija się w mózg jak by ktoś ci to wkuł dłutem.
@XYZabcXYZ9516 жыл бұрын
I tak by cię nie chciała.
@bartoszbasiura71196 жыл бұрын
@@XYZabcXYZ951 wypierdalaj dzieciaku. Wróć gdy dorośniesz
@basiabasia33876 жыл бұрын
Mylisz sie BARDZO>> ONA jest bardzo TWARDA!!
@MsTToBi6 жыл бұрын
o tym samym pomyślałem
@kreslarka6 жыл бұрын
Jesteś piękna kobietą, bardzo silną, odważną, świetnie dającą sobie radę w życiu. Podziwiam Cię. Gratulacje
@mk-fj8em5 жыл бұрын
Jesteś cudowną osobą Dominika. Skarbem Boga. Nie jesteś winna niczemu, co stało się z Twoim ojcem i co się z nim dzieje. Pamiętaj kochana że wtedy człowiek jest gotowy na pomoc innym, jeśli sam jest emocjonalnie pozbierany. Ty potrzebujesz czasu. Pan Jezus Ci pomoże,bardzo Cię kocha i Ciągle jest z Tobą. Wiem co mówię, bo sama musiałam się odnaleźć w dorosłym życiu, by móc żyć w zgodzie i miłości z mężem i wychowywać dzieci. Terapia pomaga,leki wyprowadzą z natręctw, nerwicy jeśli jest potrzeba. I Pan Bóg.... On mi baaardzo Pomógł i Tobie widzę też. pogłębiaj z Nim relacje,On Cię poprowadzi. Błogosławię Ci serce i zostań z Bogiem ❤️
@WTO926 жыл бұрын
Wiele z tych cech widzę u swojej mamy. Naprawdę dziękuję za film.
@hileia23716 жыл бұрын
Dobry wywiad i bardzo smutna historia. Również mam ojca alkoholika. Na szczęście nigdy mnie nie tknął nawet palcem, bo byłam jego jedyną i "ukochaną córeczką". Gorzej było z moją mamą i moim starszym bratem, bo to im się najbardziej obrywało kiedy był pod wpływem (była przemoc fizyczna). Byłam świadkiem wielu kłótni i złych sytuacji, chodziłam wtedy do przedszkola. Jak na tak małe dziecko wiele sytuacji pamiętam do dzisiaj. Skończyło się rozwodem. Mój ojciec nie pije od kilku lat i ma całkiem normalnie ułożone życie. Mamy średni kontakt, ale mamy. Z całego serca nie życzę nikomu takiego losu i takiego domu. Pozdrawiam wszystkie dzieci alkoholików, niezależnie od wieku :)
@aggieL016 жыл бұрын
Dziewczyno nie lituj się nad kimś, kto ma Cię w dupie i nie chce Twojej pomocy. Też jestem DDA. Im szybciej się wyleczysz z litości i podejścia "to przecież jednak ojciec" tym lepiej dla Ciebie. Pomyśl w takiej chwili, że "przecież jednak jesteś jego dzieckiem" - a miał Cię w dupie przez całe Twoje dotychczasowe życie.
@mvha6 жыл бұрын
To zależy od człowieka. Nie każ się wyrzekać komuś uczuć, które być morze są zakorzenione w jego wierze. Takie podejścia jakie opisuje bohaterka odcinka, uczy nas Kościół. Wiele osób docenia ta postawę i trzeba uszanować ich zdanie. Ja szanuję ludzi który mają litość nawet dla takiego potwora. Myślę że śmiało można to nazwać miłosierdziem.
@aggieL016 жыл бұрын
@@mvha to powodzenia. Jak lubisz nadstawiać drugi policzek, to nadstawiaj, ale nie polecaj innym tej chorej postawy. Może chcesz jej napisać, że ma się starać bardziej w imię miłosierdzia? A gdzie stary miał miłosierdzie jak ją krzywdził? Pisanie takich bzdur powinno być od razu banowane, jeszcze ktoś z delikatną psychiką weźmie to do siebie. Ty oczywiście nie bierzesz odpowiedzialności za ewentualne konsekwencje Twojego pieprzenia, tak samo jak kościół nie bierze.
@tomaszliske21316 жыл бұрын
aggieee Nadstawić drugi policzek znaczy wybaczyć ,dotyczy to wewnętrznej rzeczywistości człowieka więc nie bierz tego dosłownie, jak i wszystkich nauk Jezusa nie odbierać należy dosłownie, wybaczyć znaczy być wewnętrznie nietykalnym nie stawiać wewnętrznego oporu negatywnym przyczynom od tych błahych do poważnych które wywołują negatywne reakcje, a sytuację życiową zmienić jeżeli to możliwe albo konieczne.
@MsGuskova6 жыл бұрын
Zgadzam się z tym.
@aggieL016 жыл бұрын
@@tomaszliske2131 masło maślane. Może mu wybaczyć, ale czy to znaczy że powinna czuć potrzebę, żeby mu pomagać? To nie jest zdrowe, to wpędzanie samej siebie w poczucie winy że nic nie robię dla człowieka który "przecież jest ojcem" - i co z tego?
@maniek64326 жыл бұрын
Mój ojciec był alkoholikiem. Z dzieciństwa mało co pamiętam dni kiedy był trzeźwy. Choć pracował i zarabiał jakieś pieniądze (był telefonistą na kopalni), to sporo z tego przepijał i był udręką dla całej rodziny. Był tym typem alkoholika, który pod wpływem alkoholu robi się agresywny i zaczepny. Choć zazwyczaj nas nie bił (często kończyło się na wykręcaniu ręki itp), wprowadzał w domu zwyczajny terror. Darł się jak nienormalny, demolował przedmioty, ileż to razy garnek z obiadem wylatywał przez okno, ile razy czołgał się we własnych ekskrementach po przedpokoju, ile razy spał uwalony na wersalce z tlącym się jeszcze papierosem w ręce, ile długów narobił, ile razy dostawał ataków epilepsji, ile razy ze wstydem zasiadałem do stołu wigilijnego razem z moją narzeczoną i nim - pijanym jak bela. Któregoś razu postanowił nawet pomóc mi odrobić pracę domową i tak nakryklał w mojej ćwiczeniówce, że dostałem za to dwóję - przecieź nie powiem, że zrobił to mój pijany ojciec. Innym razem (kiedy byłem już dużo starszy) postanowił po pijaku wsiąść za kółko. Na szczęscie był tak nawalony, że nie potrafił ruszyć z miejsca. Tego dnia widziałem go zakutego w kajdanki. Z mamą mówiliśmy o nim Dr Jekyll i Mr Hide, bo na trzeźwo był zupełnie innym człowiekim a wystarczyła mała dawka alkoholu, żeby zmienił się diametralnie z zachowania a nawet z wyglądu. Na trzeźwo był prawdziwym ojcem i prawdziwym mężem - potrafił być czuły, troskliwy i odpowiedzialny. Nie potrafił jednak powstrzymać się dłużej niż 2-3 dni od picia. Wszystko to trwało tak latami do pewnego dnia. Dnia w którym zdarzył się cud. Niektórzy mogliby się zżymać z takiego podejścia, ale z pewnością sami opisaliby to jako cud, gdyby wcześniej przeszli przez taką gehennę. Któregoś dnia, kiedy znów miejsce miała kolejna pijacka awantura, moja mama nie mogąc dłużej wytrzymać z nim w mieszkaniu poszła do garażu, zamknęła się w samochodzie i zaczęła się modlić o przywrócenie normalności w jej życiu. To był ostatni dzień kiedy mój ojciec wypił alkohol. Następnego dnia, jeszcze nie do końca trzeźwy, oświadczył że przestaje pić i z własnej woli da się zamknąć w zakładzie odwykowym. Tak też się stało - trafił na 3 miesiące do Gorzyc. Odwiedziliśmy go tam 2 razy. Za drugim razem, jakiś tydzień przed wyjściem, przeprosił nas za piekło jakie nam zgotował, zapłakany jak dziecko błagał nas o wybaczenie. A my mu wybaczyliśmy. Wrócił do domu i od tego dnia stopniowo stawaliśmy się normalną rodziną. Każda kolejna rocznica jego trzeźwości jest w naszej rodzinie wielkim świętem. Dziś mineło już prawie 10 lat od kiedy nie pije. Moje córki mają dziadka, którego uwielbiają, moja mama ma męża na którym może polegać, moja żona ma teścia, którego lubi a ja mam ojca, z którym chociaż nie mogę napić się piwa, dobrze się dogaduję i każde nasze spotkanie jest wesołe i naturalne. On sam ma pracę, której nie lubi, ale dzięki niej wraz z mamą i moim młodszym bratem podróżuje po świecie, snuje plany o nowym samochodzie, po prostu żyje normalnie. Mam nadzieję, że moja historia będzie chociaż malutkim promykiem nadziei dla tych którzy teraz są w tak trudnym położeniu.
@김유다-z7t5 жыл бұрын
kiedy czytałam Twój komentarz miałam wrażenie, jakbyś opisywał moją historię. lecz mój ojciec nie doświadczył cudownego uzdrowienia, a w rezultacie po kilkunastu latach, z czego ja pamiętam jedynie ostatnie 4, wyprowadziłyśmy się z mamą od niego i to trwało kilka chwil, w ciągu 5 minut zmieniło się moje życie. jest już prawie 3 lata po fakcie, jednak dalej nie mogę sobie z tym poradzić i są dni, kiedy chcę do niego wrócić, bo to jak teraz jest w moim domu, w którym jest spokój i miłość, wydaje mi się dziwne. przyzwyczaiłam się do dyktatury w domu i słyszanego na dzień dobry, że nigdy mnie nie chciał uśmiechnęłam się na lepszą część Twojej historii i naprawdę się cieszę, że u Ciebie już dobrze! :)
@radeckiPL5 жыл бұрын
Bardzo podobna historia do mojej, to ja w tej rodzinie, mimo że byłam najmłodsza miałam jaja. Zawsze to ja dzwoniłam na policje, albo biegłam do strazy miejskiej, bo była kolo domu. Ojciec był cudownym człowiekiem kiedy nie pił, z poczuciem humoru, z pasją, grał świetnie na perkusji, gitarze, świetny rockowy głos, a że poszłam w jego ślady, to mieliśmy super relacje, ale kiedy pił, a miał ciągi tydzień, potem miesiąc nie picia i pewnie tylko dla tego, że narobił w ciągu tygodnia tyle dziadostwa, że nikt z nim nie romawiał. Budził nas po nocach, darł się, bił mame, często stawałam w jej obronie, często na ty ucierpiałam. Bardzo mocno zaczęłam modlić się żeby nie pił, gdy moja mama wyjechała a ja zostałam z nim sama, kiedy studiowałam, Mimo że pracował, wtedy wpadał w straszne ciągi, spał w butach na wersalce, albo na ziemi, bo sie wywalił, wstawałam w nocy, widziałam że coś chciał podgrzać w piekarniku, dobrze ze nas nie wysadził. Później miał jeszcze jakieś wyskoi, a że my z siostrą juz tam nie mieszkałyśmy, to mama nie miała by oporów żeby sie wyprowadzić. Wtedy więcej sie modliłam o niego, bo szkoda mi było mamy. Mój tata nigdy nie chodził do kościoła, wtedy poszedł, modlił sie i nie pije ani lyka alkocholu. Nawet szampana na urodzinach babci odmówił. Wtedy zaczeli z niego szydzić, no weź nie przesadzaj jedną lampkę, on na to że, nie dziękuje mam wodę, to będzie jego toast, kiedy inni nie odpuszczali, tak sie zdenerwował, że wyszedł na pole, wrócił po chwili i chwycił za wode i wzniósł toast. Od tamtej pory, bierze aktywny udział w życiu rodzinnym i nie pije od 4 lat, Za co jestem Bogu wdzięczna. Ale o tym ze nas wywalał z domu, zima nie zima, siedziałysmy po nocach w kościele, z mamą bo nie miałyśmy gdzie pujść a on zabarykadował drzawi, że bił, że wpadał w szał, że zostawaiał mnie malutką samą w domu, tego niestety nikt nie cofnie i to wszystko się odbiło na nas niestety. Ale nie użalam się, od kiedy zaczłęłam nad sobą panować. A że mój mąż to ostoja spokoju, zawsze potrafił mnie wyciszyć, rozbawić i zmotywować. Bardzo duże mam w nim wsparcie. Teraz spodziewamy się dziecka i chce dla niego spokojnego domu. To przede wszystkiem.
@soraja89055 жыл бұрын
Piękna historia, bardzo optymistyczna i z morałem. Bo morał jest taki, że można pomóc tylko komuś kto bardzo, ale to bardzo tej pomocy sam chce, i sam szuka. Dopiero wtedy doceni naszą wyciągniętą rękę i potrafi prawdziwie skorzystać z oferowanej pomocy. Alkoholik musi pierw spaść na samo dno i albo poczuje jak mu źle z tym całym piciem i będzie chciał się od tego dna odbić, albo na dnie zostanie. A wtedy nie trzeba go żałować, sam wybrał takie życie.
@kokojk35 жыл бұрын
Jestem pod wrażeniem prowadzącego. RUTYNOWANI PROWADZĄCY PODOBNE PROGRAMY POWINNI SIĘ UCZYĆ OD NIEGO.. INTELIGENCJI DZIENNIKARSKIEJ.. Szacun.
@marekziarko24396 жыл бұрын
Domiczko współczuje tobie bardzo jesteś młodą dziewczyną. To co przezyłaś aż mrozi krew w zyłach. To jest kolejny dowód jeden z wielu . Kiedyś rozmawiałem z starszymi osobami o problemach ludzi młodych. Odpowiedź była krótka a wy młodzi jakie możecie mieć problemy. Teraz odniose się do osób starszych słuchajcie na przykładzie Dominiki widzicie że młodzi ludzie też mają problemy jak nie takie to inne pozdrawiam gorąco i serdecznie.
@Kurczak006 жыл бұрын
Fantastyczna, dzielna kobita! To prawda, dzieci z patologicznych/złych albo po prostu niekochających się rodzin najbardziej cierpią, gdy jeszcze wyżywają się na nich w szkole, a także patrząc, jak u innych jest dobrze i normalnie i porównując to ze swoją sytuacją. Przerażająca historia, wszyscy poharatani: dzieci, mama, niepotrafiąca okazać uczuć, ojciec pewnie też gdzieś w głębi serca poharatany i nieszczęśliwy. A najgorsze jest to, że takich historii jest wiele, a ludzie odwracają wzrok.
@marta8809166 жыл бұрын
❤❤❤
@jesussaves83866 жыл бұрын
Co by ludzie mieli zrobic? Prawo nie wspiera żadnej pomocy od obcych takim rodzinom.
@wandet56 жыл бұрын
Taka osoba wcale nie jest gorsza od innych a wręcz przeciwnie jest lepsza i silniejsza, gdyż my zwykli ludzie w życiu nie przeżyliśmy takiego piekła jak takie osoby, ja wręcz powiem tak Pani Dominiko, że może być Pani z siebie dumna że dała Pani radę przeżyć takie dzieciństwo i jeszcze wybaczyć takiej osobie, brawo, jest Pani na pewno wspaniałomyślną osobą i nie może Pani siebie nie doceniać!
@adastra25246 жыл бұрын
Urocza, mądra dziewczyna. To przykre, że musiała to przeżyć. Czuję jej ból w trakcie gdy to mówi. Tym bardziej, że sam choruję na nerwicę lękową i depresję, i po prostu wiem co musi czuć. Też boję się związać z kimś, też jestem odosobniony od ludzi i z każdym dniem umieram od środka. Mam wrażenie, że utraciłem charakter. Nikomu nie życzę takiego stanu w jakim się znajduję.
@blackmail26906 жыл бұрын
Tez choruje na nerwicę i depresje. Jak sobie z tym radzisz? U mnie ani leki ani terapia nie pomagają :(
@adastra25246 жыл бұрын
@@blackmail2690 Mi jedyne co leki powodują to tyle, że jestem w stanie wstać z łóżka przy pomocy własnych sił - wcześniej po powrocie ze szkoły (która jest dla mnie katorgą i nie przyswajam dosłownie żadnych informacji) natychmiastowo kładłem się na łóżko, płakałem godzinami, a później próbowałem wstać aż do 23-24 by się wykąpać i pójść spać. Leki sprawiają, że skala bólu raczej nie przekracza 8/10 (w mojej skali jeśli jest on powyżej 5 to nie jest się w stanie skupić na niczym oprócz na bólu, a gdy przekracza on 8 jest on nie do wytrzymania), ale nadal on występuje, najczęściej na poziomie 3-4/10. Lęki niemalże całkowicie zanikły, ale nie wszystkie, bo nadal boję się związków i dalej odczuwam nienawiść do ludzi. W końcu postanowiłem sobie pomóc innymi środkami niż leki (życie jest męczarnią - co mam do stracenia? tym szybciej umrę tym lepiej i nic nie jest w stanie odwieść mnie od tej myśli), ale to zazwyczaj powoduje tyle, że przez tydzień czuję się stosunkowo normalnie, a później wraca ból, od którego się odzwyczaiłem, więc odczuwam go mocniej. A nie chcę się uzależnić od wywoływanego sztucznego szczęścia i nie staje się to moim nałogiem, bo pozostaję jeszcze przy nadziei, że może kiedyś będzie lepiej. Lata mijają, a ja się czuję tylko gorzej. A tobie?
@blackmail26906 жыл бұрын
@@adastra2524 ja od wielu lat bujam się na lekach. Ja mam juz 28 lat i pracuje, więc muszę jakoś funkcjonować. Najgorsze jest to ze juz tyle tego brałam ze mam wrażenie ze już wyczerpalam wszystkie opcje i już zawsze będę czuc ten ciężar, to ciągle zmęczenie, brak sił i energii do życia. Ty koniecznie zgłoś sie do dobrego terapeuty. Jestes mega młody i praca nad soba możesz wiele poprawić i byc szczęśliwy.
@blackmail26906 жыл бұрын
@@adastra2524 i dokładnie, ten ból, brak koncentracji, sprAwia ze czuje sie glupsza, trudniej przyswajam wiedzę. Nie wiem jakim cudem zdalam maturę i skończyłam studia
@adastra25246 жыл бұрын
@@blackmail2690 Jak wiele lat, o ile można wiedzieć? Ja osobiście stany subdepresyjne mam jakoś od 7-8 roku życia oraz tak dodatkowo od zawsze do niedawna panicznie bałem się ludzi, że jak się do kogoś odezwę to mnie ktoś skrytykuje, wyśmieje, itd. a prawdziwa depre zaczęła się w wieku 16 lat i ciągnie się 1,5 roku. Osobiście obecnie nie wyobrażam sobie zdać matury z matmy z moimi zaległościami (pierwszego półrocza prawdopodobnie nie zaliczę). Właśnie w przyszłym tygodniu będę miał pierwszą fizytę u terapeuty i zobaczymy co z tego wyjdzie. To samo mam, przyswojenie wiedzy jest u mnie praktycznie niemożliwe i odnoszę wrażenie, że tym jestem starszy tym głupszy. Tym bardziej, że w dzieciństwie bardzo wyróżniałem się wiedzą na wiele tematów, obecnie mam w każdym aspekcie jakieś braki i czuję, że znacząco odstaję od rówieśników.
@spielekocik66096 жыл бұрын
Oglądam ten kanał od początku jego istnienia. Nigdy nie komentowałem żadnego z odcinków, jednak ten odcinek muszę skomentować. Ta dziewczyna jest święta! Jest dla mnie wzorem do naśladowania, idolem którego szukałem od wielu lat. Nic nigdy nie poruszyło mojego serca tak jak ten wywiad. Ta historia coś we mnie zmieniła ... Dziękuję.
@magorzatagajda18315 жыл бұрын
Jak dla mnie, jeden z najbardziej poruszających wywiadów. Chciałabym tutaj przede wszystkim pogratulować odwagi i samozaparcia mimo trudnych przeżyć zarówno bohaterce wywiadu, jak i wszystkim, którzy swoimi historiami (niejednokrotnie wprost jeżącymi włos na głowie) podzielili się w komentarzach. Powodzenia wam wszystkim i trzymajcie się! Jednocześnie dziękuję ekipie tworzącej kanał 7 metrów pod ziemią: uważam, że nagłaśniając takie sprawy w swoich odcinkach robicie coś wspaniałego. Moim skromnym zdaniem takie działania są bardzo potrzebne, co zresztą widać po komentarzach. Pozdrawiam
@jagnaj1186 жыл бұрын
Jak współmałżonek jest alkoholikiem to wstyd się przyznać innym. Do tego jak jest tyranem dochodzi strach. Jest ciężko ale się da. Jednego dnia powiedziałam dość. I w końcu zasypiam i budze się bez strachu.
@67adamadi6 жыл бұрын
Piękna mądra i odważna. Pełen szacunek za odwagę.
@marcinkonieczny37376 жыл бұрын
I za to, że wbrew wszystkiemu potrafi iść do przodu. Choć bez wątpienia i zdążają się Jej i teraz ciężkie chwile.
@patrykhenderson84986 жыл бұрын
Znam temat. Dlatego jak urodziło mi się dziecko to postanowiłem że od tej pory nie tykam alkoholu. To już 8 lat.
@x.max.va.x11563 жыл бұрын
Jestem dumna
@krzysztofnatelefonieeloelo78563 жыл бұрын
Brawo odstawiles zło
@korneliamioducka54192 жыл бұрын
Brawo❤️
@melanowa59706 жыл бұрын
Umiejętność wybaczania w takich sytuacjach jest bardzo rzadka i bardzo ceniona. Podziwiam Cię i śmiem twierdzić, że jesteś niesamowicie dobrą osobą. Ja niby wybaczyłam moim rodzicom znęcanie się psychicznie dla mnie, aczkolwiek ból i pretensje powracają...
@Ilonita775 жыл бұрын
Jeśli kiedyś przeczytasz mój komentarz, chcę, byś wiedziała, że naprawdę wspaniała z Ciebie osoba. Pomimo tylu przejść, zachowujesz dobroć w sercu, bije od Ciebie ciepło i nie pielęgnujesz nienawiści...To niesamowite. Jesteś przede wszystkim silna, nie zmanierowana całą tą patologiczną sytuacją, choć niewątpliwie boleśnie zraniona. Zachowałaś godność, będąc jednocześnie tak delikatną. Cudowne dziecko z Ciebie i nie dziwię się, że nadawałaś sens życia mamie. Pochylasz się, mimo wszystko nad ojcem...To wielkie. Życzę Ci, byś znalazła ukojenie w sobie, które pozwoli oswoić wszelkie lęki i żeby na Twej drodze stanął ktoś jeszcze silniejszy od Ciebie - byś to Ty mogła w końcu wypłakać cały ten dramat. A może już ktoś taki jest? Oby :) Trzymaj się i niech Ciebie oraz Twoją rodzinę otacza już tylko dobro :)
@grzegorzmagiera12236 жыл бұрын
Szacun. Trzeba tym mówić bo to jest szczere i prawdziwe . Nikt nie jest idealny. Za każdym człowiekiem stoi jakaś historia.
@animae0086 жыл бұрын
Najgorsze, że alkoholizm jest częstym zjawiskiem w domach. Smutne jest to, że dana osoba którą powinniśmy kochać i szanować, wręcz nienawidzimy ją i odczuwamy ulgę gdy jest poza domem. Jednak rozumiem to i mam nadzieję, że ten problem zmniejszy się do minimum bo mnóstwo rodzin rozsypuje się przez nadmiar alkoholu. Świetnie przeprowadzony wywiad, który potrafi dotrzeć do serca. Sama bohaterka ma dużo odwagi, że nie tylko udało się jej to przetrwać to jeszcze podzieliła się z nami tą historią. Brawo!
@monikawisniewska54256 жыл бұрын
Brawo za odwagę! Nikt nie ma idealnego życia i dobrze że sobie z tym poradziłaś. Wcale nie jesteś gorsza, powodzenia😉
@liiliin6 жыл бұрын
Temat bliższy mojemu sercu, jak i trudny. Doskonale rozumiem tą panią, życie w domu alkoholika jest bardzo trudne, przede wszystkim, gdy ludzie nie rozumieją Ciebie. Życie później jest trudniejsze. Naprawdę dobry i ciekawy odcinek!
@renatazawislak67714 жыл бұрын
Bardzo mądra dziewczyna.Matka jądobrze wychowała❤
@bodzio11055 жыл бұрын
Bardzo mądra dziewczyna,grunt to umieć wybaczyć i mieć w sobie miłość ,nie kierować się nienawiścią ,bo nienawiść niszczy człowieka od środka . Świetna wypowiedź ,wiem coś w tym temacie i nie jest to proste przejść taką szkołę życia . I trwać już z tym co było każdego dnia ,bo to nigdy z pamięci nie wychodzi .
@moncherry19866 жыл бұрын
Smutne... do dzisiaj pamietam te awantury o byle co w domu. I bicie pod wpływem. Do dzisiaj nie lubię rozmawiać z mama jak jest pijana. Wtedy rozłączam telefon i ucinam konwersacje. Kiedyś musiałam to znosić bo gdzie miałam iść? Wstyd było iść prosić o pomoc.
@Kasztansky6 жыл бұрын
Wiem co czujesz, Wielki hug dla Ciebie ;) Peace!
@Aron3d6 жыл бұрын
Jest nas więcej, jeżeli chodzi o odczucia.
@moncherry19866 жыл бұрын
Aron3d zdaje sobie z tego sprawę i smuci to wszystko. Oby było takich jak my jak najmniej.
@moncherry19866 жыл бұрын
Michał Es hug! :)
@PandaKrul6 жыл бұрын
U mnie ojciec pił, ale nie był agresywny, tylko robił się wredny i krzykliwy. Nigdy nie zapomnę dnia, jak mnie wyzywał i kazał szukać mojej maskotki z niemowlęcych lat, bo chciał ją sobie położyć przy przedniej szybie auta. (miałem 6 lat) Przez skurwiela zdarza mi się czasem jąkać. Kiedyś mi nawet powiedział że nie ma syna. Po tym czasie urwalem z nim kontakt, za 3 tygodnie mijają 2 lata od mojej ostatniej rozmowy z nim. Pajac pewnie nawet nie wie ile mam lat :p
@ewelinaczerwinska69896 жыл бұрын
Ona do dziś się chowa... spójrzcie na jej postawę ciała - skulona postura i opuszczona głowa. Widać, że ten wstyd jest nadal obecny w jej życiu. Smutne to..
@narysowana12326 жыл бұрын
Może nie tyle wstyd co poprostu nie codzienna sytuacja. Nie na codzień opowiadam przed kamerami historię swojego życia. Byłam mega zestresowana co faktycznie widać. Na codzień jestem bardziej wyluzowana :D ten wywiad kosztował mnie wiele emocji, wiele stresu i pokonania wielu barier
@topijtot6 жыл бұрын
narysowana 123 Stosowałaś jakieś środki psychiatryczne w celu poukladania życia? Korzystałaś z terapii DDA?
@narysowana12326 жыл бұрын
@@topijtot podczas najgorszego momentu w życiu brałam leki przepisane przez psychiatrę i 3 lata chodziłam na indywidualną terapię u psychologa
@narysowana12326 жыл бұрын
@@topijtot przeszłości nie zmienisz, ale możesz zmienić swoją przyszłość. Warto walczyć o siebie. Nie ja juz nie potrzebuje. Wyszłam z depresji, chce żyć , chcę być szczęśliwa i spełniać swoje marzenia. Wiadomo nie każdy temat jeszcze przepracowałam i nadal pracuje nad tym, sama czytając książki itd. Ale jestem na etapie w którym sobie juz sama jestem w stanie poradzić, na początku nie radziłam sobie więc wolałam skorzystać z fachowej pomocy, a to nie czyni Cię gorszym czy słabszym człowiekiem, pamietaj
@eggi44436 жыл бұрын
@@narysowana1232 bardzo miło jest patrzeć na takie komentarze. Gratuluję wyjścia z tego wszystkiego i determinacji. Życzę szczęścia!
@DepechedMartine4 жыл бұрын
Fantastyczna dziewczyna. Kochać kogoś, kto Cię krzywdził tyle lat, to najwyższy stopień miłości dla drugiego człowieka. Życzę Ci wszystkiego, co najlepsze w życiu, Dominiko.
@michagrzesik92196 жыл бұрын
jesteś wielki, że robisz takie wywiady, a Dominice życzę dużo siły, chociaż widać, że już ja ma w sobie!
@sunnyflower64373 жыл бұрын
Film mega wartościowy. Sama jestem DDA i ta historia jest po części moją. Poruszyło mnie to do głębi, bo to moja obecna sytuacja. Lęk przed wszystkim, przed życiem - to to, co podarował mi ojciec. Alkoholizm to niszczycielskie gówno, a do tego agresja, przemoc, bieda i brak poczucia bezpieczeństwa to dramat. Zazdroszczę tej dzielnej dziewczynie siły i zdolności do wybaczania. Ja nie potrafię... Nienawiść, gniew i złość są treścią mojej duszy...
@abrarap16 жыл бұрын
Witam. Znam to wszystko od podszewki, każde z tych słów, jest moim życiem. Nikt Ciebie. nie będzie w stanie zrozumieć jak nie żyje w takim piekle co dzień, ale wychodzimy z tego przeklętego kręgu i staramy się normalnie żyć. Mnie się udało, ale wielu dzieciom alkoholików, nie. Super materiał ✋👍✋, dziękuję.
@Malgosia_Weronika6 жыл бұрын
Dominika jesteś niezwykle dobra i mądra osobą, wszystkiego dobrego! Trzymaj się!
@Trampek_1233 ай бұрын
Szacun dla tych osób które chcą o tym mówić, ja na pewno nie dałbym rady, emocje wzięłyby nade mną górę 😟
@nataliauczak4636 жыл бұрын
Piękna i mądra dziewczyna. Życzę jej jak najlepiej. Należy jej się szczęście