Joy during the war. Ashamed. Elena and Waldeck. Life in Poland.

Is it possible to experience joy during the war? Many are ashamed to be happy while the war is going on in Ukraine. Many forbid themselves joy. Many do not even want to see the happiness of others, stop communicating with friends.
How are you with this?
Elena and Waldeck. Life in Poland.
/ @liveinpoland
/ liveinpoland
/ liveinpoland2014

[@sawekzalewski880]

Oni zazdroszcza

[@alonakutakhina5147]

P.S На счёт не разрешать себе счастья. Как я писала выше мы много лет с семьёй живём не в Украине. Но после 24 февраля накрыло сильно, и меня и многих моих соотечественников давно не живущих в Украине. Это действительно был да и остаётся какой то синдром " ниразрешания, стыда, неловкости" за то что ты продолжаешь жить здесь спокойно... Я архитектор и постоянно выкладываю и делюсь своими работами в соцсетях, но с февраля вдруг остановилось все.. я имею ввиду свое состояние. (Оно схоже с тем что вы описали сейчас в программе) Лично мне взяло много времени чтобы "начать" продолжать жить, работать, двигаться.

[@alonakutakhina5147]

Лена спасибо вам огромное. вы делаете огромное дело.Я смотрю вас не так давно.

[@tatyanakalyazina6326]

Так можно тогда обо всем рассудить - зачем радоваться? Каждый день что-то происходит ужасное и без войны, да и вообще жизнь - штука непростая...Не пребывать же теперь все время в унынии, печали, грусти...Каждый для себя выбирает. Всё время не может человек грустить и печалиться, да и радоваться все время он не может - так устроена жизнь. А вот стремиться к лучшему, занять себя чем-то полезным и созидательным - что в этом плохого?! И жизнь человека во временном масштабе так коротка; каждый даст ответ перед собой, своей совестью и Богом (если верит) - что он, кто он и почему прожил так, а не иначе. Мы, люди, не можем взмахнув рукой убрать все зло, существующее сегодня на нашей планете, при всем желании...А вот как жизнь пройти - каждый для себя выбирает...

[@elenakulikovskaya3628]

Озлобленных людей раздражают счастливые. Это - элементарная ЗАВИСТЬ.

[@True_Ulatim]

Так ця ж проблема взагалі всеохоплююща, бо у нас люди заздрять і страждають навіть якщо комусь із їх же сусідів добре. Це все менталітет, також ще сильно впливає економіка. Особисто я хочу переїхати в Польшу (для початку) бо я декілька раз був там і мені дуже сподобалось. Хочеться залишити україну з її менталітетом позаду.

[@user-it1br7gq1s]

Гарні люди!

[@atd2257]

Witajcie. Jestem pod wrażeniem. Elena jesteś piękną i mądrą kobietą, Waldek jest ciepłym facetem, cieszę się, że jesteście razem, że się kochacie i cieszycie się wspólnie życiem, które jest takie krótkie. Jestem Polakiem, ale moi przodkowie, żyli we Lwowie, więc kocham też Lwów. Przez kilkaset lat nasi przodkowie żyli obok siebie w pierwszej Unii w Europie, może teraz idzie czas kiedy znów zaczniemy żyć razem we wspólnej Unii, tylko Ukraińcy muszą poznać prawdziwą historię tę trudną i tę piękną i zaakceptować, wówczas możemy znów żyć obok siebie lepiej niż dotychczas. Serdecznie Was pozdrawiam

[@mariuszpaka6069]

Super, ze promujecie zrozumienie i pojednanie Polsko- Ukrainskie, ciesze się, że wspólnie teraz tworzymy a nie burzymy, razem było nam najlepiej, a gdy dzielilismy się nacjonalizmem, korzystaly tylko zewnetrzne kraje.

[@anastasanders9893]

Ciekawy film, macie łapkę w górę! Przed ww2 w mojej rodzinie też rozmawiało się w 2 językach i każdy się rozumiał. Wszyscy żyli razem. Super, że teraz też tak jest. Co do treści filmu: w pełni popieram! Pozdrawiam P.

[@virginijabuskeviciute6799]

Gal antrą dieną po Bučios nuliejau akvarelę, skausmas širdyje buvo, tiesiog, fizinis skausmas. Po to, ką pamatėme. Emocijas palikau paveiksle. Iškarto mano gimto miesto, nes gyvenu emigracijoje, draugė ir parodų organizatorė, paprašė atsiųsti darbą ir taip pirmą kartą mano kūrinys ir mano mieste parodoje ir užsienyje ir dar keliaus kartu su paroda SU. Mano mieste buvo kartu ir su Ukrainos menininkais...

[@rafaszyba7875]

Bo taką macie mentalność na Wschodzie, że tych którzy uciekli przed wojną traktuje się jak sprzedawczyków czy zdrajców.

[@user-bm9ej2zo1v]

Все очень верно... Я скйчас в Польше... И если бы Я всё время думала о плохом, то от меня бы ничего не осталось... Только большое количество хорошего может восстановить и посиавить человека на ноги... И слава Богу есть люди, которые это понимают... Спасибо Вам большое...!!!

[@user-ro7fe3yq2y]

Радуетесь на здоровье! Даже украинцы в Украине радуются, когда сбивают русские самолёты, дроны и тд.)

[@user-gk5pv8ol8x]

Согласна с Еленой, нужно поступать с людими так, как хочешь чтобы поступали с тобой. Золотое правило. Библия.

[@user-fz2ru4ix5u]

Знаете мы из Одессы,с 4 марта находимся в Польше,нам не легко,часть семьи осталась дома,но мы стараемся радоваться жизни насколько это возможно в данное время,понимая,что это наша жизнь и она проходит,конечно иногда и поплачем не без этого.А злиться на чужие удачи,это называется: черная зависть,есть такой сорт людей - они глубоко несчастны,мне их жаль

[@user-bu4oc1jt1m]

И тема понравилась и формат! Я из Беларуси и очень хорошо понимаю польский язык. Никаких проблем, так и продолжайте на двух языках. Надо нести радость людям ! Успехов вам!

[@jacekwozniak9346]

Nie pamiętam dokładnie ale w Warszawskim Getcie było kilkaset kawiarni - kabaretów. Podobnie w obozach koncentracyjnych działały teatrzyki i kabarety. Śmiech choćby na kilka godzin pozwala uciec od trosk i okrucieństw. Miłość też nie wybiera czasu kiedy ma ogarnąć kochanków. A tak poza wszystkim to po co walczyć skoro nie ma to dać radości?

[@barbaravonallwoerden7578]

Jak najbardziej radujcie się, cieszcie się życiem, każdą jego chwilą.Serdecznie Wam tego życzę.

[@hanahanna2027]

Nie muszą się Państwo czuć winni i nie trzeba wszystkiego, co chce się zrobić w życiu i co może się zrobić (wiedząc, że inni nie mogą tego zrobić z różnych powodów) w żaden sposób usprawiedliwiać. Natomiast trzeba wyważać zarówno swoją radość, jak i swój gniew. Tego wielu z nas nie potrafi, bo to są bardzo gorące uczucia. Teraz wiem, że łatwo jest cieszyć się życiem i akceptować szczęście innych zwłaszcza wtedy, gdy nam się (nieważne z jakiego powodu i na jakimkolwiek polu) powiodło lub gdy widzimy jakieś światełko w naszym własnym ciemnym tunelu. Człowiek nieszczęśliwy, znajdujący się często w sytuacji bez wyjścia, człowiek na którego zwaliło się za dużo, patrząc na swoich znajomych, który mogą żyć lepiej, którym się udało żyć lepiej (również nieważne z jakiego powodu jest im lepiej), będzie czasami odczuwał gorycz i to jest normalne. A jeśli nawet powie: Cieszę się twoim szczęściem, to nie zawsze będzie to szczere. Nie chodzi o to, czy to będzie fair czy nie fair, jeśli ktoś Was będzie obwiniał czy Wam zazdrościł. W każdym razie nie usprawiedliwiajcie się, chyba, że odczuwacie taką potrzebę. Ja staram się pomagać jak umiem, Wy też na pewno to robicie no i... tyle, mili Państwo. Pozdrawiam.