Jungkook İle Hayal Et-||Mafya Eski Sevgilinin Önünde Yaralanmadan Dolayı Bayılırsın||-Tek Bölümlük

No video

Jungkook İle Hayal Et-||Mafya Eski Sevgilinin Önünde Yaralanmadan Dolayı Bayılırsın||-Tek Bölümlük

Рет қаралды 3,477

Күн бұрын

Jeon Jungkook İle Hayal Et-||Mafya Eski Sevgilinin Önünde Yaralanmadan Dolayı Bayılırsın||-Tek Bölümlük
Han:Şuan nasılsın?..Bir yerinde ağrı falan var mı?
Han'ın telaşla sorduğu soruya karşı gülümseyerek cevap vermiştim.
"Daha iyiyim,emin olabilirsin."
Onu daha fazla telaşlandırmak istemiyordum.Bunca zamandır benim için fazlasıyla telaşlanmıştı.Şimdi ise o telaşa gerek yoktu.
Han:Öylece birden yere yığılınca..ne yalan söyleyeyim korktum.Sahiden..ne oldu da bir anda yığıldın?Önemli bir şey yok değil mi?
Kimse neyimin olduğunu bilmiyordu.Bu ağrılar,sızılar her geçen gün daha da artıyordu ve benim tek çarem kendiliğinden geçmesini beklemekti.
Han'ın sorduğu soruya karşı bir kaç dakika sessiz kaldığım da Han tekrardan konuşmak için ağzını aralamıştı ki aniden araya ben girmiştim.
Han'ın bir şeylerden şüphelenmesini istemiyordum.
"Hayır,hayır gayet iyiyim ben.Sadece geçen belimi sivri bir yere vurmuştum.O ağrı beni biraz güçsüz düşürdü de..halbuki krem sürmüştüm ama pek etkisi olmamış."
Han kaşlarını çatmış;
Han:Bunu bana şimdi mi söylüyorsun!?Olmazsa bir hastaneye falan giderdik.
"Gerçekten gerek yok..hem iyiyim dedim ya.Eğer geçmezse gideriz..ki bir kaç güne kalmaz geçer."
Han:Pekala,bir daha böyle bir şey olursa direk hastaneye gidiyoruz.Hem..nasıl becerdin?
"Bilmiyorum,bir an da geriye doğru çekildim,arkamda da bizim masa varmış.Geriye çekilir çekilmez sivri yeri belime girdi ve..sonuç bu işte."
Derin bir nefes aldığım da Han da benimle birlikte almıştı.Bana kızmıştı eminim ama yapacak bi şey yoktu.
Ona doğruları söylersem emin olun daha çok kızacak ve endişelenecekti.
Kimse benim gibi biri için boşa zaman kaybetmesin istiyordum.
Eski mafya sevgilimde öyle isterdi.
Beni sevdiğini sanardım,benim için herşeyi yapacağını düşünürdüm ama hiçbiri de istediğim gibi olmamıştı.Ne beni sevmiş ne de benim için herşeyi yapmıştı.Zaten seven insan sevdiği insan için herşey yapardı.
Beni fazlalık gibi görür,verdiğim sevgiden rahatsız olurdu.Üzerine asla çok düşmezdim aksine tam gerektiği gibi yapardım ama o bunu bile çok görmüştü.Sevgili olmamıza rağmen onu günde bir kere görür bazen ona bile şahit olmazdım.
Hayatımda bana karşı bir kere bile sevgi sözcüğü kullanmamıştı.Bundan asla rahatsız değildim ama her dışarı çıktığımızda(ki bu arada sırada)yolda gördüğüm sevgililere imrenirdim.Her zaman da düşünürdüm.Neden onlar gibi olamıyorduk?
Çok mu zordu bizim için böyle olmak?
Hayır.Değildi.
Nasıl onlar öyle olabiliyorsa bizde olabilirdik ama hiç bir çaba yoktu.Çaba olmadığı için bir süre sonra ben de bırakmıştım.Yaptığım her şeyin boşuna olduğuna düşünmüştüm ki eski sevgilimde aynısını benim yüzüme vurarak söylemişti.Ama fazlasını katarak..
O benim de,davranışlarımın da boş olduğunu söylerdi.
Evet.
Söylemişti değil,söylerdi.
Bir kereye mahsus olduğunu söyleyebilirdiniz çünkü ilk önce bende öyle düşünmüştüm.Ama..değildi.
Her geçen gün bunu sıklıkla söyler olmuştu ve bende her geçen gün yaptığım hareketi,davranışı,konuşmamı dahi dikkate alır olmuştum.Onu o denli mi sıkmıştım?
Demek ki sıkmıştım.
Ve bende kendimden sonunda nefret eder olmuştum.Her şeyi kendimde aramış,suçu yine kendim üstlenmiştim.Yapmadığım şeye yaptım demiştim.Çünkü o sıralar bunu gerektiriyordu.
Yoksa aldatıyor muydu diye soracaksınız.Ama öyle bir şey de yoktu.Eski sevgilim bana her ne kadar öyle davransa da o kadar adi olmadığını düşünüyordum.Ona o konuda güveniyordum.
O sadece geçmişi ve yaşadığı şeyler dolayısıyla o duruma gelmişti.Ama geçmiş geçmişte kalmıştı.Ne yaparsa yapsın bazı şeyleri geçmişte değil,şimdi düzeltmeliydi.Olan olmuştu ve geçmişe dönüp bana da acı çektiremezdi.
Bir süre sonra da bu acıya ben son vermiştim.Ayrılmış ve hayatıma güzel şeyler ile bakacağımı söylemiştim.Pozitif şeylere odaklanmıştım.
Ama her şey yine istediğim gibi gitmemişti.Ayrıldığım günün akşamı silahlı saldırıya uğramıştım.Silahlı saldırı da ise karnımdan vurulmuştum.O kadar canım yanmıştı ki tarifi yoktu.İlk defa bu denli acıya eski sevgilimin bana karşı hissettirdiği duygulardan sonra tatmıştım.
Vurulduğumdan kimsenin haberi yoktu.Zaten vurulduğumda bayılmış ve kendimi de hastanede bulmuştum.Hiç bir şey hatırlamıyordum.Sorguya geldiklerin de ise hiç bir şeyi bilmediğimi söylemiştim.Aslında o adamları şikayet edebilirdim ama bunu yapmamıştım.Şikayet edersem eski sevgilimin de başı belaya girecekti.Çünkü eski sevgilim bir mafyaydı ve o adamlar eski sevgilimin düşmanlarıydı.
Bir kaç gün hastane de kalmıştım.Bu süreçte ise yurt dışında olduğumu söylemiştim.Buna Han da dahildi.
Eve döndüğüm de ise her şey yeniden aklıma gelmişti.Hiç bir şeyi(kötü olan)haketmediğimi düşünüyordum.Onlar aslında eski sevgilimin en alıcı noktasından vurmak istemişlerdi ama onun en alıcı noktası olarak yanlış tercih yapmışlardı.
Devamı Sabitte!

Пікірлер: 20

@Jeon_kookies01 Ай бұрын

Devamı; Ben onun asla alıcı noktası olmamıştım ve bundan sonra da olmazdım. Düşüncelerim arasında yeniden karnıma saplanan ağrı ile gözlerimi kapatıp açmıştım.İnlememi tutmak zorundaydım.Han yanımdayken bunu yapamazdım.Bu sefer cidden beni zorla hastaneye götürür,herşeyi de öğrenirdi. Karnımda ki ağrı hafiflerken oturduğumuz banktan kalkmıştım.Kalkar kalkmaz Han da benimle birlikte ayaklanmıştı.Ayaklanması ile konuşması da bir olmuştu. Han:Nereye? Merakla sorduğu soruya karşı bir kaç dakika cevap verememiştim.Bende nereye gideceğimi tam olarak bilmiyordum.Biraz kendi başıma kalıp kafamdakileri bir kenara atmak istiyordum. "Eve gideceğim.Yatıp,dinlensem iyi olacak.Sende..gelmek ister misin?" Han kafasını olumsuz anlamda sallamış,benimde içimin rahat etmesini sağlamıştı.Ona son zamanlar da o kadar çok yalan söylüyordum ki söylediğim yalanlara kendim bile inanır duruma gelmiştim. Kendime çok kızgın ve kırgın hissediyordum. Ama bunların tüm suçu bu sefer bende değildi.Bu sefer beni bu duruma getirenlerdeydi. Han:Güzelce git ve dinlen.Bir şey olursa bana haber edersin? Kısa bir tebessüm etmiş kafam ile onu onaylamıştım.Şu son zamanlarda konuşmaya bile mecalim kalmamıştı. Han:Eve gittiğinde bana haber et ki güvende olduğunu bileyim. Tekrardan kafam ile onayladığımda gitmek için hareketlenmiştim.Birbirimize kısa bir görüşürüzden sonra ise kendimi ciddi anlamda yanlız hissetmiştim. İyi de bunu kendim istememiş miydim? Evet.Herşeyi yine kendim istemiştim. Derince bir nefes aldığımda tekrardan eski anılarım gözümde canlanmıştı.Ama kötü sonuçla bitenler.. İyi sonuçla bitenler bana uğramıyordu bile. Kendimin de bu denli rahatsız hissettiğimin göstergesiydi. Yanımdan geçip giden her insan,her eşya,her canlı birer anıydı benim için.Bana onu daha fazla hatırlatıyorlardı.Ömrümün yarısını onunla geçirmiştim.Ne diye hatırlatmasındı ki? Beynimi çıkarıp atsam benim için bu acı,bu savaş biter miydi? Ya da bütün duygularım!? Kalbimin derinlerinde ki o acı,içimde ki o yumru,bitmek bilmeyen sessiz çığlıklarımı atsam olmaz mıydı? Atsam bile yazık olurdu. Bazı hatalarımı hatırlamalıydım ki bir daha tekrarlanmamalıydı. Burnumun sızladığını ve gözlerimin yandığını hissettiğimde kendi kendime defalarca kez nefes alıp vermiştim. Tekrardan bu döngüyü yapacağım sırada karnıma yine ve yeniden ağrı girmişti.Kendimi yere hafif çöker şekilde bulmuştum.Ellerim ile karnımı tuttuğumda bu acının daha deminkine göre daha da kuvvetli olduğunu anlamıştım.Ve ellerimde bir ıslaklık vardı. Elimi kendime doğru çektiğimde gördüğüm kırmızı renk dikişlerimin patladığına işaretti.Yine olan bana olmuştu.Yine zarar gören ben olmuştum. Gözlerimi bir kaç kez kapatıp açmış zorlukla yerimde dikleşmiştim.Montumun fermuarını dikkatlice kapatmış,hastaneye gitmek için kendimi ayaklandırmıştım. (....) Hastaneye gelir gelmez hızlıca doktorun yanına çıkmaya amaçlamıştım ki ilk önce danışmaya doktorun olup olmadığını sormalıydım.Yoksa başka doktora gider orada işimi hallederdim. Her hareket ettiğimde karnımda ki acı daha da artıyordu.Bugün yaramı fazlasıyla zorlamıştım.Yüzüm yeniden acıyan yaram ile buruşmuştu.Ellerim ile yaramı desteklesem de bir faydası olmuyordu. Kendimi danışmaya atar atmaz sorumu yöneltmiştim. "Bay kim burada mı acaba?" Danışmada ki kadın bana bir kaç saniye bakmış önünde ki bilgisayardan bir şeylere bakmaya başlamıştı. Danışman:Evet,şuan burada gözüküyor. "Teşekkürler." Tam önümü dönmüş gideceğim sırada yanımda bana hareketsizce bakan onu görmüştüm.O ve yanında bir çocuk. Yanında duran çocuk yeğeni kai idi. Beni pek tanımasa da bir kaç kez görmüştü.Konuşmuşluğumuz pek yoktu ama çok cana yakın,samimi,saygılı bir çocuktu. Amcasına her ne kadar çekse de o herkese aynıydı.Amcası gibi kafasına esene değildi. İçimde oluşan o kıpırtı kendini gösterdiğinde kendime yaşadığım şeyleri hatırlatarak o kıpırtının geçmesi için zorlamıştım.Ama..olmuyordu. Kıpırtı ile birlikte kalbimde ki o yumrunun da ağırlığı fazlasıyla artmıştı.Kendimi hem mutlu hem de üzgün hissediyordum. Onu en son 1 ay önce görmüştüm ve görür görmez duygularım yeniden harlanmıştı.Asla ona kızgın değildim ama kırgındım.Beni bazı şeylerden mahrum bırakıp öylesine birisi olduğumu inandırdığı içindi o kırgınlığım. Buradan gitmeliydim.Hemde bir an önce. Ama ayaklarım hareket etmeyi kes kıpırdamıyordu bile.Onu görünce o denli mi etkileniyorlardı. Bu gibi şeylerin de yine ve yeniden bana bağlı olduğu aklıma gelmişti. Karnıma tekrardan giren ağrı ile gözlerimi bir daha yummuş ve bir kaç saniye açmamıştım.Açtığımda ise hiç beklemediğim bir şey olmuştu.Yer yerinden oynamaya başlamıştı.Başım hiç olmadığı kadar dönüyor,sanki bütün bedenim karıncalanıyordu. Bayılacaktım ve bu kesinlikle onun karşısında hiç olmaması gereken bir şeydi. Yanda bulunan masaya tutunduğum da danışmada ki kadın aniden ayağa kalkmıştı.Farkındaydı.Bayılacaktım ve herkes bunun farkındaydı.O bile. Son defa gözlerimi açıp kapadığımda kendimi boşluğa bırakmış ve gözlerimin de karanlığa gömüldüğünü hissetmiştim.Yere düştüğümde hissedeceğim acı yerine birinin kollarına düştüğümü anlamıştım. En son duyduğum şey ise ismimin bir kişi tarafından zikir edilmesiydi. (....) Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken yanımda konuşma sesleri duyuyordum.Yeniden ismimi birinin ağzından duyuyordum. Gözlerimi açtığım gibi etrafa bakınmıştım.Gördüğüm elime bağlı olan iğne ve yanımda bulunan serum ile derin bir nefes vermiştim. Yanımdan duyduğum birinin sesi ile hızlıca oraya dönmüştüm.Tanıdık bir sesti ve kimin olduğunu da belli olmuştu. Jungkook..eski mafya sevgilim. Bana bu acıyı yaşatan eski sevgilim. Buralarda olmamın sebebi olan o eski sevgilim. Jungkook:Nasılsın..iyi misin?Bir yerinde ağrı,sızı var mı? Ard arda sorduğu sorulara karşı öylesine ona bakınmıştım.Gözlerim yanında gördüğüm yeğenini ararken onun böyle yerlere girmesine izin olmadığı aklıma gelmişti.Enfeksiyonlu yerler arasında yatıyordum ve girmemesi hepimiz için iyi olacaktı. Ama yine de kendimi yeğenini sormaktan alıkoyamamıştım. "Yeğenin..nerede?" Bir kaç dakika sessiz kaldığında sorduğum soruya karşılık şaşırdığını düşünmüştüm.Kendine geldiğinde; Jungkook:Jimin hyung az önce buradaydı.Onunla gönderdim.Burada kalması bizim için iyi olmayacaktı? "İyi yapmışsın." Kısa cevaplar veriyordum ki yeniden benden rahatsız olmasındı. Jungkook:Ne zaman oldu bu? Vurulduğumu soruyordu. Ve ben bilmemezlikten gelmeyi tercih edecektim. "Ne,ne zaman oldu?" Sıkıntılı bir nefes verdiğinde bilmemezlikten gelmemin bir işe yaramayacağını anlamıştım. Jungkook:Vurulmuşsun ve bu vurulma olayı olalı 1 ay olmuş.Neden bana söylemedin? "Söylesem ne olacaktı?Koşa koşa yanıma mı gelecektin?" Jungkook:Gelirdim.Öyle bir durumda asla seni yanlız bırakmazdım. "Evet,bırakmazdın.Eskiden de yaptığın gibi yanımdaymış gibi yapardın!?" Nedensizce sinirlenmeye başlıyordum.Benimle olduğu süre boyunca benim ile ilgili olan şeylerle asla ilgilenmez kötü günümde bile işi yüzünden beni yanlız bırakırdı.Ve ben böyle olmasını hiç istememiştim. Yanımdaymış gibi hissettirmeye çalışırdı ama başa kakarak yapardı bunu!? Jungkook:Peki..ne zaman söylemeyi düşünüyordun?Yani senin burada bayıldığına şahit olmasam haberim bile olmayacaktı? Konuyu başka tarafa çekme işini fazlasıyla iyi yapıyordu. "Söylemeyi falan düşünmüyordum.Hem..seni ne ilgilendirir!?" Jungkook:İlgilendirir,herkesten önce beni ilgilendirir.Hatırlatırım biz sevgiliydik? Onun da sinirlendiğini anlayabiliyordum ama sinirlenmeye hakkı dahi yoktu. "Bak sende diyorsun,sevgiliydik!?Yani şuan öyle bir durum içerisinde değiliz!Öyle bir durum içerisinde olmadığımız için eskiden olduğu gibi de seni hiç bir şekilde ilgilendirmez!?" Kendiside herşeyin farkındaydı. Derin bir nefes aldığında söylediklerimin onu üzdüğünü hissediyordum. Jungkook:Neden böyle yapıyorsun?Neden seninle her ilgilenmeye çalıştığım da beni geri çevirmeye çalışıyorsun? "O ilgin şuan değil her zaman olmalıydı Jungkook.Ama sen o hakkını çoktan kaybettin!" Söylediğim şeye karşı oturuşunu düzeltmiş ve aniden söze girmişti. Jungkook:Ben..ben herşey için çok özür dilerim.Biliyorum çok hatalıydım ve sana bunları yapmaya hakkım dahi yoktu ama bilirsin geçmişim- "Geçmişin Jungkook geçmişin.Geçmişin artık geri de kaldı.Bak anlayabiliyorum,geçmişte yaşadığın şeyler seni böyle durumlara itmiş olabilir ama bunu bana yapmaya hakkın yok.Ne kendine ne de bana.Geçmişin artık düzelmez,geleceğini düzeltmeye bak.Bir şeylere önceden karar ver ki pişman olmayasın." Ben gerçekleri söylemiştim.O da ona göre hareket edebilirdi.Artık geçmişini bahane etmekten vazgeçmeliydi. Devamı Diğer Yorumda!

@Jeon_kookies01 Ай бұрын

Devamı 2; Yerde duran kafasını kaldırdığında direk gözlerimin içine bakmıştı.Bir şeylerden emin olmak istiyordu. Jungkook:Peki,geleceğim de senin de olmanı istiyorsam? Duyduğum şey ile öylece kalakalmıştım. Geleceğin de beni istiyor olabilirdi ama birde bu bana sorulmalıydı. "Ben..istemiyorum Jungkook.Üzgünüm ama bunun için artık herşey çok geç." Söylediğim cümle ile yüzü düşmüştü. Onu istemiyordum.Seviyor olabilirdim ama sevmem onu istiyorum anlamına gelmezdi. Bazı şeyler için çok geçti. Jungkook:Neden,neden istemiyorsun? "Herşeyi yeniden yaşamaktan korkuyorum." Korkuyordum.Cesaretli olabilirdim ama bu korkmama engel değildi. Jungkook yanımda bulunan koltuktan kalkmış ve tam yanımda durmuştu.Gözlerim ile onu takip ediyordum.Yanımda durur durmaz iğneli olan elimi ellerinin arasına almış ve bir öpücük kondurmuştu. Yapma,lütfen böyle şeyler yapma. İçimde tekrardan canlanan kıpırtı ile elimi kendime çekmeyi düşünmüştüm ki istediğim gibi olmamıştı. Jungkook:Ben eski Jungkook değilim Lina.Sen benden ayrıldıktan sonra baştan sona herşeyi düşündüm.Kendim..o kadar suçlu ve pisliğin tekiydim ki herşey için çok pişman oldum.Düşündükçe ve pişman oldukça daha da kahroldum.Ben senden sonra mahvoldum be Lina!Ne yaparsam yapayım hiç bir şey sen gibi olmadı.Ev sensiz o kadar sessiz ve boştu ki..kendim kafayı yemek üzereydim.Seni,o her zaman neşeli olup beni güldürme isteğini,sebepsiz yere bana yaptığın iltifatlar,yemeklerini,bazen kendi kendine söylenmeni hatta beni azarlamanı bile özledim.Bunlar olmadığın da o kadar kötüydü ki hayat benim için..yani sensiz yaşadığım hayat benim için hayat değildi.Eskiden gidip hemen çalışmaya başlardım ama sen benden ayrıldıktan sonra öyle bir şey mümkün olmadı.Her ne kadar sana göstermesem de sende yaşadığım neşeyi kaybettim ben..Lina ben seninle herşeyi kaybettim. Son söylediği cümleyi sessizce söylemeyi tercih etmişti.Ellerimize bakarken söylediği cümleler ile sonunda gözünden bir damla yaşın düştüğüne şahit olmuştum. Ben Jungkook'u ilk defa ağlarken görüyordum. O cidden..çok pişmandı. Derince yutkunduğumda ne yapacağımı bilememiştim.Çünkü onu ağlarken ilk defa görüyordum ve bu his..beni de mahvetmişti. Jungkook:Her şey için o kadar haklısın ki,bazı şeyleri kısa kesmek zorunda kalıyorum.Gerçekten yine ve yine herşey için çok özür dilerim.Biliyorum hiç bir etkisi olmayacak,biliyorum bu özür geçmişimizi düzeltmeyecek ama en azından bir şeyleri çözer. Doğru düşünüyordu. Bu özür ve pişmanlık bazı şeyleri çözecekti. "Jungkook..yanlız kalmak istiyorum.Lütfen beni yanlız bırakır mısın?" Söylediğim cümle ile aniden kafasını kaldırıp bana bakmıştı. Ne,yanlış bir şey mi söylemiştim? Gözünden düşen damlalar her geçen saniye arttığında yanlış bir şey deyip demediğimi sorgulamıştım. Aslında amacım bir şeyleri düşünüp karar vermekti.Çünkü ben o pişmanlığı derinden görmüştüm. Jungkook:Beni kovuyor musun? Sorduğu soru ile nedensizce içim de gülme isteği oluşmuştu ama hemen engellemiştim. "Evet..şimdi izninle yanlız kalıp düşünmek istiyorum." Elimi ellerinin arasından çektiğimde göz yaşlarını temizlemişti. Jungkook:Şey ben çıkayım o zaman sana bunun kimin yaptığını bulup cezasını vereyim sende o sıra düşün. Kafamı onaylayarak salladığım da tam çıkmaya yeltenmişti ki yeniden bana dönerek sorusunu yöneltmişti. Jungkook:Önceden sormuştum ama cevap gelmedi..ağrın veya sızın yok değil mi? "Tıck şuanlık yok!" Jungkook:İyisin yani demi? Hangi anlamda sormuştu? Fiziksel mi yoksa duygusal olarak mı? "Kırgınım Jungkook,kırgınım." Duygusal olarak böyleydim ve o bunu gayet iyi anlamıştı.Arkasını dönmüş giderken son söylediği cümleye şahit olmuştum.Sessizce söylese de anlamıştım. Jungkook:Kırgınlığını geçirmek için elindem gelenin fazlasını yapacağıma emin olabilirsin sevgilim! Bu kadardı:)İstek bir hikaye olursa yazabilirim. Umarım beğenirsiniz.Beğenip,yorum yapmayı ve abone olmayı unutmayın. Seviliyorsunuz😍