Рет қаралды 1,224
Көк тәңірінің оғландары
Бүкіл түрік жұртының
Арландары мен қабыландары,
Бумын қаған мен
Істемі қаған таққа қонды.
Елімді ел етемін деп,
Жерімді көгертемін деп
Оттай асау,
Оқтай ұшқыр
Атқа қонды.
Ормандар аңға толды.
Өрісі малға толды.
Жерінің тегінен
Май ағып тұрған,
Ағаштарының балағынан
Бал ағып тұрған
Ел болды.
Құнары асыл
Жер болды.
Сол елдің
Айналасы түгел -
Бұзылған сеңдей
Жапырып кеткісі кеп тұрған;
Көшкен селдей
Түп-тамырымен қопарып
Батырып кеткісі кеп тұрған
Дұшпан екен.
Күндердің күнінде
Жан-жағынан олар
Құрсаудай бүріп
Қысқан екен.
Сол кезде
Көк түріктердің кеуделері
Көріктей ісінген.
Жаяулыны - құмалақтай! -
Найзасының ұшына іліп,
Аттылыны - қуалап жүгіріп! -
Бөріктей түсірген.
Бастыны -
Бастары жерге тигенше
Идірген -
Табаның жалатып,
Арттарын сүйдірген.
Тізеліні -
Тізелерін дірілдетіп
Түйедей бақыртып
Шөгерген.
Қалғандары
Оқ тиген мақұлықтай қашып,
Тау менен тастардан асып
Алды-артына қарамай
Жөнелген.