Күтумен өткен өмір

Күтумен өткен өмір
Күтумен өткен ғұмыр
Жақында бір шындыққа көз жеткіздім. Адамның тұтас өмірі "күту" деген сөзге сыйып кетеді екен. Сен үнемі бірдеңені күтесің. Кофем суысын деп күтесің. Жаз келсе екен деп күтесің.
Жаңа жылды күтесің. Астероид қашан құлайды деп күтесің. Фейсбуктан хат күтесің. Оның қоңырау шалғанын күтесің.
Мейлі жасың отызда болсын, мейлі алпыста болсын. Бәрібір күтесің.
Қырыққа келгенде әйеліңнің жұмыстан келгенін күтесің. Бес жаста анам балабақшадан қашан әкетер екен деп күтесің. Содан күтесің, күтумен өмір өткізесің. Жалақыңды, киноның аяқталғанын, теңіз жағасындағы ауа райының жақсаруын, артық салмақтан арылуды, шашыңның ағарғанын күтесің.
Үрейімді қашан жеңем деп күтесің. Бәсекелестің жеңілгенін күтесің.
Күтесің, күтесің, күтесің.
Өмірден сый күтесің. Әлде жылы сөз күтесің. Әлдекімнің сатқындығын күтесің. Трамвайыңды күтесің. Пиццаның келуін күтесің. Жұмыстың біткенін күтесің. Тағы да күту, күту, күту.
Бәрі, бәрін күтеді. Полковник те хат күтеді. Оған ешкім жазбаса да күтеді.
Ең ғажабы сені біреудің күткені. Сенен бірдеңе керек болғандықтан соң емес. Жай, сен жер басып жүргеніңе қуанып, бар болғаның үшін күтеді.
Сені қайда күткені маңызды емес: интернетте, үйде, тозақта... Сені күткен адамға асыққайсың!
Кейде оларға жай ғана амандығыңды білу де жеткілікті. Бар екеніңе мәз. Жер басып жүргеніңе тәубе дейді.
C. Log Ǯla
Шынар Әбілда