KABARET DUDEK: SĘK I DUŻY SĘK | CASE STUDY

Legendarny skecz "Sęk" autorstwa Konrada Toma, datowany na około 1926 rok, stał się wzorcowym przykładem humoru szmoncesowego. Początkowo w przedstawieniu występowali sam autor oraz Ludwik Lawiński.
Skecz zdobył ogromną popularność dzięki Edwardowi Dziewońskiemu, który od 1964 roku, w założonym przez siebie kabarecie Dudek, odgrywał go wraz z Wiesławem Michnikowskim. Dziewoński zwykł mawiać: "Taki skecz trafia się raz na sto lat", a także powtarzał słowa Wiesława Gołasa: "Dzięki 'Sękowi' będą nas pamiętali".
Teatrzyk Perskie Oko, gdzie po raz pierwszy wystawiono ten ponadczasowy skecz, znajdował się pod adresem Nowy Świat 63. Cztery dekady później, w tym samym miejscu, kabaret Dudek święcił swoje sukcesy przez dziesięć lat.
Skecz "Duży sęk" autorstwa Stanisława Tyma to jeden z klasycznych polskich skeczów, który bawi publiczność swoim absurdem i inteligentnym humorem.
Stanisław Tym znany z inteligentnej satyry, która często punktuje absurdy codziennego życia i biurokracji, a "Duży sęk" jest doskonałym przykładem jego twórczości. Skecz ten pozostaje popularny dzięki swojemu uniwersalnemu humorowi i trafnym spostrzeżeniom na temat biurokratycznych nonsensów.
SKECZ: SĘK
Wykonawcy: Wiesław Michnikowski i Edward Dziewoński
Autor tekstu: Konrad Tom (Konrad Runowiecki)
SKECZ: DUŻY SĘK
Wykonawcy: Janusz Gajos i Edward Dziewoński
Autor tekstu: Stanisław Tym

[@marekz4237]

Genialne 😁😁😁