ვკეცე, ვკეცე, ვერ დავკეცე საქართველოს საოცნებო გზები, გრძელი, როგორც ჩვენი მრავალჟამიერი, ხვავრიელი, როგორც პურის ძნები. ვძებნე, ვძებნე, ვერ მოვძებნე ოცნებაში დახატული მოყმე, მინდა, ვიყო თავანკარა გაზაფხული, ჩემი მიწის სადღეგრძელოდ მოვკვდე. მუმხლი მუხას ეხვეოდა, ყორანივით დაგვყიოდა მტერი, კაფეს, კაფეს, ვერ გაკაფეს ეჭვებივით ჩახლართული ტევრი. ლეწეს, ლეწეს, ვერ დალეწეს, განა მართლა თავზე ჩემოგვექცა ვარკვლავების ჩიხტიკოპით დახურული, საქართველოს მადლიანი ზეცა. მინდა, ვიყო გმირი თინა წავკისელი, შორი გზიდან მიყიოდეს მოყმე, ვიყო მისთვის თავანკარა გაზაფხული, ჩემი მიწის სიცოცხლისთვის მოვკვდე.
@ddkua1666 жыл бұрын
💣💣👍👍👍👏👏👏💪
@sondesmuss2 жыл бұрын
кто поёт ❤️🔥🔥🔥🔥👍👍👍💪💪💪☝️☝️
@user-vf7df6mj8h2 жыл бұрын
ძალიან სასიამოვნო მოსასმენი მეტი არ შეიძლება
@gvancagogoladze69297 жыл бұрын
თავანკარა გაზაფხული კი არა - თავანკარა ნაკადული :)
@ninitsetskhladze56397 жыл бұрын
:(
@marigagulia70406 жыл бұрын
martlac medea kaxizes aq dacerili
@ketevanberdzenishvili65296 жыл бұрын
თავანკარა გაზაფხული :) შეგიძლიათ ნახოთ ტექსტი ავტორი მედეა კახიძე :)