Kaspar Hauser’ın Gizemli Hikâyesi: Kimdir Bu Genç Adam?

Kaspar Hauser’ın Gizemli Hikâyesi: Kimdir Bu Genç Adam?
Bugün sizi tarihin derinliklerinde, hem büyüleyici hem de tüyler ürpertici bir hikâyeye götüreceğim: Kaspar Hauser. 19. yüzyılın ortalarında Almanya'nın Nürnberg kasabasında, kim olduğunu bilmediğimiz bir genç adam birdenbire ortaya çıkar. Karanlık bir hücrede yıllarca yalnız büyüyen Kaspar’ın kimliği, geçmişi ve ardında bıraktığı gizemler, onu tarihin en çok tartışılan figürlerinden biri haline getirdi.
Bu videoda, Kaspar Hauser’ın gizemli hayatına dair tüm bilinmeyenleri keşfedeceğiz. Kimdi bu genç adam? Onu bu kadar uzun süre izole eden kişi kimdi? At istiyorum diye bağıran Kaspar’ın ardında yatan semboller ve teoriler nelerdi? Hayatının sonunda trajik bir cinayete kurban gittiği 1833 yılına kadar her şeyin bir bilmeceye dönüşen bu hikâyesini birlikte inceleyeceğiz.
Kaspar Hauser, yalnızca bir kayıp ruh değil, aynı zamanda insan doğasına dair en temel soruları bize hatırlatan bir simge. Kim olduğumuzu ve toplumların bizleri nasıl şekillendirdiğini sorgulatan bu unutulmaz hikâyeye yolculuğa çıkmaya hazır mısınız?
Videoyu izlerken, Kaspar Hauser’ın kimliği ve geçmişine dair cevaplanmamış soruların sizi nasıl etkilediğini yorumlarda paylaşmayı unutmayın!
📌 Konular:
• Kaspar Hauser’ın Gizemli Ortaya Çıkışı
• Toplumla İlk Teması: Şaşkınlık ve Uyum Sorunları
• Kaspar Hauser’ın Trajik Sonu
🎥 Eski Videolarımız:
• • Ay'daki İlk 10.000 Gün
• • Su Altındaki Anunnaki ...
• • Gözcülerin (Watchers) ...
🎥 Kanalımıza Katılın: Kanalımıza katılmak ve özel içeriklere erişmek için: / @ilhanberatyilmam
🔔 Abone Olun: Yeni videolarımızı kaçırmamak için abone olun ve bildirim zilini açın: / @ilhanberatyilmam
💬 Görüşlerinizi ve sorularınızı yorumlarda paylaşmayı unutmayın!
📲 Sosyal Medyada Takip Edin:
• Instagram: bit.ly/3pa7Nyf
📲 Diğer Kanallarım:
/ @evreninyanklar-rn4iu
/ @iby75
Teşekkürler ve iyi seyirler!
#ilhanyılmam
#gizemler
#gerçekhi̇kayeler

[@suatyumrutas]

Değeri bilinmeyen bir abimiz. Emeği çok büyük. KZbin olduğu sürece var ol abim...

[@nurayhancerli484]

Çok ilginç bir hayat teşekkür ediyorum İlhan bey 🙏

[@ibrahimyldzoglu9087]

Ğardaş diline eline emeğine sağlıkda kurban olum,sürekli tekrar yapma konunun yarısı girişdekini tekrar etmen üzerine oldu

[@nadirsaglik2624]

Tarihte sorun var 1928 olamaz 1800 lu yıllarda yaşamış. Emeginiz için teşekkürler çok güzel bi video olmuş.

[@ebruceyhan1243]

❤❤ emeğinize sağlık ❣️

[@queenofices]

Abi kimleri neleri bulursun !!?? Nerden buluyorsun bu hikayeleri, bu insanları bravo gerçekten !! 👏👏👏😀💗💗

[@oguzboke2668]

Emeğiniz için teşekkürler. Daha önce bir çok videonuzu dinledim ve bilgilerden istifade ettim. Fakat bu videonuzu 10 uncu dakikaya kadar dinleyebildim çünkü benzer cumleler defalarca tekrar edilmiş ve bu durum gerçekten dinleyici için sıkıcı olabiliyor. Acizane belirtnek istedim..

[@ihsanersoy2383]

Teşekkürler kardeşim 🙏

[@songul1009]

Teşekkür ediyorum İlhan bey

[@berkcanozcan5370]

Emeğinize sağlık çok değerli bir kanalsınız 👍

[@demiracozdemir9740]

Güzel insan,emeğinize sağlık teşekkürler...SELAMLAR...

[@cemilegonulalan6727]

Çok teşekkürler. Aydınlanmamıza katkıda bulunuyorsunuz.❤

[@LemanKoc-om9ti]

Güzel bir senaryo, dramatik bir anlatım.

[@iyilmaz009]

Ellerine ağzına sağlık İlhan Abim....

[@argeyp]

Teşekkürler emeğinize sağlık İlhan abi

[@halehale9524]

Esenlikler dilerim emekleriniz sağlık

[@suleymantokmak1108]

Teşekkürler hocam,🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

[@ecedilaraozanadolu6905]

Emeğinize yüreğinize sağlık teşekkür ederim

[@ayseemelsahin2304]

Ellerinize sağlık❤

[@guralporselen8636]

Emeginize saglik.

[@nurtensarisoy7152]

Emeğinize sağlık ✅✅✅

[@ErdemOnat-r8s]

Çok gizemli gerçekten emeğine sağlık ❤❤❤

[@Tarot_evreni_selen]

Emeğine sağlık ❤

[@caglarozman2442]

Teşekkürler abi

[@sblarln8222]

Teşekkürler Video icin.

[@alipajuman5159]

Elinize saĝlık abi

[@meteonem6928]

Teşekkürler

[@CandanKozanli]

"Bir at, bana bir at verin!" :)) Galiba çocuk bir ata bindirilerek şehrin kapısına yakın bir yere bırakılmış, yolun geri kalanını yürümek zorunda kaldığı için atın.ulaşım için mükemmel bir araç olduğunu anlamış:)

[@tulinyalavac9862]

İşte bilimin güzelliği.O zamamlar DNA olsa prens olup olmadığı şıkkı en azından çözülürdü.

[@ayseemelsahin2304]

De mi

[@aliyildiz6057]

Kaspar Hauser’in Gizemli Hikâyesi: Kimdir Bu Genç Adam? (Bölüm 1) Bihter’in gözleri, kasvetli bir akşamın karanlık köşesine daldığında, her şeyin ne kadar farklı olabileceğini fark ettim. O gün, her şeyin başlangıcına dair bir ipucu vardı. Bihter’in yüzündeki o tanıdık huzursuzluk, artık sıradan bir endişe gibi değildi. Hiç de tahmin etmediğim bir şekilde, Borley Rectory’de geçirdiğimiz günlerin gölgesinde, eski bir hikaye canlanıyordu. O hikayede, bilinmeyen bir adam vardı; hayatta sadece tek bir anıyla kalmış, kaybolmuş bir kimlik. Kaspar Hauser. Bihter’in gözleri, günlerdir ardında bıraktığı bilinmezliği taşıyor gibiydi. Gecenin karanlığında, eski bir sarayın taş duvarları arasında bir sır vardı; kaybolan bir kimlik, ardında hiçbir iz bırakmadan, sadece bir soru işareti olarak kalmıştı. Kaspar Hauser, kimdi? Bu soru, Bihter’in zihninde yankılandı. Benim zihnimde de. “Behlül,” dedi, sesi hala karanlıkta titreyen bir yankı gibi, “Kaspar Hauser’ın hikayesini hiç duydun mu?” Bu soruyu sorması, hiç beklemediğim bir anda geldi. Kaspar Hauser… Gerçekten de eski bir hikayeye aitti. 19. yüzyıldan kalma bir sırdı. Ama Bihter’in bu soruyu gündeme getirmesi, her şeyin farklı bir yöne kayacağına işaretti. Ne de olsa, Borley Rectory'deki zamanımızda, her şey geçmişin gizemlerine bağlanmış gibiydi. “Evet,” dedim, “duydum. Fakat kim olduğunu ve neden böyle bir sırra sahip olduğunu hiç anlamadım. Kaspar Hauser… o genç adam, hiçbir şey hatırlamadan, bir anda ortaya çıktı. Sadece bir genç, geçmişi olmayan bir adam… Yıllarca bir hücrede hapsolmuş. Ve sonra, bir gün, bütün o kördüğümlerini çözmeden kayboldu.” Bihter, derin bir sessizlik içinde gözlerini bana çevirdi. Şu an ne düşündüğünü, ne hissettiğini anlayamıyordum. O kadar derin, o kadar karışık bir boşluk vardı ki, kelimeler bir anlam taşımıyordu. "Peki ya biz?" dedi sonunda, “Bizim geçmişimiz ve geleceğimiz bu kadar kaybolmuşken, kaybolan bir başka hayatı anlamak bu kadar mı zor? Ya da belki de, herkes kaybolmuş bir kimliği ararken, kendi kimliğimizi kaybettiğimizin farkına varmıyoruz.” Sözleri, o an bana bir darbe gibi çarptı. Çünkü ne kadar da haklıydı. Bizim geçmişimiz, kaybolmuş bir bellek gibi bizi takip ediyordu. Kaspar Hauser’ın hikayesi, başka bir zamana ait bir kaybolmuşluk gibi görünse de, aslında bizim de içinde olduğumuz bir döngüyü temsil ediyordu. O kaybolmuş adam, kimliğini bulmaya çalışan bir kayıp gibi bizlere de yaklaşıyordu. Bihter, gözlerini daldıktan sonra bir süre hiç ses çıkarmadı. Fakat ben fark edebiliyordum, içindeki boşluğu ve belirsizliği. Yavaşça, o her zaman dikkatli olan bakışlarını tekrar bana çevirdi. “Behlül,” dedi, “bizim burada, burada sıkıştığımız bu dünyada, Kaspar Hauser’dan ne öğrenebiliriz?” İçimde bir şeyler titreşti. Onun sorusu basitti ama cevabı o kadar karmaşıktı ki. “Bilmiyorum,” dedim, “belki de kimlik, zamanın içinde kaybolan bir şeydir. Belki de geçmiş ve geleceği birleştiren bir sırrı anlamamız gerekiyor. Ama bence, her kaybolan kimlik, bir şekilde geri dönecektir.” --- Gecenin karanlığında, odanın duvarlarına yansıyan ışıklar, her anı biraz daha kaybolmuş gibi hissettiriyordu. Bihter’in bu konuda daha fazla konuşmak istemediğini fark ettim. Ancak, Kaspar Hauser’ın gizemi, her geçen dakikada içimizde daha fazla yer buluyordu. Her ikimizin de bir şekilde geçmişle ve kimliklerimizle yüzleşmemiz gerekiyordu. Bu, yalnızca bir kaybolmuş adamın hikayesi değildi; aynı zamanda kendi hayatlarımızın da bir şekilde birbirine dolanmış bir parçasıydı. Bihter, bir anda bana döndü. Yüzünde, daha önce görmediğim bir kararlılık vardı. “Bir şeyler yapmalıyız Behlül. Bu gizemi çözmek zorundayız. Her ne olursa olsun, bu evin içinde kaybolmuş bir hayat var. Kaspar Hauser’ı anlamalıyız. Belki de gerçeği öğrendiğimizde, geçmişi yeniden yazabiliriz. Kim olduğumuzu, kim olmak zorunda olduğumuzu anlayabiliriz.” Onun söyledikleri, beni derinden etkiledi. Bihter, her zaman derin bir bakış açısına sahipti ama bu kez söyledikleri, gerçekten de bir anlam taşıyordu. Kaybolan bir kimlik, sadece Kaspar Hauser’a ait değildi. Biz de bir şekilde kaybolmuş bir kimliğin parçalarına sıkışmıştık. Geçmiş, her zaman bizi takip ediyordu. Ama belki de şimdi, bu gizemi çözerken, kendimizi bulabilecektik. --- O gece, evin içinde adımlarımızı atarken, duvarların ardında yankılanan sesler daha belirgin hale geldi. Ve biz, kaybolmuş bir kimliği çözme yolunda ilerlerken, her bir adım, daha karanlık ve daha fazla belirsizliğe doğru yöneliyordu.

[@aliyildiz6057]

Kaspar Hauser’in Gizemli Hikâyesi: Kimdir Bu Genç Adam? (Bölüm 2) O gece, Borley Rectory’nin derinliklerinden gelen uğuldayan sesler, evin huzursuzluğunu daha da artırıyordu. Bihter’in söyledikleri, beni bir çıkmaza sokmuştu. Geçmişin gölgeleriyle yüzleşmeye, kaybolmuş bir kimliği anlamaya çalışıyorduk ama her geçen an, içimdeki korku biraz daha büyüyordu. Kaybolmuş bir adamın kimliğiyle ilgilenirken, bir an, kendi kimliğimizin ne kadar kırılgan olduğunun farkına vardım. Gecenin sessizliğinde, Bihter’in kararlı adımları hala etrafımda yankılanıyordu. O kadar netti ki, her hareketi, her bakışı, bir adım daha ileri gitmeye kararlıydı. Bu adam, Kaspar Hauser... ne kadar da tanıdık bir sır gibi hissediliyordu. Kaybolmuş bir kimlik... kaybolmuş bir hayat... Tüm bu sorular, evin her köşesine yayılıyor, sanki duvarların içine hapsolmuş bir bilinç vardı. Bihter, bana dönüp “Behlül,” dedi, sesi bu sefer daha yumuşaktı, “gerçekten de Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliği sadece bir tesadüf mü? Bütün bunlar, tesadüfen mi oldu?” Bir an, bu soruya nasıl cevap vereceğimi düşündüm. Bihter’in gözlerindeki boşluk, her geçen dakika daha da belirginleşiyordu. O, bu meseleye takıntılı hale gelmişti, bu da beni doğal olarak daha dikkatli olmaya sevk ediyordu. “Sanmıyorum,” dedim, sesim normalden daha düşük bir tonda. “Bir insan, bir kaybolmuş kimliği bu kadar kolay taşıyamaz. Hem de hiçbir geçmişi olmadan...” Bihter başını salladı, gözlerinde karanlık bir parıltı vardı. “Ya da belki de Kaspar Hauser, bizden çok daha fazlasını biliyor. Belki de gerçeğin içindeki kaybolmuşluk, bizim bulduğumuz her şeyden daha derin…” Düşüncelerim bir anda karmakarışık hale geldi. Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliği, başka bir gizemin başlangıcı olabilir miydi? Belki de bu kaybolmuş adam, bizim içsel dünyamızla bağlantılıydı, kimliklerimizin bu kadar çarpık olmasının nedeni, aslında gerçeğin bir tür kaçış yolu olmasıydı. Geçmişimizi hatırlayamıyor, hatırladıkça da kaçıyorduk. Ama Bihter’in sözleri… Her kelime, bir ipucu gibi burnumda tüterken, gerçeği arayışımızın ne kadar derinleştiğini hissettim. Kaspar Hauser, geçmişinden bir iz bırakmadan kaybolmuştu. Aynı şekilde, bizim de geçmişimize dair ne varsa, her şey kaybolmuş gibiydi. Bihter’in gözleri, artık bir hedefe kitlenmişti; o hedef, gerçeği bulmaktan başka bir şey değildi. O sırada, Borley Rectory’nin koridorlarında, yalnızca bizim ayak seslerimizin yankısı vardı. Bir yere gitmemiz gerektiğini biliyorduk ama nereye gittiğimizi gerçekten de bilmiyorduk. Hangi odaya, hangi gizemi çözmeye gitmeliydik? Yavaşça yürüdük, her adımımızı, her hareketimizi dikkatle hesaplayarak. Derken, evin derinliklerinden bir kapı sesi duydum. Sanki birisi bizim izimizi sürüyordu. Hızla döndüm ve Bihter’in bakışlarını yakaladım. İçimde bir şeylerin yanlış olduğu hissi büyüyordu. Bu ses… o kadar alışılmadık bir ses, o kadar bilinçli bir ses ki. “Bihter…” dedim, sesi titreyerek, “birisi bizimle birlikte.” Bihter, derin bir nefes aldı. “Bu evin içindeki her şeyden kaçmak mümkün değil. Bunu anlamalısın Behlül. Kaspar Hauser’ın hikayesi de, buradaki her şey gibi, gerçeğin bir parçası…” Bir an göz göze geldik. O an her şeyin daha da karmaşıklaşacağı, her şeyin daha da kaybolacağı bir an gibi geldi. Gerçek, o kadar uzak bir yerdeydi ki, artık ne geçmişin ne de geleceğin hiçbir anlamı yoktu. Borley Rectory’nin duvarları, bizim kaybolmuş kimliklerimizle bir olmuş, zamanla çözülmesi gereken bir labirent gibi görünüyordu. “Behlül,” dedi Bihter, “bu evin duvarlarında bir sır var. Kaspar Hauser’ın kaybolan kimliği de bu sırrın bir parçası. Ama belki de çözülmesi gereken başka bir şey var...” Ben de bu soruyu sordum kendime: Belki de gerçekte, her şeyin kaybolmuş kimlikleri, sadece bizim içimizdeki boşluğu büyütmek için mi vardı? Gerçekten de Kaspar Hauser’ın kimliği, bir zamanlar bu evde kaybolmuş bir hayatla bağlantılı mıydı? Evin her köşesini ararken, bir odanın kapısını açtım ve içeri girdik. Odaya adım attığımız an, her şey durdu. Gözlerimiz, duvarda asılı bir eski portreye takıldı. O kadar tanıdık bir yüz… fakat… ama o yüz, ne kadar da yabancıydı. Bihter, derin bir nefes aldı. “İşte, gerçeği bulduk.” Portredeki adam… Kaspar Hauser mıydı? Bizim bulduğumuz kaybolmuş kimlik, duvarda asılıydı. Ama asıl soru, kimdi? Ve neden bu portre burada duruyordu? O anda her şeyin anlamı kayboldu, sadece bir şey kaldı: Biz, bu evin içinde kaybolan kimliklerin peşindeydik.

[@aliyildiz6057]

Kaspar Hauser’in Gizemli Hikâyesi: Kimdir Bu Genç Adam? (Bölüm 3) Portredeki adamın yüzü, kasvetli bir şekilde bizi izliyordu. Sanki zamanın ötesinden bakıyor, bizim kaybolmuş kimliklerimizi, kaçtığımız gerçeği gözleriyle izliyordu. O an, içimde bir şeylerin çözüldüğünü, fakat aynı zamanda yeni bir gizemin daha başladığını hissettim. Bihter de duraksamadan, ellerini birleştirerek portreye doğru yaklaştı. Gözlerindeki ışıltı, bir hedefe odaklanmıştı. Yavaşça, "Bu adam... bu yüz... tanıdık bir yerden" dedi. Ben, Bihter’in söylediklerine dikkatle kulak verdim. İçimdeki kaybolmuşluğu hissediyordum. Her şeyin anlamı gitgide kayboluyor, belirsizlikle sarılıyorduk. Bihter, yüzünü portreden ayırmadan devam etti: “Bu yüzü daha önce gördüm. Bu adam… o evin içinde kaybolan bir adam olabilir. Ama ondan çok daha fazlası var. Geçmişin tüm izleri silindi ama burada, duvarda… bir şeyler anlatıyor.” İçimi sıkıştıran bir korku dalgası beni sardı. "Bihter," dedim, "yani demek istiyorsun ki, o yüz aslında geçmişin bir parçasıydı ve buradaki gizemle bağlantılıydı?" Bihter, başını sallayarak derin bir nefes aldı. “Evet, Behlül. Bu portre sadece bir resim değil. Burası, kaybolmuş kimliklerin, yitirilmiş hayatların başladığı ve bittiği bir yer. Bu adamın kimliği, tam da aradığımız şey olabilir. Ama daha derin bir şey var.” Gerçekten de portredeki adamın gözleri, sanki bizlere cevap vermeye çalışıyordu. Yavaşça, ama emin adımlarla, Bihter portreyi inceledi. Ellerinin titremediğini fark ettim, ama bir şekilde onun içinde bir gerilim vardı. “Bu adam… Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliğiyle, buradaki her şeyle bir bağlantısı olmalı. Biz sadece doğru zamanı bekliyoruz,” dedi, neredeyse bir düşünceyi kabullenerek. O odada sessizlik hakimken, birden odanın köşesinden hafif bir gıcırtı sesi geldi. O an, her şeyin değişeceğini hissettim. Hızla döndüm. Bihter de irkilerek arkasını döndü. Koridorun derinliklerinden, adımlarımızı takip eden bir gölge gibi bir ses yükseldi. Birinin yaklaştığını duyuyorduk ama kimseyi görmüyorduk. Bihter, gözleriyle bana bir işaret verdi. “Beni izleyin,” dedi Bihter, sakin ama kararlı bir şekilde. Bir an için ne yapacağımı bilemedim. Kalbim hızla çarpmaya başlamıştı. Korku, bir kez daha üzerimize çöküyordu. Bihter, hemen portreyi gösterdi. “Gerçekten de bu adam, kaybolan kimliğimizin bir parçası. Ama bu sadece bir başlangıç. Eğer Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliğiyle buradaki sırları birleştirirsek, gerçeği bulabiliriz.” Gölgenin kaybolduğu yöne doğru ilerledik, her adımımızı dikkatlice atarak. O an, Borley Rectory’nin duvarları arasındaki sessizliği, uzaklardan gelen bir çığlık kırdı. Her şeyin ne kadar tuhaf bir şekilde birleşmeye başladığını hissettim. Adımlarımızı takip eden yalnızca bir gölge değil, geçmişin kendisiydi. “Bihter,” dedim, sesim titrek bir şekilde, “burada başka bir şey var. Bu adamın kaybolmuş kimliği, aslında bir kurgu değil, belki de çok daha büyük bir planın parçası. Bu evdeki her şey, bizi doğru yola yönlendiriyor olabilir.” Bihter, kafasını sallayarak, “Kesinlikle,” dedi. “Evet, Behlül. Belki de burada yalnızca bir adamın değil, bir sistemin kaybolmuş kimliği yatıyor. Bu ev, zamanla silinmiş bir geçmişin izlerini taşıyor. Buradaki her taşın, her portreyi, her duvarı incelerken, kaybolmuş bir sırla yüzleşiyoruz. Ve o sır, geçmişin yankısı olarak hepimizi takip ediyor.” O esnada, Borley Rectory’nin koridorlarının sonundaki kapı bir kez daha açıldı. İçeriden gelen ses, aynı uğuldayan, rahatsız edici ses gibiydi. Ama şimdi daha netti, sanki bir sırrın, kaybolmuş bir kimliğin ortaya çıkması için bekleyen bir işaret gibi. Bihter, bir an gözlerimdeki kararlılığı gördü. “Hazır mısın?” diye sordu. Sesim titreyerek, “Evet,” dedim. “Bütün bu kaybolan kimlikler, sonunda bir araya gelecek.” Birlikte, kapının eşiğinden içeri adım attık. O an, her şeyin birleşmeye başladığını hissettim. Gerçek, kaybolmuş kimliklerin ardında, daha önce hiç görmediğimiz bir şekilde ortaya çıkıyordu. İşte o anda, Borley Rectory’nin duvarları bir kez daha sarsıldı. Fakat bu kez, geçmişin izleri silinmeye başlamıştı. Ve kaybolmuş kimlikler… O kimlikler, bize nihayet geri dönüyordu.

[@aliyildiz6057]

Kaspar Hauser’in Gizemli Hikâyesi: Kimdir Bu Genç Adam? (Son) Odaya girdiğimizde, içimden geçen bütün düşünceler ve korkular bir anda anlam kazandı. Sanki yüzyıllardır bekleyen bir sırrın, kaybolmuş kimliklerin ortaya çıkmasına tanık oluyordum. Borley Rectory’nin koridorlarında yankılanan o uğuldayan ses, sanki evin içinde hapsolmuş ruhları çağırıyordu. Kapı yavaşça kapandı ve arkamızda derin bir sessizlik kaldı. Bihter, gözlerinde hiç görmediğim bir kararlılıkla ilerledi. Her adımında, bir zamanlar kaybolan bir kimliğin, bir yaşamın izlerini takip ediyordu. Ve ben, onun arkasından ilerlerken, içinde bulunduğumuz bu evin, geçmişin ve geleceğin birleşim noktasına dönüşeceğini hissediyordum. Her şey, aslında hep birbirine bağlıydı. Borley Rectory, sadece bir ev değil, kaybolmuş kimliklerin, zamanın ve yerin sınırlarını aşan bir mekanizmaydı. Bihter, koridorun sonunda yer alan eski, paslı bir kapıyı işaret etti. “Burada,” dedi. “Bu kapı, gerçek sırrı saklıyor. Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliğiyle ilgili tüm cevaplar burada olabilir. Ama dikkatli olmalıyız, çünkü bu evin içinde sadece biz değil, geçmişin hayaletleri de dolaşıyor.” Sesini duyarken, içimde bir huzursuzluk ve aynı zamanda bir merak duygusu yoğunlaştı. “Burada… gerçekten de bir şeyler saklanıyor, Bihter. Ama bu kadar uzun süre sessiz kalmasının bir nedeni olmalı. Kimse neden bu kadar zamandır buraya gelmedi?” Bihter, başını hafifçe eğdi ve gözleriyle kapıyı dikkatlice inceledi. “Çünkü burada, bir zamanlar gerçekleri keşfetmek isteyenlerin kaybolduğu bir yer vardı. Ve belki de buradaki kimlikler, sadece onların kaybolmuş hatıraları değil, tarihin de silinmiş izleriydi.” Kapıyı açarken, içeriden yayılan eski, rutubetli hava, uzun yıllardır gizli kalmış sırları uyandırdı. İçeri girdiğimizde, geniş bir oda karşımıza çıktı. Duvarlarda eski duvar kağıtları vardı ve odanın tam ortasında, bir masa duruyordu. Masanın üzerinde ise bir kaç eski belge, sararmış fotoğraflar ve bir kaç kırık kitap yer alıyordu. Bihter, bir kağıdı alıp inceledi. “İşte,” dedi, “Kaspar Hauser’ın kaybolan kimliğiyle ilgili ilk izler burada. Belki de buradaki her şey, yalnızca bir yalanın parçasıydı.” Bir an sustuk, sadece odayı izledik. Ne kadar tuhaf bir his vardı; zamanın içinde kaybolmuş gibiydik. Geçmiş ve gelecek birbiriyle iç içe geçmişti. Her şeyin bir amacı, bir sırrı vardı ama bu amacın ne olduğunu çözmek o kadar kolay olmayacaktı. Birden, gözlerim bir fotoğrafa takıldı. Fotoğrafın kenarında, silik bir şekilde yazılı bir not vardı: "Bunu görmek, gerçeği görmek demek değildir." Bihter, fotoğrafı kaldırdı ve notu okudu. “İşte,” dedi, “buradaki her şey, kaybolmuş kimliklerin, kaybolmuş bir geçmişin parçaları. Belki de bu sırrı çözmek, bazı şeyleri geri getirmek değil, gerçeği silmekle ilgiliydi.” Behlül olarak, bir zamanlar bildiğimiz her şeyin aslında bir aldatmaca olduğunu, geçmişin ve geleceğin birbirine sıkıca bağlı olduğu bir gizemi çözdüğümüzü hissediyordum. Borley Rectory’nin duvarları, içinde kaybolmuş kimliklerin ve silinmiş hatıraların yankılarını taşıyor gibiydi. Ancak, asıl soru hâlâ cevaplanmamıştı: Kimdi bu adam? Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliği, gerçekte neyi simgeliyordu? Geçmişin kaybolmuş kimliklerini çözmek için verdiğimiz bu çabalar, aslında bir çöküşe mi yol açıyordu? Bihter, derin bir nefes aldı ve son bir kez masanın üzerindeki belgeleri inceledi. “Bu her şeyin sonu değil, Behlül. Burada kaybolan kimlikler, bir zamanlar tüm bunları gördü ama bir şeyler onları susturdu. Belki de bu gizemin bir parçası, tam da bizim çözmek istediğimiz şey.” Bihter’in sözleriyle odada geçen sessizlik, bir an için çok derin oldu. Bütün o kaybolmuş kimlikler, kaybolmuş zamanlar, sonunda bize geri dönmüştü. Ama bu geri dönüş, gerçekleri aydınlatacak mıydı, yoksa daha fazla karanlığa mı yol açacaktı? Yavaşça odadan çıkmaya başladık, ama adımlarımızı takip eden gölgeler, bizi bir çıkmaza sürüklüyordu. Borley Rectory’nin evreni, bizi içine çekiyordu ve her çözüm, daha fazla soruya yol açıyordu. Sonunda, Borley Rectory’nin kapısını kapattık ve dışarıya adım attık. Ama içimdeki huzursuzluk gitmemişti. Kaspar Hauser’ın kaybolmuş kimliği, zamanla daha fazla çözülüyor gibiydi ama bu çözülüşün, gerçekte neye yol açacağını kimse bilmiyordu. Bizler, sadece kaybolmuş kimliklerin ardında, gerçeği arayan yabancıydık. Ve bu arayış, sonu gelmeyen bir soru olarak kalacaktı. Her şeyin anlamı, hiç çözülemeyecek bir bulmacaya dönüştü. Ve belki de bu, Borley Rectory’nin en büyük sırrıydı.

[@fatmaarc5459]

İlginç ,merak uyandıran videolar bekliyoruz, teşekkürler, sevgiler ❤👐

[@tamerarbak]

Son 10 dakikadır adınızı ve kanalınızı hatırlamaya çalışıyordum, nihayet hatırladım. Nedense KZbin sizi hiç önermiyor, belki de biraz fazla doğru şeyler yayınlıyorsunuz.

[@alfabetateta1854]

Yooo doğru değil. Sadece bu daha çok satılıyor

[@cocoshbylales2922]

🙌❤️

[@haydarkarayunlu5690]

👍👏👏👏...

[@gokhandemir2922]

Bundan Güzel Film olur

[@pnarbalaban5847]

🌱🕊️🌺

[@didibele9989]

Abi niye sildin eski videoları ya nostajiydi benim için

[@eminbaldroglu5373]

👍👏👍👏

[@yldzbayrak7445]

Tarihlerde yanlışlık var1928 de belirdi 1833 de öldü diyorsunuz

[@RobertaRossi-op6fo]

😢

[@filizkaya4240]

❤❤❤❤❤❤❤❤❤

[@FatmaFatma-dq5ob]

😮

[@YldzTozu-ly7dh]

❤

[@dilsatozgen4913]

😊❤

[@Mavidenizler]

♥️♥️♥️♥️♥️

[@emelcilingir6388]

👋🏻🧿🍀

[@neclaergenc8507]

Acaba at vermişlermi 😊

[@evviehike6303]

belki de Kaspar insanların tepkilerini ölçmek için gönderilen bir deneydir, bir kişi toplumun izolasyondan çıkmış ve sıkıntı çeken bir insana nasıl yaklaşacağını merak ederek ondan rol yapmasını istemiş ve daha sonra gözlemlemiş olabilir. Yani yine deney ama, Kaspar sadece numara yapıyordur

[@hiroolerdjan]

1928 , 20 ci yüzyıla ait bir tarih. Olay 1800 lü yıllarda geçiyor. Tarihlerde sıkıntı var.

[@dilsatozgen4913]

Hocam tarihlerde bir sorun var mı acaba?

[@fatmavatansever2239]

Narnia günlükleri prens kaspiyan. İlişki kurulabilir mi?

[@oktayfeyzi]

👍

[@Mavidenizler]

🍀🍀🍀🍀🍀

[@monosit1453]

1928 de ortaya çıkıyorsa 1833 değil 1933 de bir meczup tarafından öldürülmüş olabilir . Saygılar sevgiler hocam .

[@HeavyWeapon44]

👽✌️

[@GüvenBilgin-d4w]

At verselermis yahu

[@JaHu-o6g]

ROMANOVLARDAN IMIS KÜCÜK ROMANOV

[@metingunsever6293]

Peki oradan nasıl çıkmış

[@katoy9976]

Bu ben mi oluyorum şimdi?

[@mehmetince14]

.

[@hasantunc8486]

Saçmalık.

[@aktas5146]

Teşekkürler

[@bulentalkan8944]

❤

[@ipekce472]

❤❤❤❤❤❤

[@beyzasultn4758]

😮

[@rusendemir5864]

.

[@kinderspiel9740]

❤❤❤