ความล้มเหลวเลื่อยชัก มากกว่าแค่คำว่าพัง

บทวิเคราะห์ความล้มเหลวของเลื่อยชักตัวหนึ่ง
เมื่อการออกแบบเน้นกำลังแรง แต่ข้ามเรื่องความทนทาน ทำให้อายุสินค้าสั้นลง
เดือยขับแกนชักเป็นจุดที่รับแรงสูงที่สุดในเลื่อยชัก
แต่ทำไม เลื่อยชักตัวนี้ ใช้ขนาดของเดือยเล็กกว่าที่ผู้ผลิตคนอื่นทำกัน?
ทั้งๆ ที่มอเตอร์แรงกว่า และโฆษณาว่าใช้ทำงานหนักกว่าได้
เดือยก็ยิ่งสมควรจะต้องยิ่งใหญ่ยิ่งแข็งแรงไม่ใช่หรือ?
ลองไปดูเหตผล รายละเอียดที่ทำให้เกิดความล้มเหลวครั้งนี้
รวมถึงวิธีการแก้ไข การป้องกันปัญหา
ขยายความ
ชื้นงานที่รับแรงแบบสุ่มเช่นเดือยขับแกนชัก (หมุนเปลี่ยนไปรอบ สุ่มทิศทาง สุ่มปริมาณแรง)
จะเสี่ยงต่อความล้มเหลวต่อความล้า (fatigue failure)
การล้มเหลวจากความล้านั้นเกิดขึ้นเร็วกว่าคุณสมบัติสูงสุดของวัสดุมาก (คิดซะว่าวัสดุจะใช้ได้แค่ประมาณ 70%)
เพราะงั้นในการออกแบบจึงต้องใช้ขนาดและคุณสมบัติวัสดุที่เหลือเผื่อเอาไว้ชดเชยกับสภาพมากๆ
ต้องใช้วัสดุให้เกินงานปกติ 150+%
แต่ถ้าหากว่าให้วัสดุมาไม่พองานล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้น แล้วความเสียหายที่ตามมา
เพิ่มเติม
หากจะดัดแปลงเพิ่มขนาดเดือยขับแกนชัก จะมีปัญหาตามมา
-ปลอกลูกกลิ้งจะบางลง หรือ ถ้ารักษาความหนาไว้ ก็จะเพิ่มขนาดของลูกกลิ้งมาก
-ลูกกลิ้งกว้าง = หูแกนชักกว้าง = อ่อนแอกว่า และเสี่ยงเบียดเสื้อห้องเกียร์
-แต่แค่ตอนนี้ก็ต้องตัดขอบหูหลบอยู่แล้ว = ไม่มีที่ให้ไปต่อแล้ว
สรุปอีกทางคือ ก็อาจจะโดนบังคับตัวแปรการออกแบบมาจากขนาดรอบข้างด้วย ที่ทำให้แกนต้องเล็กแบบนี้