Kim jest człowiek Sukcesu?

Człowiek Sukcesu - to osoba która realizuje swoją Wizję na życie:
1. To mąż, który zaplanował, że z żoną przeprowadzą się do ciepłych krajów.
2. To pasjonatka olejków, która wydała swoje książki.
3. To entuzjasta sprzętu muzycznego, który dostał pracę w Harman Kardon,
4. To ktoś kto ma szczęśliwą rodzinę - to rzadkość.
5. To ktoś kto znalazł miłość i pielęgnuje fajną relację.
6. To gość który prowadzi sobie kanał na youtubie, bo go to cieszy i robi coś kreatywnego, tak jak chciał.
Strona: rozkminarozwoj...
Ebook "Nauka Bogacenia Się" : rozkminarozwoj...

[@ByckobietaJudytaOtrebska]

👏

[@RozkminaRozwojowa]

🤝🙂

[@marekm9647]

Dzięki za materiał. Wiele ważnych rzeczy mówi moim zdaniem. Fajne podejście mój znajomy zaproponował, że jeśli robi się coś zgodnie ze swoimi predyspozycjami, bez napinki, ale też bez obijania się, tak ja to rozumiem - balansuje się na tzw. granicy komfortu to rozwój i sukces jest w zasadzie nieunikniony. Takie siłowe wychodzenie ze strefy komfortu, jak to jest często promowane nigdy do mnie nie przemawiało, próbowałem z resztą i chyba bym nie polecił generalnie. Wystarczy spojrzeć np. jak dziecko się uczy chodzić - ciągle się naturalnie rozwija, a o strefach komfortu nawet nie słyszało, do niczego się nie napina, a w tym, co robi sukces ma i to spory raczej. Co do celów, może warto dodać do tego duchowość - inspiracje "z góry"? Parę razy wymyśliłem coś sobie, zrealizowałem i żałowałem :/

[@RozkminaRozwojowa]

„Bez napinki, ale też bez obijania się” - dobre zdanie. Tą „filozofie sukcesu” można porównać właśnie do SZTUKI, takiej jak muzyka. I ogólnie życie to sztuka, taka jak muzyka. Każda chwila ma swój dźwięk, nie można utworu 5 minutowego zagrać w minutę, nawet jak się ma determinację. Bo nie zabrzmi to dobrze. „Zrealizowałem i żałowałem” - :))) też dobre. „Na siłę” - nie wychodzi. Chyba najlepiej porównać, że Sukces to Sztuka. Nie da się go wymusić tylko z własnej woli. Ja też próbowałem siłowo, do pewnego stopnia się udało, ale potem uderzenie o ziemię było spore. Bo właśnie bez wyczucia, bez zwracania uwagi na innych itd. Ale to znowu wychodzi na to, że i tak warto próbować. Za pierwszym razem rzadko się udaje. A ostatecznie i tak chodzi o to, że poznajemy w ten sposób siebie. No - wartościowe rzeczy się pojawiają już - Dzięki!! Wszystko ważne i mądre!