I love this song, I am always with my fatherland! Ես միշտ հայրենիքիս հետն եմ!
@jimsmithnyny8905 Жыл бұрын
AMMAAA SHAHE MAAHF
@nvardhovakimyan828010 ай бұрын
Կեցցեք, հրաշալի եք, 👏👏👏👏ձայններդ անսպառ💖🙏
@baharali71573 жыл бұрын
Es petqa es erg@ dprocum ergem🥺😂😍chgitem Voncem ergelu shat djwara
@martinjorge26608 жыл бұрын
muy bien interpretado la orquesta sensacional...muy bueno es para disfrutar.
@ermeniyiz6 жыл бұрын
Հայրենիքիս հետ Խոսք՝ Հովհաննես Թումանյան Վաղուց թեև իմ հայացքը Անհայտին է ու հեռվում Ու իմ սիրտը իմ մտքի հետ անհուններն է թափառում, Բայց կարոտով ամեն անգամ երբ դառնում եմ դեպի քեզ` Մըղկտում է սիրտըս անվերջ քո թառանչից աղեկեզ, Ու գաղթական զավակներիդ լուռ շարքերից ուժասպառ, Ե՛վ գյուղերից,և՛ շեներից` տխու՜ր, դատարկ ու խավար, Զարկվա՜ծ հայրենիք, Զըրկվա՜ծ հայրենիք: Խըռնվում են մտքիս հանդեպ բանակները անհամար, Տրորում են քո երեսը, քո դաշտերը ծաղկավառ, Ու ջարդարար ոհմակները աղաղակով վայրենի, Ավարներով, ավերներով, խնձույքներով արյունի, Որ դարձրին քեզ մշտական սև ու սուգի մի հովիտ, Խեղճ ու լալկան քո երգերով, հայացքներով անժպիտ, Ողբի՜ հայրենիք, Որբի՜ հայրենիք: Բայց հին նոր քո վերքերով կանգնած ես դու կենդանի, Կանգնած խոհու՜ն, խորհրդավոր ճամփին նորի ու հնի. Հառաչանքով սրտի խորքից խոսք ես խոսում Աստծու հետ Ու խորհում ես խորին խորհուրդ տանջանքներում չարաղետ. Խորհում ես դու էն մեծ խոսքը,որ տի ասես աշխարհին Ու պիտ դառնաս էն երկիրը,ուր ձըգտում է մեր հոգին - Հույսի՜ հայրենիք, Լույսի՜ հայրենիք: Ու պիտի գա հանուր կյանքի արշալույսը վառ հագած, Հազա՜ր-հազար լուսապայծառ հոգիներով ճառագած, Ու երկնահաս քո բարձունքին, Արարատի սուրբ լանձին, Կենսաժպիտ իր շողերը պիտի ժպտան առաջին, Ու պոետներ, որ չեն պղծել իրենց շուրթերն անեծքով, Պիտի գովեն քո նոր կյանքը նոր երգերով, նոր խոսքով, Իմ նո՜ր հայրենիք, Հզո՜ր հայրենիք…
@koperhakgor26403 жыл бұрын
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
@koperhakgor26403 жыл бұрын
😍❤👏👏👍👍
@MatthewEdessa2 жыл бұрын
Parabantz gadarum
@worldofinterestH Жыл бұрын
2:53. 4:09
@keghampapazian5392 Жыл бұрын
ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՍ ՀԵՏ-WITH MY FATHERLAND ⬇️ENG⬇️Հովհաննես Թումանյան: Վաղուց թեև իմ հայացքը Անհայտին է ու հեռվում Ու իմ սիրտը իմ մըտքի հետ անհուններն է թափառում, Բայց կարոտով ամեն անգամ երբ դառնում եմ դեպի քեզ` Մըղկըտում է սիրտըս անվերջ քո թառանչից աղեկեզ, Ու գաղթական զավակներիդ լուռ շարքերից ուժասպառ, Ե՛վ գյուղերից, և՛ շեներից` տըխո՜ւր, դատարկ ու խավար, Զարկվա՜ծ հայրենիք, Զըրկվա՜ծ հայրենիք։ Խըռնըվում են մըտքիս հանդեպ բանակները անհամար, Տըրորում են քո երեսը, քո դաշտերը ծաղկավառ, Ու ջարդարար ոհմակները աղաղակով վայրենի, Ավարներով, ավերներով, խընջույքներով արյունի, Որ դարձըրին քեզ մըշտական սև ու սուգի մի հովիտ, Խեղճ ու լալկան քո երգերով, հայացքներով անժըպիտ, Ողբի՜ հայրենիք, Որբի՜ հայրենիք։ Բայց հին ու նոր քո վերքերով կանգնած ես դու կենդանի, Կանգնած խոհո՜ւն, խորհըրդավոր ճամփին նորի ու հընի. Հառաչանքով սըրտի խորքից խոսք ես խոսում Աստծու հետ Ու խորհում ես խորին խորհուրդ տանջանքներում չարաղետ, Խորհում ես դու էն մեծ խոսքը, որ տի ասես աշխարհքին Ու պիտ դառնաս էն երկիրը, ուր ձըգտում է մեր հոգին - Հույսի՜ հայրենիք, Լույսի՜ հայրենիք։ Ու պիտի գա հանուր կյանքի արշալույսը վառ հագած, Հազա՜ր-հազար լուսապայծառ հոգիներով ճառագած, Ու երկնահաս քո բարձունքին, Արարատի սուրբ լանջին, Կենսաժըպիտ իր շողերը պիտի ժըպտան առաջին, Ու պոետներ, որ չեն պըղծել իրենց շուրթերն անեծքով, 30 Պիտի գովեն քո նոր կյանքը նոր երգերով, նոր խոսքով, Իմ նո՜ր հայրենիք, Հըզո՜ր հայրենիք...