Рет қаралды 1,886
Ζούμε σε έναν κόσμο που μας έμαθε ότι η σκληρότητα είναι δύναμη και ο ανδρισμός, ένα ανελέητο ιδανικό που πρέπει να επιδιώκουμε. Ενθαρρύνουμε τη σιδερένια θέληση, τη σκληρή ματιά, τη δύναμη που δεν λυγίζει. Μα ποιος πληρώνει το τίμημα γι’ αυτό το απροσπέλαστο κυνισμό; Ο άνθρωπος που κρύβει μέσα του την ανάγκη για τρυφερότητα, για μια αγκαλιά, για λίγη απαλότητα.
Στην πραγματικότητα, η ευτυχία δεν βρίσκεται στην πανοπλία που φοράμε για να προστατευτούμε από τον κόσμο, αλλά στην ικανότητά μας να την βγάλουμε. Να είμαστε τρυφεροί, απαλoί, και ανθρώπινοι. Γιατί η πραγματική δύναμη είναι να δείχνεις ευάλωτος σε έναν κόσμο που περιμένει να δει το πιο σκληρό σου πρόσωπο.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναγράψουμε τους κανόνες; Να καταλάβουμε ότι η αγκαλιά είναι πιο δυνατή από τη γροθιά και ότι η απαλότητα δεν είναι αδυναμία, αλλά το πιο βαθύ κομμάτι της ανθρώπινης ψυχής. Αν δεν το κάνουμε, θα συνεχίσουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου η σκληρότητα κυριαρχεί, κι όμως, κανείς δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένος.