Κοινωνική Αποσύνθεση - Ψαλμός

κλεινω τα ματια μου να φυγω μακρια
μεσ' στο μυαλο μου ταξιδι στον παραδεισο
μια ψαλμωδια σου μου παιρνει την ψυχη
μια ψαλμωδια σου με ριχνει μεσ' στην αβυσσο
κανεις δε θελει τριγυρω του να δει
τη δυστυχια πισω απ' το ομορφο εξωφυλλο
ιλουστρασιον ζωη, φθηνη σαν το χαρτι
τριγυρω κολαση μα εγω ειμαι στον παραδεισο
εσυ που βλεπεις τα παντα απο ψηλα
εσυ που βλεπεις το δικιο και το αδικο
δες πως φυλαξαμε χρυση κληρονομια
πες μου τι ειναι πια καλυτερο απ' το θανατο
τωρα το ξερω να γυρισω ειναι αργα
για την ψυχη μου μοναχα θα επιμενω
παντα αμετοχος και εξω απ' ολα αυτα
θα παραμεινω σα νεκρος να περιμενω
θα κανω παντα ο,τι θες εσυ
ο,τι ζητας εσυ και οι αγιοι πατερες μας
θα ειναι ο λογος σου δικη μου προσταγη
εσυ το στηριγμα στις δυσκολες τις μερες μας
ξερεις πολυ καλα εσυ να συγχωρεις
τις τρελες που εκανα παιδι και το μετανιωσα
μα αυτο ειναι που μου τρωει ακομα τη ψυχη
τι πιστεψα, τι ενιωσα, και τωρα αλλαξα

[@PaterEvagelos]

Αδέρφια ο Θεός να σας ευλογεί ωραίο κομμάτι. Punk s not Dead. Δόξα το Θεό που υπάρχουν και Punk Rasa. Πάτερ Ευάγγελος.