KooZ - Κακό Σκυλί

Рет қаралды 9,210

Күн бұрын

Пікірлер: 16

@kostismanopoulos2542 4 жыл бұрын

Θοδωρής, είσαι ότι καλύτερο κυκλοφορεί φίλε.. συνέχισε να γράφεις όσα έχουμε στο μυαλό μας και μείς δεν μπορούμε να εξωτερικεύσουμε... huge respect!

@KooZ-PCT 4 жыл бұрын

Στίχοι: Σημείωμα στο μελλοντικό εαυτό Κράτα κι αυτό ή πέταξε το ξέρω γω Τα χάπια χτίζουν πύλες μπροστά από καμένες γέφυρες Ακόμα λειτουργείς και κάπου σκέφτεσαι πως ξέφυγες Χορεύουν στο ταβάνι οι ανησυχίες και μπερδεύεσαι Τα τέρατα στ' αυτιά σου όμως ορκίζονται πως ψεύδεσαι Οιωνοσκοπία στα αστικά τοπία και κυκλοθυμία Στα τύμπανα πάνω χρησμοί, φώναζέ με Πυθία Προϊόν κοινωνικό του εαυτού μου μικρογραφία Κραυγή μ’ ατσάλινη ηχώ απ τα νεκροτομεία Είμαι φάντασμα βλέπεις στην εποχή της εικόνας Τέκνο της άδειας μου κόλλας και ακροβάτης του νου Σκιά ασφοδελού λειμώνα μαρτύριο σταγόνας Μετέωρο βήμα τιτάνα. Κακιά σπορά του κενού Κι έτσι τ' άδεια χαρτιά μου θυμίζουν πως πια Δεν περίσσεψε χρόνος για πλάκες Τα καλύτερα μικρόφωνα ακόμα εν ζωή Κουράστηκαν βγάζοντας βάρδιες Αυτό που αγαπούσαμε αβοήθητο ψόφησε Μόνο λογότυπα μπλούζες και μπάντες Κι η λήθη αγκάλιασε στίχους γραμμένους με μπλάνκο σε σχολικές τσάντες Αράδες κενές ρηχές περιγραφές κι ευφυολογήματα Καλώδια μεταφέρουν ψηφία μα όχι συνθήματα Αυτήκοοι μάρτυρες μεσ' τις φωλιές νέα εκκολάπτοντα θύματα Συνωστισμένες καταθλίψεις θανάσιμα πλήγματα Πρόσωπα φτιαγμένα από μελανί αίμα και γύψο Τα σπάω και τα πετώ στον ωκεανό που 'χω βαλθεί να στραγγίξω Σε ποιο πειρασμό να υποκύψω; Που και που κοιτάζω πίσω Έχω απομακρυνθεί τόσο που δε ξέρω πως να γυρίσω Ιαχές πολεμικές προστάζουν τα δόντια να σφίξω Κι εγώ παιδί που δεν πρόλαβα καν μιαν άνοιξη να μυρίσω Αυτός που ήξεραν χάθηκε Σε κανέναν πλέον δε θα λείψω Τη θέση μου πήρε ένα σκιάχτρο όμοιο ακίνητο, άψυχο κι ίσο Τ' άστρα κρυμμένα από κάστρα τσιμέντινα στης πόλης τ' άχαρο απόκοσμο γκρίζο Βρίζω στα υπόγεια στις γλώσσες που μου μάθε Και τις πληγές της με τρόπο σκαλίζω Παίζω τα ρέστα μου κάθε πρωί κι οι άγνωστοι λένε πως ίσως κερδίζω Μα όσοι με γνώρισαν έστω και λίγο βλέπουν τον πόνο μου άπλα να διυλίζω Δεν περιμένω η βίδα η τελευταία έχει λασκάρει Η παράνοια έχει πάρει ό,τι απέμενε να πάρει Ούτε θέλω να μάθεις από μένα κάτι Μονάχα τράβα όπως θα φεύγεις το μαχαίρι απ' την πλάτη Τώρα που πάτε εγώ γυρίζω. Χάρισμά σας οι ρόλοι Ξένος ανάμεσα σε ξένους υπήρξα σ’ αυτή την πόλη Αφήνω αιμόφυρτη την ποίηση του δρόμου στο βαγόνι Ήταν γυμναστηριακή και είχε γυάλινο σαγόνι Στις άδειες αίθουσες για μένα επικρατεί φασαρία Πήραν του ανθρώπου τα πρωτεία ο σαρκασμός κι η θυμηδία Παραγεμίσαν τα κρανία με βρωμιά απ το σουλάτσο Κι έχω δυο γύρους ακόμη πριν κοιμηθώ στο καναβάτσο Κάλλιο αργά παρά ποτέ μα δε μου αρκεί για να γεράσω Ήθελα αυτό που με τρώει πριν χορτάσει να το κρεμάσω Η περηφάνια μου αγχόνη, δεμένη γάσα στο μπράτσο Κι απ’ τα μάτια μου στάζει για όσα τόλμησα να φωνάξω Άθραυστο κράμα από χρόνο πόνο τρέλα πίκρα και δρόμο Το βάρος του κόσμου στέριωσα στον έναν μου ώμο Και διπλώνω τη ψυχή μου 7 φορές σαν το χαρτί που τη χωρά μέρες 7 στην πιο σκληρή παραδοχή Είμαι κακό σκυλί ψόφο δεν βρίσκω απλή η εξίσωση Στο πα κόψε φάτσα και κράτα την πρώτη εντύπωση

@ChiliBurgr 4 жыл бұрын

Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σου σε αυτό. Υπάρχουν κι άλλοι που τα πρωινά παίζουν σφαλιάρες με τις νότες της κατάθλιψης,που σκέφτονται ακριβώς αυτά που αποτυπώνει ο στίχος σου, δεν έχουν όμως ούτε που να τα πουν, ούτε πως να τα εκφράσουν. Είσαι πολύ τυχερός που έχεις αυτό το ταλέντο της έκφρασης και μαζί σου τυχεροί κι εμείς που ακούμε την σκέψη μας μέσα απ'τα κομμάτια σου. Κουράγιο bro. Σ'ευχαριστώ που γράφεις.