Lashao's Performance | ლაშაოს პერფორმანსი

My performance, which I also wrote and directed, is dedicated to transgender people living in Georgia who want to live freely, but their rights and freedoms are neglected by the state. In this country, they cannot move about safely, express themselves, grow, learn, or work because of prejudices. There are people around you who are afraid of you, I am among them. Your real opportunity is to fight just to survive in order to not die of hunger. You have a desire to be free. As long as you still have the ability to feel, try to keep moving, you are ready to accept every challenge. None of the steps forward are forward. You are unarmed. The environment consumes all the energy and ruthlessly destroys it. Whenever you try to run away, you come back and keep walking until you want to run away again. You lose parents, friends, relatives. No one is around to comfort you. You do not have your own house. You do not have yourself. There is no sincere human communication around you. You are a dead human body. You look at your dead body. Dead legs, dead movement.
"I was born and raised in Tbilisi. Theatre has always been a part of my life. I knew from the beginning that I would join this field, and my first step was to enter the Shota Rustaveli Theater University in Tbilisi with an acting degree. I am also interested in modernist and postmodernist art, however, in order to do that, I think it is necessary to study classical material."
პერფორმანსი, რომელის იდეა და შესრულება მე მეკუთვნის, ეძღვნება საქართველოში მცხოვრებ ტრანსგენდერ ადამიანებს, რომელთაც სურთ თავისუფლად ცხოვრება, მაგრამ მათი უფლებები და თავისუფლებები უგულებელყოფილია სახელმწიფოს მიერ. ამ ქვეყანაში მათ არ შეუძლიათ უსაფრთხოდ გადაადგილება, საკუთარი თავის გამოხატვა, არ შეუძლიათ განვითარდნენ, ისწავლონ ან იმუშაონ. შენს გარშემო არიან ადამიანები რომლებსაც შენი ეშინიათ, მეც მათ შორის ვარ. შენი რეალური შესაძლებლობაა იბრძოლო მხოლოდ იმისთვის, რომ იარსებო. იმისათვის, რომ მშიერი არ მოკვდე. შენ გაქვს სურვილი, რომ განვითარდე. სანამ ჯერ კიდევ გაქვს გრძნობის უნარი, ცდილობ სვლა გააგრძელო, მზად ხარ მიიღო ყველა გამოწვევა მაგრამ ყოველი წინ გადადგმული ნაბიჯიდან არც ერთი არ არის წინ. შეუიარაღებელი ხარ. გარემო გართმევს მთელს ენერგიას და დაუნდობლად განადგურებს. ყოველთვის როცა ცდილობ, რომ გაიქცე უკან იხევ, თავიდან იწყებ და აგრძელებ სიარულს სანამ ისევ გაქცევა არ მოგინდება. შენ კარგავ მშობლებს, მეგობრებს, ნათეავებს. არავინ არის შენს გარშემო რომ განუგეშოს. არ გაგაჩნია საკუთარი სახლი. არ გაგაჩნია საკუთარი თავი. არ არსებობს გულწრფელი, ადამიანური კომუნიკაცია შენს გარშემო. შენ სხეულით ადამიანი მკვდარი ხარ. უყურებ შენს მკვდარ სხეულს. მკვდარ ფეხებს, მკვდარ მოძრაობას.
"დავიბადე ქალაქ თბილისში. თეატრმა ბავშვობაში, ჯერ კიდევ როცა მისი ფუნქცია გააზრებული არ მქონდა, დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე. როცა უკვე სერიოზულად გადავწყვიტე რომ ჩემი ცხოვრება თეატრისთვის დამეკავშირებინა, პირველი ნაბიჯი იყო თეატრალურ უნივერსიტეტში ჩამბარება, დრამის მსახიობის ფაკულტეტზე. გარდა კლასიკურისა, მაინტერესებს მოდერნისტული და პოსტმოდერნისტული ხელოვნება. თუმცა ვფიქრობ რომ ამის უკეთ გააცნობიერებაში, გააზრებაში და ათვისებაში კლასიკურის ცოდნა აუცილებელია. "

[@beautyspaceonearth]

ეს ის შემთხვევაა კარგიც როა და ყლეობაც.ორივე სწორი შეფასებაა...👍👍მალაციიი🎭