လီလီပန်းများ(ကဗျာ - စ/ဆုံး)

လီလီပန်းများ(ကဗျာ - စ/ဆုံး) - အောင်ခင်မြင့်

Рет қаралды 16,032

Күн бұрын

Пікірлер: 13

@myominkyaw2370 6 ай бұрын

ရန်ကုန်ဟာတစ္ဆေခြောက်ခံရထားတဲ့မြို့ဆိုတာငါမပြောလဲမင်းသိတာဘဲ မှတ်တိုင်ရောက်တော့ ငါစီးမဲ့ကားကို ရှေ့တစီးက မြန်မာကားတွေထဲက ရွာလူမိုက်အထာနဲ့ ပိတ်ရပ်ထားလိုက်တယ် အမ်း သီချင်းလေးငါးပုဒ်လောက်လဲနားထဲဆူညံအပြီးမှာ ကာမိုပရင့်ဦးထုပ်နဲ့ကျောပိုးအိတ်ဝတ်ထားတဲ့ အသားအရေမွဲခြောက်ခြောက်နဲ့လူတယောက်ဟာဝက်တွေတင်လာတဲ့ခေတ်ပျက်ဝိုင်ဘီအက်ပေါ်ကိုတက်လာပြီးငါ့ရှေ့ကနေဖြတ်သွားခဲ့တယ် အဲ့ဘဲကိုငါအလိုလိုနေရင်းဒေါသထွက်လာပြီးအန်နမီတကောင်လိုအကြာကြီးစိုက်ကြည့်နေမိတယ် နေဗီရောင်ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ရပ်ကွက်ထဲကပိန်ပိန်ပါးပါးရှက်ကီသမားတယောက်ဘော်ဒီရှိတ်လေးကိုအောက်ဖဖ်ချက်အပြီးမှာ အာဏာရှင်တွေရဲ့ခွေးသွားစိတ်လို့ငါထင်ခဲ့တယ် မဟုတ်လဲ ဘာအရေးလဲ ငါတို့မဆော့တော့တဲ့အနီရောင်ဖဲထုပ်လေးထဲကဂျိုကာတကောင်ထက်တော့မပိုလောက်ပါဘူး မနေ့ကကမ်မီကယ်တွေအားနာနာနဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲခိုးဝင်လာတာကိုလဲအာရုံရနေသေးရဲ့ ရှောင်းမီဖုန်းတလုံးနဲ့သူတယောက်ထဲအလုပ်များနေတုန်းမှာအမေရိကန်ဆိုက်ကိုရုပ်ရှင်ထဲကခရစ်ရှန်ဘေးလ်လို ငါသူ့ကို စိတ်ထဲကနေ3ခါတိတိသွားသတ်ခဲ့တယ် ဒကောက်ကွေးကိုအားအကုန်ဆောင့်ကန်ပြီး ငါရဲ့အိတ်ကြိုးနဲ့အနောက်ကနေလည်ပင်းကိုညစ်သတ်ထားတဲ့အထိဘဲဆိုပါတော့ သူငါ့ကို သတိထားမိတော့ ငါမိန်းမတယောက်ရဲ့ခြေထောက်တွေဘက်မျက်လုံးလွှဲလိုက်မိတယ် အပြန်ကားပေါ်မှာတော့မေရီဂျိမ်းကိုငါ့ဦးလေးဦးပူစီ ဆီကကျော်ထားတဲ့ကတ္တရာရောင်အိုင်းယွန်းမေဒမ်အိတ်နဲ့တိတ်တဆိတ်ဘဲအသံတိတ်ခေါ်ဆောင်လာခဲ့တယ်