Υπάρχουν ώρες που παθαίνω με ότι γράφω ζημια .... βιβες λεξ είχα χρονι να το ακούσω
@skastoh-paulos78328 жыл бұрын
pesta ligo re file
@thanosfck9 жыл бұрын
Στιγμές αδυναμίας στους δρόμους που περπατώ , μόνος και πάλι το παλεύω μήπως και αναστηθώ . Μέσα σε στάχτες θέλω και ακροβατώ , σε πόνο και δυστυχία , πίκρα , δάκρυ , καημό . Χωρίς φιγούρα μια σκιά κόκκινη η μαύρη και αυτή , μα τι σου λέω που σε πάω ξανθιά ή μελαχρινή. Έλα να δεις σε ποιο σπίτι , σε ποιο κελί φυλακής , σου γράφω πάλι και κλαίω , αντέχεις , πες μου μπορείς; Μαυρίζω και το γυρίζω σε χαρά και χορό , με δάκρυα γέλιου αν θέλεις και χαράς αν μπορώ . Σαν αγκαλιά μου σε παίρνω βλέπεις χαμογελώ , και η αγάπη σου αυτή γεμίζει κάθε κενό. Και πάλι ντρέπομαι αφού θέλω και εγώ κάτι να πω , να γράψω λίγο για εκείνους που'ναι μακριά από εδώ . Χιλιάδες μίλια μακριά μέσα σε γκρίζα κελιά , έχει και μπάτσους μα είμαι αδιάβαστος και άι στο διάολο όλα αυτά . Δεν το αντέχω κλείνω τα μάτια και γυρνώ εδώ ξανά , σε εκείνους που αγαπώ και έχω τώρα αγκαλιά . Σε εκείνους τώρα που νιώθω και τους χαϊδεύω τα μαλλιά , που λέω γλυκά παραμύθια για σαλιγκάρια μικρά . Για διαστημόπλοια που φύγανε μακριά με δίχως κλειδιά , για αγαπημένους ανθρώπους που φύγαν μα είναι κοντά . Για περιστέρια και για αστέρια για λαγουδάκια μικρά , που κοιμηθήκανε στο δέντρο και έτσι 'χασαν την πρωτιά . Για κουρασμένες χελώνες πάντα με υπομονή , που περπάτησαν δεν τρέχαν σε μπόρα και σε βροχή . Για σκαλοπάτια ραγισμένα σαν κακή ζωγραφιά , για αριστούχου πατέντα που έσπασε μες την φωτιά . Σου λέω για τόπους ρε φίλος που είναι φανταστικοί , και που θυμάται ρε μονάχα ένα μεγάλο παιδί . Πάλι ασέβεια και γκρίζο ξέρω όμως γιατί , γιατί έχω περπατήσει φίλος και εγώ μες την βροχή . Γιατί και εμένα με νικήσαν λίγο πριν τη στροφή , γιατί με παραμύθια κοίμιζα και εγώ την σιωπή . Με τον πατέρα μου αγκαλιά να μου χαϊδεύει τα μαλλιά , και εγώ κοιτώντας τον στα μάτια να μην βγάζω μιλιά . Δεν έχω λέξεις μα όσο αντέξεις μου σπικάρει η φωνή , γιατί αυτά που λέμε εδώ ρε φίλος έχουν ψυχή . Είναι ιστορίες αλήθειας και όχι πολιτικής , με όρους δύσκολους και λέξη που δεν θέλει να βγει . Να με κρεμάσουνε κουδούνια φίλος στον καφενέ , γιατί ποτέ δεν γράφω στίχους ούτε με ρεφενέ . Και δεν με νοιάζει ειλικρινά το τι θα βγει από εδώ , φτάνει να βλέπω να αγκαλιάζω πάντα ότι αγαπώ. Σκύβω υποκλίνομαι σε εσάς φίλοι γνωστοί και ξένοι , ακούστε τώρα από εδώ τι μένει και τι φεύγει . Κοίτα μπροστά δικέ μου έχε το κεφάλι ψηλά , και αν πέσεις βάλτα τα δυό σου χέρια και έτσι σήκω ξανά . Και αν χτυπήσεις μην σε νοιάζει καν' το δάκρυ καημό , το ένα χτύπημα και το άλλο θα σε βρουν δυνατό . Και ούτε στιγμή να μην δειλιάσεις τράβα γραμμή για εκεί , σβέλτα να φτάσεις και άμεσα όπως ένα πουλί . Για εκεί που ξέρεις και οι γονείς σου σε διδάξαν σωστά , σήκω ψηλά ΡΕ το κεφάλι σου και κοίτα μπροστά . Για σένα γιε μου κλαίω ακόμα ήμουν κακός μαθητής , στον εαυτό σου μόνο πίστευε και μην ανεχτείς . Και στον καθρέπτη φίλε ψέματα ποτέ να μην πεις , στον εαυτό σου να πιστεύεις και να μην γοητευτείς . Από καμιάς πουτάνας νάζια άκρων πολιτικής , και μιας πουτάνας κοινωνίας γίνεις ο μαθητής ... Καριόλα , σε σιχάθηκα ... πουτάνα κοινωνία ... παπάδες γαμηθήκατε .... γαμώ την αμαρτία .... ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ...