Məhəmmədhüseyn Şəhriyar qəzəl cəfa etdin

Nə oldu ki, yenə də yadi-aşina etdin?
Yaxınlıq eyləməyin əhdini bina etdin
Küsüb həmişə cəfa eyləmək şüarın idi
Nə oldu mehrə gəlib sən bizə vəfa etdin?
Mənə cəfa eləyəndə sənə vəfalı idim
Görəndə mehri-vəfa sən yenə cəfa etdin
Gəl ey gözəl mənə namehribanlıq etsən də
Səfa gətirmək ilə məclisi səfa etdin
O gözlərin ki baxır naz ilə gözəl canan
Sənə deyən tapılarmı nə macəra etdin?
O sərvi-qamət ilə sərvinaz zülfün ilə
Əyib mənim belimi halımı fəna etdin
Mən ahu gözlərinə canımı desən verrəm
Sən isə ahu gözəl xəttimi xəta etdin
Əgər cahanin işi keçməsə muradım ilə
Gələndə sən bizi şadlıqla aşina etdin
Mənim bu canıma min dərd göndərib canan
Gələndə dərdlərimə ən gözəl dəva etdin
Xəzinədarı sən oldun mənim qəzəllərimin
Bu Şəhriyari-könül şahını gəda etdin.